New technologies and metabolic control in type 1 diabetes mellitus

The introduction of more rigorous criteria of metabolic control, rapid- and long-acting insulin analogues and the advances in diabetes technology (improved insulin deliv­ery systems and blood glucose monitoring) have not been translated into better glycaemic control in patients with type 1 diabetes, which is quite similar to that observed 20–30 years ago in the Diabetes Control and Complica­tions Trial (DCCT). Continuous subcutaneous insulin infusion (CSII) provided by personal insulin pumps may improve glycaemic control; however, observed results are not so good as it has been expected and are only slightly better or similar to these obtained with multiple daily insulin injections (MDII). Real-time continuous glucose monitoring (CGM) seems to be very useful to achieve target glycaemic control and to avoid hypoglycaemia in both CSII and MDII patients. While using CGM, levels of HbA1c are lower, time spent in hypoglycaemia is shorter and frequency of hypoglycaemia episodes is reduced. To receive optimum benefit, excellent compliance and fre­quent readings of measurements are required. The most common real-time sensors used in Poland are: Medtronic Enlite, Dexcom G4 Platinum and Abbott FreeStyle Libre. Unfortunately, for majority of patients with type 1 diabe­tes CGM devices have no reimbursement. (Clin Diabetol 2017; 6, 3: 111–114)The introduction of more rigorous criteria of metabolic control, rapid- and long-acting insulin analogues and the advances in diabetes technology (improved insulin deliv­ery systems and blood glucose monitoring) have not been translated into better glycaemic control in patients with type 1 diabetes, which is quite similar to that observed 20–30 years ago in the Diabetes Control and Complica­tions Trial (DCCT). Continuous subcutaneous insulin infusion (CSII) provided by personal insulin pumps may improve glycaemic control; however, observed results are not so good as it has been expected and are only slightly better or similar to these obtained with multiple daily insulin injections (MDII). Real-time continuous glucose monitoring (CGM) seems to be very useful to achieve target glycaemic control and to avoid hypoglycaemia in both CSII and MDII patients. While using CGM, levels of HbA1c are lower, time spent in hypoglycaemia is shorter and frequency of hypoglycaemia episodes is reduced. To receive optimum benefit, excellent compliance and fre­quent readings of measurements are required. The most common real-time sensors used in Poland are: Medtronic Enlite, Dexcom G4 Platinum and Abbott FreeStyle Libre. Unfortunately, for majority of patients with type 1 diabe­tes CGM devices have no reimbursement. (Clin Diabetol 2017; 6, 3: 111–114

Diabetic ketoacidosis without hyperglycemia as a complication of SGLT2 inhibitors treatment

SGLT2 inhibitors (gliflozins) are a new group of hypoglycemicdrugs which have been available on the marketfor the past four years. They inhibit the reabsorptionof glucose in the proximal renal tubules, reducethe renal glucose threshold and increase glycosuria,thereby lowering blood glucose levels. Clinical recommendationsof the Polish Diabetes Association mentionthe possibility of using gliflozins both as monotherapyin patients with type 2 diabetes, as well as in combinationwith other hypoglycemic drugs, including insulin.Databases of adverse events of SGLT2 inhibitors indicatean increased risk of diabetic ketoacidosis withoutsignificant hyperglycemia. An unusual course of thisform of acidosis makes the complication difficult todiagnose. This paper describes a possible pathogenicprocess of ketoacidosis without hyperglycemia. Thefact that this complication was observed mainly inpatients with prolonged type 2 diabetes (including patientstreated with insulin) and in patients with type 1diabetes who used the drug “off-label”, implies thatinsulin deficiency may be a pathogenic factor in thisdisorder. Another important factor was insufficientcarbohydrate intake associated with reduced foodconsumption due to illness or accompanying disorders.At the same time, in most cases, a decrease in insulindose stemming from low blood glucose levels wasobserved. The study highlighted the precautions andprevention methods for ketoacidosis without hyperglycemiain patients treated with SGLT2 inhibitors, aswell as proper and rapid diagnosis of this complication

Nieurazowe kompresyjne złamanie kręgosłupa piersiowego w przebiegu ciężkiej hipoglikemii u młodego mężczyzny z cukrzycą typu 1 — opis przypadku

