MEAT AND BONE MEAL IN ANIMAL FEED – PAST OR FUTURE?

Mesno koštano brašno dobiveno od životinjskih nusproizvoda podrijetlom od kopnenih sisavaca, peradi ili riba zbog svog dobrog aminokiselinskog sastava često se koristilo kao dodatak krmnim smjesama. Pojavom goveđe spongiformne encefalopatije i njenim dokazanim širenjem putem hrane koja sadrži životinjske bjelančevine, uporaba mesnog koštanog brašna za hranidbu životinja je najprije ograničena 1994. godine, a zatim i sasvim zabranjena 2001. godine. Statistički podaci pokazuju da je totalnom zabranom uporabe mesnog koštanog brašna u ishrani životinja pojavnost goveđe spongiformne encefalopatije značajno pala. Međutim postavljaju se pitanja: da li mesno koštano brašno treba zanemariti kao kvalitetnu sirovinu ako se njime izbjegava hranjenje istovrsnih životinja i da li uvođenjem mesnog koštanog brašna riskiramo pojavu novih oblika transmisivne spongiformne encefalopatije?Meat and bone meal derived from animal by-products originating from terrestrial mammals, poultry or fish because of its good amino acid composition was often used as a supplement to feed mixtures. With the advent of bovine spongiform encephalopathy and its proven spread through food that contains animal protein, the use of meat and bone meat in animal feeds was initially limited in 1994, and then completely prohibited in 2001. Statistical data show that a total feed ban on using meat and bone meal in animal nutrition significantly decreased bovine spongiform encephalopathy incidence. But the question is: should the meat and bone meal be ignored as a good quality raw material if one avoids feeding the same animal species and with the introduction of meat and bone meal do we risk the appearance of new forms of transmissible spongiform encephalopathy

Škrob u obroku konja poboljšat će mikrobiotu fecesa, in vitro probavljivost vlakana i suhe tvari

When higher concentrations of starch are given to horses, starch degradation may shift from small intestine further to hindgut where it can cause alternation of the hindgut microbiome and unsatisfied fiber fermentation. The aim of the study was to determine the effect of the daily starch intake levels of 0.3, 0.6 and 0.9 g/kg body weight (BW) of the animal on the fecal in vitro digestibility of neutral detergent fibers (IVNDFD) and dry matter (IVDMD) and whether changes in fecal microbiome occur. Three horses were fed in three periods with three starch levels in the trial, designed as 3x3 latin square. The main influences were the level of starch in the horse meal and the effect of an individual animal on in vitro digestibility of three forages (straw, clover and meadow hay). The results showed that with increasing starch level, proportionally the significant increase in IVNDFD and IVDMD in all forages was observed. By increasing the starch level, the higher number of lactobacilli, amylolytic and cellulolytic bacteria in the feces of the horse was recorded. It can be concluded that the daily level of starch in the horse meal up to 0.9 g/kg BW has a positive effect on fiber digestibility and feces microbiome.U slučaju viših koncentracija škroba u hrani konja mogući je pomak razgradnje škroba iz tankog crijeva i njegova povećana fermentacija u debelom i slijepom crijevu čime se narušava mikrobiota u crijevima konja i fermentacija vlakana. Istraživanje je ispitalo utjecaj dnevne razine škroba od 0,3, 0,6 i 0,9 g/kg tjelesne mase (TM) životinje u obroku konja na fekalnu in vitro probavljivost neutralnih detergent vlakana (IVNDFD) i suhe tvari (IVDMD), te da li dolazi do promjena u broju amilolitičkih, celulolitičkih bakterija i laktobacila u fecesu. Za istraživanje, dizajnirano kao 3x3 latinski kvadrat, korištena su tri konja koja su hranjena u tri perioda s tri različite dnevne razine škroba. Glavni ispitani utjecaji bili su razina škroba u obroku konja i utjecaj pojedine životinje na in vitro probavljivost tri voluminozna krmiva (slama, djetelina i livadno sijeno). Rezultati su pokazali da je s porastom dnevne razine škroba proporcijonalno zabilježeno i značajno povećanje prosječnih vrijednosti IVNDFD 9,46–11,49% te IVDMD 3,42–8,09% ovisno o tipu voluminoze. Pojedina životinja imala je signifikantan utjecaj na testirane parametre probavljivosti (svi P<0,001) osim kod IVDMD za livadno sijeno (P=0,126). Kada je udio škroba u obroku bio 0,9 g/kg TM u odnosu na 0,3 g/kg TM, zabilježena je deset puta veća brojnost laktobacila, amilolitičkih i celulolitičkih bakterija u fecesu konja. Može se zaključiti da dnevna razina škroba u obroku konja do 0,9 g/kg TM ima pozitivan utjecaj na razgradnju vlakana i mikrobiotu fecesa

