Evaluation and comparison of antihypertensive effect and tolerance of valsartan (Vanatex) alone and in combination with hydrochlorothiazide (Vanatex HCT) in patients with I grade arterial hypertension

Wstęp Antagoniści receptora angiotensynowego (ARB, angiotensin receptor blockers) są jedną z pięciu grup leków zalecanych w najnowszych wytycznych ESH/ESC w pierwszorzutowej terapii nadciśnienia tętniczego, a walsartan ma w tej grupie ugruntowaną pozycję. Ich połączenia z diuretykami tiazydowymi należą do preferowanych dwulekowych schematów hipotensyjnych. W niniejszym badaniu oceniano skuteczność hipotensyjną i tolerancję jednego z preparatów walsartanu (Vanatex) w monoterapii i w połączeniu z hydrochlorotiazydem (Vanatex HCT).Materiał i metody Do badania włączono 82 chorych z nadciśnieniem tętniczym I stopnia nowo wykrytym lub nieleczonym przez okres co najmniej 3 miesięcy. Wszystkim uczestnikom włączano leczenie preparatem Vanatex w dawce 80 mg. Po 4 tygodniach pacjentów, którzy nie uzyskali kontroli ciśnienia, randomizowano do dwóch grup: zwiększono dwukrotnie dawkę walsartanu do 160 mg lub dodano hydrochlorotiazyd w dawce 12,5 mg. Po kolejnych 4 tygodniach oceniano skuteczność hipotensyjną i tolerancję wszystkich trzech schematów.Wyniki W całej badanej populacji uzyskano efekt hipotensyjny 11,3/9,3 mm Hg, w grupie otrzymującej Vanatex w dawce 80 mg 10,6/11,1 mm Hg, w grupie przyjmującej dawkę 160mg — 11,3/8,0 mm Hg, zaś w grupie otrzymującej Vanatex HCT 12,0/8,6 mm Hg. Istotna redukcja ciśnienia tętniczego w stanie czuwania, w czasie snu i w ciągu całej doby została również potwierdzona w ABPM wykonywanym w trakcie pierwszej i trzeciej wizyty. Kontrolę ciśnienia tętniczego po 8 tygodniach uzyskano u 44% uczestników. Nie zaobserowano żadnych działań niepożądanych u uczestników badania.Wnioski Walsartan (Vanatex) w dawkach 80 i 160 mg zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z hydrochlorotiazydem 12,5 mg (Vanatex HCT) wykazuje pożądany efekt hipotensyjny, który utrzymuje się całą dobę. Terapię lekiem Vanatex w nadciśnieniu łagodnym lub umiarkowanym warto zaczynać od dawki 80 mg na dobę. W przypadku konieczności intensyfikacji farmakoterapii skuteczniejsza okazała się zmiana preparatu na złożony (normalizacja ciśnienia w 58 %) niż podwojenie dawki leku (normalizacja ciśnienia w 38 %).Background Angiotensin receptor blockers (ARBs) are one of the five groups of antihypertensive agents recommended by the ESH/ESC as a first line pharmacotherapy of arterial hypertension and valsartan has a good reputation among these. ARB with thiazide diuretic is a preferred combination of antihypertensive drugs. The antihypertensive effect and tolerance of valsartan alone (Vanatex) and in combination with hydrochlorothiazide (Vanatex HCT) was evaluated in our trial.Material and methods 82 hypertensive patients, who were not treated in the last 3 months were qualified for the trial. Every participant was given the 80 mg daily dose of valsartan. 4 weeks later patients with blood pressure exceeding 140/90 in office measurement were randomly subdivided into two groups, where valsartan dose was doubled or hydrochlorothiazide 12.5 mg dose was added. After another 4 weeks antihypertensive effect and tolerance were evaluated.Results In a whole study population the antihypertensive effect of 11.3/9.3 mm Hg was obtained, i.e. 10.6/11.1 mm Hg in Vanatex 80 group, 11.3/8.0 mm Hg in Vanatex 160 group and 12.0/8.6 mm Hg in Vanatex HCT group. Significant reduction of blood pressure during the day and night was also proved in 24 hour ambulatory blood pressure monitoring, which was carried out at the beginning and the end of the trial. Blood pressure control was obtained in 44% of all participants. No adverse effects were observed.Conclusion Valsartan (Vanatex) in monotherapy 80 and 160 mg daily and in combination with hydrochlorothiazide 12.5 mg (Vanatex HCT) shows a desirable antihypertensive effect, both during the day and the night. It is good to startthe monotherapy with Vanatex 80 mg daily. When a more effective therapy is needed adding a hydrochlorothiazide is more efficient (BP normalization in 58% of cases) than doublingthe valsartan dose (BP normalization in 38% of cases)

