Factors associated with the presence of tricuspid valve regurgitation in patients with systemic right ventricles following atrial switch

Background: The development of significant tricuspid regurgitation (TR) is associated with an unfavorable clinical outcome in patients with systemic right ventricles. Increased knowledge about the factors contributing to its presence would help prevent its progression. Methods: This was a retrospective analysis of the factors predictive of significant TR in 60 patients with systemic right ventricles following an atrial switch procedure for complete transposition of the great arteries. Data from echocardiographic examinations, exercise radionuclide angiography, and myocardial perfusion imaging were analyzed. Results: Significant TR was present in 20% of patients. Compared to patients without significant TR, patients with significant TR were older at the time of surgery (p ≤ 0.001), with a higher body mass index (p ≤ 0.005), lower right ventricular ejection fraction (RVEF; p ≤ 0.01), higher exercise perfusion abnormalities score on radionuclide angiography (p ≤ 0.03), and higher systolic blood pressure (p ≤ 0.02). At univariate logistic regression analysis systolic blood pressure (p = 0.03), increasing age at surgery (p = 0.01), and RVEF (p = 0.02), were predictors of significant tricuspid regurgitation. The latter two remained significant at multivariate analysis. Conclusions: Patients operated upon later in life, with decreased RVEF and higher blood pressure, are at risk of significant tricuspid regurgitation and therefore warrant special attention. Prospective studies are needed to ascertain whether appropriate pharmacological intervention would prevent the development and/or progression of TR in these patients. (Cardiol J 2010; 17, 1: 29-34

Nie tylko po zawale serca - skrzeplina w lewej komorze w przebiegu zespołu Churga i Strauss

Churg-Strauss syndrome is a rare systemic disease characterized by necrotising vasculitis and peripheral eosinophilia. Cardiac involvement is found in up to 64% of patients and is given a high rank among the causes of morbidity and mortality. We presented a case of 26 year-old male with Churg-Strauss syndrome and left intraventricular thrombus. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 836-83

Caseous calcification of the mitral annulus : the complementary role of computed tomography and transthoracic echocardiogram

Purpose: Caseous calcification is a relatively uncommon variant of calcification of the mitral annulus. The purpose of the study was to assess characteristic radiological features of caseous calcification of the mitral annulus (CCMA) using computed tomography (CT) and compare the usefulness of CT and transthoracic echocardiogram (TTE) in a diagnosis of CCMA. Material and methods: Seventeen patients with CCMA, who underwent TTE and CT, were analysed. The following features of CCMA were evaluated: location, size, attenuation, enhancement after contrast administration, and margins. Results: In all cases TTE visualised an echo-dense structure with an irregular appearance involving the mitral valve annulus. In five cases the acoustic shadowing artefact was visible, and in four cases the mass contained central areas of echolucency. Eleven patients had valve disease. On CT CCMA appeared as a round mass in one case, in 10 cases as an oval mass, and in six patients it had a semilunar shape. In all cases on unenhanced CT, CCMA appeared as a hyperdense mass. On enhanced CT, CCMA in 10 cases (58.8%) had a hypodense centre, and in 7seven (41.2%) it had a hyperdense centre without enhancement after contrast administration. A hyperdense rim was observed in all cases except one patient. Conclusions: In cases of the atypical appearance of CCMA on TTE, CT can lead to a definitive diagnosis. The combination of unenhanced CT and after IV contrast administration scans allows for recognition and distinction of CCMA from other pathologies, while TTE allows for assessment of additional valve dysfunction

Porównawcza ocena psychologicznych wskaźników jakości życia u dorosłych po korekcji chirurgicznej ubytku przegrody międzyprzedsionkowej i tetralogii Fallota