THE MICROSCOPIC DETECTION OF ANIMAL PROTEINS IN FEEDS

Životinjske bjelančevine, dobiveni od termički obrađenih životinjskih nusproizvoda podrijetlom od kopnenih sisavaca, peradi ili riba, zbog svoje hranjive vrijednosti, često se koriste kao dodatak krmnim smjesama. Sitne strukture nekih organa vidljive su mikroskopski pod različitim povećanjima. Mikroskopski u krmivima možemo identificirati dijelove kosti, mišića, hrskavice, dlake, perje, ljuske od jaja, riblje ljuske i ligamente. Dijelove mekih tkiva i kože najčešće ne možemo identificirati zbog termičke obrade u kafilerijama. Uvođenje mikroskopske metode u rutinsku laboratorijsku pretragu za identifikaciju životinjskih tkiva u krmivima, nužna je zbog bolesti goveđe spongiformne encefalopatije (GSE) i njene povezanosti s uporabom i hranidbom životinja životinjskim bjelančevinama.Additional animal proteins in feeds because of their edibility, is by adding ground slaughter by-products originating either from ruminants, poultry or fish. This means that fine structures are visible after microscopic inspection at different magnification. The principal particles of animal origin that might be present in feeds are bones, muscle fibres, cartilage, hairs, feather filaments, egg shells, fish scales and ligaments. Parts from organs, skin and other soft tissues are generally absent, because of their denaturation after sterilisation. The need of this identification is based on the prohibition on adding animal proteins to feeds intended for farm animals therefore a connection between appearance of Bovine spongiform encephalopathy (BSE) and feeding animals with animal proteins

Pojavnost ergot-sklerocija i ergot-alkaloida u pšenici i raži hrvatskih proizvođača

