Correlation between age and gender in Candida species infections of complete denture wearers : a retrospective analysis

AIM: Denture-related stomatitis is a disorder that often affects denture wearers. The purpose of this study was to evaluate the intensity, genera, and frequency of yeasts in the oral cavity of complete denture wearers in terms of subject gender and age. MATERIALS AND METHODS: Nine hundred twenty patients (307 males and 613 females) with complete upper dentures were selected for the study and divided into four age groups: ≤50 years, 51–60, 61–70, and >70 years. Yeast samples were taken as a smear from the palate. The data were collected from January 15, 2007 to January 15, 2012. RESULTS: The distribution of the number of yeast colonies by gender was statistically significant (P=0.02). Across all subjects, there was a statistically significant relationship between the intensity of yeast growth and the gender (P=0.01). In every age group, the number of infection-free individuals was greater among males than females. Intermediate, intense, and abundant growth of yeast occurred most frequently in the youngest group of females. CONCLUSION: The genera of Candida species and the frequency of yeast infection in denture wearers appear to be influenced by both age and gender. The complete denture wearers ≤50 years of age appeared to have the greatest proclivity to oral Candida infections

Relationship between occlusal force distribution and the activity of masseter and anterior temporalis muscles in asymptomatic young adults

Healthy subjects have a prevalent side on which they display higher-muscle activity during clenching. The relationship between symmetry of masseter muscle (MM) and anterior temporalis (TA) muscle activities and occlusion has been evaluated on the basis of physiological parameters. The aim of the present study was to investigate whether the symmetry of surface EMG (sEMG) activity in asymptomatic young adults is related to symmetry of occlusal contacts. Material. The study population consisted of seventy-two 18-year-old subjects with no temporomandibular disorder (TMD) symptoms. Method. All the participants underwent an sEMG recording with an 8-channel electromyograph (BioEMG III). A T-Scan III evolution 7.01 device was used to analyze the occlusal contact points. Results. The correlation between the activity of right (R) and left (L) TA and the percentage of occlusal contacts was assessed, but no significant differences were found between the RMM and LMM muscles. The differences in the medium values of sEMG between males and females were not statistically significant. Equilibrated muscular activity between RTA and LTA occurred when occlusal contacts reached the percentage of 65% on the left side. Conclusion. The symmetry of sEMG activity in asymptomatic young adults is not related to symmetry of occlusal contacts

Ocena rzetelności zakresu ruchów żuchwy polskiej wersji kwestionariusza osobowego Badawczych Kryteriów Diagnostycznych Zaburzeń Czynnościowych Układu Ruchowego Narządu Żucia

Wstęp. Ważnym krokiem we wdrożeniu kryteriów diagnostycznych dla badań naukowych jest przeprowadzenie oceny wiarygodności zakresu ruchu żuchwy w przetłumaczonej i dostosowanej do polskich realiów wersji RDC/TMD. Materiał i metody. Łącznie 123 dorosłych pacjentów skierowanych na konsultację zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego do Instytuty Stomatologii, UJ w Krakowie zaproszono do uczestnictwa w badaniu. Pacjentów poddano badaniu w dwóch sesjach z odstępem dziesięciodniowym, które przeprowadziło dwóch niezależnych badaczy. Badaniem objęto: ruchy pionowe (niewspomagane odwodzenie bez bólu, maksymalne niewspomagane odwodzenie, maksymalne wspomagane odwodzenie), maksymalne ruchy poziome w lewo, w prawo i do przodu. Wyniki. Dla większości pomiarów, ICC były wyższe niż 0,75, co wskazuje na bardzo wysoką wiarygodność. Wniosek. Wiarygodność zakresu ruchu żuchwy wg. Polskiej wersji RDC/TMD jest porównywalna z innymi badaniami na świecie.Introduction. An important step in the implementation of the diagnostic criteria for scientific study is conducting reliability assessment of mandibular range of motion of the officially translated and culturally adapted Polish version of the RDC/TMD. Materials and Methods. A total of 123 adult patients who were referred for TMD consultation to the Dental Institute of Jagiellonian University in Cracow were invited to participate in the study. The patients were examined during two sessions with an interval of ten days by two examiners independently. The examination of the range of mandibular movements includes: vertical movements (i.e., unassisted opening without pain, maximum unassisted opening, maximum assisted opening), maximum horizontal movements to the left, to the right, and to the front. Results. For most measures, ICCs were larger than 0.75, which indicates excellent reliability. Conclusion. Reliability of mandibular range of motion of the Polish version of RDC/TMD is comparable with other world studies

Badania porównawcze dynamiki wyrzynania zębów u dzieci zamieszkujących teren z powietrzem w przeszłości skażonym fluorem

