12 research outputs found

    Tasa de cesáreas y adecuación de las indicaciones desde 2012 a 2016

    Get PDF
    Objetivo: Conocer la adecuación de las indicaciones de las cesáreas en el Complejo Hospitalario Universitario de Ferrol (CHUF) según el Proyecto Multicéntrico de adecuación a estándares clínicos de las cesáreas urgentes y programadas en el Sistema Nacional de Salud. Método: se analizan las cesáreas realizadas desde la inclusión de nuestro centro en el Proyecto Multicéntrico (año 2012 al 2016). Estudiamos la evolución en el número de partos, de cesáreas, porcentaje de sus indicaciones urgentes y programadas; así como el porcentaje de adecuación en cada indicación y la consecución de los estándares (90 % de adecuación en cesáreas urgentes y 100 % en electivas) Conclusiones: A lo largo del período estudiado destaca la disminución de las cesáreas electivas por presentación podálica debido a la realización de versión cefálica externa desde 2012 y la progresiva mejor adecuación de las indicaciones en las cesáreas urgentes. Como propuesta de mejora de cara al futuro se promoverá el intento de parto vaginal en más mujeres con una cesárea anterior, así como valorarlo en gestaciones gemelares con el primer feto en presentación cefálica.Obxectivo: Coñecer a adecuación das indicacións das cesáreas no Complexo Hospitalario Universitario de Ferrol (CHUF) segundo o Proxecto Multicéntrico de adecuación a estándares clínicos das cesáreas urxentes e programadas no Sistema Nacional de Saúde. Método: analízanse as cesáreas realizadas desde a inclusión do noso centro no Proxecto Multicéntrico (ano 2012 ao 2016). Estudamos a evolución no número de partos, de cesáreas, porcentaxe das súas indicacións urxentes e programadas; así como a porcentaxe de adecuación en cada indicación e a consecución dos estándares (90 % de adecuación en cesáreas urxentes e 100 % en electivas) Conclusións: Ao longo do período estudado destaca a diminución das cesáreas electivas por presentación podálica debido á realización de versión cefálica externa desde 2012 e a progresiva mellor adecuación das indicacións nas cesáreas urxentes. Como proposta de mellora de fronte ao futuro promoverase o intento de parto vaxinal en máis mulleres cunha cesárea anterior, así como valoralo en xestacións xemelgares co primeiro feto en presentación cefálica.Comunicación - póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Revisión de 1604 amniocentesis realizadas en el período 2007-2016

    Get PDF
    Objetivos: Conocer la evolución del número de amniocentesis practicadas en los últimos 10 años en el área sanitaria de Ferrol. Analizar las indicaciones más frecuentes de amniocentesis en nuestra área sanitaria y su justificación clínica. Métodos: Estudio del total de las amniocentesis (1604) realizadas en Xerencia de Xestión Integrada de Ferrol en el periodo 2007-2016. En el periodo estudiado hubo 11671 partos. Se realizaron 1604 amniocentesis, de las cuales 1367 tenían cribado previo (85.22% en todo el periodo, pero un 97.86% en los últimos 3 años). Las indicaciones más frecuentes para la realización de amniocentesis son la edad materna ≥38 años (35,59%) y el cribado de alto riesgo (33,67%). Un porcentaje importante (22,26%) fueron realizadas a petición de la paciente La edad más frecuente de realización de amniocentesis se encuentra en ≥ 38 años (42,33%), seguida del intervalo de 32-37 años (41,71%). Conclusiones: El número de amniocentesis realizadas ha ido disminuyendo a lo largo del periodo analizado. El protocolo de realización de amniocentesis ha ido variando en los últimos años en nuestro servicio, ajustándolo a los conocimientos científicos y a la implantación progresiva del cribado de cromosomopatías, lo que justifica la disminución del número total de amniocentesis realizadas. En el área sanitaria de Ferrol, desde el año 2015 no se realizan amniocentesis por deseo materno y desde diciembre de 2016 no se realizan amniocentesis por edad materna. En los próximos años se reducirá todavía más el número de amniocentesis debido a la introducción del test de DNA fetal en sangre materna en el protocolo de cribado de cromosomopatías.Obxectivos: Coñecer a evolución do número de amniocenteses practicadas nos últimos 10 anos na área sanitaria de Ferrol. Analizar as indicacións máis frecuentes de amniocenteses na nosa área sanitaria e a súa xustificación clínica. Métodos: Estudo do total das amniocenteses (1604) realizadas en Xerencia de Xestión Integrada de Ferrol no período 2007-2016. No período estudado houbo 11671 partos. Realizáronse 1604 amniocenteses, das cales 1367 tiñan rastrexo