Evaluation of 24-hour antihypertensive effect of ramipril (Polpril) in patients with essential mild/moderate arterial hypertension

Wstęp Badania kliniczne wykazały różny efekt hipotensyjnyniektórych inhibitorów konwertazy angiotensynyw zależności od pory dawkowania (ranov. wieczorem). Badanie ABPM może wykazać skutecznośćleczenia hipotensyjnego w okresie 24-godzinnym.Z wyniku ABPM nie tylko analizuje sięsame wartości ciśnienia, ale także inne parametryistotne klinicznie: nocny spadek ciśnienia, zjawiskomorning surge czy zmienność ciśnienia. Duża zmiennośćciśnienia tętniczego, obecność zjawiska morningsurge korelują z większym ryzykiem zdarzeńsercowo-naczyniowych i rozwoju uszkodzeń narządowychu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.Celem pracy była ocena dobowego efektu hipotensyjnego ramiprilu (Polpril) oraz wpływu terapii na poszczególne parametry rytmu dobowego, a w szczególności na spadek nocny ciśnienia, zjawisko morning surge oraz zmienność ciśnienia za pomocą analizy24-h ABPM.Materiał i metody Do badania zakwalifikowano 75pacjentów z pierwotnym, łagodnym/umiarkowanymnadciśnieniem tętniczym. Leczenie hipotensyjnebyło oparte na 5 mg ramiprilu. Po 4 tygodniach leczeniajeśli SBP > 140 i/lub DBP > 90 mm Hg,  podwajano dawkę ramiprilu. Badania ABPM byływykonywane przed i po 3 miesiącach aktywnego leczeniahipotensyjnego.Wyniki Ramipril stosowany rano u pacjentów z nadciśnieniempierwotnym I i II stopnia jako lek pierwszegorzutu w monoterapii wykazał równomiernyefekt hipotensyjny utrzymujący się przez całą dobę.Ramipril podawany rano nie powodował pogorszeniaistotnych rokowniczo parametrów 24-h monitorowaniaciśnienia — nocnego spadku ciśnienia i porannegowzrostu ciśnienia.Background Clinical studies have demonstrated a differenteffect on blood pressure of some angiotensin-convertingenzyme inhibitors when administered in the morningversus the evening. ABPM can demonstrate the efficacy ofantihypertensive medication over a 24-hour period. TheABPM can demonstrate a number of patterns of bloodpressure behaviour that may be relevant to clinical management— dipping, non-dipping, morning surge and bloodpressure variability. Blood pressure variability (BPV) hasa strong prognostic correlation with cardiovascular eventsand the development of target organ damage. Morning surgeis associated with hypertensive target organ damage and subsequentcardiovascular risk in hypertensive patients.The aim of the study was evaluation of ramipril dosingonce daily morning on 24-hour antihypertensive effect,changes in “morning surge”, blood pressure variability andnight blood fall in patients with essential mild/moderatearterial hypertension.Material and methods 75 patients with primary, mildmoderatearterial hypertension diagnosis based on traditional measurements were qualified for research. Antihypertensivetherapy was based on ramipril (5 mg daily).After 4 weeks of antihypertensive therapy if SBP > 140and/or DBP > 90 mm Hg, dose of ramipril was doubled.ABPM were performed baseline and after 3 months activetreatment with ramipril.Results We confirmed significant reduction of SBP andDBP in 24-h using ABPM device. We did not observedany negative influence of ramipril dosing once daily morningon analysed parameters (morning surge, night bloodfall, variability of blood pressure)

Evaluation of sensitivity and specificity of ECG left ventricular hypertrophy criteria in obese and hypertensive patients

