Prospective Survey of AntibioticUtilization in Pediatric Hospitalized Patients to IdentifyTargets for Improvement of Prescription

Abstract. : Background: : The rise in the use of antibiotics has resulted in increasing health care costs and the emergence of resistant bacteria. Little is known about the general misuse of antibiotics in hospitalized children. We evaluated the utilization of antibiotics in a pediatric teaching hospital aiming to identify targets for improvement of prescription. Patients and Methods: : Clinical, radiological, laboratory and treatment data of patients hospitalized in a pediatric medical and a pediatric surgery ward were prospectively collected during a 6-week period. A subsequent review of the collected data by a pediatric infectious diseases specialist, taking into consideration existing in-house treatment guidelines, was carried out. Results: : A total of 125 (36%) of 349 patients was prescribed 246 antibiotics. The median length of hospital stay for children prescribed antibiotics was 5 days (range, 2-30 days) and for those not prescribed 3 days (1-32 days; p < 0.001). Of 154 patients in the medical ward, 64 (42%) received antibiotics, compared to 61 (31%) of 195 patients in the surgical ward (p < 0.05). Empirical prescriptions were more frequent than prophylactic ones, which were more frequent than therapeutic prescriptions (136 [55%] vs 94 [38%] vs 16 [7%]; p < 0.001). Overall, 85% of the prescriptions were considered justified. The rates of inappropriate prescriptions were similar in the medical and surgical ward, and higher for therapeutic (19%) or prophylactic treatment (18%) than for empirical treatment (12%). Higher inappropriate prescription rates were noted for macrolides than for co-trimoxazole and β-lactams (50% vs 18% and 15%, respectively; p < 0.05). Conclusion: : Efforts need to be undertaken towards continuous education of medical staff on judicious antibiotic use, as well as ensuring compliance with existing guidelines. Improvement in the availability of rapid diagnostic methods to discern viral from bacterial infections may help reduce the numbers of empiric therapies in favor of pathogen-targeted therapeutic treatment

Chemioterapia metronomiczna w interdyscyplinarnym leczeniu pacjentki ze skórnym rozsiewem raka piersi

Chemioterapia metronomiczna jest opcją terapeutyczną polegającą na długotrwałym eksponowaniu nowotworu na stosunkowo małe dawki leków cytotoksycznych. Taki rodzaj frakcjonowania leczenia wykorzystuje potencjalnie inne niż klasyczne mechanizmy działania leków przeciwnowotworowych, będąc przy tym atrakcyjnym z punktu widzenia profilu toksyczności i zachowania jakości życia. W pracy opisano przypadek wieloletniego interdyscyplinarnego leczenia kobiety ze skórnym rozsiewem raka piersi, podczas którego opierano się na wielu liniach chemioterapii metronomicznej w połączniu z interwencjami miejscowymi, takimi jak elektrochemioterapia

Niwolumab w leczeniu raka nerkowokomórkowego w praktyce klinicznej

W ciągu ostatniej dekady nastąpił intensywny rozwój badań nad niwolumabem, jak i nad pozostałymi inhibitorami punktu kontrolnego. Jednym z nowotworów, w przypadku których istnieje najwięcej doświadczeń z niwolumabem, jest rak nerki. Wraz z coraz lepszym zrozumieniem mechanizmów działania komórkowej odpowiedzi immunologicznej, coraz lepiej rozumiemy, jakie jest miejsce niwolumabu wśród dostępnych w tym rozpoznaniu opcji terapeutycznych. W ostatnich kilku latach wyraźniej rysują się kierunki badań nad zwiększeniem skuteczności terapii inhibitorami punktu kontrolnego, toteż rozwijane są nowe skojarzenia leków immunokompetentnych. Niniejszy artykuł ma na celu przystępne przybliżenie onkologom praktykom kluczowych aspektów leczenia raka jasnokomórkowego nerki niwolumabem

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego