Objawy zespołu kanału nadgarstka w ciąży i połogu

Objectives: Epidemiology of the carpal tunnel syndrome (CTS) during pregnancy remains to be fully elucidated. The purpose of the following study is to determine occurrence of that complication in a population of pregnant women. So far, the literature in Polish lacks information that might enable adequate diagnosis and proper therapy. Material and methods: The study included 301 women who delivered at term (between 37 and 41 weeks of pregnancy) at the Gynecological and Obstetrical University Hospital in Poznań. An original questionnaire about CTS symptoms was prepared for the purpose of the study. The tool included questions about general health, current and previous pregnancies, CTS symptoms, as well as the Boston Carpal Tunnel Questionnaire (BCTQ), modified for the purpose of the study. The original BCTQ includes questions about symptoms frequency during the last 2 weeks, while in our modified BCTQ we asked about symptoms during the whole pregnancy. The respondents filled in the questionnaire with the help of a physician. A part of the research group underwent Phalen sign evaluation. Results: Ninety-eight patients (32.6%) reported occurrence of at least one CTS symptom during pregnancy and 22 patients (22.4%) had similar symptoms in previous pregnancies. Only 3 patients had received any form of therapy. The number of patients with CTS symptoms who reported extremities edema was significantly higher than in the group without CTS symptoms (26.3% vs. 6.1%; pCel pracy: Celem przeprowadzonych badań było określenie częstości występowania i symptomatologię zespołu kanału nadgarstka (ZKN) w populacji kobiet ciężarnych. W piśmiennictwie polskim brak jest tego typu informacji. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 301 pacjentek rodzących o czasie (tj. między 37 a 41 t.c.) w Ginekologiczno-Położniczym Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Badania miały charakter ankietowy oraz kliniczny. W przygotowaniu części ankietowej wykorzystano zmodyfikowany Bostoński Formularz Oceny Zespołu Kanału Nadgarstka. W części klinicznej badania przeprowadzono ocenę występowania objawu Phalena stosowanego w diagnostyce tego zespołu. Wyniki: W przebadanej grupie pacjentek 98 (32,6%) zgłosiło występowanie przynajmniej jednego z objawów ZKN. W grupie tej 22 (22,4%) pacjentki podały występowanie podobnych objawów we wcześniejszej ciąży. Jedynie 3 pacjentki miały wdrożone leczenie tych dolegliwości. Istotnie częściej pacjentki z objawami ZKN zgłaszały występowanie obrzęków kończyn w porównaniu do badanej populacji bez objawów ZKN (26,3% vs. 6,1% ;

Wrist arthroplasty, good alternative for rheumatoid wrist: Case report with literature review

Within the hand, the wrist is the most affected joint by rheumatoid arthritis (RA). Wrist fusion (WF) and wrist arthroplasty (WA) are solutions for severe arthritis of the wrist. WA decreases pain, and, contrary to WF, preserves motion. Reported clinical results of modern prosthesis constructs are good and the patients are satisfied. This research presents a patient with RA treated with WA. The follow-up is 13 years. There were 2 further synovectomies. Some bone erosion was observed. Apart from that, the patient is satisfied with WA. It seems that WA should be considered earlier in the treatment scheme in patients with RA

Extraneural relapse of medulloblastoma mimicking acute leukemia: A diagnostic challenge in adult patient

Medulloblastoma is the most frequent malignant tumor of the central nervous system (CNS) in children, but it can rarely occur in adults. Extraneural relapse of medulloblastoma occurs very rarely and it is usually associated with dismal prognosis. We present a case of young adult with relapsed medulloblastoma with extraneural metastases in the bone marrow and expression of terminal deoxynucleotidyl transferase (TdT) on the malignant cells mimicking acute leukemia. To the best of our knowledge, this is the first report of medulloblastoma exhibiting expression of the TdT in adult. We would like to emphasize that in cases like this, differential diagnosis of anemia and thrombocytopenia in adults should include a consideration of primary or secondary bone marrow involvement by medulloblastoma or other rare malignancy

Ultrasound evaluation of vascular thrombotic complications following endovascular implantation of cardiac pacemaker electrodes

