Potencjalne zmniejszenie kosztów leczenia cukrzycy związane z poprawą kontroli glikemii

WSTĘP. W literaturze są dostępne jedynie ograniczone dane dotyczące wpływu kontroli glikemii na koszty leczenia chorych na cukrzycę. Celem tej pracy było zbadanie potencjalnego wpływu ściślejszej kontroli glikemii na niektóre wczesne powikłania cukrzycy i koszty ich leczenia. MATERIAŁ I METODY. Przeprowadzono retrospektywne badanie obejmujące dużą grupę chorych na cukrzycę, zarejestrowanych w komputerowej bazie danych kliniki Fallon od 1 stycznia 1994 roku do 30 czerwca 1998 roku. Chorych podzielono na trzy grupy w zależności od stężenia HBA1C: cukrzycy wyrównanej ( 10%). Oceniano częstość hospitalizacji z powodu takich zaburzeń towarzyszących cukrzycy, jak: niektóre zakażenia, epizody hiper- i hipoglikemii, zaburzenia elektrolitowe, a także koszty leczenia. Aby wyeliminować wpływ przypadkowych parametrów w poszczególnych grupach, zastosowano wieloczynnikową analizę statystyczną, obejmującą okres 3 lat. WYNIKI. Z 2394 chorych na cukrzycę około 10% (251 osób) hospitalizowano przynajmniej raz z powodu wczesnych powikłań choroby &#8212; łącznie odnotowano 447 przyjęć. Ustalono, że w okresie objętym analizą liczba hospitalizacji w grupie chorych na cukrzycę wyrównaną wynosiła 13 na 100 chorych, w grupie cukrzycy względnie wyrównanej &#8212; 16 na 100, a w grupie chorych na cukrzycę niewyrównaną &#8212; 31 hospitalizacji na 100 chorych (p < 0,05). Skorygowane średnie koszty wynosiły odpowiednio około 970, 1380 i 3040 USD. U osób z późnymi powikłaniami choroby, którzy stanowili 30% badanej populacji, częstość przyjęć i koszty związane z hospitalizacjami były wyższe. Częstość ta w poszczególnych grupach wynosiła 30, 38 i 74 na 100 pacjentów, natomiast średnie koszty leczenia &#8212; odpowiednio 2610, 3810 i 8320 USD w poddanym analizie okresie 3 lat. WNIOSKI. W typowej praktyce lekarskiej poprawa kontroli glikemii wiąże się ze zmniejszeniem częstości hospitalizacji z powodu wczesnych powikłań cukrzycy, a w związku z tym z redukcją kosztów leczenia w okresie 3-letnim. Te potencjalne korzyści mogą wpływać na decyzje o wdrożeniu nowych metod leczenia cukrzycy

Cost-outcome benefits of fibrate therapy in type 2 diabetes

To date there have been few studies focusing on economic assessments of fibrate therapy in the management of coronary heart disease (CHD), particularly in patients with type 2 diabetes. A cost-effectiveness model for an economic analysis was established by an assessment of ‘cost per CHD event avoided’ for fibrate therapy. This model was derived from: i) data on CHD events in patients with and without diabetes from randomised controlled trials of lipid-lowering agents, ii) comparisons of fibrate and HMG CoA reductase inhibitor (statin) treatment compared to no treatment and iii) current UK-based drug and clinical event costs. Treatment benefits over a five-year period were calculated, and the sensitivity of the model to the individual variables tested. Fibrate therapy was substantially more cost-effective than statin therapy in patients with diabetes. Economic costings for fenofibrate, as the index fibrate commonly used in the UK, confirmed an annual cost of £2,642– £3,700 per CHD event avoided over a five-year assessment period. Cost-effectiveness ratios derived in the economic model demonstrated that fibrate therapy was equally effective as statin therapy, but at a 54% reduction in annual cost. Current and future CHD treatment guidelines should incorporate pharmacoeconomic data for fibrate as well as statin therapy