previo (85.22% en todo o período, pero un 97.86% nos últimos 3 anos). As indicacións máis frecuentes para a realización de amniocenteses son a idade materna ≥38 anos (35,59%) e o cribado de alto risco (33,67%). Unha porcentaxe importante (22,26%) foron realizadas a petición da paciente. A idade máis frecuente de realización de amniocenteses atópase en ≥ 38 anos (42,33%), seguida do intervalo de 32-37 anos (41,71%). Conclusións: O número de amniocenteses realizadas foi diminuíndo ao longo do período analizado. O protocolo de realización de amniocentesis foi variando nos últimos anos no noso servizo, axustándoo aos coñecementos científicos e á implantación progresiva do cribado de cromosomopatías, o que xustifica a diminución do número total de amniocenteses realizadas. Na área sanitaria de Ferrol, desde o ano 2015 non se realizan amniocentesis por desexo materno e desde decembro de 2016 non se realizan amniocenteses por idade materna. Nos próximos anos reducirase aínda máis o número de amniocenteses debido á introdución do test de DNA fetal en sangue materno no protocolo de cribado de cromosomopatías.Comunicación - póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Megavejiga fetal. Presentación de un caso clínico

    Get PDF
    Introducción: La incidencia estimada de la megavejiga entre las semanas 10 y 14 de gestación está entre 1/900 a 1/1800 casos. Esta puede resolverse de forma espontánea en el 40-60% de los casos sin dejar secuelas o ser la manifestación de una patología progresiva obstructiva o un trastorno heterogéneo más complejo. El riesgo de aneuploidía es mayor en el caso de megavejiga moderada, entre 7 y 15 mm. Mediciones mayores se asocian más frecuentemente a causa obstructiva. Presentamos a continuación el caso de una megavejiga fetal, su diagnóstico y finalización. Caso clínico: Paciente de 42 años de raza blanca. Con antecedentes personales de depresión y urticaria colinérgica. Intervenida de cesárea segmentaria transversa en 1991. G5P2C1A1. Essure en 2012. Gestación producida por FIV con transferencia de 2 embriones congelados el día 02/02/2016 (óvulos propios y espermatozoides de la pareja). Gestación única con fecha probable de parto por ecografía el 21/10/2016. Acude a consulta a las 12 semanas para control ecográfico y cribado de cromosomopatías. Se realiza ecografía, observándose megavejiga de 11 mm, riñones hiperecogénicos con pelvis renales dilatadas. Resto de la exploración normal. Resultado de cribado combinado de alto riesgo. Se recomienda estudio de cariotipo fetal y arrays. Acude en la semana 14 para control ecográfico, se observa una megavejiga de 50 mm de diámetro con aumento de la ecogenicidad renal bilateral, dilatación de ambas pelvis renales y líquido amniótico escaso. Se le informa de mal pronóstico. Se presenta a las 15 semanas para la realización de amniocentesis, con el hallazgo de exitus fetal. El estudio anatomopatológico informó megavejiga de probable causa obstructiva, sin otros hallazgos. No se obtuvo cariotipo fetal. Conclusión La enfermedad renal obstructiva es un cuadro que incluye la hidronefrosis, el hidroureter, la megavejiga y la megauretra. La mortalidad debida a alteraciones del tracto urinario es alta, aproximadamente del 60 %. Existen distintas estrategias a seguir: control ecográfico, finalización de la gestación, inducción del parto y cirugía intraútero. La detección de estas alteraciones mediante la ecografía del primer trimestre del embarazo, afianzan la importancia que tiene la realización del ultrasonido en este período del embarazo para el asesoramiento de la pareja en cuanto a que conducta seguir.Introdución: A incidencia estimada da megavexiga entre as semanas 10 e 14 de xestación está entre 1/900 a 1/1800 casos. Esta pode resolverse de forma espontánea no 40-60% dos casos sen deixar secuelas ou ser a manifestación dunha patoloxía progresiva obstrutiva ou un trastorno heteroxéneo máis complexo. O risco de aneuploidía é maior no caso de megavexiga moderada, entre 7 e 15 mm. Medicións maiores asócianse máis frecuentemente a causa obstrutiva. Presentamos a continuación o caso dunha megavexiga fetal, o seu diagnóstico e finalización. Caso clínico: Paciente de 42 anos de raza branca. Con antecedentes persoais de depresión e urticaria colinérxica. Intervida de cesárea segmentaria transversa en 1991. G5 P2 C1A1. Essure en 2012. Xestación producida por FIV con transferencia de 2 embrións conxelados o día 02/02/2016 (óvulos propios e espermatozoides da parella). Xestación única con data probable de parto por ecografía o 21/10/2016. Acode a consulta ás 12 semanas para