Wstęp. Gwałtownie wzrastająca liczba zabiegów przezskórnej wewnątrznaczyniowej implantacji systemów do elektrostymulacji serca zwielokrotnia zagrożenie wystąpienia najczęstszego powikłania pozabiegowego w postaci zakrzepicy żylnej i jej najgroźniejszego następstwa - zatorowości płucnej. Stopniowe, nieme klinicznie narastanie zmian zakrzepowych w naczyniach żylnych poddanych manipulacji wskazuje na konieczność stosowania wnikliwej obserwacji, na podstawie możliwie dokładnych analiz pracownianych. Rozważenia wymaga również zasadność stosowania w tych przypadkach rutynowej farmakoprofilaktyki przeciwzakrzepowej. Celem niniejszej pracy była ocena przydatności USG w projekcji B wraz z badaniem doplerowskim kodowanym kolorem w diagnostyce zmian zakrzepowych naczyń żylnych kończyn górnych z wszczepionymi elektrodami. Materiał i metody. Przebadano 106 chorych poddanych z powodu arytmii zabiegowi endowaskularnego wszczepienia systemu do elektrostymulacji na oddziałach kardiologicznych Szpitala Klinicznego nr 1 AM w Poznaniu. Okres od zabiegu wyniósł od 3 tygodni do 12 lat (śr. 150 tygodni). Metodyka badawcza obejmowała wywiad, badanie kliniczne oraz USG (w projekcji B skojarzone z badaniem doplerowskim kodowanym kolorem). W celu weryfikacji wyniku USG wykonano flebografie DSA i badanie RTG klatki piersiowej. Wyniki. W badaniu USG zmiany zakrzepowe żył kończyn górnych stwierdzono u 6 osób spośród 105 pacjentów (5,7%), z czego u 2 chorych objawy występowały głównie po wysiłku. W flebografii DSA potwierdzono wszystkie rozpoznania, a dzięki badaniu RTG klatki piersiowej wykazano związek zakrzepicy z obecnością elektrod do stymulacji. Średni wiek chorych z zakrzepicą był wyższy niż pozostałych badanych i wyniósł odpowiednio 73,5 vs. 45,6 roku. Współistnienie cukrzycy i nadciśnienia stwierdzono u 60 osób spośród 106 chorych, z czego u 3/60 stwierdzono zakrzepicę. Doustne leki przeciwkrzepliwe otrzymywało 15/106 chorych, z czego zmiany zakrzepowe rozpoznano u 2/15. Wnioski. Ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych po przezskórnym wewnątrznaczyniowym wszczepienia systemu do elektrostymulacji wskazuje na konieczność ciągłej obserwacji chorych. Badania USG (B-mode w połączeniu z badaniem doplerowskim kodowanym kolorem) spełnia wymogi metody monitoringu. U osób w podeszłym wieku po zabiegu wydaje się uzasadnione włączenie profilaktyki przeciwzakrzepowej z zastosowaniem drobnocząsteczkowej heparyny przez 2 tygodni.Background. A rapid increase of percutaneous endovascular implantation of cardiac electrostimulation systems multiplies the risk of the most common post-surgery complication in the form of vascular thrombosis and its most dangerous consequence - pulmonary embolism. Gradual, clinically silent increase of thrombotic lesions in veins subjected to manipulation indicates the need for close monitoring based on possibly precise laboratory analyses. Also in those cases, validity of routine pharmacological antithrombotic preventive therapy should be considered. The objective of this paper was to evaluate the utility of B-mode ultrasound protocol with colour Doppler imaging in diagnostics of thrombotic lesions in veins of upper extremities following implantation of electrodes. Material and methods. 106 patients were examined following endovascular implantation of cardiac electrostimulation systems at the department of cardiology of the Research Hospital No. 1 of the Medical University in Poznań due to arrhythmia. Post-procedure period ranged from 3 weeks to 12 years (150 weeks on average). Protocol of the study included medical history, clinical examination and ultrasound imaging (B-mode protocol combined with colour Doppler imaging). To verify ultrasound results DSA phlebography and chest X-ray were performed. Results. Ultrasound imaging revealed thrombotic lesions in veins of upper extremities in 6/105 (5.7%) of the patients. 2 of them showed mainly post-exercise symptoms. DSA phlebography confirmed all diagnoses, and combined with chest X-ray imaging it revealed a relationship between thrombosis and electrostimulation electrodes. The age of patients suffering from thrombosis was higher than in the case of other patients and amounted to 73.5 vs. 45.6 years respectively. Concomitant diabetes and hypertension were observed in 60/106 and thrombosis in 3/60 patients. Oral anticoagulants were administered to 15/106 subjects, 2/15 of which were diagnosed with thrombotic lesions. Conclusions. Risk of thromboembolic complications following percutaneous endovascular implantation of cardiac electrostimulation systems indicates the need for continuous monitoring of patients. Ultrasound imaging (B-mode combined with colour Doppler imaging) meets monitoring requirements. In elderly patients, the introduction of 2-week preventive antithrombotic therapy with low molecular weight heparin (LMWH) after the procedure seems to be justified