Ergot alkaloids (EAs) are mycotoxins produced by several species of fungi of the genus Claviceps, among which Claviceps purpurea is the most widespread in Europe. This species has been found in many economically important cereal grains, such as rye, wheat, triticale, barley, millet and oats. The distribution of EA contamination has a sporadic incidence, with many factors involved in its occurrence, greatly varying between fungal strains, geographic regions, host plants and regional/local weather conditions. Cool, damp weather favours ergot by enhancing the germination of sclerotia. The aim of this study was to investigate the occurrence of ergot sclerotia and EAs in wheat and rye grain samples (n = 64) collected during 2021 from Croatian cereal producers in central and eastern Croatia. In two rye samples, the presence of ergot sclerotia was detected in the amount of 259 mg/kg and 536 mg/kg, whereas no wheat samples tested positive for ergot sclerotia. A higher contamination with EAs was determined in the rye samples (18% contaminated; max 167.4 μg/kg), while a lower frequency of contamination was determined in wheat, with only one positive sample (1.9%; 68.5 μg/kg). The results indicate low-level EA contamination of wheat and rye cultivated by Croatian producers during the study period. However, despite the low incidence of positive rye samples with EAs, the contents of ergot sclerotia in two samples were higher than permitted by the legislation for foodstuffs. Since the levels of these mycotoxins and ergot sclerotia content can vary depending on a number of factors, further research is required over a longer period of time and under different cereal cultivation and processing conditions.Ergot-alkaloidi (EA) su mikotoksini koje proizvodi nekoliko vrsta gljivica iz roda Claviceps, među kojima je i Claviceps purpurea najraširenija gljivica u Europi. Ova vrsta je pronađena u ekonomski važnim žitaricama, kao što su: raž, pšenica, tritikal, ječam, proso i zob. Distribucija kontaminacije EA ima sporadičnu pojavu s mnogo čimbenika koji su uključeni u njihovu pojavu, uvelike varirajući između sojeva gljivica, geografskih regija, biljaka domaćina i regionalnog vremena, što ukazuje da hladno i vlažno vrijeme pogoduje ergotu tako što potiče klijanje sklerocija. Cilj je ovog istraživanja bio istražiti pojavu ergot- sklerocija i EA u uzorcima pšenice i raži (n=64) uzorkovanih tijekom 2021. godine od hrvatskih proizvođača žitarica u središnjoj i istočnoj Hrvatskoj. U dva uzorka raži utvrđena je prisutnost ergot-sklerocija u količini od 259 mg/kg i 536 mg/kg. Niti u jednom uzorku pšenice nije pronađen ergot-sklerocij. Veća kontaminacija s EA utvrđena je u uzorcima raži (18 % kontaminirano, max 167,4 μg/kg), dok je manja učestalost kontaminacije, sa samo jednim pozitivnim uzorkom (1,9 %), utvrđena u pšenici (68,5 μg/kg). Rezultati su ukazali na nisku razinu kontaminacije s EA pšenice i raži koje su uzgojili hrvatski proizvođači tijekom cijelog istraživanog razdoblja. Međutim, iako je utvrđen nizak postotak pozitivno testiranih uzoraka raži na EA, sadržaj ergot-sklerocija u dva uzorka bio je veći nego što je to za hranu zakonodavstvom dopušteno. Budući da razine tih mikotoksina i ergot-sklerocija mogu varirati ovisno o brojnim čimbenicima, potrebno je njihovo daljnje istraživanje tijekom dužeg vremenskog razdoblja i pod različitim uvjetima uzgoja i obrade žitarica

Metodi di identificazione delle muffe – applicazione ai prodotti tradizionali a base di carne

