4C Mortality Score correlates with in-hospital functional outcome after COVID-19-associated ischaemic stroke

Aim of the study. The 4C Mortality Score was created to predict mortality in hospitalised patients with COVID-19 and has to date been evaluated only in respiratory system disorders. The aim of this study was to investigate its application in patients with COVID-19-associated acute ischaemic stroke (AIS).Clinical rationale for study. COVID-19 is a risk factor for AIS. COVID-19-associated AIS results in higher mortality and worse functional outcome. Predictors of functional outcome in COVID-19-associated AIS are required.Materials and methods. This was a retrospective observational study of patients with AIS hospitalised in seven neurological wards in Małopolska Voivodship (Poland) between August and December 2020. We gathered data concerning the patients’ age, sex, presence of cardiovascular risk factors, type of treatment received, and the presence of stroke-associated infections (including pneumonia, urinary tract infection and infection of unknown source). We calculated 4C Mortality Score at stroke onset, and investigated whether there was a correlation with neurological deficit measured using the National Health Institute Stroke Scale (NIHSS) and functional outcome assessed using the modified Rankin Scale (mRS) at discharge.Results. The study included 52 patients with COVID-19-associated AIS. The 4C Mortality Score at stroke onset correlated with mRS (rs = 0.565, p < 0.01) at discharge. There was also a statistically significant difference in the mean 4C Mortality Score between patients who died and patients who survived the stroke (13.08 ± 2.71 vs. 9.85 ± 3.47, p = 0.04).Conclusions and clinical implications. 4C Mortality Score predicts functional outcome at discharge in COVID-19-associated AIS patients

Analiza powikłań okołozabiegowych i późnych po przezskórnych zabiegach zamknięcia przetrwałego otworu owalnego: doświadczenia jednego ośrodka

Background: Patent foramen ovale (PFO) is a potential risk factor for ischaemic stroke in young individuals. An interventional method of secondary stroke prevention in PFO patients is its percutaneous closure. Aim: To assess safety and effectiveness (i.e. lack of residual shunt) of percutaneous PFO closure in patients with history of cryptogenic cerebrovascular event. Methods: 149 patients (56 men/93 women), aged 39 ± 12 years, underwent percutaneous PFO closure. The implantation was performed under local anaesthesia, guided by trans-oesophageal echocardiography (TEE) and fluoroscopy. Follow-up trans-thoracic echocardiography (TTE) was performed at 1 month and follow-up TEE at 6-months. In cases of residual shunt, additional TEE was performed after ensuing 6 months. Results: Effective PFO closure (no residual shunt) was achieved in 91.3% patients at 6 months and 95.3% patients at 12 months. In 2 patients transient atrial fibrillation was observed during the procedure. In 2 patients, a puncture site haematoma developed and in 1 patient superficial thrombophlebitis was noted. In 1 patient a small pericardial effusion was observed, which resolved at day 3 post-procedurally, after administration of non-steroidal anti-inflammatory drugs. Conclusions: Percutaneous PFO closure seems to be a safe procedure when performed in a centre with adequate expertise with regard to these procedures.Wstęp: Przetrwały otwór owalny (PFO) jest potencjalnym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu u osób młodych. Interwencyjnym sposobem profilaktyki wtórnej udaru mózgu u pacjentów z PFO jest jego przezskórne zamknięcie. Cel: Celem tego prospektywnego badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności (brak przecieku resztkowego) przezskórnego zamykania PFO u pacjentów po przebytym kryptogennym epizodzie neurologicznym. Metody: Zabiegowi przezskórnego zamknięcia PFO poddano 149 pacjentów (56 mężczyzn/93 kobiety) w średnim wieku 39 ±12 lat. Wszczepienie okludera odbywało się w znieczuleniu miejscowym, pod kontrolą przezprzełykowej echokardiografii (TEE) i skopii. Po miesiącu wykonywano kontrolne badanie przezklatkowe (TTE), a po 6 miesiącach od zabiegu kontrolne badanie TEE. W przypadku obecności przecieku resztkowego badanie TEE ponawiano po następnych 6 miesiącach. Wyniki: Skuteczne zamknięcia PFO (bez przecieku resztkowego) uzyskano u 91,3% pacjentów po 6 miesiącach i u 95,3% osób po 12 miesiącach. W 2 przypadkach obserwowano w czasie zabiegu migotanie przedsionków, które ustąpiło samoistnie. U 2 osób wystąpił krwiak w miejscu wkłucia, u 1 pacjentki powierzchowne zapalenie żył. W 1 przypadku po zabiegu stwierdzono niewielką ilość płynu w worku osierdziowym; po włączeniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych płyn uległ resorpcji w 3. dobie hospitalizacji. Wnioski: Przezskórne zamykanie PFO wydaje się zabiegiem bezpiecznym, jeśli jest wykonywane w ośrodku dysponującym zespołem specjalizującym się w takich interwencjach