Niesprawność władz publicznych w świetle prawno-przestrzennych i partycypacyjnych narzędzi rewitalizacji

Enactment of the Polish Act on Urban Regeneration has granted municipalities new opportunities of using spatial policy development tools, including ones related to the legal, spatial, and participatory domain. The inefficiency of public authorities in the spatial management system manifests itself in insufficient skills as well as the lack of will and determination to shape and protect spatial order. Speaking of urban regeneration, this inefficiency becomes evident, but not only, in the erroneous or incomplete diagnosis of issues that should trigger regeneration processes; the lack of prompt and thoughtful response to the diagnosed problems; the lack of active cooperation with stakeholders (attributable both to the low level of social capital and the attitude of bureaucrats). Ultimately, this inefficiency leads to the implementation of the municipal regeneration program only by public authorities and not by regeneration stakeholders. Based on these findings, the article seeks to determine whether and to what extent urban regeneration tools can reduce the inefficiency of public authorities in the spatial management system (in relation to areas subject to regeneration). The conducted analysis of case studies demonstrates that regeneration tools are not employed to their full potential (to unlock all the related benefits). Participation tools are not fully utilized, either (especially those linked to the operation of the Urban Regeneration Committee).W artykule zaprezentowano argumenty wskazujące na niesprawność władz publicznych w systemie polityki przestrzennej. Punktem wyjścia jest analiza wykorzystania narzędzi kształtujących tę politykę, wprowadzonych dzięki uchwaleniu w 2015 r. ustawy o rewitalizacji, m.in. narzędzi związanych ze sferą prawno-przestrzenną i partycypacją. Niesprawność przejawia się w braku umiejętności, woli i determinacji do kształtowania i ochrony ładu przestrzennego. W rewitalizacji zaś przejawia się m.in.: niewłaściwym lub niepełnym zdiagnozowaniem problemów stanowiących podstawę dla przeprowadzenia rewitalizacji, brakiem woli władz publicznych w zakresie adekwatnej reakcji na zdiagnozowane problemy, brakiem aktywnej współpracy z interesariuszami (wynikającym zarówno z niskiego poziomu kapitału społecznego, jak i podejścia urzędów). W konsekwencji tylko władze pełnią funkcję podmiotu realizującego gminny program rewitalizacji, a brakuje innych interesariuszy i aktywności publicznej. Uwzględniając powyższe założenia, bezpośrednim celem artykułu jest określenie, czy i w jakim zakresie narzędzia rewitalizacji mogą ograniczać niesprawność władz publicznych w systemie gospodarki przestrzennej (w odniesieniu do obszarów rewitalizacji). Poniższa analiza wskazuje, że w badanych przypadkach narzędzia rewitalizacji nie są więc wykorzystywane w pełnym zakresie (obejmującym wszystkie powiązane z nimi możliwości). Także narzędzia z zakresu partycypacji nie są w pełni wykorzystane (szczególnie te związane z funkcjonowaniem Komitetu Rewitalizacji)

Bioresorbable everolimus-eluting vascular scaffold in patients with ST-segment elevation myocardial infarction: Optical coherence tomography evaluation and clinical outcomes

Background: Bioresorbable vascular scaffold (BVS) implantation is a new, promising treat­ment method of coronary artery disease. Preliminary data in patients with stable angina are encouraging. However, the utility of BVS was not sufficiently evaluated in the setting of acute thrombotic lesions. The aim of this study was an optical coherence tomography (OCT) assessment of acute procedural result of the everolimus-eluting BVS implantation in patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) and evaluation of mid-term clinical outcomes. Methods: OCT examination was conducted in 23 STEMI patients who underwent primary angioplasty with BVS implantation. Off-line qualitative and quantitative coronary angiography and OCT analyses were performed by an independent core laboratory. Results: Successful procedural and clinical results were achieved in 95.7% of patients, and device success was observed in all patients. In OCT evaluation, most of the struts (95.4 ± ± 7.96%) were well apposed, 4.6 ± 5.71% were classified as malapposed. The final minimum lumen diameter was 2.6 ± 0.35 mm, minimum scaffold area was 6.9 ± 1.54 mm2 and final residual stenosis was 8.8 ± 24.37%. Edge dissections were found in 3 (7.7%) lesions. Median follow-up period was 229 (interquartile range 199–248) days. One myocardial infarction, due to sub-acute stent thrombosis, occurred in a patient who discontinued pharmacotherapy. Conclusions: The study shows that everolimus-eluting BVS implantation in STEMI is safe and feasible. The OCT evaluation confirmed excellent acute performance with appropriate scaffold expansion and low rate of malapposition.