Toxoplasma seroprevalence in a rural population in France: detection of a household effect

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p><it>Toxoplasma gondii</it>, the agent of toxoplasmosis, has a complex life cycle. In humans, the parasite may be acquired either through ingestion of contaminated meat or through oocysts present in the environment. The importance of each source of contamination varies locally according to the environment characteristics and to differences concerning human eating habits and the presence of cats; thus, the risk factors may be determined through fine-scale studies. Here, we searched for factors associated with seropositivity in the population of two adjacent villages in Lorraine region, France.</p> <p>Methods</p> <p>All voluntary inhabitants filled out a questionnaire and gave a blood sample. The seroprevalence was estimated globally and according to the inhabitants' ages using a cubic spline regression. A mixed logistic regression model was used to quantify the effect of individual and household factors on the probability of seropositivity.</p> <p>Results</p> <p>Based on serological results from 273 persons, we estimated seroprevalence to be 47% (95% confidence interval: 41 to 53%). That seroprevalence increased with age: the slope was the steepest up to the age of 40 years (OR = 2.48 per 10-year increment, 95% credibility interval: [1.29 to 5.09]), but that increase was not significant afterwards. The probability of seropositivity tended to be higher in men than in women (OR = 2.01, 95% credibility interval: [0.92 to 4.72]) and in subjects eating raw vegetables at least once a week than in the others (OR = 8.4, 95% credibility interval: [0.93 to 72.1]). These effects were close to statistical significance. The multivariable analysis highlighted a significant seroprevalence heterogeneity among households. That seroprevalence varied between 6 and 91% (5^thand 95^thpercentile of the household seropositivity distribution).</p> <p>Conclusion</p> <p>The major finding is the household effect, with a strong heterogeneity of seroprevalence among households. This effect may be explained by common exposures of household members to local risk factors. Future work will quantify the link between the presence of oocysts in the soil and the seroprevalence of exposed households using a spatial analysis.</p

An inventory of laboratory diagnostics of public health relevant micro organisms. Update 2007

rapport met CD-romHet RIVM heeft voor de tweede keer de methoden in kaart gebracht die door de laboratoria in Nederland worden gebruikt om infectieziekten aan te tonen. Deze informatie is van belang om infectieziekten te kunnen bestrijden. Betrokken partijen weten dan wie wat waar doet. De eerste inventarisatie, onofficieel de 'pathogenennota' genoemd, werd uitgevoerd in 1998, destijds voor 104 geselecteerde ziekteverwekkende micro-organismen (pathogenen) die relevant zijn voor de openbare gezondheidszorg. Voor 2007 is het aantal opgenomen micro-organismen gestegen tot 143 (57 bacterien, het SARS-virus, het influenzavirus H5N1 en doordat maatschappelijke veranderingen hebben plaatsgevonden, zoals dreiging van bioterrorisme. Voor het onderzoek in 2007 zijn in eerste instantie 260 laboratoria aangeschreven, zowel medisch-microbiologische als andere laboratoria. Zij kregen eerst een enquete toegestuurd om globaal een beeld te geven van wat ze doen. Vervolgens is aan de laboratoria die bereid waren verder mee te werken, gevraagd welke diagnostiek ze uitvoeren voor welke micro-organismen. Door het hoge aantal deelnemers, vooral onder de medisch-microbiologische laboratoria (95 procent), kan de uitkomst als representatief worden beschouwd. Voor 25 virussen en 2 bacterien wordt in slechts vijf of minder laboratoria diagnostiek verricht. Voor twee virussen (Bornavirus en Machupo-virus, CDC Bioterrorism class A) wordt in Nederland geen diagnostiek uitgevoerd. Deze nieuwe 'pathogenennota' verschijnt in papieren versie en is op internet beschikbaar. De tabellen met informatie over de beschikbare diagnostiek zijn gesorteerd op micro-organisme en laboratorium. Vanwege de grote omvang van de tabellen zijn ze op CD-rom aan het rapport toegevoegd.For the second time the RIVM has mapped the methods used by microbiological laboratories in the Netherlands for the detection of infectious diseases. This information is important for the infectious disease control (who is doing what and where). The first inventory was carried out in 1998, at that time for 104 selected pathogens relevant for public health. For the 2007 inventory, the number of pathogens concerned increased to 143 (of which 57 bacteria, 61 viruses, 22 parasites and three fungi). This increase is caused by the occurence of new pathogens, such as the SARS-virus, the influenzavirus H5N1 and because of societal changes such as bioterrorism threats. For the survey in 2007, as a start 260 laboratories were included, microbiological and other disciplines. This first questionnaire was meant to get a rough impresion of what each of the laboratories was doing. Subsequently the laboratories who were willing to collaborate further in this survey were asked for their diagnostic methods for the different pathogens. Because of the high participation rate, especially from the ranks of the microbiological laboratories (95 percent), the results can be regarded as representative. For 25 virusses and two bacteria, diagnostic methods are availiable in five or less laboratories. For two virusses (Bornavirus and Machupo-virus, CDC Bioterrorism class A) there is no diagnostic methodology available in The Netherlands. This new 'pathogen report' will be made available on paper and via the internet. The tables containing information about the diagnostic methods have been sorted both by micro-organism and by laboratory. In view of the large number of data these tables have been made available on a CD-ROM together with this report.VW