Wstęp: Wyrazem postępu, który osiągnięto w kardiochirurgii i kardiologii, są coraz lepsze wyniki operacyjne oraz długoletnia przeżywalność pacjentów po korekcji wad wrodzonych serca. Dotychczas opublikowano niewiele prac oceniających jakość życia tej populacji chorych. Celem niniejszego badania była ocena i porównanie jakości życia (QoL) pacjentów operowanych z powodu ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu drugiego (ASD II) i tetralogii Fallota (ToF). Decyzję o wyborze takich chorych podjęto, ponieważ przypuszcza się, że wrodzone wady serca o tak odmiennym przebiegu klinicznym jak ASD i ToF mogą różnie wpływać na QoL pacjentów. Materiał i metody: Do 226 osób (162 K, 64 M) operowanych z powodu ASD II i 60 pacjentów (24 K, 36 M) po korekcji operacyjnej ToF wysłano wstępne ankiety. Odpowiedź na ankietę odesłało 110 chorych (48,3%) po korekcji ASD II w wieku 17-72 lat (śr. 44,7 ± 12,1 roku; 69 K, 41 M) i 42 pacjentów (66,9%) po operacji ToF w wieku 22-61 lat (śr. 39,1 ± 10,2 roku; 20 K, 22 M). Do tych osób wysłano kwestionariusze psychologiczne, na które odpowiedziało 68 chorych z grupy ASD II (śr. wieku 45,7 roku; 51 K, 17 M) oraz 27 pacjentów z grupy ToF (śr. wieku 39,8 roku; 9 K, 18 M). Czas, który upłynął od operacji, wynosił średnio 11,8 roku. Do oceny QoL użyto kwestionariusza jakości życia SF-36. Wyniki testów porównano między grupami chorych i odniesiono do grupy kontrolnej osób zdrowych, dobranej pod względem wieku, płci i wykształcenia. Wyniki: Nie stwierdzono różnic między QoL pacjentów z grup ASD i ToF. Chorzy po korekcji ASD II i ToF charakteryzowali się gorszą ogólną QoL oraz ogólną oceną zdrowia fizycznego w porównaniu z grupą kontrolną. Między wszystkimi badanymi grupami nie stwierdzono różnic w ocenie zdrowia mentalnego. Wnioski: Miarą skuteczności leczenia operacyjnego wrodzonych wad serca jest nie tylko wydłużenie życia, ale również poprawa jego jakości. Jakość życia chorych po operacjach kardiochirurgicznych wydaje się być niezależna od typu rozpoznawanej wrodzonej anomalii serca. Nawet wady o tak łagodnym przebiegu, jak ASD II mogą wpływać na psychologiczną sferę życia pacjentów w odległych obserwacjach pooperacyjnych. Wysiłki lekarzy powinny być skierowane na działania poprawiające funkcjonowanie fizyczne i psychiczne chorych po operacji, co niewątpliwie korzystnie wpłynie na polepszenie ich jakości życia

Long-term follow-up and comparison of techniques in radiofrequency ablation of ventricular arrhythmias originating from the aortic cusps (AVATAR Registry)

Introduction: Radiofrequency ablation (RFA) of outflow tract ventricular arrhythmia (VA) that originates from the aortic cusps can be challenging. Data on long-term efficacy and safety as well as optimal technique after aortic cusp ablation have not previously been reported. Objectives: This aim of the study was to determine the short- and long-term outcomes after RFA of aortic cusp VA, and to evaluate aortic valve injuries according to echocardiographic screening. Patients and methods: This was a prospective multicenter registry (AVATAR, Aortic Cusp Ventricular Arrhythmias: Long Term Safety and Outcome from a Multicenter Prospective Ablation Registry) study. A total of 103 patients at a mean age of 56 years (34–64) from the “Electra” Registry (2005–2017) undergoing RFA of aortic cusps VA were enrolled. The following 3 ablation techniques were used: zero-fluoroscopy (ZF; electroanatomical mapping [EAM] without fluoroscopy), EAM with fluoroscopy, and conventional fluoroscopy-based RFA. Data on clinical history, complications after RFA, echocardiography, and 24-hour Holter monitoring were collected. The follow-up was 12 months or longer. Results: There were no major acute cardiac complications after RFA. In one case, a vascular access complication required surgery. The median (interquartile range [IQR]) procedure time was 75 minutes (IQR, 58–95), median follow-up, 32 months (IQR, 12–70). Acute and long-term procedural success rates were 93% and 86%, respectively. The long-term RFA outcomes were observed in ZF technique (88%), EAM with fluoroscopy (86%), and conventional RFA (82%), without differences. During long-term follow-up, no abnormalities were found within the aortic root. Conclusions: Ablation of VA within the aortic cusps is safe and effective in long-term follow-up. The ZF approach is feasible, although it requires greater expertise and more imaging modalities