Wprowadzenie. W latach siedemdziesiątych XX wieku w Skawinie przeprowadzono badania dynamiki wyrzynania zębów u dzieci zamieszkujących teren skażenia fluorem. Uzyskane wyniki świadczyły o spowolnieniu tempa wyrzynania stałych zębów u dzieci z tego rejonu w stosunku do grupy kontrolnej – dzieci krakowskich. Celem pracy było porównanie dynamiki wyrzynania zębów u dzieci aktualnie zamieszkujących teren byłego skażenia fluorem, w stosunku do dzieci, które mieszkały na tym terenie w czasie aktywnego skażenia tym pierwiastkiem. Materiał i metody. Badaniami objęte były dzieci z trzech grup. Grupa I – badana – obejmowała 1190 dzieci ze Skawiny, Grupa II – kontrolna – 1201 dzieci przebadanych w latach 70-tych XX wieku w Skawinie, Grupa III – kontrolna (współczesna) – 511 dzieci z Krakowa. Każda z grup podzielona była na osiem podgrup wiekowych od 7 do 14 roku życia. Wyniki. Dynamika wyrzynania zębów stałych w grupie badanej (I) była większa niż w grupie z lat siedemdziesiątych (II), ale nie we wszystkich podgrupach wiekowych i różnie u obu płci. Na podstawie współczynnika liczby zębów stałych na osobę wykazano różnicę istotną statystycznie u chłopców w podgrupie 7-,9- i 12-latków, u dziewcząt w podgrupie 8-, 12- i 13-latków. Wnioski. Dynamika wyrzynania zębów stałych u dzieci obecnie zamieszkujących teren byłego skażenia fluorem jest większa niż u dzieci żyjących na tym terenie przed 40 laty. Istnieje wpływ środowiska na dynamikę wyrzynania zębów, ale w związku z tym, że proces ten podlega wielu czynnikom, nie można w sposób wyizolowany ocenić jednego z nich. Wskazane jest weryfikowanie co pewien czas terminów i sekwencji wyrzynania zębów dla populacji żyjącej w danych warunkach środowiskowych.Aim of the study. Research was conducted in the 1970s among children living in a fluorine-contaminated area of the Polish town of Skawina. The results revealed slowing down of permanent tooth eruption. The aim of this research was to conduct a comparative study among children currently living the formerly fluorine-contaminated area in relation to children who lived in the same area during the period of fluorine contamination. Material and methods. Group I, the research group, consisted of 1190 children from Skawina. Group II, the control one, consisted of the 1201 Skawina children who were investigated in the 1970s’ research. Group III, the present-day control group, consisted of 511 subjects from Cracow. Each group was divided into one-year age subgroups ranging from 7 to 14 years. Results. The dynamism of permanent tooth eruption in the research group was greater than that of the group from the 1970s, but increased dynamism was not observed in all age groups. Significant differences were found in the 7-year-old, 9-year-old, and 12-year-old male subgroups and the 8-, 12-, and 13-year-old female subgroups, in the number of permanent teeth per individual. Conclusions. The dynamism of permanent tooth eruption in the research group of children living in the area previously contaminated with fluorine is greater than that of the children who lived there 40 years earlier during the period of pollution. There is some impact of the environment, but the process involves many factors and it is not possible to assess one factor in isolation from the other. Periodic verification of time and sequence of eruption for the population residing in a specific environment is indicated

