Ocena aktywności autonomicznego układu nerwowego związanej z odruchową regulacją układu sercowo-naczyniowego i oddychania

Derangements within autonomic nervous system take part in the natural history of cardiovascular disease. Current paper presents three categories of methods measuring autonomic status: direct methods (e.g. laboratory tests measuring circulating catecholamine levels or based on isotopes, microneurography), indirect methods applied at rest (e.g. analysis of heart rate variability, spectral and sequence methods of arterial baroreflex sensitivity assessment) and indirect methods, associated with the exposure to physiological stimuli (e.g. Ewing’s battery, central and peripheral chemoreceptor sensitivity assessment, invasive methods of arterial baroreflex sensitivity assessment). This review provides an insight into the physiology of reflex regulatory mechanisms within cardiorespiratory system, including their complex and unstable nature. Kardiol Pol 2010; 68, 8: 951-95

Resting heart rate and its change induced by physical training in patients with ischemic heart disease at various ages treated with beta-blockers

Background: The present study was aimed at possible modifications of resting HR induced by systematic physical training in patients of different age populations with ischemic heart disease (IHD) subjected to chronic therapeutic beta-blockade. Methods: The goal was the assessment of initial resting heart rate (HR) and its change after 6 months of physical training in two groups of patients with IHD at various ages (A: 55.5 &plusmn; &plusmn; 4.6 years; B: 72.5 &plusmn; 4.37 years) treated with beta-blockers, the dosage of which was not modified during the observation. Results: Comparison between the groups A and B concerned the initial rHR (min-1): 79.3 &plusmn; &plusmn; 8.3 vs. 73.6 &plusmn; 8.3 (p < 0.01), the after-training rHR: 70.9 &plusmn; 7.9 vs. 67.7 &plusmn; 8.4 (NS), and the delta of rHR: -8.4 &plusmn; 4.8 vs. -5.9 &plusmn; 2.8 (p < 0.01). Statistically significant correlation coefficients both between the patients&#8217; ages and the initial rHR (r = -0.377) and the delta of rHR (r = 0.347) were noted. Conclusions: The reduction of rHR after 6-months of training was less in the older IHD patients because of their lower initial rHR compared with the younger patients, which was probably determined more by physiological vagotonia than therapeutic beta-blockade. (Cardiol J 2007; 14: 493-496

Wpływ wysiłku dynamicznego na dopplerowskie parametry czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z jednonaczyniową chorobą wieńcową oraz u osób zdrowych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wpływu wysiłku dynamicznego na ergometrze rowerowym na wybrane dopplerowskie parametry globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z chorobą wieńcową jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 135 osób. U 84 badanych na podstawie koronarografii stwierdzono jednonaczyniową chorobę wieńcową. U 51 osób, skierowanych na diagnostykę inwazyjną serca z powodu podejrzenia choroby wieńcowej, obraz naczyń wieńcowych był prawidłowy. Osoby te stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych dokonano echokardiograficznego pomiaru wybranych dopplerowskich parametrów globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca w spoczynku, a następnie po obciążeniu wysiłkiem na ergometrze rowerowym. Wyniki: Stwierdzono istotną statystycznie różnicę pomiędzy wartościami niektórych parametrów globalnej funkcji rozkurczowej lewej komory serca mierzonych w spoczynku u pacjentów z chorobą jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Wartość wskaźnika E/A była istotnie mniejsza, a czas deceleracji fali E (tdecE) i czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) znamiennie dłuższe u pacjentów z chorobą jednonaczyniową niż u osób zdrowych (p < 0,05). U pacjentów z chorobą jednonaczyniową nie obserwowano istotnych zmian wartości parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem wysiłku w porównaniu z wartościami wyjściowymi. U osób zdrowych wysiłek spowodował istotny wzrost wartości fali E, skrócenie tdecE oraz IVRT w stosunku do wartości stwierdzanych w spoczynku. Wnioski: W grupie chorych z potwierdzoną angiograficznie jednonaczyniową chorobą wieńcową nie obserwowano istotnych statystycznie zmian badanych parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem obciążenia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 101&#8211;109

