Management of dermatological adverse events during nivolumab treatment

Programmed death 1 receptor (PD-1) inhibitors, such as nivolumab, are effective in the treatment of advanced and metastatic melanoma, as well as in kidney, bladder, and non-small cell lung carcinomas. Adverse events of PD-1 inhibitors result mostly from autoimmune mechanisms, include gastrointestinal inflammatory diseases, hepatotoxicity, neurotoxicity, endocrinopathies, and skin toxicities. In this article, we highlight the main cutaneous adverse events associated with PD-1 inhibitors and provide a set of practical guidelines about their management. Additionally, we report a case of nivolumab-induced bullous pemphigoid in a patient with metastatic melanoma.Programmed death 1 receptor (PD-1) inhibitors, such as nivolumab, are effective in the treatment of advanced and metastatic melanoma, as well as in kidney, bladder, and non-small cell lung carcinomas. Adverse events of PD-1 inhibitors result mostly from autoimmune mechanisms, include gastrointestinal inflammatory diseases, hepatotoxicity, neurotoxicity, endocrinopathies, and skin toxicities. In this article, we highlight the main cutaneous adverse events associated with PD-1 inhibitors and provide a set of practical guidelines about their management. Additionally, we report a case of nivolumab-induced bullous pemphigoid in a patient with metastatic melanoma

Postępowanie w przypadku wystąpienia dermatologicznych działań niepożądanych przy stosowaniu leku niwolumab

Zastosowanie leków z grupy inhibitorów punktu kontrolnego PD-1 okazało się postępem w leczeniu chorych na zaawansowanego czerniaka. Udowodniono ich skuteczność również w leczeniu innych nowotworów, takich jak rak nerki, pęcherza moczowego czy niedrobnokomórkowy rak płuca. Działania niepożądane inhibitorów PD-1, wynikające przede wszystkim z mechanizmów immunologicznych, obejmują szerokie spektrum zaburzeń, w tym zaburzenia gastroenterologiczne, hepatotoksyczność, neurotoksyczność, endokrynopatie oraz szereg reakcji skórnych. W niniejszym opracowaniu zostaną omówione najczęstsze dermatologiczne działania niepożądane niwolumabu oraz zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia. Ponadto przedstawiony zostanie przypadek pacjentki leczonej niwolumabem z powodu czerniaka, u której wystąpił pemfigoid pęcherzowy wywołany zastosowaniem leku

Vismodegib in the treatment of basal cell carcinoma — Polish clinical experience in the frame of therapeutic program

Introduction. Vismodegib is a small-molecule inhibitor of the sonic hedgehog pathway, registered for the treat- ment of patients with metastatic or locally advanced basal cell carcinoma, who were disqualified from surgical excision or radiotherapy. The full treatment refund from the National Health Fund has been available in Poland since 1st January 2018. The aim of the study was to analyse the frequency of occurrence of adverse events based on CTCAE and the treatment results based on the RECIST 1.1 criteria, in a group of patients treated for six or 12 months with vismodegib.  Material and methods. The patient database was gathered from three sites and consisted of 42 patients, who represented 53.8% of the patients treated with vismodegib in Poland. The duration of the treatment ranged between three weeks and 68 months. The median of the treatment period was 8.25 months (0.75–68); the median of the observation of patients treated for less than 12 months was eight months (6–11), and for those treated for more than 12 months it was 14 months (12–68).  Results. The summary of the treatment results after six and 12 months was performed on 29/42 and 17/42 patients accordingly. Complete response was achieved in 3/29 (10.3%) and 3/16 (17.6%) patients after six and 12 months of treatment, respectively, partial response in 13/29 (44.8%) and 5/16 (29.4%) patients, respectively, and stable disease in 13/29 (44.8%) and 8/16 (50.0%) patients, respectively. Progression of the disease was experienced by 7/42 (16.6%) patients within the period of 3–28 months of treatment. One patient with brain metastases died due to the progression of the disease. Adverse events were reported in 31/42 (73.8%) patients, more than one adverse event in a single patient was reported in 22/42 (52.3%) patients. No serious adverse events were observed.

Wismodegib w leczeniu zaawansowanego raka podstawnokomórkowego skóry — polskie doświadczenia kliniczne w ramach programu lekowego