An inventory of laboratory diagnostics for microoroganisms relative to public health

Het inventariseren, binnen Nederland, van de beschikbaarheid van methoden en expertise voor laboratorium-diagnostiek van volksgezondheid-relevante humane infectieziekten. Een selectie van bacterien, parasieten, schimmels en virussen werd gemaakt op basis van de lijst van aangifteplichtige ziekten en de verwekkers van infectieziekten waarvoor officiele protocollen voor beheersing en bestrijding in het kader van volksgezondheid bestaan (eerste categorie). In een later stadium werden enkele 'opduikende' micro-organismen toegevoegd aan deze selectie (tweede categorie). Middels schriftelijke enquetes en interviews met stafleden van enkele grote microbiologische laboratoria, werden gegevens verzameld betreffende de beschikbare methoden voor laboratorium-diagnostiek. Voor alle pathogenen werd tevens informatie verzameld over indicatoren als incidentie en lethaliteit, karakteristieken van het pathogeen als transmissie-wijze en mogelijke reservoirs, en enkele andere factoren als beschikbaarheid van vaccinatie-mogelijkheid en kans op outbreaks. De inventarisatie betrof 105 micro-organismen, 66 van de eerste categorie (36 bacterien, 9 parasieten/schimmels en 21 virussen) en 39 van de tweede categorie (3 bacterien, 8 parasieten/schimmels, 27 virussen en 1 niet-classificeerbaar agens (BSE)). Per micro-organisme worden de laboratoria (c.q. het laboratorium) vermeld die de laboratorium-diagnostiek van dat agens uitvoeren (c.q uitvoert), inclusief vermelding van de specifiek toegepaste methode(n). In Nederland zijn voor de meeste van de geselecteerde micro-organismen methoden en expertise voor laboratorium-diagnostiek beschikbaar. Voor enkele micro-organismen geldt dat klinische diagnose volstaat en laboratorium-diagnostiek niet beschikbaar is of toegepast wordt. Voor enkele andere micro-organismen zou men de beschikbare laboratorium-diagnostische methoden als suboptimaal kunnen beschouwen. Voor een groot deel van de geinventariseerde micro-organismen functioneert het Rijksinstitituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) als referentie-laboratorium. Desalniettemin zijn verschillende andere laboratoria van belang, in het bijzonder voor de laboratorium-diagnostiek van enkele zeldzame of exotische micro-organismen waarvoor het RIVM geen praktische expertise heeft. Er is geen geformaliseerde structuur van referentie-laboratoria.To make an inventory in the Netherlands of the available methods and expertise for laboratory diagnosis of pathogens, which are relevant for public health. A selection of bacteria, parasites, fungi and viruses was made, based on the list of notifiable diseases and the micro-organisms causing infectious diseases for which official protocols for public health management exist (first category). In a later stage some more þemergingþ micro-organisms were added to this selection (second category). Through questionnaires and interviews with staff members of several large microbiological laboratories, data were collected on the available methods for laboratory diagnosis. For all the pathogens information was collected on health indicators (incidence, lethality), on characteristics of the pathogen (way of transmission, possible reservoirs), and on some other factors (vaccine availability, outbreak potention, etc.In total 105 micro-organisms were included. First category micro-organisms comprised 66 agents (36 bacteria, 9 parasites/fungi and 21 viruses). The second category consisted of 39 agents (3 bacteria, 8 parasites/fungi, 27 viruses and 1 non-classifiable agent (BSE)). Per micro-organism the laboratory or laboratories which perform laboratory diagnosis of that agent, as well as the specific methods applied, are given. Also the background information collected on all the pathogens, is presented. Methods and expertise on laboratory diagnosis are available in the Netherlands for most of the selected micro-organisms. For some micro-organisms/infectious diseases the diagnosis can be made clinically, without use (and availability) of specific laboratory methods. For some other micro-organisms/infectious diseases the laboratory diagnostic methods are suboptimal. Also, in some cases methods are available but the performance in practice is not known because of longtime non-prevalence of the disease. The National Institute for Public Health and The Environment (RIVM) frequently functions as reference laboratory, but other laboratories are of importance especially with respect to several rare or exotic micro-organisms. A formalized structure of reference laboratories is lacking.IG