Wpływ wysiłku dynamicznego na dopplerowskie parametry czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z jednonaczyniową chorobą wieńcową oraz u osób zdrowych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wpływu wysiłku dynamicznego na ergometrze rowerowym na wybrane dopplerowskie parametry globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z chorobą wieńcową jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 135 osób. U 84 badanych na podstawie koronarografii stwierdzono jednonaczyniową chorobę wieńcową. U 51 osób, skierowanych na diagnostykę inwazyjną serca z powodu podejrzenia choroby wieńcowej, obraz naczyń wieńcowych był prawidłowy. Osoby te stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych dokonano echokardiograficznego pomiaru wybranych dopplerowskich parametrów globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca w spoczynku, a następnie po obciążeniu wysiłkiem na ergometrze rowerowym. Wyniki: Stwierdzono istotną statystycznie różnicę pomiędzy wartościami niektórych parametrów globalnej funkcji rozkurczowej lewej komory serca mierzonych w spoczynku u pacjentów z chorobą jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Wartość wskaźnika E/A była istotnie mniejsza, a czas deceleracji fali E (tdecE) i czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) znamiennie dłuższe u pacjentów z chorobą jednonaczyniową niż u osób zdrowych (p < 0,05). U pacjentów z chorobą jednonaczyniową nie obserwowano istotnych zmian wartości parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem wysiłku w porównaniu z wartościami wyjściowymi. U osób zdrowych wysiłek spowodował istotny wzrost wartości fali E, skrócenie tdecE oraz IVRT w stosunku do wartości stwierdzanych w spoczynku. Wnioski: W grupie chorych z potwierdzoną angiograficznie jednonaczyniową chorobą wieńcową nie obserwowano istotnych statystycznie zmian badanych parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem obciążenia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 101&#8211;109

Znaczenie pomiaru prędkości ruchu pierścienia mitralnego za pomocą tkankowej echokardiografii dopplerowskiej w monitorowaniu czynności serca po zabiegach kardiochirurgicznych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wartości nieinwazyjnej oceny ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej za pomocą fali pulsacyjnej tkankowej echokardiografii dopplerowskiej z inwazyjnymi pomiarami warunków napełniania lewej komory oraz wybranymi innymi parametrami hemodynamicznymi czynności serca (pojemność minutowa, wskaźnik sercowy, objętość wyrzutowa, obwodowy i płucny opór naczyniowy, skurczowe, rozkurczowe i średnie ciśnienie w tętnicy płucnej) jeden dzień po zabiegu kardiochirurgicznym. Materiał i metody: Badaniem objęto 30 chorych (20 mężczyzn, 10 kobiet) w wieku 60,5 &plusmn; 7,2 roku zakwalifikowanych do zabiegu kardiochirurgicznego (29 chorych - CABG, 1 chory - CABG i aneuryzmektomia lewej komory). U wszystkich badanych wykonano echokardiograficzną ocenę prędkości fali E, E&#8217;, wskaźnika E/E&#8217; oraz ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej (PCWP), a następnie porównano uzyskane wartości z inwazyjnymi pomiarami warunków napełniania lewej komory oraz wybranymi parametrami hemodynamicznymi czynności serca. Wyniki: Prędkość fali E, E&#8217;, wartość wskaźnika E/E&#8217; oraz PCWP w badaniu echokardiograficznym istotnie korelowały z inwazyjnymi pomiarami ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej oraz z objętością wyrzutową lewej komory. Wnioski: Uzyskane wyniki badań potwierdziły istotność oceny parametrów hemodynamicznych lewej komory za pomocą fali pulsacyjnej tkankowej echokardiografii dopplerowskiej w celu monitorowania czynności serca wkrótce po zabiegu kardiochirurgicznym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 669-675

Przewlekła niewydolność serca. Wzmożona aktywność ergoreceptorów mięśni szkieletowych a nietolerancja wysiłku

Background: In chronic heart failure (CHF), skeletal muscle abnormalities may lead to the overactivation of ergoreceptors which in turn may cause sympathetic overactivation and increased ventilatory response to exercise.Aim: To assess ergoreceptor reflex response to exercise and to evaluate whether ergoreceptor overactivity is related to the progression of CHF.Methods: In 69 patients with CHF (66 males, mean age 62.7&#177;11.6 years, NYHA class I/II/III/IV - 11/32/24/2 patients, respectively) and 24 controls without CHF (22 males, mean age 59&#177;4.6 years) the ergoreflex contribution to the ventilatory and haemodynamic responses to exercise was evaluated. Moreover, in 13 patients with CHF, reproducibility of the measurements was assessed by repeating the test 1 to 7 days later.Results: Enhanced ergoreflex effects on ventilation (1.9&#177;1.6 vs 0.14&#177;0.7 l/min,

Artykuł oryginalnyUpośledzone wskaźniki aktywności układu autonomicznego nie mają znaczenia prognostycznego u osób z cukrzycą bez cech neuropatii i z chorobą niedokrwienną serca optymalnie leczonych farmakologicznie