Wstęp. Wismodegib to małocząsteczkowy inhibitor szlaku sygnałowego Hedgehog zarejestrowany do leczenia pacjentów, u których stwierdzono raka podstawnokomórkowego w fazie choroby przerzutowej lub miejscowo zaawansowanego raka podstawnokomórkowego niespełniającego kryteriów leczenia chirurgicznego lub radiote- rapeutycznego. Od 1 stycznia 2017 roku dostępne jest na terenie Polski leczenie w ramach programu lekowego refundowanego przez NFZ.  Celem pracy była analiza grupy chorych zakwalifikowanych do terapii wismodegibem, uwzględniająca ocenę częstości występowania działań niepożądanych wraz z określeniem ich stopnia nasilenia według CTCAE oraz wyniki leczenia po 6 i 12 miesiącach zgodnie z kryteriami RECIST 1.1. Materiał i metody. Dane dotyczące chorych pochodziły z trzech ośrodków, które w sumie prowadziły 42/78 (53,8%) pacjentów leczonych w Polsce od początku trwania programu lekowego. Czas leczenia chorych był bardzo zróżnicowany i zawierał się pomiędzy 3 tygodniami a 68 miesiącami. Mediana czasu leczenia wyniosła 8,25 miesiąca (0,75–68), mediana czasu obserwacji pacjentów leczonych krócej lub dłużej niż 12 miesięcy — wyniosła odpowiednio 8 miesięcy (6–11) i 14 miesięcy (12–68).  Wyniki. Podsumowanie danych po 6 i 12 miesiącach leczenia było możliwe odpowiednio u 29/42 i 17/42 chorych. Całkowitą odpowiedź uzyskano u 3/29 (10,3%) oraz u 3/16 (17,6%) pacjentów po odpowiednio 6 i 12 miesiącach leczenia, częściową odpowiedź odnotowano odpowiednio u 13/29 (44,8%) i 5/16 (29,4%) pacjentów, stabilizację choroby uzyskano odpowiednio u 13/29 (44,8%) i 8/16 (50,0%). Progresję choroby stwierdzono u 7 z 42 chorych (16,6%) w okresie 3–28 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Odnotowano 1 przypadek zgonu z powodu progresji choroby u pacjenta z obecnymi przerzutami do mózgu w momencie kwalifikacji do udziału w programie. Działania niepożądane wystąpiły u 31/42 (73,8%), a liczne działania niepożądane u tego samego pacjenta wystąpiły u 22/42 (52,3%) chorych. Nie odnotowano żadnego przypadku poważnych działań niepożądanych

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

The incidence and management of cutaneous adverse events of the epidermal growth factor receptor inhibitors

Overexpression of the epidermal growth factor receptor (EGFR) is found in many cancers, including those of the head and neck area, non-small-cell lung cancer, and colorectal, cervical, prostate, breast, ovary, stomach, and pancreatic cancer. The EGFR inhibitors are used at present in the treatment of such cancers. Skin lesions that develop during and after cancer treatment may be due to specific cytostatics, molecular-targeted drugs, radiation therapy, complementary therapy, or the cancer itself, and hence knowledge is essential to distinguish between them. The mechanism through which skin toxicity arises during treatment with EGFR inhibitors is not well known, but seems to be due to the modification of the RAS/RAF/MEK/ERK signal path associated with its activation, which results in the similarity between the adverse effects of EGFR inhibitors and the treatment of melanoma with BRAF and MEK inhibitors. The most common side effects are pruritus, xerosis, papulopustular rash, hand-foot skin reaction, alopecia and dystrophy of the hair, and paronychia. This work presents options for prevention and suggestions for managing these adverse events, which are of importance in the care of patients undergoing oncological treatment

Wismodegib w leczeniu zaawansowanego raka podstawnokomórkowego skóry — polskie doświadczenia kliniczne w ramach programu lekowego

Wstęp. Wismodegib to małocząsteczkowy inhibitor szlaku sygnałowego Hedgehog zarejestrowany do leczenia pacjentów, u których stwierdzono raka podstawnokomórkowego w fazie choroby przerzutowej lub miejscowo zaawansowanego raka podstawnokomórkowego niespełniającego kryteriów leczenia chirurgicznego lub radioterapeutycznego. Od 1 stycznia 2017 roku dostępne jest na terenie Polski leczenie w ramach programu lekowego refundowanego przez NFZ. Celem pracy była analiza grupy chorych zakwalifikowanych do terapii wismodegibem, uwzględniająca ocenę częstości występowania działań niepożądanych wraz z określeniem ich stopnia nasilenia według CTCAE oraz wyniki leczenia po 6 i 12 miesiącach zgodnie z kryteriami RECIST 1.1. Materiał i metody. Dane dotyczące chorych pochodziły z trzech ośrodków, które w sumie prowadziły 42/78 (53,8%) pacjentów leczonych w Polsce od początku trwania programu lekowego. Czas leczenia chorych był bardzo zróżnicowany i zawierał się pomiędzy 3 tygodniami a 68 miesiącami. Mediana czasu leczenia wyniosła 8,25 miesiąca (0,75–68), mediana czasu obserwacji pacjentów leczonych krócej lub dłużej niż 12 miesięcy — wyniosła odpowiednio 8 miesięcy (6–11) i 14 miesięcy (12–68). Wyniki. Podsumowanie danych po 6 i 12 miesiącach leczenia było możliwe odpowiednio u 29/42 i 17/42 chorych. Całkowitą odpowiedź uzyskano u 3/29 (10,3%) oraz u 3/16 (17,6%) pacjentów po odpowiednio 6 i 12 miesiącach leczenia, częściową odpowiedź odnotowano odpowiednio u 13/29 (44,8%) i 5/16 (29,4%) pacjentów, stabilizację choroby uzyskano odpowiednio u 13/29 (44,8%) i 8/16 (50,0%). Progresję choroby stwierdzono u 7 z 42 chorych (16,6%) w okresie 3–28 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Odnotowano 1 przypadek zgonu z powodu progresji choroby u pacjenta z obecnymi przerzutami do mózgu w momencie kwalifikacji do udziału w programie. Działania niepożądane wystąpiły u 31/42 (73,8%), a liczne działania niepożądane u tego samego pacjenta wystąpiły u 22/42 (52,3%) chorych. Nie odnotowano żadnego przypadku poważnych działań niepożądanych

Mechanical thrombectomy in acute stroke : five years of experience in Poland

Objectives: Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results: We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results: Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250 99 min. 90.3% of the studied patients had MT within 6 h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% - emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization - in 30.7%, mRS of 0–2 - in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion: Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guideline