control ecográfico e rastrexo de cromosomopatías. Realízase ecografía, observándose megavexiga de 11 mm, riles hiperecoxenicos con pelvis renais dilatadas. Resto da exploración normal. Resultado de cribado combinado de alto risco. Recoméndase estudo de cariotipo fetal e arrays. Acode na semana 14 para control ecográfico, obsérvase unha megavexiga de 50 mm de diámetro con aumento da ecoxenicidade renal bilateral, dilatación de ambas as pelvis renais e líquido amniótico escaso. Infórmaselle de mal prognóstico. Preséntase ás 15 semanas para a realización de amniocentese, co achado de exitus fetal. O estudo anatomopatolóxico informou megavexiga de probable causa obstrutiva, sen outros achados. Non se obtivo cariotipo fetal. Conclusión A enfermidade renal  obstrutiva é un cadro que inclúe a  hidronefrose, o  hidroureter, a megavexiga e a  megauretra. A mortalidade debida a alteracións do tracto urinario é alta, aproximadamente do 60 %. Existen distintas estratexias a seguir: control ecográfico, finalización da xestación, indución do parto e cirurxía intraútero. A detección destas alteracións mediante a ecografía do primeiro trimestre do embarazo, afianzan a importancia que ten a realización do ultrasón neste período do embarazo para o asesoramento da parella en canto a que conduta seguir.Comunicación-póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Un caso de sepsis puerperal causada por Streptococcus del grupo A

    Get PDF
    Introducción La incidencia de morbilidad y mortalidad asociada a sepsis materna es de 0,1-0,6 por 1.000 partos. Los datos en Europa muestran un incremento de los casos de bacteriemia por S. pyogenes (SGA). Se presenta el caso de una paciente con sepsis puerperal causada por SGA. Se revisa la bibliografía. Caso clínico Paciente de 33 años de raza blanca. Sin antecedentes familiares ni personales a destacar. Multípara. Embarazo bien controlado y tolerado. Parto vaginal eutócico. Recién nacido vivo, sano. Lactancia materna. Durante primer día de puerperio inicia tratamiento con heparina de bajo peso molecular por tromboflebitis superficial de miembro inferior derecho. Alta a domicilio. El quinto día del puerperio, acude a urgencias por fiebre de 40ºC de 24hs de evolución, dolor abdominal, aumento de sangrado vaginal y loquios malolientes. A la exploración se objetiva regular estado general, fiebre de 40,2ºC, taquicardia de 142 lpm. Abdomen doloroso en fosa iliaca y flanco derecho y loquios malolientes. Ecografía con imagen de endometrio de 20mm y anejos normales. Destacando de la analítica: leucocitosis 15.150, hemoglobina 8.9 g/dl, neutrófilos 95.4%. PCR 248.70 mg/dl. Tomografía axial computada: sospecha de apendicitis. Se decide intervención quirúrgica. Se realiza laparoscopia diagnóstica y apendicetomía a pesar de no objetivarse proceso infeccioso. Inicia tratamiento con metronidazol, gentamicina y ampicilina con evolución favorable y alta a domicilio en 9 días. Resultados de cultivos endocervicales, vaginales y urocultivo positivos para Streptococcus pyogenes. Discusión Una de las principales causas de sepsis puerperal es la endometritis, entre sus complicaciones más graves están la bacteriemia secundaria, el shock séptico y la muerte. Ante la gravedad de esta infección siempre es necesario sospechar la presencia del SGA, pues el pronóstico puede ser ominoso si existe un retraso en el diagnóstico, condicionado por la baja incidencia en nuestro medio. En este caso la paciente presentaba como factor de riesgo un alumbramiento con membranas desgarradas y un desgarro vaginal de segundo grado sutura por planos. Recibió tratamiento antibiótico de amplio espectro, sueroterapia y analgesia manteniéndose hemodinamicamente estable. Debido al resurgir de cepas virulentas de SGA y las consecuencias fatales que pueden llegar a desencadenar, es importante incluir este microorganismo en el diagnóstico diferencial de las infecciones maternas relacionadas con el puerperio.Introdución A incidencia de morbilidade e mortalidade asociada a sepsis materna é de 0,1-0,6 por 1.000 partos. Os datos en Europa mostran un incremento dos casos de bacteriemia por S. pyogenes ( SGA). Preséntase o caso dunha paciente con sepsis puerperal causada por SGA. Revísase a bibliografía. Caso clínico Paciente de 33 anos de raza branca. Sen antecedentes familiares nin persoais a destacar. Multípara. Embarazo ben controlado e tolerado. Parto vaxinal eutócico. Recentemente nado vivo, san. Lactación materna. Durante primeiro día de puerperio inicia tratamento con heparina de baixo peso molecular por tromboflebite superficial de membro inferior dereito. Alta