Porównawcza ocena psychologicznych wskaźników jakości życia u dorosłych po korekcji chirurgicznej ubytku przegrody międzyprzedsionkowej i tetralogii Fallota

Wstęp: Wyrazem postępu, który osiągnięto w kardiochirurgii i kardiologii, są coraz lepsze wyniki operacyjne oraz długoletnia przeżywalność pacjentów po korekcji wad wrodzonych serca. Dotychczas opublikowano niewiele prac oceniających jakość życia tej populacji chorych. Celem niniejszego badania była ocena i porównanie jakości życia (QoL) pacjentów operowanych z powodu ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu drugiego (ASD II) i tetralogii Fallota (ToF). Decyzję o wyborze takich chorych podjęto, ponieważ przypuszcza się, że wrodzone wady serca o tak odmiennym przebiegu klinicznym jak ASD i ToF mogą różnie wpływać na QoL pacjentów. Materiał i metody: Do 226 osób (162 K, 64 M) operowanych z powodu ASD II i 60 pacjentów (24 K, 36 M) po korekcji operacyjnej ToF wysłano wstępne ankiety. Odpowiedź na ankietę odesłało 110 chorych (48,3%) po korekcji ASD II w wieku 17-72 lat (śr. 44,7 ± 12,1 roku; 69 K, 41 M) i 42 pacjentów (66,9%) po operacji ToF w wieku 22-61 lat (śr. 39,1 ± 10,2 roku; 20 K, 22 M). Do tych osób wysłano kwestionariusze psychologiczne, na które odpowiedziało 68 chorych z grupy ASD II (śr. wieku 45,7 roku; 51 K, 17 M) oraz 27 pacjentów z grupy ToF (śr. wieku 39,8 roku; 9 K, 18 M). Czas, który upłynął od operacji, wynosił średnio 11,8 roku. Do oceny QoL użyto kwestionariusza jakości życia SF-36. Wyniki testów porównano między grupami chorych i odniesiono do grupy kontrolnej osób zdrowych, dobranej pod względem wieku, płci i wykształcenia. Wyniki: Nie stwierdzono różnic między QoL pacjentów z grup ASD i ToF. Chorzy po korekcji ASD II i ToF charakteryzowali się gorszą ogólną QoL oraz ogólną oceną zdrowia fizycznego w porównaniu z grupą kontrolną. Między wszystkimi badanymi grupami nie stwierdzono różnic w ocenie zdrowia mentalnego. Wnioski: Miarą skuteczności leczenia operacyjnego wrodzonych wad serca jest nie tylko wydłużenie życia, ale również poprawa jego jakości. Jakość życia chorych po operacjach kardiochirurgicznych wydaje się być niezależna od typu rozpoznawanej wrodzonej anomalii serca. Nawet wady o tak łagodnym przebiegu, jak ASD II mogą wpływać na psychologiczną sferę życia pacjentów w odległych obserwacjach pooperacyjnych. Wysiłki lekarzy powinny być skierowane na działania poprawiające funkcjonowanie fizyczne i psychiczne chorych po operacji, co niewątpliwie korzystnie wpłynie na polepszenie ich jakości życia

Jakość życia u pacjentów po korekcji operacyjnej ubytku przegrody międzyprzedsionkowej