Policy advice concerning the intervention measures to prevent toxoplasmosis in The Netherlands

Toxoplasma gondii is een eencellige parasiet, die kan worden opgelopen door consumptie van besmet onvoldoende verhit vlees of door opname van parasieten die door katten zijn uitgescheiden in de omgeving. Vooral de ernstige gevolgen die een infectie tijdens de zwangerschap kan hebben voor het ongeboren kind zijn bekend. Ook de oogafwijkingen die zich bij iedereen kunnen ontwikkelen zijn van belang. De laatste jaren is duidelijk geworden dat toxoplasmose tot de belangrijkste voedselgerelateerde infecties in Nederland behoort. Om de ziektelast door Toxoplasma in Nederland te verlagen moeten maatregelen worden genomen. Op dit moment is preventie van toxoplasmose gebaseerd op het geven van voorlichting aan zwangere vrouwen. De effectiviteit hiervan is twijfelachtig, bovendien biedt het geen bescherming voor de algemene bevolking. In dit rapport worden humane en veterinaire aspecten met betrekking tot de bestrijding van Toxoplasma infecties besproken. Het inzetten van screening, waarbij Toxoplasma infecties bij baby's worden opgespoord en behandeld, is niet zinnig bij gebrek aan een bewezen effectief geneesmiddel. Het invriezen van vlees bestemd voor rauwe of onvoldoende verhitte consumptie is wel toepasbaar. Op de lange termijn valt van vaccinatie van katten een grotere gezondheidswinst te verwachten, daarom dient vaccinontwikkeling gestimuleerd te worden. De voorlichting van zwangeren kan worden verbeterd door gebruik van moderne communicatiemiddelen en door rekening te houden met speciale doelgroepen. Ook is het van belang het kennisniveau van professionals te verbeteren.Infection with the protozoan parasite Toxoplasma gondii is acquired through the consumption of undercooked infected meat, or by uptake of cat-shed parasites from the environment. Although the serious consequences that infection during pregnancy can have for the unborn child are known best, anyone may develop ocular disease upon infection. In recent years it has become increasingly clear that toxoplasmosis belongs to the most important foodborne pathogens in The Netherlands. To reduce the disease burden due to Toxoplasma infections in The Netherlands intervention measures need to be implemented. At the moment, prevention of toxoplasmosis is based on educating pregnant women about the risks. The effectiveness of this strategy is questioned, and it does not protect the general population against ocular toxoplasmosis. This report focuses on various aspects of intervention in Toxoplasma transmission in The Netherlands. Implementation of screening, in order to diagnose and treat infected babies, is considered ineffective without a drug with proven effectivity. Freezing all meat destined for raw or undercooked consumption is implementable. However, on the long term, more health gain can be expected from cat vaccination; therefore development of a vaccine for cats is considered a priority. Modern means of communication and specifically targeting groups of pregnant women could help increase the effectiveness of education. In addition, Toxoplasma knowledge amongst professionals needs to be improved.VW