a domicilio. O quinto día do puerperio, acode a urxencias por febre de 40º C de 24 hs de evolución, dor abdominal, aumento de sangrado vaxinal e loquios pestilentes. Á exploración se obxectiva regular estado xeral, febre de 40,2º C, taquicardia de 142 lpm. Abdome doloroso en fosa iliaca e flanco dereito e loquios pestilentes. Ecografía con imaxe de endometrio de 20mm e anexos normais. Destacando da analítica: leucocitosis 15.150, hemoglobina 8.9 g/ dl, neutrófilos 95.4%. PCR 248.70 mg/ dl. Tomografía axial computada: sospeita de apendicite. Decídese intervención cirúrxica. Realízase laparoscopia diagnóstica e apendicetomía a pesar de non objetivarse proceso infeccioso. Inicia tratamento con metronidazol, gentamicina e ampicilina con evolución favorable e alta a domicilio en 9 días. Resultados de cultivos endocervicales, vaxinais e urocultivo positivos para Streptococcus pyogenes. Discusión Unha das principais causas de sepsis puerperal é a endometriose, entre as súas complicacións máis graves están a bacteriemia secundaria, o shock séptico e a morte. Ante a gravidade desta infección sempre é necesario sospeitar a presenza do SGA, pois o prognóstico pode ser ominoso se existe un atraso no diagnóstico, condicionado pola baixa incidencia no noso medio. Neste caso a paciente presentaba como factor de risco un alumeamento con membranas desgarradas e un racho vaxinal de segundo grao sutura por planos. Recibiu tratamento antibiótico de amplo espectro, soroterapia e analxesia manténdose hemodinamicamente estable. Debido ao rexurdir de cepas virulentas de SGA e as consecuencias fatais que poden chegar a desencadear, é importante incluír este microorganismo no diagnóstico diferencial das infeccións maternas relacionadas co puerperio.Comunicación - póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Análisis de las versiones cefálicas externas realizadas entre 2012 y 2016

    Get PDF
    Objetivo: Conocer los resultados de las versiones cefálicas externas (VCE) realizadas en el área sanitaria de Ferrol en el período comprendido entre enero de 2012 y diciembre de 2016. Métodos: Análisis retrospectivo de las historias clínicas de las gestantes con presentación no cefálica después de las 36 semanas. Análisis de edad materna, edad gestacional, paridad, éxito de la técnica, peso del recién nacido y tipo de parto al finalizar la gestación. Resultados: Durante el período estudiado hubo 5392 partos en nuestra área sanitaria, de los cuales 1222 fueron cesáreas (22.66%). Del total de presentaciones no cefálicas (251), 141 mujeres (56.18%) aceptaron realizar VCE, según el protocolo de nuestro servicio. 62 fueron exitosas (43.97%), de las cuales terminaron en parto vaginal 44 (70.97%), cesárea por diferentes indicaciones 17 (27.42%) y 1 caso (1.61%) en el que no se disponen de datos posteriores a la realización del procedimiento. La reducción en la indicación de cesárea por presentación no cefálica fue de un 24.67%, lo que supone un descenso en la tasa global de cesáreas del 0.83%. Se analiza la edad materna, edad gestacional, paridad, sexo y peso del recién nacido para cada grupo. Conclusiones: En nuestra área sanitaria tenemos una baja aceptación para la realización de VCE. La tasa de éxito está por debajo de las publicadas (65%), esto podría ser debido a un alto porcentaje de nulíparas, y que se ofrece a todas aquellas que no presentan contraindicación. El porcentaje de partos vaginales tras el procedimiento es de casi el 71%. Es una técnica segura y puede reducir la tasa global de cesáreas.Obxectivo: Coñecer os resultados das versións cefálicas externas ( VCE) realizadas na área sanitaria de Ferrol no período comprendido entre xaneiro de 2012 e decembro de 2016. Métodos: Análise retrospectiva das historias clínicas das xestantes con presentación non cefálica despois das 36 semanas. Análise de idade materna, idade xestacional, paridade, éxito da técnica, peso do recén nado e tipo de parto ao finalizar a xestación. Resultados: Durante o período estudado houbo 5392 partos na nosa área sanitaria, dos cales 1222 foron cesáreas (22.66%). Do total de presentacións non cefálicas (251), 141 mulleres (56.18%) aceptaron realizar VCE, segundo o protocolo do noso servizo. 62 foron exitosas (43.97%), das cales terminaron en parto vaxinal 44 (70.97%), cesárea por diferentes indicacións 17 (27.42%) e 1 caso (1.61%) no que non se dispoñen de datos posteriores á realización do procedemento. A redución na indicación de cesárea por presentación non cefálica foi dun 24.67%, o que supón un descenso na taxa global de cesáreas do 0.83%. Analízase a idade materna, idade xestacional, paridade, sexo e peso do recén nado para cada grupo. Conclusións: Na nosa área sanitaria temos unha baixa aceptación para a realización de VCE. A taxa de éxito está por baixo das publicadas (65%), isto podería ser debido a unha alta porcentaxe de nulíparas, e que se ofrece a todas aquelas que non presentan contraindicación. A porcentaxe de partos vaxinais tras o procedemento é de case o 71%. É unha técnica segura e pode reducir a taxa global de cesáreas.Comunicación-póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Prematuridad, bajo peso al nacer y mortalidad perinatal en una cohorte de 21388 nacidos. Diferencias entre nacimientos simples y gemelos

