Coronary age, based on coronary calcium measurement, is increased in patients with morbid obesity

Purpose: Obesity is a well-known of risk factor for atherosclerosis. However, recently an "obesity paradox" has been discussed, which is considered as a protective effect of obesity on the development coronary artery disease (CAD). An aim of the study was to investigate the risk of CAD in morbidly obese patients using coronary artery calcium measurement. Material and methods: Fifty-one patients with morbid obesity (BMI ≥ 40 kg/m2) and thirty controls were scanned to determine the amount of coronary artery calcification (CAC), which was expressed as calcium score (CS) and coronary age (CA). The control group consisted of patients scanned for the clinical suspicion of CAD, who did not fulfil the criteria of obesity. Results: Mean BMI of obese patients and controls was 47.3 and 26.5, respectively (p < 0.0001). Arterial hypertension, dyslipidaemia, and smoking were more frequent in the control group than in the obesity group (p < 0.02). The prevalence of CAC was higher in the obesity group (53% vs. 23%, p < 0.01). The groups did not differ regarding CS and CA. However, the difference between coronary age and metrical age was higher in obese patients than in controls (+5.6 vs. -4.8 years, respectively, p < 0.005). Conclusions: Patients with morbid obesity present an increased risk of CAD that is reflected by the difference between their coronary age and metrical age

Improved imaging of colorectal liver metastases using single-source fast kVp-switching dual-energy CT : preliminary results

Purpose: Computed tomography remains the first-choice modality for assessment of colorectal cancer liver metastases (CRLM). Dual-energy computed tomography (DECT) is a relatively new technique that is becoming increasingly available. One of the advantages of DECT is the ability to maximise iodine detection. Our aim was to test whether single-source, fast kVp-switching DECT can improve imaging quality of CRLM compared to conventional (polychromatic) CT. Material and methods: Twenty consecutive patients were enrolled into a preliminary prospective study. The scanning protocol consisted of four phases: non-contrast with standard 120 kV tube voltage and three post-contrast phases with rapid voltage switching. As a result, three sets of images were reconstructed: pre- and postcontrast polychromatic (PR), monochromatic (MR), and iodine concentration map (IM). To compare the sensitivity of the tested reconstructions, the number of CRLMs and the maximum diameter of the largest lesion were calculated. Objective image quality was measured as signal-to-noise ratio (SNR) and contrast-to-noise ratio (CNR). The radiation dose was expressed as CTDIvol. Results: Imaging was successfully performed in all patients. The number of detected lesions was significantly lower on PR images than on IM and MR 50-70 keV (mean number: 4.20 and 4.45, respectively). IM and MR at 70 keV presented the highest quality. SNR was significantly higher for IM and 70 keV images than for other reconstructions. The mean radiation dose was 14.61 mGy for non-contrast 120 kV scan and 17.89 mGy for single DECT scan (p < 0.05). Conclusions: DECT is a promising tool for CRLM imaging. IM and low-photon energy MR present the highest differences in contrast between metastases and the normal liver parenchyma

Chest adipose tissue distribution in patients with morbid obesity

Purpose: Obesity is a well-known of risk factor for atherosclerosis and the amount of visceral adipose tissue is considered as an independent predictor of coronary artery disease (CAD). An aim of the study was to investigate the distribution of intrathoracic adipose tissue in morbidly obese patients. Material and methods: Fifty-one patients with morbid obesity (BMI ≥ 40 kg/m2) and thirty controls were scanned in a coronary calcium scoring protocol. Control group consisted of patients scanned due to a clinical suspicion of CAD, who did not fulfill obesity criteria. The amount of adipose tissue was measured as epicardial adipose tissue (EAT) thickness, pericoronary fat (PCF) thickness, total intra-pericardial fat (IPF) volume, and total intrathoracic fat (ITF) volume. Results: Mean BMI of obese patients and controls was 47.3 and 26.5, respectively (p 60 mm was the parameter that presented the strongest association with morbid obesity (AUC 0.95; p < 0.0001). Conlcusions: Increased chest soft tissue thickness but not the increased intrathoracic adipose tissue volume was associated with morbid obesity. Since the quantity of the pericardiac fat is not directly related to the obesity, its accumulation may be related to a mechanism different than that of subcutaneous adipose tissue growth

Carotid endarterectomy in patients with contralateral internal carotid artery occlusion

