Comparison of the effects of three insulinotropic drugs on plasma insulin levels after a standard meal

WSTĘP. Porównanie działania repaglinidu, glipizydu i glibenklamidu na wydzielanie insuliny i glukozy po posiłku próbnym zawierającym 500 kcal. MATERIAŁ I METODY. Do krzyżowej, randomizowanej, podwójnie ślepej próby zakwalifikowano 12 pacjentów z wczesną cukrzycą typu 2 (średnia wartość HbA1c 6,1%) oraz 12 osób jako grupę kontrolną. Chorzy losowo otrzymali placebo, 2 mg repaglinidu, 5 mg glipizydu i 5 mg glibenklamidu. Leki podawano po wzorcowym posiłku próbnym, zawierającym 500 kcal. Badania kolejnych leków wykonywano po okresie wydalania poprzedniego z organizmu (7–12 dni). WYNIKI. Wszystkie trzy leki miały jednakowy wpływ na całkowite posiłkowe wydzielanie insuliny (pole pod krzywą [AUC, area under the curve] -15-240 min). Zauważono jednak wyraźne różnice we wczesnym wydzielaniu insuliny (AUC -15-30 min): u badanych bez cukrzycy zarówno repaglinid, jak i glipizyd zwiększały wydzielanie insuliny odpowiednio o około 61 i 34% w porównaniu z placebo. Wśród chorych na cukrzycę różnica ta wynosiła odpowiednio 37 i 47%. W obu grupach stwierdzono istotną różnicę między glipizydem a glibenklamidem, natomiast repaglinid był skuteczniejszy niż glibenklamid tylko wśród zdrowych pacjentów bez cukrzycy. Wszystkie leki skutecznie obniżały całkowite stężenie glukozy AUC u chorych na cukrzycę i bez niej. Jednak wśród badanych bez cukrzycy repaglinid okazał się znamiennie skuteczniejszy niż glibenklamid. Różnicy takiej nie stwierdzono u chorych na cukrzycę, prawdopodobnie ze względu na częstsze występowanie insulinooporności w tej grupie. WNIOSKI. Repaglinid i glipizyd, ale nie glibenklamid, znacząco poprawiły wczesne wydzielanie insuliny po standardowym posiłku, zarówno wśród badanych bez cukrzycy, jak i wśród chorych na cukrzycę z zachowaną funkcją komórek b trzustki.INTRODUCTION. To compare the effects of repaglinide, glipizide, and glibenclamide on insulin secretion and postprandial glucose after a single standard 500-kcal test meal. MATERIAL AND METHODS. A total of 12 type 2 diabetic patients with early diabetes (mean HbA1c of 6.1%) and 12 matched control subjects were enrolled in this randomized, double-blind, crossover trial. Subjects received placebo, 2 mg repaglinide, 5 mg glipizide, and 5 mg glibenclamide in a random fashion during the trial. Administration of each drug was followed by a single standard 500-kcal test meal. A washout period of 7–12 days existed between the four study visits. RESULTS. All three drugs were equally effective on the total prandial insulin secretion (area under the curve [AUC] –15 to 240 min). However, clear differences were noted in the early insulin secretion (AUC –15 to 30 min); both repaglinide and glipizide increased secretion in nondiabetic subjects by ~61 and 34%, respectively, compared with placebo. In the diabetic patients, the difference versus placebo was 37 and 47%, respectively. The difference between glipizide and glibenclamide reached significance in both groups of subjects, whereas repaglinide was more effective than glibenclamide only in the healthy nondiabetic subject group. All three drugs were effective in decreasing total glucose AUC in the nondiabetic and diabetic population. In the nondiabetic subjects, however, repaglinide was significantly more effective than glibenclamide. The differences disappeared in the diabetic subjects, probably as a result of increased prevalence of insulin resistance in this group. CONCLUSIONS. Repaglinide and glipizide but not glibenclamide significantly enhanced the early insulin secretion in both nondiabetic and diabetic subjects with preserved b-cell function after a single standard meal