Współzależność pomiędzy okluzją a atrycją w grupie polskich młodych dorosłych

Cel pracy. Ustalenie poziomu atrycji w populacji szesnasto- dwudziestolatków wybranych do badania niezależnie od typu okluzji. Zaproponowano klasyfikację atrycji z jej powiązaniem z jednocześnie występującym typem okluzji biorąc pod uwagę indywidualne wskazania do leczenia ortodontycznego ocenione na podstawie metody opartej na dowodach duńskiego ministerstwa zdrowia. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiło 250 odlewów gipsowych (69 mężczyzn i 181 kobiet), średnia wieku 18 lat 9 miesięcy, maksimum 20 lat 9 miesięcy, minimum 16 lat 10 miesięcy), które zostały włączone do badania niezależnie od posiadanego typu okluzji. Wszystkie modele zostały przebadane przez jednego z autorów pracy (K.G.) oceniając wzajemną relację trzonowców i kłów, klasyfikację Angle’a, maksymalny nagryz pionowy i poziomy, kontakt z cingulum, przesunięcie linii pośrodkowej, zgryz krzyżowy, zgryz przewieszony i zgryz otwarty. Zgodnie z klasyfikacją badano poziom atrycji w sześciu grupach zębów (siekacze szczęki i żuchwy, kły szczęki i żuchwy, przedtrzonowce i trzonowce szczęki i żuchwy) i trzy powierzchnie (sieczna i okluzyjna, wargowa lub policzkowa, podniebienna lub językowa). Opracowano system punktacji, w którym najbardziej starty ząb w danej grupie reprezentował cały segment zębów. Wyniki. 129 osób (51,6%) przejawiało atrycję (38 mężczyzn, 91 kobiet). W największym stopniu problem dotyczył brzegów siecznych kłów w szczęce i żuchwie i siekaczy w żuchwie. Analiza statystyczna wykazała wyższy poziom występowania atrycji u pacjentów ze zgryzem wymuszonym i wadą zgryzu klasy II/2. Wnioski. Badanie wykazało wysoki poziom starcia zębów Polaków w kategorii wiekowej 16-20 lat zwłaszcza w przypadkach zgryzu wymuszonego i wady klasy II/2. Ryzyko starcia zębów powinno być uznawane za wskazanie do leczenia ortodontycznego.Aim of the study. To identify dental attrition in a group of young adults selected irrespective of occlusion. Classification of dental attrition was proposed and used to relate attrition to the type of occlusion observed simultaneously considering the subjective indication for orthodontic treatment as estimated by the evidence-based method derived by the Danish Ministry of Health. Materials and methods. The study material consisted of 250 plaster casts (69 males, and 181 females, average age 18y 9m, max 20y 9m, min 16y 10m), included in the study irrespective of the type of occlusion they exhibited. All models were examined by one author (K.G.) recording molar and canine relationship, Angle’s classification, maximum overjet and overbite, cingulum contact, midline shift, cross bite, scissors bite and open bite. Attrition was recorded using a classification assessing six tooth groups (maxillary/mandibular incisors, maxillary/mandibular canines, maxillary/mandibular buccal teeth) and three surfaces (incisal or occlusal, facial or buccal, palatal or lingual). A score system was developed and the tooth in each group seen to be most worn was selected to represent the segment. Results. 129 individuals (51.6%) manifested dental attrition (38 males, 91 females). The most affected were incisal surfaces of maxillary and mandibular canines and incisal surface of mandibular incisors. The statistic analysis showed a higher attrition incidence in patients with forced bite and Class II div 2 malocclusion. Conclusions. The study demonstrates a high prevalence of dental wear in Polish young adults, especially in forced bite and Class II div 2 malocclusion. The risk of tooth wear should be considered as a valid reason to offer orthodontic treatment

Metoda laserowa i jej wpływ na błonę śluzową jamy ustnej w kontekście chirurgii przedprotetycznej

Wstęp. W chirurgii przedprotetycznej wykorzystywane są różne metody zabiegowe. Do najczęściej stosowanych należą laseroterapia, klasyczne wycięcie zmiany przy użyciu skalpela oraz wycięcie kauterem elektrycznym. Cel pracy. Jako przedmiot analizy pracy wyznaczono porównanie metody laserowej (z wykorzystaniem lasera CO2) oraz metody klasycznej. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 40 pacjentów ogólnie zdrowych, obojga płci, w wieku 44-90 lat z rozpoznaniem stomatitis prothetica hyperplastica fibrosa (SPHF). Dokonano losowego podziału pacjentów na dwie dwudziestoosobowe grupy. W grupie I pacjenci zostali poddani zabiegowi laseroterapii, w grupie II zmiany rozrostowe usuwano poprzez wycięcie skalpelem i zszycie rany. Wyniki. Wykazano różnice w klinicznej ocenie procesu gojenia w obu grupach badawczych. W przebiegu procesu gojenia po zabiegu laserowym, w 30 dniu obserwacji, stwierdzono obecność gładkich blizn u 25% pacjentów, zaś u 75% – gojenie bezbliznowe. U pacjentów operowanych laserem CO2 nie obserwowano blizn ściągających. U 70% pacjentów po zabiegu klasycznym obserwowano obecność gładkich blizn, natomiast u 30% pacjentów występowały blizny ściągające. Wniosek. Na podstawie oceny klinicznej procesu gojenia wskazano zastosowanie lasera CO2 jako metodę bardziej skuteczną od klasycznego wycięcia chirurgicznego w przedprotetycznej korekcie podłoża protetycznego.Introduction. Various treatment methods are applied in the preprosthetic surgery. The most frequently used are lasers, standard excision of the lesion with a scalpel and with an electrocauter. Aim of the study. Comparison of the laser method (using the CO2 laser) with the standard method was chosen as the subject of the analysis. Material and method. The tests were conducted in 40 generally healthy patients of both sexes, aged 44-90 years with diagnosed stomatitis prothetica hyperplastica fibrosa (SPHF). Randomly divided patients formed two 20-people groups. In group I patients were subjected to the laser therapy, and in group II proliferative lesions were removed by excision with a scalpel and suture closure. Results. Differences in the clinical estimation of the healing process were indicated in both testing groups. In the course of the wound healing after the laser therapy, on the 30th day of observation, the presence of smooth scars was confirmed in 25% of patients, and scarless healing in 75% of patients. In patients undergoing the CO2 laser therapy, no astringent scars were observed. In 70% of the operated with the standard procedure one noticed the smooth scars and in 30% of the patients astringent scar occurred. Conclusion. On the basis of the clinical estimation of the wound healing process the CO2 laser method proved more effective than the standard surgical excision in preprosthetic correction of the prosthetic base