Severe hypoglycaemia in type 1 diabetic patients maybe associated with a loss of consciousness andgeneralized convulsions similar to epilepitic seizure.Mucosceletal injuries during hypoglycaemic fits arevery seldom reported. We describe a 30 year old manwith a history type 1 diabetes for 19 years with severehypoglycaemic attack during sleep and a subsequentpain of lower back. X-ray pictures showeda compression fracture of the bodies of T11 and T12.Dual energy X-ray absorptiometry (DEXA) at thelumbar spine revealed osteoporosis, which was notrelated to other metabolic diseases. Diabetes-relatedskeletal deficits (osteopenia and osteoporosis) inyoung type 1 diabetic patients are described ina medical literature, concern males more than females,and may contribute to increased risk of non--traumatic compression fractures of the dorsal spine during severe hypoglycaemic attacks.Ciężka hipoglikemia u chorych na cukrzycę typu 1może przebiegać z utratą przytomności i drgawkami przypominającymi napad padaczkowy. Uszkodzenia układu kostno-mięśniowego w przebiegu ciężkiej hipoglikemii opisywane są bardzo rzadko. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku 30-letniego mężczyzny chorego na cukrzycę typu 1 od 19 lat,u którego w czasie snu doszło do napadu ciężkiej hipoglikemii z utratą przytomności, po którym wystąpiłsilny ból kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego. W badaniu radiologicznym wykazano złamanie kompresyjne kręgów Th11 i Th12. Wyniki badania gęstościkości wykonane metodą dwuwiązkowej absorpcjometrii rentgenowskiej (DEXA) na poziomie kręgosłupa lędźwiowego wykazały obecność osteoporozy,która nie była wynikiem innych współistniejących zaburzeń metabolicznych. Opisywana w literaturze medycznej mniejsza gęstości kości (osteopeniai osteoporoza) stwierdzana u młodych chorych na cukrzycę typu 1, częściej obecna u mężczyzn, możeodgrywać rolę w powstawaniu nieurazowych, kompresyjnych złamań kręgosłupa w czasie epizodów ciężkiej hipoglikemii

Nowe technologie a wyrównanie cukrzycy typu 1

Mimo zaostrzenia kryteriów wyrównania metabolicz­nego, wprowadzenia szybkodziałających i długodzia­łających analogów insuliny oraz znacznego postępu technologicznego w zakresie podawania insuliny i monitorowania glikemii wyrównanie cukrzycy typu 1 nadal pozostaje niezadowalające i nie różni się znaczą­co od czasu badania DCCT przeprowadzonego przed 20–30 laty. Prowadzenie terapii za pomocą osobistych pomp insulinowych (OPI) pozwala na poprawę wy­równanie cukrzycy, jednak efekty nie są tak dobre, jak można się było spodziewać, a wyniki są jedynie nieznacznie lepsze lub podobne do tych uzyskiwanych metodą wielokrotnych wstrzyknięć insuliny (WWI). Wydaje się, że metodą pozwalającą na osiągnięcie docelowych wartości glikemii przy równoczesnym unikaniu hipoglikemii, zarówno u osób stosujących OPI, jak i WWI, jest ciągłe monitorowanie glikemii (CGM) dokonywane w czasie rzeczywistym (real-time). Stosowanie CGM pozwala na istotną redukcję HbA1c, przy równoczesnym skróceniu czasu trwania hipogli­kemii oraz redukcję częstości epizodów hipoglikemii. Warunkiem osiągnięcia poprawy jest jednak dobra współpraca z chorym i częste korzystanie z wyników pomiarów. W Polsce najpowszechniejszymi systema­mi CGM są: Medtronic Enlite, Dexcom G4 Platinum i Abbott FreeStyle Libre. Dla większości chorych na cukrzycę typu 1 nie są one jednak refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia

Type 1 diabetes as a mask of a neuroendocrine tumour of pancreas

Neuroendokrynne guzy trzustki wywodzące się z komórek wyspowych trzustki są rzadko spotykanymi nowotworami, manifestującymi się zespołem objawów charakterystycznych dla wydzielanego hormonu. Cukrzyca jako objaw kliniczny takiego guza jest zjawiskiem znanym i wielokrotnie opisywanym, jednak zazwyczaj przebiega ona łagodnie i jest tylko jednym z objawów. Przedstawiamy przypadek złośliwego neuroendokrynnego guza trzustki u 19-letniego chorego, u którego cukrzyca, o obrazie klinicznym typowym dla cukrzycy typu 1, była pierwszym i wiodącym objawem choroby.Neuroendocrine tumours of pancreas originating from pancreatic islet cells are uncommon neoplasms with clinical manifestation depending on a type of hormone secreted. Diabetes as a clinical sign of such a tumour has been reported many times and is not an uncommon finding but it is generally mild and makes only a part of a whole pattern of symptoms. We report on a case of a malignant neuroendocrine pancreatic tumour in 19 years old patient, where diabetes, with a clinical course typical for type 1 diabetes, was the first and the main symptom of the disease

Praktyczna realizacja zaleceń dotyczących diagnostyki cukrzycy ciążowej

Background: Gestational diabetes mellitus (GDM) is associated with health consequences for both, the mother and her offspring. In Poland, the diagnosis of GDM is based on the recommendations of the Polish Gynecological Society (PTG) and is usually made by obstetricians. Objective: The aim of the study was to assess practical implementation of PTG standards of GDM screening and diagnosis. Material and methods: The study group consisted of 351 pregnant women consulted by a diabetologist: 102 patients between 2008-2010 (PTG guidelines of 2005) and 249 patients between 2011-2013 (PTG guidelines of 2011). Data concerning diagnostic procedures performed by obstetricians – time of diagnostic tests, fasting glucose levels, oral glucose tolerance test (OGTT) results, and GDM risk factors – were collected. Adherence to the diagnostic procedures was assessed. Results: Adherence to the diagnostic guidelines for 2008-2010 was 42.2%. The most common errors were incorrect time of OGGT (36.4%) and wrong interpretation of glycaemia (34.1%). Between 2011-2013 incorrect diagnostic testing was detected in 78.3% of the affected women. The most common deviation was lack of OGTT at the beginning of pregnancy in women with GDM risk factors (91.3%). Conclusions: A considerable number of GDM women underwent incorrect diagnostic procedures. More precise description of GDM risk factors in PTG recommendations seems to be necessary.Wstęp: Cukrzyca ciążowa (GDM) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zarówno dla matki, jak i dziecka. W Polsce diagnostyka prowadzona jest przez lekarzy położników w oparciu o Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego (PTG). Cel: Ocena praktycznego stosowania standardów PTG w diagnostyce GDM. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 351 ciężarnych kobiet konsultowanych diabetologicznie: 102 w latach 2008-2010 i 249 w latach 2011-2013. U wszystkich pacjentek zebrano wywiad dotyczący sposobu diagnostyki, obejmujący czas wykonania badań diagnostycznych, wyniki glikemii na czczo, wyniki doustnego testu tolerancji glukozy (DTTG) oraz obecności czynników ryzyka GDM. Uzyskane dane oceniono w odniesieniu do standardów PTG z 2005 r. obowiązujących w latach 2008-2010 oraz zaleceń z 2011 r., obowiązujących w latach 2011-2013. Wyniki: W latach 2008-2010 niezgodnie ze standardami diagnozowanych było 42.2% kobiet. Wśród nieprawidłowości głównym odstępstwem od procedur diagnostycznych był niewłaściwy czas przeprowadzenia DTTG (36.4%) oraz niewłaściwa interpretacja wyników glikemii (34.1%). W latach 2011-2013 niezgodnie ze standardami diagnozowanych było 78.3% kobiet. Najczęstszym odstępstwem od standardów był brak wykonania DTTG na początku ciąży u kobiet z obecnymi czynnikami ryzyka GDM (91.3%). Wnioski: W badanej grupie pacjentek z GDM znaczący odsetek kobiet był diagnozowany niewłaściwie. Wydaje się, że konieczne jest doprecyzowanie standardów PTG w zakresie czynników ryzyka GDM