Ziektelast en kosten van cryptosopridiosis en giardiasis in Nederland

De parasieten Giardia lamblia en Cryptosporidium spp. veroorzaken bij mensen darminfecties met diarree en buikgriep als gevolg. De ziektelast en de kosten van giardiasis zijn groter dan die van cryptosporidiosis. Beide parasitaire ziekten veroorzaken echter minder schade dan bijvoorbeeld de bacterie Campylobacter. Dit blijkt uit een vervolg op een eerdere studie naar gezondheidseffecten van zeven ziekteverwekkende micro-organisemen (pathogenen), die onder andere door voedsel kunnen worden overgedragen. Het onderzoek helpt het ministerie van VWS prioriteiten te stellen bij het voedselveiligheidsbeleid.The disease burden and the costs-of-illness associated with Cryptosporidium spp. are relatively small in comparison to other (foodborne) pathogens. The disease burden and the costs related to giardiasis are comparable to those related to the noro- and rotavirsuses. Those conclusions can be drawn from the current study, a continuation of previous work on the disease burden and related costs of seven other (foodborne) pathogens. Both studies are part of a larger project aiming to support the setting of priorities in food safety policy.VWSVW

Maatschappelijke kosten van via voedsel overdraagbare pathogenen in Nederland in 2011

Op verzoek van het ministerie van VWS onderzoekt het RIVM de maatschappelijke kosten van 14 ziekteverwekkers; vanaf 2011 wordt dit jaarlijks in kaart gebracht. De infecties die de ziekteverwekkers veroorzaken, kunnen worden overgedragen via voedsel, de mens, het milieu of dieren (zoönosen). De geschatte kosten van de 14 ziekteverwekkers bedroegen in 2011 416 miljoen euro. De meeste mensen worden ziek van een besmetting met het norovirus, de Campylobacter-bacterie en het rotavirus waardoor deze de hoogste kosten met zich meebrengen. Als naar de kosten per patiënt wordt gekeken, zijn deze het hoogst bij een besmetting door de bacterie Listeria monocytogenes, de parasiet Toxoplasma gondii, en het hepatitis E-virus omdat deze relatief ernstige ziekteverschijnselen veroorzaken. Onderverdeling kosten van voedselinfecties Meer dan 40 procent van de totale kosten die de onderzochte ziekteverwekkers met zich meebrengen wordt via voedsel veroorzaakt (168 miljoen euro in 2011). De overige kosten worden toegeschreven aan de overdracht van mens op mens (28 procent), blootstelling via het milieu (15 procent) of via contacten tussen dieren en mensen (7 procent). De resterende 9 procent van de kosten is gerelateerd aan reizen naar het buitenland. De kosten van voedselinfecties zijn nader gespecificeerd. Ruim de helft (51 procent oftewel 86 miljoen euro) van de kosten van voedselinfecties worden veroorzaakt door producten van dierlijke oorsprong, zoals vlees, eieren en zuivelproducten. Vis, fruit en groenten, dranken, graanproducten en andere niet-gespecificeerde voedselgroepen veroorzaken respectievelijk 8, 6, 2, 5 en 14 procent van de ziektekosten toegeschreven aan voedsel. Onderverdeling soorten kosten De onderzoekers hebben de maatschappelijke kosten van de 14 ziekteverwekkers onderverdeeld in drie categorieën. Ten eerste zijn er de kosten voor consulten aan artsen, ziekenhuisopnamen en medicijnen, de 'directe medische kosten'. Deze bedragen minder dan 25 procent van alle kosten. Daarnaast bestaan ze uit kosten die door de patiënt zelf worden betaald, zoals reiskosten van en naar de arts (directe niet-medische kosten). Deze zijn laag. Als derde post zijn er de kosten die voortvloeien uit productiviteitsverliezen vanwege werkverzuim van de patiënten en speciaal onderwijs na neurologische aandoeningen (indirecte niet-medische kosten). Deze post is het meest substantieel en bedraagt bijna 75 procent van de totale kosten.The Ministry of VWS has requested RIVM to present the cost-of-illness caused by fourteen food-related pathogens; this is done annually since 2011. These pathogens can be transmitted by food, the environment, animals and humans. In 2011, the costs of these 14 pathogens are estimated at 416 million euro. Most diseases are caused by norovirus, Campylobacter bacteria and rotavirus, they also cause the highest costs. The costs per patient are highest for the bacterium Listeria monocytogenes, the protozoan parasite Toxoplasma gondii and hepatitis E-virus, because these cause relatively severe diseases. Subdivision of costs of foodborne illness More than 40% of all costs-of-illness can be attributed to food (168 million euro per year). The other costs can be attributed to exposure from humans (28%), the environment (15%) and animals (7%), while 9% were travel-related. The costs of foodborne infection have been specified more in detail. Products of animal origin account for 86 million per year (or 51% of the costs attributed to food) per year. Fish, fruit and vegetables, beverages, grains and other foods account for 8%, 6%, 2% 5% and 14% of the costs attributed to food, respectively. Human and animal contamination of foods accounts for 14% of the costs attributed to food. Subdivision of cost types The researchers have subdivided the costs of the 14 pathogens in three categories. First, there are costs for doctor's fees, hospitalisations and medicines, the so-called direct healthcare costs. They account for less than 25% of all costs. Costs paid by patients, such as travel costs to and from the doctor, are called direct non-healthcare costs. These are low. Productivity losses due to work absence of patients and special education as a consequence of neurological disease are called indirect non-healthcare costs. These are substantial and amount up to 75% of the total costs.VW

