Vasorelaxant and hemodynamic activity of new ligands of the GPR18 receptor

Niniejsza praca miała na celu zbadanie aktywności wazodylatacyjnej oraz hemodynamicznej nowych ligandów receptora GPR18. Użyto związków zsyntezowanych w Katedrze Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych UJ CM, wśród których KD107 jest agonistą receptora GPR18, a CB92 antagonistą. Wzory cząsteczek oraz wyniki aktywności wewnętrznej substancji stanowią przedmiot ochrony patentowej. Przeprowadzone badania obejmowały określenie aktywności wazodylatacyjnej po uprzednim skurczu naczyń indukowanym fenylefryną, zależność tej aktywności od śródbłonka, a także wpływu na wartość ciśnienia tętniczego u normotensyjnego szczura oraz zapis EKG po jednokrotnym i przewlekłym podaniu dootrzewnowym. Badania wykazały, że KD107 powoduje całkowity rozkurcz izolowanej aorty szczura, a działanie to jest niezależne od śródbłonka naczyniowego. Natomiast CB92 nie wykazuje znaczącego działania naczyniorozszerzającego. Eksperyment wykazał również, że CB92 osłabia działanie KD107, najprawdopodobniej w wyniku kompetycyjnego działania na wspólny punkt uchwytu, jakim jest receptor GPR18. Uzyskane wyniki wskazują, że zarówno KD107, jak i CB92 podaniu w dawce 10 mg/kg m.c i.p. jednorazowo i przewlekle nie powodują istotnych zmian w wartościach ciśnienia w porównaniu do grupy kontrolnej, jednakże CB92 po jednorazowym podaniu w 5 minucie powodował znamienny statystycznie wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Podawanie badanych związków zarówno jednorazowo jak i przewlekle przez 8 dni nie wpływa istotnie na zapis EKG, lecz warto zaznaczyć, że KD107 40 minut od momentu podania spowodował zwolnienie akcji serca, któremu towarzyszyło znamienne wydłużenie odstępu QT, jednak bez istotnych zmian w skorygowanym odstępie QTC. Z kolei związek CB92 w 5 minucie od podania powodował niewielkie, ale istotne statystycznie zwolnienie częstotliwości akcji serca. Powyższe wyniki wskazują na bezpieczeństwo kardiologiczne związków KD107 oraz CB92.The aim of the study was to determine vasorelaxant and hemodynamic activity of new ligands of the GPR18 receptor. Compounds were synthesized in the Department of Technology and Biotechnology of Drugs UJ CM. KD107 acts as an GPR18 agonist and CB92 is its antagonist. Structure and results of inside activity of these substances are subjects to patent protection.Research included a determination of vasorelaxant activity after vasoconstriction induced by phenylephrine, its endothelium-dependency, effect on blood pressure in normotensive rats and changes in ECG after acute and chronic administration. The investigation showed that administration of KD107 results in complete vasorelaxation response of the rat’s isolated aorta and this effect is endothelium-independent, while CB92 has no significant vasodilatory activity. Another experiment showed that CB92 weakens the activity of KD107, most likely as a result of competitive action on a common molecular target which is GPR18. Both KD107 and CB92 after acute and chronic administration in a dose of 10 mg/kg b.w i.p. did not cause significant changes in blood pressure compared to the control group, however CB92 increased blood pressure statistically in 5th minute. Acute and chronic administration of tested compounds does not affect the ECG significantly. Nevertheless KD107 in 40th minute caused a decrease in heart rate, which was accompanied by a significant prolongation of the QT interval but without relevant changes in the QTC and CB92 5 minutes after administration caused small but significant slowdown in heart rate. The results indicate the cardiological safety of tested compounds

Mutacje genu IDH1 — stanowisko ekspertów

Ivosidenib is a potent — administered orally — inhibitor of IDH1-dependent pathway. Preclinical evidence of its efficacy has been confirmed by the results of prospective clinical trials in patients with IDH1-mutated acute myeloid leukemia and cholangiocarcinoma. Optimal use of ivosidinib — similarly to other targeted anti-cancer agents — depends on the efficient and precise morphological and molecular diagnostic procedures. Thea im of this publication is to present current methods ofIDH1 testing and scientific evidence on the use of ivosidenib in patients with acute myeloid leukemia as well as cholangiocarcinoma.Iwosydenib jest silnym — stosowanym doustnie — inhibitorem szlaku zależnego od IDH1. Przedkliniczne dowody wartości iwosydenibu zostały potwierdzone przez wyniki prospektywnych badań klinicznych u chorych na ostrą białaczkę szpikową i raka dróg żółciowych z mutacją w genie IDH1. Optymalne wykorzystanie iwosydenibu — podobnie do innych ukierunkowanych leków przeciwnowotworowych — zależy od sprawnej i dokładnej diagnostyki morfologicznej i molekularnej. Artykuł został przygotowany w celu przedstawienia obecnych metod oceny stanu genu IDH1 i naukowego uzasadnienia dla stosowania iwosydenibu w ostrej białaczce szpikowej oraz raku dróg żółciowych

Mutacje genu IDH1 — stanowisko ekspertów

Iwosydenib jest silnym — stosowanym doustnie — inhibitorem szlaku zależnego od IDH1. Przedkliniczne dowody wartości iwosydenibu zostały potwierdzone przez wyniki prospektywnych badań klinicznych u chorych na ostrą białaczkę szpikową i raka dróg żółciowych z mutacją w genie IDH1. Optymalne wykorzystanie iwosydenibu — podobnie do innych ukierunkowanych leków przeciwnowotworowych — zależy od sprawnej i dokładnej diagnostyki morfologicznej i molekularnej. Artykuł został przygotowany w celu przedstawienia obecnych metod oceny stanu genu IDH1 i naukowego uzasadnienia dla stosowania iwosydenibu w ostrej białaczce szpikowej oraz raku dróg żółciowych