Glavni razlog identifikacije vrsta plijesni u hrani njihova je sposobnost produkcije mikotoksina koji imaju toksično djelovanje, bilo da se želi eliminirati rast toksikotvornih vrsta i na taj način osigurati zdravstvenu ispravnost hrane, bilo da se želi detektirati vrsta ili soj plijesni koje nemaju sposobnost produkcije mikotoksina, kako bi se mogle koristiti u druge svrhe, poput proizvodnje fermentirane hrane. U identifikaciji toksikovornih plijesni preporuka je koristiti polifazni pristup, koji uz tradicionalni opis makro- i mikro- morfoloških karakteristika, uključuje i molekularne metode identifikacije analizom karakterističnih genskih markera DNA. Plijesni koje se mogu naći na površini tradicionalnih mesnih proizvoda, koji se termički ne obrađuju, imaju ulogu u senzorskim svojstvima takvih gotovih proizvoda, a pripadaju rodu Aspergillus i Penicillium. Za identifikaciju Penicillium vrsta preporuča se DNA regija β-tubulina, a za Aspergillus vrste DNA regija kalmodulina. Za identifikaciju toksikotvornih vrsta s tradicionalnih mesnih proizvoda analizirati se mogu regije uključene u sintezu mikotoksina aflatoksina, sterigmatocistina, okratoksina A, ciklopiazonične kiseline, citrinina i sl. Međutim, za većinu mikotoksina biosintetski putevi nisu potpuno okarakterizirani pa su tako i geni koji kodiraju za enzime uključene u biosintezu ovih sekundarnih metabolita slabije poznati te zahtjevaju daljnja istraživanja u svrhu razvoja metoda za brzu i točniju identifikaciju plijesni. Ovaj rad daje prikaz metoda koje se mogu koristiti u identifikaciji plijesni za različite vrste namirnica te su posebno primjenjive za identifikaciju površinskih plijesni na tradicionalnim mesnim proizvodimaThe main reason for the identification of mould species in food is their ability to produce mycotoxins that have a toxic effect, whether to eliminate the growth of toxic species and thereby ensure the food safety, or to detect a mould species / strain that does not have the ability to produce mycotoxins in order to be used for other purposes such as the production of fermented food. In the identification of toxigenic moulds, recommendation is to use a polyphase approach, including traditional description of macro- and micro-morphological characteristics and molecular methods of identification by analysing characteristic DNA genetic markers. Moulds that can be found on the surface of traditional meat products that are not thermally processed play a role in the sensory properties of such finished products, and belong to the genus Aspergillus and Penicillium. The β-tubulin region is recommended for the identification of Penicillium species, and the calmodulin region for Aspergillus species. For the identification of toxigenic species from traditional meat products the regions involved in the synthesis of the mycotoxins aflatoxins, sterigmatocystin, ochratoxin A, cyclopiazonic acid and citrinin can be analyzed. However, for most mycotoxins their biosynthetic pathways have not been fully characterized, so the genes that encode for the enzymes involved in the biosynthesis of these secondary metabolites are less known and require further research in order to obtain methods for quick and more accurate identification of moulds.Der Hauptgrund für die Identifizierung von Schimmelpilzarten in Lebensmitteln ist ihre Fähigkeit, Mykotoxine zu produzieren, die eine toxische Wirkung haben, sei es, um das Wachstum toxischer Arten zu eliminieren und dadurch die Lebensmittelsicherheit zu gewährleisten, oder um eine Schimmelpilzart/einen Schimmelpilzstamm zu erkennen, die/der nicht in der Lage ist, Mykotoxine zu produzieren, damit sie/er für andere Zwecke wie die Herstellung fermentierter Lebensmittel verwendet werden kann. Bei der Identifizierung toxigener Schimmelpilze wird ein mehrstufiger Ansatz empfohlen, der die traditionelle Beschreibung makro- und mikromorphologischer Merkmale und molekulare Identifizierungsmethoden durch die Analyse charakteristischer genetischer DNA-Marker umfasst. Schimmelpilze, die auf der Oberfläche traditioneller, nicht thermisch verarbeiteter Fleischerzeugnisse zu finden sind, spielen eine Rolle für die sensorischen Eigenschaften solcher Fertigerzeugnisse und gehören zu den Gattungen Aspergillus und Penicillium. Für die Identifizierung von Penicillium-Arten wird die β-Tubulin-Region empfohlen, für Aspergillus-Arten die Calmodulin-Region. Zur