    Get PDF
    Objetivos: Conocer las diferencias en las tasas de prematuridad, bajo peso y mortalidad perinatal entre nacimientos simples y gemelos en nuestra área de salud. Material y método: Se estudió una cohorte de 21388 nacidos entre 1999 y 2016. 20816 fueron nacidos únicos y 572 gemelos. Se estudiaron la prematuridad, el bajo peso al nacer y las tasas de mortalidad perinatal total (500g/22 sg hasta 28 días de vida) y estándar (1000g hasta 7 días de vida) siguiendo los criterios de la OMS y de la FIGO. Se compararon los nacidos de parto simple con los gemelos. Se utilizó el test de Chi cuadrado para realizar los cálculos estadísticos. Resultados: Las tasas generales de prematuridad, bajo peso al nacer, mortalidad fetal, neonatal y perinatal totales fueron de 7,10%, 6,53%, 5,75‰, 2,53‰ y 8,32‰. Para los nacimientos simples y los gemelos fueron de 5,80%, 5,54%, 5,42‰, 2,35‰, 7,78‰ y de 54,37%, 42,65%, 17,48‰, 8,89‰, 26,22‰ respectivamente. Las tasas de nacidos de menos de 1000 g fueron de 0,40% y 2,09% para los partos simples y los gemelos respectivamente. Las diferencias fueron estadísticamente significativas. Una vez excluidos los fetos de menos de 1000g las tasas de mortalidad fetal, neonatal y perinatal estándar fueron de 3,34‰, 0,81‰, 4,15‰ y de 5,35‰, 0‰, 5,35‰ respectivamente para los simples y los gemelos. Las diferencias no fueron estadísticamente significativas. Persistieron diferencias estadísticas significativas en la prematuridad y el bajo peso al nacer. Conclusiones: La gran prematuridad (< 28 sg) y el peso extremadamente bajo al nacer (<1000g) explican la mayoría del exceso de muertes perinatales en los gemelos cuando los comparamos con los nacidos de parto simple. Una vez excluidos los grandes prematuros las tasas de mortalidad entre gemelos y simples se igualan, aunque persiste una mayor proporción de nacidos de bajo peso y prematuros entre gemelos.Obxectivos: Coñecer as diferenzas nas taxas de prematuridadE, baixo peso e mortalidade perinatal entre nacementos simples e xemelgos na nosa área de saúde. Material e método: Estudouse unha cohorte de 21388 nados entre 1999 e 2016. 20816 foron nados únicos e 572 xemelgos. Estudáronse a prematuridade, o baixo peso ao nacer e as taxas de mortalidade perinatal total (500 g/22 sg ata 28 días de vida) e estándar (1000 g ata 7 días de vida) seguindo os criterios da OMS e da FIGO. Comparáronse os nados de parto simple cos xemelgos. Utilizouse o test de Chi cadrado para realizar os cálculos estatísticos. Resultados: As taxas xerais de prematuridade, baixo peso ao nacer, mortalidade fetal, neonatal e perinatal totais foron de 7,10%, 6,53%, 5,75‰, 2,53‰ e 8,32‰. Para os nacementos simples e os xemelgos foron de 5,80%, 5,54%, 5,42‰, 2,35‰, 7,78‰ e de 54,37%, 42,65%, 17,48‰, 8,89‰, 26,22‰ respectivamente. As taxas de nados de menos de 1000 g foron de 0,40% e 2,09% para os partos simples e os xemelgos respectivamente. As diferenzas foron estatisticamente significativas. Unha vez excluídos os fetos de menos de 1000 g as taxas de mortalidade fetal, neonatal e perinatal estándar foron de 3,34‰, 0,81‰, 4,15‰ e de 5,35‰, 0‰, 5,35‰ respectivamente para os simples e os xemelgos. As diferenzas non foron estatisticamente significativas. Persistiron diferenzas estatísticas significativas na prematuridade e o baixo peso ao nacer. Conclusións: A gran prematuridade (< 28 sg) e o peso extremadamente baixo ao nacer (<1000 g) explican a maioría do exceso de mortes perinatales nos xemelgos cando os comparamos cos nados de parto simple. Unha vez excluídos os grandes prematuros as taxas de mortalidade entre xemelgos e simples iguálanse, aínda que persiste unha maior proporción de nados de baixo peso e prematuros entre xemelgos.Comunicación - póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    RESULTADOS PRENATALES Y POSTNATALES DE LOS FETOS DIAGNOSTICADOS CON TRANSLUCENCIA NUCAL MAYOR AL PERCENTIL 99 DURANTE EL PERIODO 2007-2015.