Wstęp. Zakrzepica tętnicy szyjnej wewnętrznej u około 1/3 chorych prowadzi do udaru mózgu. Celem pracy jest ocena wyników endarterektomii tętnicy szyjnej wewnętrznej w zależności od drożności przeciwstronnej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Materiał i metody. W latach 1990&#8211;1998 wykonano 422 zabiegów endarterektomii u 390 chorych, których podzielono na 2 grupy. W grupie I było 65 chorych (16,7%) z niedrożną przeciwstronną tętnicą szyjną wewnętrzną, natomiast grupę II stanowiło 325 chorych (83,3%) z zachowaną drożnością tętnicy po stronie przeciwnej. Operowano przede wszystkim chorych (94,8%) z dużym (> 70%) zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej. Występowanie czynników ryzyka nie różniło się w obu grupach. W grupie I znamiennie częściej (p = 0,01) stwierdzano pełnoobjawowy udar ze strony operowanej tętnicy. Wykonywano standardową endarterektomię z pierwotnym szwem tętnicy. Wyniki. Przedoperacyjna tomografia komputerowa znamiennie częściej (p < 0,001) wykazywała ognisko niedokrwienia mózgu po stronie operowanej w grupie I. Czasowy przepływ wewnętrzny znamiennie częściej (p < 0,001) stosowano u chorych z przeciwstronną niedrożnością tętnicy szyjnej wewnętrznej. Udar mózgu po stronie operowanej stwierdzano u 3% chorych w grupie I i u 3,1% chorych w grupie II. Przeciwstronny udar wystąpił u 1,5% osób w grupie I oraz u 0,56% osób w grupie II. Śmiertelność wynosiła: 1,5% w grupie I i 1,3% w grupie II. Wnioski. Ryzyko powikłań oraz śmiertelność okołooperacyjna po endarterektomii szyjnej w badanej grupie nie są większe u chorych z przeciwstronną niedrożnością tętnicy szyjnej wewnętrznej. W grupie I znamiennie częściej zachodziła potrzeba zastosowania czasowego przepływu wewnętrznego.Introduction. Carotid artery occlusion is the cause of death or disabling cerebral symptoms in 1/3 of patients. The aim of the study was to analyse the perioperative results of carotid endarterectomy (CEA) depending on the patency of the contralateral internal carotid artery (ICA). Material and methods. Four hundred and twenty-two CEA were performed in 390 patients between 1990&#8211;1998. Sixty-five (16.7%) patients had contralateral ICA occlusion (group I). The rest, 325 patients (83.3%), had patent contralateral ICA - group II. We operated on mainly severe (> 70%) ICA stenoses (94.8%). The preoperative risk factors were similar in both groups. Preoperative severe stroke on the operated ICA side was significantly more often observed in group I (p = 0.01). Standard CEA with direct arterial suture was performed in all cases. Results. Preoperative computed tomography (CT) scan revealed more often ischaemic focus on the operated side in group I (p < 0.001). Intraoperative shunt was significantly more often used in patients with contralateral ICA occlusion (p < 0.001). The perioperative stroke from the operated side was observed in 3% patients from group I and in 3.1% from group II. Contralateral stroke occurred in 1.5% from group I, and 0.56% from group II. Mortality rate was respectively 1.5% for group I, and 1.3% for group II (p = NS). Conclusions. Risk of preoperative stroke and mortality rate were not higher for patients with contralateral ICA occlusion. Intraoperative shunt was significantly more often used in patients with contralateral ICA occlusion

Zwyrodnienie torbielowate przydanki tętnicy podkolanowej jako rzadka przyczyna niedokrwienia kończyny dolnej w młodym wieku

The study presents the case of lower limb ischemia due to adventitial cystic degeneration of the popliteal artery in young men. The pathogenesis of this disease is not clear and several theories which explain its origin are present. This seldom disease can be the reason of leg ischemia in young age. The contrast-anhanced computed tomography and duplex sonography play the main role in diagnostics. In advanced stage of disease basic treatment is the vascular bypass with best use of vein bypass.W pracy przedstawiono przypadek niedokrwienia kończyny dolnej u młodego mężczyzny spowodowany zwyrodnieniem torbielowatym przydanki tętnicy podkolanowej. Etiologia choroby nie jest do końca jasna i istnieje kilka teorii tłumaczących jej powstanie. Ta rzadka patologia może być przyczyną niedokrwienia kończyny dolnej w młodym wieku. W diagnostyce ważną rolę odgrywa angiografia tomografii komputerowej oraz USG Doppler. Podstawowym leczeniem w zaawansowanym stadium choroby jest rekonstrukcja chirurgiczna, najlepiej z użyciem żyły własnej