Różnice związane z płcią w przebiegu klinicznym i rokowaniu u pacjentów z ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST, leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Istnieją doniesienia o gorszym przebiegu klinicznym i rokowaniu u kobiet z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Wciąż trwają badania dotyczące rokowania u kobiet leczonych za pomocą zabiegu pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA) z powodu STEMI. Celem pracy jest analiza zależnych od płci różnic w charakterystyce i przebiegu klinicznym oraz rokowaniu u chorych leczonych pierwotną PTCA z powodu STEMI. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 440 osób (133 kobiet, 307 mężczyzn) leczonych za pomocą pierwotnej PTCA z powodu STEMI. Analizowano częstość występowania czynników ryzyka, przebieg kliniczny oraz rokowanie (złożony punkt końcowy: zgon sercowy, zawał serca niezakończony zgonem, niestabilna dławica piersiowa, udar mózgu) w zależności od płci. Czas obserwacji wynosił 18-27 miesięcy. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic w występowaniu złożonego punktu końcowego w obu grupach. Kobiety były starsze (64,43 ± 11,03 vs. 59,02 ± 11,3; p = 0,00009), częściej chorowały na cukrzycę (27,07% vs. 18,7%; p = 0,02), nadciśnienie tętnicze (54,14% vs. 43,8%; p = 0,031), częściej przebyły udar mózgu (9,77% vs. 4,89%; p = 0,05), natomiast rzadziej paliły tytoń (30,83% vs. 51,3%; p = 0,0001). U kobiet powodem zawału serca częściej była niedrożność prawej tętnicy wieńcowej (56,7% vs. 39,1%; p = 0,0005), rzadziej rozpoznawano u nich zawał ściany przedniej (45,12% vs. 58%; p = 0,013) i chorobę wielu naczyń wieńcowych (60,9% vs. 73,28%; p = 0,013), ponadto frakcja wyrzutowa lewej komory była również niższa (39,5 ± 12,1 vs. 44,36 ± 7,2; p = 0,047). Wnioski: Nie zaobserwowano istotnych różnic w rokowaniu wczesnym i odległym u kobiet w porównaniu z mężczyznami, pomimo gorszych niektórych parametrów klinicznych. Może to świadczyć, że kobiety odnoszą większe bezwzględne korzyści z leczenia STEMI za pomocą zabiegu pierwotnej PTCA niż mężczyźni. (Folia Cardiol. 2004; 11: 817-823

Różnice związane z płcią w przebiegu klinicznym i rokowaniu u pacjentów z ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST, leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Istnieją doniesienia o gorszym przebiegu klinicznym i rokowaniu u kobiet z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Wciąż trwają badania dotyczące rokowania u kobiet leczonych za pomocą zabiegu pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA) z powodu STEMI. Celem pracy jest analiza zależnych od płci różnic w charakterystyce i przebiegu klinicznym oraz rokowaniu u chorych leczonych pierwotną PTCA z powodu STEMI. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 440 osób (133 kobiet, 307 mężczyzn) leczonych za pomocą pierwotnej PTCA z powodu STEMI. Analizowano częstość występowania czynników ryzyka, przebieg kliniczny oraz rokowanie (złożony punkt końcowy: zgon sercowy, zawał serca niezakończony zgonem, niestabilna dławica piersiowa, udar mózgu) w zależności od płci. Czas obserwacji wynosił 18-27 miesięcy. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic w występowaniu złożonego punktu końcowego w obu grupach. Kobiety były starsze (64,43 ± 11,03 vs. 59,02 ± 11,3; p = 0,00009), częściej chorowały na cukrzycę (27,07% vs. 18,7%; p = 0,02), nadciśnienie tętnicze (54,14% vs. 43,8%; p = 0,031), częściej przebyły udar mózgu (9,77% vs. 4,89%; p = 0,05), natomiast rzadziej paliły tytoń (30,83% vs. 51,3%; p = 0,0001). U kobiet powodem zawału serca częściej była niedrożność prawej tętnicy wieńcowej (56,7% vs. 39,1%; p = 0,0005), rzadziej rozpoznawano u nich zawał ściany przedniej (45,12% vs. 58%; p = 0,013) i chorobę wielu naczyń wieńcowych (60,9% vs. 73,28%; p = 0,013), ponadto frakcja wyrzutowa lewej komory była również niższa (39,5 ± 12,1 vs. 44,36 ± 7,2; p = 0,047). Wnioski: Nie zaobserwowano istotnych różnic w rokowaniu wczesnym i odległym u kobiet w porównaniu z mężczyznami, pomimo gorszych niektórych parametrów klinicznych. Może to świadczyć, że kobiety odnoszą większe bezwzględne korzyści z leczenia STEMI za pomocą zabiegu pierwotnej PTCA niż mężczyźni. (Folia Cardiol. 2004; 11: 817-823