Developing an effective and comprehensive communication curriculum for undergraduate medical education in Poland – the review and recommendations

Abstract Background The recognition of the importance of effective communication in the healthcare system has been growing. Given that communication courses must be adjusted to the specificity of a particular culture, language, and other contextual issues, many countries and communities sharing a common language have proposed their recommendations for a communication curriculum for undergraduate medical education. To date, no recommendations have been developed for either any Central and Eastern Europe countries or for regions where Slavic languages are spoken. Their specificity of post-communist transformation should be acknowledged. This study aims to review communication curriculums and offer recommendations for medical communication training for undergraduate medical students in Poland. Methods The recommendations were developed through an iterative consultation process with lecturers, faculty members of medical schools, and education coordinators. PubMed and Google Scholar databases were searched to identify full text English and Polish language articles on communication curriculum for undergraduate medical education. Additionally, the new Regulation of the Polish Minister of Science and Higher Education, defining educational standards for undergraduate medical education was analysed in search of learning outcomes that could be applied in communication skills teaching. The authors extracted the most relevant communication skill competencies, as determined by the process participants, discussed current challenges, including those of the COVID-19 pandemic era, and indicated best practices. Results A review was conducted, and a set of recommendations was developed pertaining to the scope and methodology of teaching communication skills. The study included: (1) definition, (2) education content, (3) learning outcomes, (4) the recommended teaching methods. The recommendations are in concord with the graduate profile, as well as the current structure of medical studies. The authors listed and discussed the basic communication competencies expected of medical graduates, as well as medical communication course content viewed from different perspectives, including clinical, psychological, sociological, legal, and linguistic. Conclusions Detailed recommendations aimed at integrating best practices into a comprehensive communication curriculum may promote successful teaching, learning, and assessment of medical communication

Wykorzystanie metod cytogenetycznych i molekularnych w ocenie statusu genetycznego oraz przebieg leczenia u pacjenta z rzadką dziecięcą postacią ALL spowodowaną translokacją t(9;10)(q34;q22)

Badania cytogenetyczne są niezbędne w ocenie czynników rokowniczych w ostrej białaczce limfoblastycznej (ALL) u dzieci. Głównymi niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi są: translokacja t(9;22) prowadząca do fuzji genów oraz translokacje chromosomu 11 w prążku 11q23, warunkujące rearanżację genu . Gen może tworzyć fuzję z kilkoma innymi genami, prowadząc do profilu ekspresji zbliżonego do obserwowanego w Ph(+) ALL. Przypadki ALL z takimi fuzjami genetycznymi zostały zakwalifikowane do nowego podtypu określanego jako . W pracy przedstawiamy rolę badań cytogenetycznych i molekularnych w terapii 14-miesięcznego chłopca z rozpoznaniem common ALL. Podczas diagnostyki ALL za pomocą badania FISH wykluczono fuzję genów i rearanżację genu . Stwierdzono natomiast obecność trzech i czterech sygnałów genu . Analiza kariotypu i dodatkowo wykonane badania FISH pozwoliły ustalić kariotyp pacjenta jako nieprawidłowy, złożony z ewolucją klonalną. Zaobserwowane punkty pęknięć wskazywały na możliwość zaangażowania w fuzję genu Obecność genu fuzyjnego została stwierdzona metodą multiplex PCR i potwierdzona sekwencjonowaniem metodą Sangera. Gen fuzyjny może kodować aktywowaną konstytutywnie formę kinazy tyrozynowej, dlatego stanowi on potencjalny cel działania leków będących inhibitorami tych enzymów. Z uwagi na nieliczne odnotowane przypadki fuzji genów istnieje konieczność przyglądania się z uwagą efektom leczenia u pacjentów obciążonych tą translokacją. Nasz manuskrypt przedstawia przypadek pozytywnego ALL, zarówno opracowanie diagnostyczne, jak i dane kliniczne pacjenta

The effect of \beta-carotene and its derivatives on cytotoxicity, differentiation, proliferative potential and apoptosis on the three human acute leukemia cell lines : U-937, HL-60 and TF-1

AbstractThe influence of β-carotene (BC) and its derivatives on differentiation, proliferation and apoptosis in three human acute leukemia cell lines was studied. We investigated: (i) the cellular uptake of BC, (ii) the cytotoxicity, (iii) the effect on cell cycle progression and/or apoptosis. The dose- and time-dependent pattern of cellular BC uptake in all studied cell lines was seen. We did not observe any cytotoxic effect of BC and ATRA in the chosen concentrations. There was only limited effect of BC on gene expression. The microarrray analysis of U-937 cell line exposed to BC for 72 h showed an increased expression of BAX gene. This finding was confirmed by real-time Q-PCR analysis, and supported by a flow cytometry apoptosis tests. We did not observe any influence of studied components on cellular proliferation. The induction of differentiation after incubation with ATRA in HL-60 cells was noted. The induction of cellular apoptosis by BC was seen in all studied cell lines. We demonstrated that BC used in the concentrations achievable in vivo does not affect the proliferation and differentiation process of the studied leukemic cell lines, but can influence and enhance the apoptosis by modulating the expression of the regulatory genes