Identifizierung toxigener Arten aus herkömmlichen Fleischprodukten können die an der Synthese der Mykotoxine Aflatoxine, Sterigmatocystin, Ochratoxin A, Cyclopiazonsäure und Citrinin beteiligten Regionen analysiert werden. Für die meisten Mykotoxine sind die Biosynthesewege jedoch noch nicht vollständig charakterisiert, so dass die Gene, die für die Enzyme kodieren, die an der Biosynthese dieser Sekundärmetaboliten beteiligt sind, weniger bekannt sind und weitere Forschung erfordern, um Methoden für eine schnelle und genauere Identifizierung von Schimmelpilzen zu erhalten.La razón principal para la identificación de especies de moho en alimentos es su capacidad para producir micotoxinas que tienen un efecto tóxico, ya sea para eliminar el crecimiento de especies tóxicas y así garantizar la seguridad alimentaria, o para detectar una especie o cepa de moho que no tiene la capacidad de producir micotoxinas con el fin de ser utilizada para otros fines, como la producción de alimentos fermentados. En la identificación de mohos toxigénicos, se recomienda utilizar un enfoque polifásico, que incluya la descripción tradicional de características macro y micro morfológicas y métodos moleculares de identificación mediante el análisis de marcadores genéticos de ADN característicos. Los mohos que pueden encontrarse en la superficie de productos cárnicos tradicionales que no son procesados térmicamente juegan un papel en las propiedades sensoriales de dichos productos terminados, y pertenecen al género Aspergillus y Penicillium. Se recomienda la región del β-tubulina para la identificación de especies de Penicillium y la región de la calmodulina para especies de Aspergillus. Para la identificación de especies toxigénicas de productos cárnicos tradicionales, pueden analizarse las regiones involucradas en la síntesis de las micotoxinas aflatoxinas, esterigmatocistina, ocratoxina A, ácido ciclopiazónico y citrinina. Sin embargo, para la mayoría de las micotoxinas, sus vías biosintéticas no han sido completamente caracterizadas, por lo que los genes que codifican las enzimas involucradas en la biosíntesis de estos metabolitos secundarios son menos conocidos y requieren más investigación para obtener métodos de identificación rápidos y más precisos de mohos.Il motivo principale per l\u27identificazione delle specie di muffe negli alimenti è la loro capacità di produrre micotossine che hanno un effetto tossico, sia che si tratti di eliminare la crescita di specie tossigene e, quindi, garantire la sicurezza alimentare, sia di rilevare una specie o un ceppo di muffe che non hanno la capacità di produrre micotossine e che potrebbero essere utilizzate per altri scopi, come la produzione di alimenti fermentati. Nell\u27identificazione delle muffe tossigene si raccomanda di utilizzare un approccio polifase che, oltre alla tradizionale descrizione delle caratteristiche macro e micro morfologiche, comprende anche metodi molecolari di identificazione mediante l\u27analisi dei marcatori genetici caratteristici del DNA. Le muffe rinvenibili sulla superficie dei prodotti tradizionali a base di carne non trattati termicamente svolgono un ruolo nelle proprietà sensoriali di tali prodotti finiti e appartengono ai generi Aspergillus e Penicillium. Per l\u27identificazione della specie Penicillium si consiglia di analizzare la regione del DNA della tubulina β mentre, per l’identificazione della specie Aspergillus, la regione cromosomica da analizzare è quella della calmodulina. Per l\u27identificazione delle specie tossigene proprie dei prodotti tradizionali a base di carne, possono essere analizzate le regioni coinvolte nella sintesi delle micotossine aflatossina, sterigmatocistina, ocratossina A, acido ciclopiazonico, citrinina, ecc. Tuttavia, per la maggior parte delle micotossine, le vie biosintetiche non sono state caratterizzate appieno, e quindi i geni che codificano per gli enzimi coinvolti nella biosintesi di questi metaboliti secondari sono meno conosciuti e richiedono ulteriori ricerche al fine di sviluppare metodi rapidi e più accurati per la identificazione delle muffe. Questo studio offre una panoramica dei metodi utilizzabili per l\u27identificazione di muffe per diversi tipi di alimenti e sono applicabili, in particolare, per l\u27identificazione di quelle muffe superficiali che si sviluppano sui prodotti tradizionali a base di carne