Interim-rapportage van onderzoek naar gastro-enteritis in huisartsenpeilstations (NIVEL) 1996-1999. Resultaten van de eerste twee jaar

In 1996 is een onderzoek gestart naar gastro-enteritis in de huisartsenpraktijk in samenwerking met het Nederlands Instituut voor onderzoek van de Gezondheidszorg (NIVEL). Dit onderzoek heeft tot doel de incidentie van gastro-enteritis in de huisartsenpraktijk te schatten, de effecten van preventieve maateregelen in de veterinaire sector m.b.t. het terugdringen van Salmonella- en Campylobacter-infecties te bepalen, de relatieve bijdrage van een breed panel van micro-organismen in het veroorzaken van gastro-enteritis te bepalen en risicofactoren op te sporen. Het onderzoek bestaat uit een enumeratie-studie en een patient-controleonderzoek. De incidentie van mei 1996 tot mei 1998 werd geschat op 77 huisartsconsulten voor gastro-enteritis per 10.000 persoonjaren. Dit lijkt een lichte daling ten opzichte van de incidentie gevonden in vergelijkbaar onderzoek in 1992-1993 van 90 per 10.000 persoonjaren. De belangrijkste micro-organismen bij gastro-enteritis-patienten waren Campylobacter spp, Salmonella spp, rotavirus, Small Round Structured Viruses (SRSV), Giardia lamblia en Dientamoeba fragilis. Deze laatste twee werden echter ook veel bij controles aangetroffen. De belangrijkste risicofactoren voor gastro-enteritis waren reizen naar Azie (OR=25,8 95%-b.i. 3,0-220,9) en andere ontwikkelingslanden (OR=8,7 95%-b.i. 1,1-70,4) en het hebben van een chronische maagdarmaandoening (OR=6,5 95%-b.i. 3,6-11,4). Voor bacteriele, virale en parasitaire gastro-enteritis werden verschillen in risicofactoren gevonden. De gegevensverzameling van het onderzoek zal in 1999 worden afgerond.In 1996, a study was started on gastroenteritis in collaboration with the Netherlands Institute of Primary Health Care (NIVEL) among gastroentritis patients in care of a general practitioner. This study was aimed at estimating the incidence of gastroenteritis in general practices, evaluating the effects on humans of preventive measures in the veterinary sector to reduce Salmonella and Campylobacter infections, estimating the relative importance of a broad spectrum of micro-organisms causing gastroenteritis and identifying risk factors. The study of gastroenteritis per 10,000 person years consists of an enumeration study and a case control. The incidence from May 1996-May 1998 was estimated at 77 GP consultations. This is slightly lower than the incidence in a comparable study of 90 per 10,000 person years. The most important micro-organisms from 1992-1993 were Campylobacter spp , Salmonella spp, rotavirus, Small Round Structured Viruses (SRSV), Giardia lamblia and Dientamoeba fragilis. However, the latter two were found frequently in controls as well. The most important risk factors for contracting gastroenteritis were travel to Asia (OR=25.8 95% c.i. 3.0-220.9) and other developing countries (OR=8.7 95% c.i.1.1-70.4), and chronic gastrointestinal disorders (OR=6.5 95% c.i. 3.6-11.4). Differences in risk factors were found for bacterial, viral and parasitic gastroenteritis. The data collection will be completed in 1999.Inspectie W&amp;VIGZGZ