    No full text
    OBJECTIVE The measurement of Nuchal translucency (NT) between 11 and 14 weeks’ gestation is a reliable marker for chromosomal abnormalities. However, even if conventional karyotyping is normal, increased NT is a predictive value of adverse pregnancy outcome. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the pregnancy and postnatal outcome of all the pregnancies, during the period 2007-2015, that underwent first trimester ultrasonography with the measurement of NT thickness greater than the 99th percentile, and calculation of chromosomal abnormalities by using the combined test. METHODS A total of 8161 patients within the years 2007 and 2015 were assessed during the first trimester of pregnancy with a combined test. The fetal NT was measured and results were calculated and saved. Cases with NT greater than the 99th percentile were informed and offered to performan invasive test for prenatal diagnosis by fetal karyotyping. Information from data base was collected and analyzed. All fetuses with NT greater than the 99th percentile were reviewed as well as their fetal and neonatal outcome. RESULTS During the mentioned period 58 fetuses with NT greater than the 99th percentile were found (prevalence of 0.71%). From the total of fetuses included, 31 (53,4%) resulted with normal outcomes. 42 karyotypes were performed obtaining the sample from amniocentesis. In this group 33 resulted normal (46XX, 46XY), of which: 25 had normal pregnancy and neonatal outcomes; 2 legal pregnancy termination were performed because of myelomeningocele and renal malformation; 3 newborn (NB) were diagnosed of paten foramen ovale; in 1 premature NB was observed fetal anemia; and data from 2 patients was not possible to obtain. Chromosomal abnormalities were found in 9 karyotypes: 5 Down syndromes, 1 Tuner syndrome, 1 Trisomy 18, 1 Trisomy 13 and 1 karyotype 49XXXY. About the patients who did not accept invasive test (n=16): 6 normal pregnancy and neonatal outcomes were found. 3 first trimester legal pregnancy terminations were confirmed without further anatomical pathologic study. 2 spontaneous abortions one of them with ananatomical pathologic result of Trisomy 18. 1 twin pregnancy with a selective feticide due to multiple malformations of one of the twins. And 1 NB who underwent surgery because of ureteral stenosis and persists in study for plagiocephaly, psychomotor retardation and gastro esophageal reflux disease. Information regarding 3 patients was not possible to obtain. CONCLUSION These findings are according with published studies of how the measurement of NT is a useful marker of chromosomal abnormalities, fetal malformations and genetic syndromes. We can show an association between the increase of fetal NT and adverse pregnancy and neonatal outcomes. By performing first trimester ultrasonography and calculating combined risk, we can advise parents on the need to undergo extra investigations and to take counsel with a geneticist.Objetivo. La medición de la translucencia nucal (TN) entre la semana 11 y 14 de gestación es un marcador confiable para la asociación de alteraciones cromosómicas, anomalías estructurales, síndromes genéticos, retraso de desarrollo y muerte intraútero. El propósito de este estudio fue evaluar los resultados pre y postnatales de todos los embarazos que tuvieron una TN mayor al percentil 99, en el primer trimestre del embarazo, durante el período 2007 y 2015. Métodos. Un total de 8161 pacientes, en el periodo 2007-2015, fueron sometidas durante el primer trimestre de su gestación al cribado combinado de cromosomopatías. A los casos con una TN mayor al p99 se los ofertó la realización de un estudio cromosómico y otras pruebas prenatales adicionales. Se revisaron resultados y la evolución de los recién nacidos (RN). Resultados Durante el periodo mencionado se encontraron 58 fetos con una TN mayor al p99 (prevalencia=0.71%). De este total, 31 fetos (53,4%) tuvieron resultados normales. Se realizaron 42 cariotipos fetales. 