Zearalenon u stočnoj hrani, urinu i mesu s tri svinjogojske farme u Hrvatskoj

Zearalenone (ZEN) is a mycotoxin of the genus Fusarium which belongs to the group of macrocyclic lactones. ZEN contamination occurs during cereal harvest or in the early phase of storage if drying was insufficient. The aim of this study was to determine the level of ZEN in feed mixtures given to pigs during the fattening period at three different farms in the Republic of Croatia, as also to determine ZEN levels in urine and meat taken from the same animals. The study also examined correlation between ZEN concentrations in urine and meat with the estimation of ZEN intake in the human body through meat consumption, expressed as a percentage of the Tolerable Daily Intake (TDI). In total, 9 feed mixtures (3 samples per farm), 45 urine and 45 meat samples (from 15 animals per farm) were taken during 2021 from three pig farms located in eastern and central Croatia. ZEN concentrations were determined by the competitive enzyme ELISA method. All values in feed from all three farms were within maximum recommended limit (MRL) given in EU Recommendation, i.e., 250 μg/kg, though at one far, the levels recorded were just under the MRL. Monitoring of ZEN levels in urine can be used as an indicator for the detection of feed contamination with this mycotoxin. Although pigs were fed with feed with near the MRL level of contamination, a negligible percentage of TDI value was obtained for this mycotoxin for humans through meat consumption. However, since meat is just one component of the human diet, and in view of the fact that ZEN can be present in a number of foodstuffs, especially cereals, its total intake could be significantly higher than estimated herein.Zearalenon (ZEN) je mikotoksin iz roda Fusarium koji pripada skupini makrocikličkih laktona. Kontaminacija ZEN-om javlja se tijekom žetve žitarica ili ukoliko nije provedeno dostatno sušenje u ranoj fazi skladištenja. Cilj je ovog istraživanja bio utvrditi razinu ZEN-a u krmnim smjesama koje su davane svinjama tijekom tova na tri različite farme u Republici Hrvatskoj i utvrditi njegovu razinu u urinu i mesu tovljenih životinja. Istraživanjem je ispitana i korelacija koncentracija ZEN-a u urinu i mesu svinja i napravljena je procjena njegovog unosa u organizam konzumacijom mesa, izražena kao postotak podnošljivog dnevnog unosa (TDI). Ukupno je, tijekom 2021. godine, s tri farme svinja u istočnom i središnjem dijelu Hrvatske uzorkovano 9 krmnih smjesa (3 uzorka po farmi), 45 uzoraka urina i 45 uzoraka mesa (od 15 životinja po farmi). Koncentracije ZEN-a određene su kompetitivnom enzimatskom ELISA metodom. Sve vrijednosti u hrani za svinje s tri farme bile su unutar najveće preporučene količine (MRL) definirane u Preporuci EU, koja za hranu za svinje iznosi 250 μg/kg, a razina ZEN-a na jednoj farmi bila je gotovo jednaka MRL. Praćenje razine ZEN-a u urinu može se koristiti kao pokazatelj za detekciju kontaminacije hrane tim mikotoksinom. Iako je svinjama tijekom hranidbe davana hrana koja je sadržavala razinu kontaminacije ZEN-a oko MRL, konzumacija mesa rezultirala je zanemarivim postotkom vrijednosti TDI-a za ovaj mikotoksin u ljudi. Međutim, budući da je meso samo jedna komponenta ljudske prehrane i budući da ZEN može biti prisutan u različitim namirnicama, posebice u žitaricama, njegov ukupni unos mogao bi biti znatno veći od procijenjenog u ovom istraživanju

Razlike u mikoflori na ovitcima trajnih fermentiranih kobasica prije i šest mjeseci nakon skladištenja u hladnjaku

