Zabieg ablacji prądem o wysokiej częstotliwości u dziecka z zespołem Wolffa-Parkinsona-White’a oraz wrodzonym skorygowanym przełożeniem wielkich pni tętniczych

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek kliniczny 5-letniego chłopca chorującego na zespół Wolffa-Parkinsona-White’a, który dotychczas przeszedł trzy paliatywne operacje kardiochirurgiczne z powodu wrodzonego skorygowanego przełożenia wielkich pni tętniczych, otworu w przegrodzie międzykomorowej oraz niepełnej atrezji pnia płucnego. Wykonano ablację prądem o wysokiej częstotliwości drogi dodatkowej zlokalizowanej w poprzek pierścienia systemowej zastawki przedsionkowo-komorowej. Zabieg przebiegał bez powikłań i zakończył się sukcesem. Czas wykonania zabiegu przyspieszono ze względu na zaplanowany kolejny kardiochirurgiczny zabieg paliatywny, który wykluczyłby dożylny dostęp do jam mięśnia sercowego. Opis tego przypadku podnosi ważną kwestię precyzyjnego określenia czasu wykonania zabiegu ablacyjnego u takich chorych oraz ukazuje fakt, że zabieg kardiochirurgiczny sam w sobie może ułatwić zabieg ablacyjny. (Folia Cardiologica Excerpta 2008; 3: 50-54