33 resultaron normales, de los cuales en 8 casos se observaron: 2 interrupciones legales del embarazo por un mielomeningocele y una malformación renal; 3 RN diagnosticados de foramen oval persistente y 1 RN prematuro con diagnóstico de anemia fetal. No fue posible de obtener datos de 2 pacientes por no haber registro de las historias en el SERGAS. Se encontraron 9 cariotipos con alteraciones cromosómicas: 5 Trisomías 21, 1 Síndrome de Turner, 1 Trisomía 18, 1 Trisomía 13 y un cariotipo 49XXXY. De las pacientes que no aceptaron realizar una prueba invasiva (n=16): 6 tuvieron una gestación y resultado neonatal normal; se confirmaron 3 interrupciones legales del embarazo en el primer trimestre sin estudio anatomopatológico (AP) posterior; 2 abortos espontáneos ocurrieron uno de ellos con resultado AP de Trisomía 18 y 1 RN fue sometido a cirugía por estenosis uretral y continua en estudio por plagiocefalia, retraso psicomotor y enfermedad de RGE. No fue posible de obtener información con respecto a 3 pacientes por traslado de domicilio. Conclusión Estos resultados están acordes con estudios publicados. El cálculo de la TN es un marcador útil para el estudio de alteraciones cromosómicas, malformaciones fetales y síndromes genéticos. Podemos demostrar una asociación entre el aumento de la TN y resultados adversos pre y postnatales. Al realizar la ecografía del primer trimestre y el cálculo combinado de riesgo de cromosomopatías, podemos aconsejar a las pacientes sobre la necesidad de realizar pruebas adicionales y recurrir en ciertos casos a consejo genético.Obxectivo. A medición da translucencia nucal ( TN) entre a semana 11 e 14 de xestación é un marcador confiable para a asociación de alteracións cromosómicas, anomalías estruturais, síndromes xenéticas, atraso de desenvolvemento e morte intraútero. O propósito deste estudo foi avaliar os resultados pre e postnatales de todos os embarazos que tiveron unha TN maior ao percentil 99, no primeiro trimestre do embarazo, durante o período 2007 e 2015. Métodos. Un total de 8161 pacientes, no período 2007-2015, foron sometidas durante o primeiro trimestre da súa xestación ao rastrexo combinado de cromosomopatías. Aos casos cunha TN maior ao p99 ofertouselles a realización dun estudo cromosómico e outras probas prenatales adicionais. Revisáronse resultados e a evolución dos recentemente nados ( RN). Resultados Durante o período mencionado atopáronse 58 fetos cunha TN maior ao p99 (prevalencia=0.71%). Deste total, 31 fetos (53,4%) tiveron resultados normais. Realizáronse 42 cariotipos fetales. 33 resultaron normais, dos cales en 8 casos observáronse : 2 interrupcións legais do embarazo por un mielomeningocele e unha malformación renal; 3 RN diagnosticados de forame oval persistente e 1 RN prematuro con diagnóstico de anemia fetal. Non foi posible de obter datos de 2 pacientes por non haber rexistro das historias no SERGAS. Atopáronse 9 cariotipos con alteracións cromosómicas: 5 Trisomías 21, 1 Síndrome de Turner, 1 Trisomía 18, 1 Trisomía 13 e un cariotipo 49 XXXY. Das pacientes que non aceptaron realizar unha proba invasiva ( n=16): 6 tiveron unha xestación e resultado neonatal normal; confirmáronse 3 interrupcións legais do embarazo no primeiro trimestre sen estudo anatomopatolóxico (AP) posterior; 2 abortos espontáneos ocorreron un deles con resultado AP de Trisomía 18 e 1 RN foi sometido a cirurxía por estenose uretral e continua en estudo por plaxiocefalia, atraso psicomotor e enfermidade de RGE. Non foi posible de obter información con respecto a 3 pacientes por traslado de domicilio. Conclusión Estes resultados están acordes con estudos publicados. O cálculo da TN é un marcador útil para o estudo de alteracións cromosómicas, malformacións fetales e síndromes xenéticas. Podemos demostrar unha asociación entre o aumento da TN e resultados adversos pre e postnatales. Ao realizar a ecografía do primeiro trimestre e o cálculo combinado de risco de cromosomopatías, podemos aconsellar ás pacientes sobre a necesidade de realizar probas adicionais e recorrer en certos casos a consello xenético.Comunicación-póster presentada en: 15th World Congress in Fetal Medicine, celebrado en Mallorca del 26 al 30 de junio de 201

    Comparative study of caesarean sections according to Robson's clasiffication in 700 patients

    No full text
    The objective is to perform a retrospective review of 700 patients who underwent cesarean section surgery at the University Hospital of Ferrol.El objetivo es realizar una revisión retrospectiva de 700 pacientes que fueron sometidas a una cirugía de cesárea en el Hospital Universitario de Ferrol.Comunicación-póster presentada en: 15th World Congress in Fetal Medicine en Mallorca del 26 al 30 de junio de 2016

    Cribado prenatal de cromosomopatías en período 2007-2016

    No full text