Health-related quality of life in Polish adolescents with "Hymenoptera" venom allergy treated with venom immunotherapy

Introduction: Venom allergy, though rare, may seriously influence health-related quality of life (HRQoL). There is a paucity of research on HRQoL of adolescents and young adults with Hymenoptera venom allergy. The aim was to assess the level of HRQoL and to evaluate its independent predictors in Polish adolescents and young adults treated with venom immunotherapy. Material and methods: A multicenter cross-sectional study based on the Vespid Allergy Quality of Life Questionnaire (VQLQ) adapted for Polish adolescents was used. The study sample included 87 patients (14-21 years) studied at different stages of venom immunotherapy (VIT). Statistical analysis was done with multivariate linear regression. Results: Anxiety level was higher in patients with 4th grade of Mueller’s classification (anaphylactic shock) than in those with 3rd grade (B = 0.84, 95% CI = 0.07-1.61, p = 0.03). Caution increased along with an increase of anxiety of adolescents treated with VIT (B = 0.54, 95% CI = 0.39-0.68, p < 0.01). Level of limitations increased with increasing caution of adolescents (B = 0.63, 95% CI = 0.35-0.91, p < 0.01). Discomfort increased along with a rise of caution of patients (B = 0.38, 95% CI = 0.22-0.55, p < 0.01). Similarly, it increased with an increase of their feeling of limitations (B = 0.37, 95% CI = 0.23-0.51, p < 0.01). The level of discomfort in adolescents treated with VIT was lower in those who were treated with conventional protocol in comparison to those treated with rush or ultrarush ones (B = –0.47, 95% CI = –0.90 - –0.03, p = 0.04). Conclusions: Severity of anaphylactic reaction is an independent determinant of anxiety level in adolescents treated with VIT. The VIT protocol affects HRQoL of treated patients

Theoretical validity and reliability of Vespide Quality of Life Questionnaire in Polish adolescents with Hymenoptera venom allergy

Measurement of health-related quality of life is mostly used with advanced measurement tools, such as scales. The use of a certain scale in different cultural settings or in age groups other than those it was designed for needs conducting the adaptation process and assessment of psychometric properties of the adapted scale. This paper presents the results of theoretical validity and reliability analysis of the Polish adaptation of the VQLQ scale for adolescents with Hymenoptera venom allergy. The study sample consisted of 78 adolescents aged 14-19 years, who were treated with venom immunotherapy in Polish allergological centers in 2008 year. Theoretical validity of the scale was analyzed with exploratory factor analysis using the principal components method. Reliability analysis was assessed in terms of internal consistency with Cronbach's α coefficient and by testing Kline's criterion. The results showed satisfactory validity of the scale: factor analysis revealed a 3-factor structure of the scale - extracted factors were described as anxiety, caution and discomfort. All the scale items contributed to unique factors, except for one item concerning limitation in summer due to allergy, which was identified as a separate dimension of health-related quality of life of Polish adolescents with Hymenoptera venom allergy. All the extracted subscales were characterized by values of α coefficient equal or higher than 0.8, what is usually considered as a high-level reliability coefficient. The adapted scale is a valid and reliable tool measuring health-related quality of life in Polish adolescents treated with venom-specific immunotherapy

Leczenie interwencyjne zawału serca u pacjentów z chorobą wielonaczyniową &#8212; angioplastyka tylko tętnicy odpowiedzialnej za zawał czy interwencja wielonaczyniowa?