Fulminant course of visceral malperfusion due to type B aortic dissection

Rozwarstwienie aorty typu B może być skutecznie leczone zachowawczo w wielu niepowikłanych przypadkach i odsetek ten może wynosić nawet 90% chorych. Wystąpienie dodatkowych objawów bólowych z zakresu klatki piersiowej lub jamy brzusznej powinno nasuwać podejrzenie powikłań naczyniowych. Niedokrwienie trzewi jamy brzusznej jest obserwowane w około 30% przypadków rozwarstwień. Jednoczesne wystąpienie objawów w klatce piersiowej i jamie brzusznej obserwowane jest wyjątkowo rzadko. Mężczyzna 54-letni został przyjęty do kliniki w trybie nagłym z podejrzeniem rozwarstwienia aorty. W wykonanej angiotomografii stwierdzono rozwarstwienie aorty piersiowej rozpoczynające się tuż poniżej lewej tętnicy podobojczykowej i sięgające tętnic biodrowych zewnętrznych. Chory miał wysokie nadciśnienie tętnicze. Jednocześnie stwierdzono objawy zapalenia otrzewnej i radiologiczne cechy perforacji przewodu pokarmowego. Wykonano pilnie laparotomię stwierdzając ogromny ubytek ścian części przedodźwiernikowej żołądka i niedokrwienie śluzówki z plackami martwicy sięgające połowy jego trzonu. Wykonano resekcję żołądka sposobem B II na pętli Laheya. W badaniu histopatologicznym nie znaleziono wrzodu trawiennego. W przebiegu pooperacyjnym obserwowano ponownie objawy niedokrwienia jelit pod postacią obkurczenia pętli doprowadzającej zespolenia . Chory otrzymywał antybiotyki i całkowite żywienie pozajelitowe, jednak jego stan nie ulegał poprawie. Dlatego pomimo objawów zakażenia zdecydowano się na implantację stentgraftu aortalnego zamykającego wrota rozwarstwienia. Procedura ta zmieniła przepływ w aorcie piersiowej i poprawiła napływ do tętnic jamy brzusznej. Jednak chory był operowany jeszcze dwukrotnie z powodu postępującej martwicy jelit, szczególnie w okolicy wykonywanych zespoleń jelitowych i tworzących się przetok jelitowych. Ostatecznie pacjent wyzdrowiał po trzech miesiącach od momentu przyjęcia do kliniki. W trakcie pobytu przebył także udar mózgu.Rozwarstwienie aorty typu B powikłane niedokrwieniem trzewi jamy brzusznej wymaga pilnego leczenia chirurgicznego. Założenie stentgraftu aortalnego wydaje się złotym środkiem w takiej sytuacji. Leczenie to powinno wyprzedzić powstanie martwicy ściany jelit i zależne od tego powikłania septyczne. Wydaje się, że odzyskanie kanału prawdziwego poniżej założonego stent-graftu aortalnego może wymagać czasu, gdyż obkurczenie się kanału fałszywego wypełnionego już skrzeplinami nie występuje bezpośrednio po leczeniu endowaskularnym. Aortic type B dissection can be treated conservatively in up to 90% of uncomplicated cases. Additional symptoms comprising of the pain in the thorax and abdominal cavity may suggest vascular complications. Visceral ischemia is observed in about 30% of aortic dissections. Synchronous symptoms in the thorax and abdomen are very rare situation. A 54-year old male patient was admitted to the clinic on duty with diagnosis of aortic dissection. Angiotomography proved a dissection starting just below the origin of the left subclavian artery and running along the aorta to the external iliac arteries. The patient presented also with very high systemic pressure and abdominal symptoms of diffuse peritonitis. Plain abdominal x-ray proved perforation of his gastroalimentary tract. Emergency laparotomy was performed disclosing a vast defect of gastric walls in the prepyloric region and visible ischemia of mucosa with patches of necrosis reaching up to the half of the stomach. B II resection was performed with anastomosis of the stomach stump to the small intestine on so-called Lahey loop. Histological evaluation did not prove the existence of peptic ulcer. In the postoperative period ischemia of the intestines was observed again. The afferent loop of gastrointestinal anastomosis was shrunken due to this fact. Patient received wide spectrum antibiotics and was maintained on total parenteral nutrition. Apart from this treatment the state of the patient did not change. It was decided that closure of the entry tear in the thoracic aorta was the only way to restore a proper blood flow in it. Aortic stent-graft was implanted to the thoracic aorta descending to the level of the celiac trunk despite the symptoms of septicemia. This endovascular procedure changed the blood flow in the thoracic aorta and improved the inflow to visceral arteries but the patient was operated two more times because of progressing necrosis in the vicinity of intestinal anastomoses with fistulae formation. Finally the patient recovered within three months since admission. He also experienced stroke during his hospital stay. Type B aortic dissection complicated with visceral ischemia requires an urgent surgical treatment. Aortic stent-graft placement seems to be the gold standard in such cases. This treatment should precede formation of intestine necrosis with fistulae and subsequent septic complications. It seems that regaining of the true channel below the stent-graft may require certain time for the shrinking of the false one filled with thrombi does not appear just after the endovascular procedure.