During the curing period of dry-fermented sausages, the surface mycoflora changes according to the environmental conditions and intrinsic factors, such as nutrient content, water activity, pH value and the presence of antimicrobial substances (starter cultures). In this study, 25 samples of dry-fermented sausages from Croatian family small holdings were examined, the casings peeled off and examined for mycobiota before and after six months of refrigerated storage in plastic bags, at +4 °C in darkness, at a low humidity and evaporation rate. For mycobiota identification, traditional (macroscopic and microscopic) and molecular (Polymerase Chain Reaction, PCR) methods were combined. At the beginning of the study (after sausage curing), the prevalent isolated species were from the genera Penicillium (74%), Aspergillus 14% and Mucor (12%). After the six month period, a different mould structure was observed, with the dominant isolation of Aspergillus genus (64%), followed by the genera Penicillium (34%) and Mucor (2%). In comparison with the literature data, it can be concluded that the casing mycoflora on dry-fermented sausages stored in the refrigerator changed in the same way as if they not been refrigerated, though the process of mycoflora change was slower with refrigeration.Tijekom razdoblja zrenja trajnih fermentiranih kobasica mikoflora koja obrasta i prekriva njihovu površinu mijenja se u ovisnosti o uvjetima okoliša i “unutarnjim čimbenicima”, koji uključuju sadržaj hranjivih sastojaka, aktivitet vode, pH vrijednost i prisutnost antimikrobnih tvari (starter kulture). U ovom je istraživanju uzorkovano dvadeset i pet parova trajnih fermentiranih kobasica s malih hrvatskih obiteljskih poljoprivrednih gospodarstava, odljušten je njihov ovitak te je ispitivana mikoflora prije i nakon skladištenja u hladnjaku tijekom šest mjeseci, u plastičnim vrećicama, na +4 °C, u tami, pri maloj vlažnosti i brzini isparavanja. Za identifikaciju plijesni kombinirane su tradicionalne (makroskopske i mikroskopske) i molekularne (lančana reakcija polimeraze, PCR) metode. Na početku istraživanja (nakon sazrijevanja i uzimanja uzoraka kobasica) prevladavale su izolirane vrste iz roda Penicillium (74 %), Aspergillus 14 % i Mucor (12 %). Nakon razdoblja od šest mjeseci uočena je drugačija struktura plijesni, pri čemu je pretežno izoliran rod Aspergillus (64 %), a zatim Penicillium (34 %) i Mucor (2 %). Sagledavajući literaturne podatke može se zaključiti da se mikoflora na ovitcima trajnih fermentiranih kobasica pohranjenih u hladnjaku mijenjala na isti način kao što bi se i mijenjala bez pohranjene u hladnjaku, jedino što bi proces promjena mikoflore vremenski trajao kraće

Pojavnost fumonizina i T-2 toksina u neprocesiranim žitaricama malog i velikog zrna u Hrvatskoj

Cilj rada bio je istražiti pojavnost fuzarijskih mikotoksina fumonizina i T-2 toksina u neprocesiranim žitaricama malog i velikog zrna, uzorkovanih u različitim regijama Republike Hrvatske. Tijekom razdoblja 2014. - 2015. godine uzorkovano je ukupno 174 uzoraka žitarica iz središnje, istočne, zapadne i južne regije te analizirano na količinu fumonizina i T-2 toksina primjenom validiranih imunoenzimskih ELISA metoda. Najveća količina fumonizina određena je u kukuruzu (8900 µg/kg), a T-2 toksina u zobi (75,2 µg/kg). Tijekom dvogodišnjeg razdoblja fumonizin je detektiran u 84%, a za T-2 toksin u 40% uzoraka žitarica. Količine fumonizina veće od najvećih dopuštenih količina (NDK) za žitarice koje se koriste u prehrani ljudi, propisane Uredbom Komisije 1881/2006, određene su u ukupno pet uzoraka kukuruza, dok vrijednosti veće od najvećih preporučenih količina (NPK) za krmiva koja se koriste u hranidbi životinja definirane Preporukama 2006/576/EC, nisu određene. Usporedbom sa indikativnih razinama T-2 toksina u žitaricama i proizvodima na bazi žitarica kao hrani i hrani za životinje, pri kojima bi sukladno preporukama Komisije 2013/165/EU bilo potrebno poduzeti određene daljnje mjere, u niti jednom analiziranom uzorku nije određena količina T-2 toksina koja bi upućivala na mogući rizik za zdravlje u ljudi i životinja. Povećane količine fumonizina i T-2 toksina određene u pojedinim uzorcima upućuju na nužnost sustavne kontrole ovih mikotoksina u hrani i hrani za životinje