Background: Cardiovascular autonomic neuropathy (CAN) is a complication of diabetes mellitus (DM) and has been regarded as a parameter associated with a poor outcome. Aim: We investigated whether indices of cardiovascular autonomic function have prognostic value in the current era of pharmacological therapy recommended for DM patients with coexisting coronary artery disease (CAD), which consists of drugs that affect autonomic balance, i.e. angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEI), angiotensin receptor blockers (ARB), beta-blockers, and statins. Methods: We studied 127 consecutive patients with type 2 DM and angiographically documented stable CAD (age: 64 years, women: 28%, treatment: ACEI/ARBs: 100%, statins: 98%, beta-blockers: 88%, insulin therapy: 46%). The assessment of autonomic balance within the cardiovascular system included heart rate variability (HRV) (time and spectral-domain analyses) and non-invasive evaluation of baroreflex sensitivity (sequence and controlled breathing methods). Primary end-points were cardiovascular mortality and urgent hospital admissions due to cardiovascular symptoms. Results: During the mean follow-up of 502 &#177; 161 days, 28 patients (22%) experienced a cardiovascular event: 7 died and 21 were admitted to hospital. We found the following predictors of an increased risk of the combined end point (cardiovascular death and hospitalisation): elevated level of N-terminal BNP (for log NT-proBNP - HR = 2.6, p = 0.004), severe CAD (3-vessel disease - HR = 2.4, p = 0.02), renal insufficiency (eGFR 0.2 for all). Conclusion: In the population of diabetic patients with stable CAD who receive optimal pharmacological therapy, indices of impaired autonomic function are no longer predictors of poor outcome.Wstęp: Neuropatia obejmująca włókna autonomiczne układu krążenia jest częstym powikłaniem cukrzycy (DM), tradycyjnie uznawanym za czynnik złego rokowania. Cel: W pracy oceniano, czy w dobie współczesnej farmakoterapii zalecanej u pacjentów z DM i chorobą niedokrwienną serca (CHNS), obejmującej leki wpływające na układ autonomiczny [beta-blokery, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI), blokery receptora angiotensyny (ARB), statyny], ocena wskaźników autonomicznych ma znaczenie prognostyczne. Metody: Do badania włączono kolejnych 127 pacjentów z DM typu 2 i angiograficznie potwierdzoną, stabilną CHNS (wiek 64 lata, 28% kobiet, leczenie: ACEI lub ARB - 100%, statyny - 98%, beta-blokery - 88%, insulina - 46%). Ocena równowagi autonomicznej obejmowała zmienność rytmu serca (analiza czasowa i spektralna) i nieinwazyjne metody oceny funkcji baroreceptorów (metoda sekwencyjna oraz kontrolowanego oddychania). Punktem końcowym był zgon oraz pilna hospitalizacja z przyczyn sercowo-naczyniowych. Wyniki: W trakcie obserwacji trwającej średnio 502 &#177; 161 dni punkt końcowy wystąpił u 28 (22%) chorych: 7 osób zmarło, 21 było hospitalizowanych. W analizie prognostycznej znaleziono następujące czynniki ryzyka wystąpienia punktu końcowego: podwyższony poziom NT-proBNP (dla log NT-proBNP - HR = 2,6, p = 0,004), zaawansowanie zmian w naczyniach wieńcowych (choroba 3-naczyniowa - HR = 2,4, p = 0,02), niewydolność nerek (eGFR 0,2 dla wszystkich). Wniosek: W populacji optymalnie leczonych farmakologicznie pacjentów z DM i stabilną CHNS upośledzone wskaźniki równowagi autonomicznej nie mają istotnego znaczenia w prognozowaniu ryzyka epizodu sercowo-naczyniowego

Niewydolność serca. Ocena kliniczna i prognostyczna w oparciu o parametry wentylacji wysiłkowej

Background: Patients with chronic heart failure (CHF) are characterised by an increased ventilatory response to exercise. The role of exercise ventilation in the risk stratification and evaluation of patients with CHF has not yet been established.Aim: To examine the relationship between exercise ventilation indices and clinical parameters of CHF and to assess the prognostic value of the ventilatory response to exercise.Methods: The study group consisted of 87 patients with CHF (72 males, mean age 58 years) with a mean left ventricular ejection fraction of 32%. Ten patients were in NYHA class I, 38 - in NYHA class II, 34 - in NYHA class III, and 5 - in NYHA class IV. The control group consisted of 20 patients without CHF (13 males, mean age 58 years, mean LVEF - 61%). All studied subjects underwent maximal exercise test with gas-exchange measurement. The following parameters were analysed: peak exercise oxygen consumption [peak VO2 (ml/kg/min)], VE-VCO2 index [a coefficient of linear regression analysis depicting an association between ventilation (VE) and carbon dioxide production (VCO2) during exercise] and VE/VCO2 ratio at peak exercise to VE/VCO2 ratio while at rest (VE/VCO2 peak/rest).Results: Ventilatory response indices were significantly higher in patients with CHF compared with controls: VE-VCO2 - 37.9&#177;11.1 vs 27.1&#177;4.1; VE-VCO2 peak/rest - 0.89&#177;0.14 vs 0.75&#177;0.10 (