    Objetivo: Analizar los resultados obtenidos desde la implantación del cribado prenatal combinado de cromosomopatías el 1 de julio de 2007 hasta el 30 de junio del 2016. Realizar un control de calidad del mismo. Métodos: Se analizan los cribados realizados desde julio de 2007 hasta junio de 2016. Como control de calidad se calculan anualmente: falsos positivos, falsos negativos, tasa de detección y la mediana de los múltiplos de la mediana de TN, beta-hCG y PAPP-A. Se indica amniocentesis por riesgo de cromosomopatías en aquellas pacientes con un cribado de alto riesgo y en pacientes ≥ 38 años. Resultados: De 10168 cribados que se llevaron a cabo entre 2007 y 2016, el 96.78% fueron realizados en el primer trimestre y el 3.22% en el segundo trimestre. Se obtuvieron 648 cribados de alto riesgo, 555 de ellos de primer trimestre (85.65%) y 93 de segundo trimestre (14.35%). La tasa de falsos positivos (FP) fue del 5.64% para el primer trimestre y del 28.44% para el segundo trimestre. (Figura 1 y tabla 1). La tasa de detección a lo largo de todo el periodo fue del 83.33%. En el control de calidad anual del cribado combinado del primer trimestre se observó una mediana de MoM TN que varió entre 0.82 y 0.96; de PAPP-A entre 0.82 y 1.06; de beta-hCG entre 0.88 y 1.09 (Tabla 2). Se realizaron amniocentesis por cribado de alto riesgo en 493 pacientes (76.08%). El 23.92% restante no quiso realizar la prueba diagnóstica, realizó un test de DNA fetal libre en sangre materna o tuvo un aborto espontáneo. Conclusiones: El cribado combinado es un método válido para el diagnóstico prenatal de cromosomopatías, pero requiere un control de calidad continuo, que podemos realizar mediante el cálculo de las medianas de los MoM, considerándose adecuadas si no se desvían más de un 5-10% de la unidad. Se observa que no se cumple este criterio para la PAPP-A y para la TN, lo que implica un aumento de los falsos positivos, mayor del 5% recomendado. Como consecuencia se incrementa el número de pruebas invasivas por esta indicación. Podemos mejorar nuestros resultados, disminuyendo los falsos positivos y manteniendo una tasa de detección elevada, si corregimos las medianas de referencia de la PAPP-A, mejorando la técnica de medición de la TN e incorporando al cribado otros marcadores ecográficos de cromosomopatías.Obxectivo: Analizar os resultados obtidos desde a implantación do rastrexo prenatal combinado de cromosomopatías o 1 de xullo de 2007 ata o 30 de xuño do 2016. Realizar un control de calidade do mesmo. Métodos: Analízanse os rastrexos realizados desde xullo do 2007 ata xuño de 2016. Como control de calidade calcúlanse anualmente: falsos positivos, falsos negativos, taxa de detección e a mediana dos múltiplos da mediana de TN, beta- hCG e PAPP-A. Indícase amniocentese por risco de cromosomopatías naquelas pacientes cun rastrexo de alto risco e en pacientes ≥ 38 anos. Resultados: De 10168 rastrexos que levaron a cabo entre 2007 e 2016, o 96.78% foron realizados no primeiro trimestre e o 3.22% no segundo trimestre. Obtivéronse 648 rastrexos de alto risco, 555 deles de primeiro trimestre (85.65%) e 93 de segundo trimestre (14.35%). A taxa de falsos positivos (FP) foi do 5.64% para o primeiro trimestre e do 28.44% para o segundo trimestre. (Figura 1 e táboa 1). A taxa de detección ao longo de todo o período foi do 83.33%. No control de calidade anual do rastrexo combinado do primeiro trimestre observouse unha mediana de MoM TN que variou entre 0.82 e 0.96; de PAPP-A entre 0.82 e 1.06; de beta- hCG entre 0.88 e 1.09 (Táboa 2). Realizáronse amniocenteses por rastrexo de alto risco en 493 pacientes (76.08%). O 23.92% restante non quixo realizar a proba diagnóstica, realizou un test de DNA fetal libre en sangue materno ou tivo un aborto espontáneo. Conclusións: O rastrexo combinado é un método válido para o diagnóstico prenatal de cromosomopatías, pero require un control de calidade continuo, que podemos realizar mediante o cálculo das medianas dos MoM, considerándose adecuadas se non se desvían máis dun 5-10% da unidade. Obsérvase que non se cumpre este criterio para a PAPP-A e para a TN, o que implica un aumento dos falsos positivos, maior do 5% recomendado. Como consecuencia increméntase o número de probas invasivas por esta indicación. Podemos mellorar os nosos resultados, diminuíndo os falsos positivos e mantendo unha taxa de detección elevada, se corriximos as medianas de referencia da PAPP-A, mellorando a técnica de medición da TN e incorporando ao rastrexo outros marcadores ecográficos de cromosomopatías.Comunicación - póster presentada en la 34 Edición Nacional Formación S.E.G.O. celebrada en Oviedo del 12 al 16 de junio de 201

    Análisis de la versión cefálica externa realizada entre 2012 y 2016

    No full text
    The objective is to know the results of the external cephalic version performed in the CHAM in the period from January 2012 to December 2016El objetivo es conocer los resultados de la versión cefálica externa realizada en el Complejo Hospitalario Arquitecto Marcide de Ferrol en el período de enero de 2012 a diciembre de 2016Comunicación-póster presentado en: 16th World Congress in Fetal Medicine, celebrado en Ljubljana, Slovenia, del 25 al 29 de junio de 201
    corecore