Wstęp: Obserwacje chorych poddanych operacji ubytku przegrody międzyprzedsionkowej wskazują na dobre wyniki korekcji oraz długoletnią przeżywalność tych pacjentów. Dotychczas opublikowano niewiele prac, w których oceniano jakość życia (QoL) tej populacji chorych. Celem pracy była ocena QoL pacjentów operowanych z powodu ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD II). Materiał i metody: Do 226 pacjentów (162 kobiet i 64 mężczyzn) operowanych z powodu ASD II wysłano ankiety wstępne. Odpowiedziało na nie 110 osób. Do tych chorych wysłano kwestionariusze psychologiczne, na które odpowiedziało 68 osób (51 kobiet i 17 mężczyzn, w średnim wieku 45,7 roku). Średni czas, jaki upłynął od operacji, wynosił 11,8 roku. Do oceny QoL użyto kwestionariusza oceny jakości życia SF-36 oraz Kwestionariusza Zaburzeń Psychosomatycznych. Wyniki obydwu testów porównano z rezultatami uzyskanymi w grupie kontrolnej, równoważnej pod względem wieku, płci i wykształcenia. Wyniki: U pacjentów po korekcji ASD II ogólna ocena QoL oraz zdrowia fizycznego były gorsze. Pomiędzy grupami nie stwierdzono różnic w ocenie zdrowia psychicznego. Jedyną kategorią zdrowia psychicznego istotnie różniącą porównywane grupy było funkcjonowanie społeczne, gorsze u osób operowanych. W grupie pacjentów leczonych chirurgicznie znacznie częściej występowały zaburzenia somatyczne. Wnioski: Miarą skuteczności leczenia operacyjnego ASD II jest nie tylko wydłużenie życia, ale również poprawa jego jakości. Wysiłki należy obecnie skierować na działania mające na celu poprawę funkcjonowania fizycznego i psychicznego pacjentów po operacji, co niewątpliwie korzystnie wpłynie na jakość ich życia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 559–606

Jakość życia u pacjentów po korekcji operacyjnej ubytku przegrody międzyprzedsionkowej

Wstęp: Obserwacje chorych poddanych operacji ubytku przegrody międzyprzedsionkowej wskazują na dobre wyniki korekcji oraz długoletnią przeżywalność tych pacjentów. Dotychczas opublikowano niewiele prac, w których oceniano jakość życia (QoL) tej populacji chorych. Celem pracy była ocena QoL pacjentów operowanych z powodu ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD II). Materiał i metody: Do 226 pacjentów (162 kobiet i 64 mężczyzn) operowanych z powodu ASD II wysłano ankiety wstępne. Odpowiedziało na nie 110 osób. Do tych chorych wysłano kwestionariusze psychologiczne, na które odpowiedziało 68 osób (51 kobiet i 17 mężczyzn, w średnim wieku 45,7 roku). Średni czas, jaki upłynął od operacji, wynosił 11,8 roku. Do oceny QoL użyto kwestionariusza oceny jakości życia SF-36 oraz Kwestionariusza Zaburzeń Psychosomatycznych. Wyniki obydwu testów porównano z rezultatami uzyskanymi w grupie kontrolnej, równoważnej pod względem wieku, płci i wykształcenia. Wyniki: U pacjentów po korekcji ASD II ogólna ocena QoL oraz zdrowia fizycznego były gorsze. Pomiędzy grupami nie stwierdzono różnic w ocenie zdrowia psychicznego. Jedyną kategorią zdrowia psychicznego istotnie różniącą porównywane grupy było funkcjonowanie społeczne, gorsze u osób operowanych. W grupie pacjentów leczonych chirurgicznie znacznie częściej występowały zaburzenia somatyczne. Wnioski: Miarą skuteczności leczenia operacyjnego ASD II jest nie tylko wydłużenie życia, ale również poprawa jego jakości. Wysiłki należy obecnie skierować na działania mające na celu poprawę funkcjonowania fizycznego i psychicznego pacjentów po operacji, co niewątpliwie korzystnie wpłynie na jakość ich życia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 559–606