Original method of treatment applied to the patent with rupturing thoracoabdominal aortic aneurysm, multi-organ insufficiency and advance limb ischemia

W pracy przedstawiono niekonwencjonalny sposób leczenia chorego z pękającym tętniakiem aorty piersiowo-brzusznej II typu Crawforda, niedomogą wielonarządową oraz głębokim niedokrwieniem kończyn dolnych, spowodowanym rozwarstwieniem i zakrzepicą tętniaka w segmencie podnerkowym. Ze względu na zbyt wysokie ryzyko powikłań, wcześniej zrezygnowano z operacji resekcyjnej. Nowe okoliczności — pękanie tętniaka i bóle spoczynkowe kończyn wymusiły podjęcie próby oryginalnego leczenia. Z kilku protez naczyniowych skonstruowano układ, który wszyto do worka zakrzepniętego tętniaka aorty brzusznej. Odnogi przeszczepów zespolono z tętnicami nerkowymi, krezkową górną i obiema udowymi. W kolejnym etapie, przez ramię techniczne wszytego układu, sforsowano miejsce niedrożności i wprowadzono do aorty piersiowej wielosegmentowy stent-graft. Umożliwiło to wyłączenie tętniaka i odtworzenie napływu krwi do nerek, trzewi oraz kończyn dolnych. Na zakończenie niezbędne okazało się wykonanie dodatkowego zespolenia krezkowo-trzewnego. Przebieg pooperacyjny, poza przejściowym pogorszeniem funkcji nerek, był niepowikłany. W rok po operacji stan pacjenta był zadowalający. W dostępnej bibliografii nie ma opisu podobnego przypadku.Presented is nonconventional method of treatment of patent with rupturing thoracoabdominal aortic aneurysm (Crawford type II), with multi-organ insufficiency and critical ischemia lower extremities due to dissection and thrombosis in the infra-renal part of an aneurysm. Due to high risk for surgery the patient was previously disqualified from the surgical treatment. On the new circumstances, that is the rupturing of an aneurysm and rest pain extremities forced us to try, to give it a chance for original method of treatment. From several vascular prostheses a special system of branches was constructed, it was then anastomosed by one and into coagulated sack of infra-renal part of an aneurysm. The branches of this system were then anastomosed with the renal arteries, mesenteric superior artery and with both common femoral arteries. In the second step through the technical branch of the system (conduit), the multi-segmented stent-graft was forced through the occluded aneurysm, thus restoring the blood flow to the kidneys, abdominal viscera and lower extremities. At end of the procedure there was a need for additional mesenteric to celiac anastomoses. In postoperative period transient functional renal impairment was observed, with no other adverse complications. After 12 months follow up the patient was found in the satisfactory condition. In bibliography there is a lack of description of the similar case

Use of diagnostic imaging in the evaluation of gastrointestinal tract duplications

Background: Gastrointestinal tract duplication is a rare malformation associated with the presence of additional segment of the fetal gut. The aim of this study was to retrospectively review clinical features and imaging findings in intraoperatively confirmed cases of gastrointestinal tract duplication in children. Material and Methods: The analysis included own material from the years 2002-2012. The analyzed group included 14 children, among them 8 boys and 6 girls. The youngest patient was diagnosed at the age of three weeks, and the oldest at 12 years of age. Results: The duplication cysts were identified in the esophagus (n=2), stomach (n=5), duodenum (n=1), terminal ileum (n=5), and rectum (n=1). In four cases, the duplication coexisted with other anomalies, such as patent urachus, Meckel's diverticulum, mesenteric cyst, and accessory pancreas. Clinical manifestation of gastrointestinal duplication cysts was variable, and some of them were detected accidently. Thin- or thick-walled cystic structures adjacent to the wall of neighboring gastrointestinal segment were documented on diagnostic imaging. Conclusions: Ultrasound and computed tomography are the methods of choice in the evaluation of gastrointestinal duplication cysts. Apart from the diagnosis of the duplication cyst, an important issue is the detection of concomitant developmental pathologies, including pancreatic heterotopy