Background: Left ventricular hypertrophy (LVH) is a well-known risk factor for cardiovascular events. Even though, there are many electrocardiographic (ECG) criteria for LVH, they still provide poor performance, especially among obese patients. The aim of this study was to examine the sensitivity and specificity in obese and nonobese patients, with obesity defined using body mass index (BMI), visceral fat level (VFATL) and waist hip ratio (WHR). Material and methods: Overall, 1722 patients were included in the study. All patients underwent complete physical examination, office blood pressure measurement, analysis of body composition, 12-lead ECG, M-mode two-dimensional echocardiography. Six standard ECG criteria for LVH were analyzed, including: Cornell voltage criteria, Cornell duration criteria, Sokolow- Lyon voltage criteria, Sokolow-Lyon product criteria, R I + S III and R wave of aVL. Sensitivity and specificity of those criteria was evaluated for patients with and without obesity. Transthoracic echocardiography was used as a reference method to detect LVH. Results: In obese patients, Cornell duration criteria showed the best performance and should be used in detecting LVH. Increased amount of adipose tissue and presence of obesity, defined by different indicators, decreased sensitivity and specificity values of ECG criteria; however, only several criteria showed statistical significance. Sokolov-Lyon voltage and Cornel voltage were evaluated to have good sensitivity in nonobese women patients, but their performance was insufficient in obese women. Conclusion: LVH should not be diagnosed using ECG criteria without assessment of patients obesity. Preferred parameter, from discussed in this study, to assess patients obesity is VFATL

Teaching of ethics in primary schools – a few remarks

This text was prepared for consultation meetings within the Education – Young Generation – Sport section at the National Council for Development. It aimed to signal several problems related to ethics as a school subject in public education, especially in primary schools. Although ethics classes in school were initially conceived as an alternative for non-religious students, it now seems there is a need for some changes, especially of legal nature. The article presents three issues for wider discussion. First, the issue of introducing an obligation for students to attend religion or ethics classes, while maintaining the possibility to attend both subjects. Ethics classes permanently present among compulsory subjects increase universal access for children and young people to philosophical education. Secondly, this text discusses the problem of the lack of compact textbooks and workbooks for teaching ethics in primary schools. The third issue is a proposal to change the law regarding education of teachers conducting these classes in primary schools

Spór Jana Pechama z Tomaszem z Akwinu na Uniwersytecie Paryskim – przyczyny i skutki

Celem artykułu jest analiza XIII-wiecznego sporu, jaki zaistniał między Janem Pechamem a Tomaszem z Akwinu, dotyczącego problematyki jedności formy substancjalnej. Prawdopodobnie był to jedyny spór, w którym Tomasza z Akwinu musiał osobiście bronić jednego ze swoich fundamentalnych poglądów z zakresu metafizyki przed zgromadzeniem uczonych Uniwersytetu Paryskiego. Choć jest to zagadnienie ściśle metafizyczne, rozpatrywane było przede wszystkim w kontekście ontycznego statusu ciała Chrystusa między śmiercią a zmartwychwstaniem. Teologiczną kwestią było również zagadnienie relikwii ciał świętych. Artykuł będzie próbą zrewidowania stanu badań dotyczących możliwych przyczyn, przebiegu i skutków średniowiecznego sporu rozpoczętego w roku 1270 na Uniwersytecie Paryskim. Sama zaś problematyka jedności i wielości form w człowieku pozostawała do początku XIV jedną z najbardziej dominujących w sporach średniowiecznych. Zaprezentowane badania pomijają rozległą problematykę argumentacji filozoficznej na rzecz analizy historycznych zależności (m.in. przynależności do dwóch różnych zakonów) oraz charakterystyki poszczególnych postaci tego sporu. Przede wszystkim przybliżenie sylwetki Jana Pechama, czyli tego, co wiemy o samym arcybiskupie i jego działalności, może być pomocne w ustaleniu przebiegu samego sporu. Niemniej analizowane kwestie nadal pozostają tematem dyskusji mediewistów. Źródeł i świadectw dotyczących samego przebiegu słynnego wydarzenia na Uniwersytecie Paryskim jest niewiele. Co więcej, przedstawiają one sprzeczne wersje. Dysponujemy dwoma przekazami (wersja Pechama i Bartłomieja z Kapui), oraz relacją Rogera Marstona, która błędnie była odnoszona do tego zdarzenia. Pozostaje kilka faktów, niedotyczących bezpośrednio interesującego nas wydarzenia, ale mogących przybliżyć prawdopodobny jego przebieg. Przypuszczalnie inicjatorem tego sporu był Jan Pecham. Kwestią sporną wśród mediewistów pozostaje jedynie jego zaangażowanie w całą sprawę, jak również charakter formalny tego wydarzenia