Verplichte (na)zorg voor kwetsbare jongvolwassenen? Onderzoek naar de juridische mogelijkheden voor (verplichte) hulp aan kwetsbare jongvolwassenen na kinderbescherming.

Coherent privaatrech

De toepassing van het IVRK in overige bestuurszaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag

De toepassing van het IVRK in socialezekerheidszaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag.FdR – Publicaties zonder aanstelling Universiteit Leide

De toepassing van het IVRK in socialezekerheidszaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag

De toepassing van het IVRK in vreemdelingenzaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag.FdR – Publicaties zonder aanstelling Universiteit Leide

De toepassing van het IVRK in overige bestuurszaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag.FdR – Publicaties zonder aanstelling Universiteit Leide

De toepassing van het IVRK in vreemdelingenzaken

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is in Nederland in werking getreden op 8 maart 1995, 17 jaar geleden. Op basis van artikel 44 IVRK bestaat daarmee voor Nederland de verplichting om iedere vijf jaar verslag uit te brengen over de genomen maatregelen die uitvoering geven aan de in het Verdrag erkende rechten, alsmede over de vooruitgang die is geboekt ten aan zien van het genot van die rechten. De ontwikkelingen in jurisprudentie maken tevens deel uit van deze voortgangsrapportage. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het Centre for Childrens Rights Amsterdam (CCRA) onderzoek naar die ontwikkelingen gedaan en een jurisprudentieoverzicht opgesteld over de periode van 2002 tot september 2011. In dit onderzoek zijn ruim duizend zaken onderzocht op de wijze waarop het IVRK door de rechter wordt toegepast. Bij de bespreking van de uitspraken is een indeling in rechtsgebieden gehanteerd. Achtereenvolgens worden personen-, familie- en civiele jeugdzaken, overige civiele zaken, vreemdelingenzaken, socialezekerheidszaken, overige bestuurszaken en strafzaken besproken. Centraal hierbij stond de vraag naar de meerwaarde van het Verdrag. Uit het onderzoek blijkt dat het IVRK steeds vaker is toegepast en ook steeds vaker met positief resultaat is toegepast. Het biedt daarmee, zo mag worden verwacht, waardevolle aanknopingspunten voor een beter begrip en een beter gebruik van de toepassingsmogelijkheden van het Verdrag

Intensieve vrijwillige hulp: Heldere grenzen aan drang in de jeugdzorg

In de praktijk van de jeugdzorg heerst veel onduidelijkheid over drang. Jeugdigen en ouders zitten met vragen als: wanneer is jeugdzorg vrijwillig en wanneer niet? Jeugdprofessionals vragen zich af wat ‘kan en mag’ in wat intussen het ‘drangkader’ is gaan heten. En advocaten en rechtswetenschappers uiten zorgen over de rechtspositie van jeugdigen en ouders bij de inzet van drang. De discussie over drang binnen de jeugdzorg is niet nieuw. Maar de introductie van het onderwerp in parlementaire stukken en gemeentebeleid heeft de discussie wel een extra impuls gegeven. Wat de zaak complexer maakt, is dat niet altijd duidelijk is wat er precies onder drang moet worden verstaan