Wstęp: W ostatnich latach potwierdzono wysoką skuteczność pierwotnej angioplastyki wieńcowej jako metody reperfuzji w zawale serca z uniesieniem odcinka ST. Choć u około połowy z badanych pacjentów stwierdza się obecność choroby wielonaczyniowej, uznaną metodą leczenia jest zabieg ograniczony wyłącznie do tętnicy odpowiedzialnej za zawał (IRA). Celem niniejszej pracy jest ocena skuteczności angioplastyki wielonaczyniowej w ostrej fazie zawału.Materiał i metody: Z grupy 540 kolejnych pacjentów z chorobą wielonaczyniową, leczonych metodą pierwotnej angioplastyki, wydzielono 469 chorych, u których zabieg ograniczał się tylko do udrożnienia IRA (grupa SV) oraz 71 pacjentów, u których wykonano angioplastykę wielonaczyniową (grupa MV). Oceniono skuteczność bezpośrednią zabiegu oraz występowanie ważnych niekorzystnych zdarzeń sercowych w okresie szpitalnym (po 30 dniach oraz 12 miesiącach). Wyniki: W grupie MV częściej stwierdzono zawał serca ściany przedniej (74,6% vs. 42,2%; p < 0,001) i nieco częściej objawy wstrząsu kardiogennego (12,7% vs. 7,7%; p = 0,2). Skuteczność bezpośrednia zabiegów była wysoka i nie różnicowała istotnie obu grup. W trakcie hospitalizacji współwystępowanie zgonu i dorzutu zawału było częstsze w grupie MV (15,5% vs. 7,7%; p = 0,04). Zarówno w obserwacji 30-dniowej, jak i w odległym badaniu także zaznaczyła się tendencja w kierunku większej częstości zgonów oraz zawałów serca w tej grupie. Z kolei pacjenci z grupy SV byli narażeni na większą liczbę kolejnych interwencji dotyczących głównie innych naczyń, a nie tętnicy odpowiedzialnej za zawał. Wnioski: Zastosowanie angioplastyki wielonaczyniowej w zawale serca nie przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka zgonu i dorzutu zawału, jednak w obserwacji odległej tych pacjentów rzadziej poddaje się kolejnym interwencjom wieńcowym w porównaniu z chorymi leczonymi angioplastyką ograniczoną wyłącznie do IRA

Leczenie interwencyjne zawału serca u pacjentów z chorobą wielonaczyniową &#8212; angioplastyka tylko tętnicy odpowiedzialnej za zawał czy interwencja wielonaczyniowa?

Wstęp: W ostatnich latach potwierdzono wysoką skuteczność pierwotnej angioplastyki wieńcowej jako metody reperfuzji w zawale serca z uniesieniem odcinka ST. Choć u około połowy z badanych pacjentów stwierdza się obecność choroby wielonaczyniowej, uznaną metodą leczenia jest zabieg ograniczony wyłącznie do tętnicy odpowiedzialnej za zawał (IRA). Celem niniejszej pracy jest ocena skuteczności angioplastyki wielonaczyniowej w ostrej fazie zawału.Materiał i metody: Z grupy 540 kolejnych pacjentów z chorobą wielonaczyniową, leczonych metodą pierwotnej angioplastyki, wydzielono 469 chorych, u których zabieg ograniczał się tylko do udrożnienia IRA (grupa SV) oraz 71 pacjentów, u których wykonano angioplastykę wielonaczyniową (grupa MV). Oceniono skuteczność bezpośrednią zabiegu oraz występowanie ważnych niekorzystnych zdarzeń sercowych w okresie szpitalnym (po 30 dniach oraz 12 miesiącach). Wyniki: W grupie MV częściej stwierdzono zawał serca ściany przedniej (74,6% vs. 42,2%; p < 0,001) i nieco częściej objawy wstrząsu kardiogennego (12,7% vs. 7,7%; p = 0,2). Skuteczność bezpośrednia zabiegów była wysoka i nie różnicowała istotnie obu grup. W trakcie hospitalizacji współwystępowanie zgonu i dorzutu zawału było częstsze w grupie MV (15,5% vs. 7,7%; p = 0,04). Zarówno w obserwacji 30-dniowej, jak i w odległym badaniu także zaznaczyła się tendencja w kierunku większej częstości zgonów oraz zawałów serca w tej grupie. Z kolei pacjenci z grupy SV byli narażeni na większą liczbę kolejnych interwencji dotyczących głównie innych naczyń, a nie tętnicy odpowiedzialnej za zawał. Wnioski: Zastosowanie angioplastyki wielonaczyniowej w zawale serca nie przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka zgonu i dorzutu zawału, jednak w obserwacji odległej tych pacjentów rzadziej poddaje się kolejnym interwencjom wieńcowym w porównaniu z chorymi leczonymi angioplastyką ograniczoną wyłącznie do IRA