29 research outputs found
Рефрактерная одышка у пациента в терминальной стадии идиопатического легочного фиброза (клиническое наблюдение в отделении паллиативной помощи)
Treating dyspnea in patients with idiopathic pulmonary fibrosis is a challenge. The foreign experience of using low doses of opioids to relieve dyspnea in patients with progressing diseases is controversial among Russian specialists. The presented clinical case is an 83-year-old patient with idiopathic pulmonary fibrosis in the terminal stage and refractory dyspnea, progressive respiratory failure of II - III degrees, and concomitant exertional angina II FC and organic anxiety disorder. The patient was offered low-dose morphine injections (2 mg 5 times a day subcutaneously) to relieve the shortness of breath. The patient, who had not previously received opioids, and his relatives gave prior consent to the use of morphine. Within a week from the moment of hospitalization, the general and psycho-emotional state of the patient improved, dyspnea decreased, and night sleep was partially normalized. However, а week later, being in a severe but relatively stable condition, the patient died from a massive nosebleed. Shown, that the traditional approach to reducing dyspnea and the associated agitation in patients with interstitial lung disease is the use of corticosteroids and psychotropic therapeutics in increasing doses. The use of low doses of opioids to relieve dyspnea in patients with non-cancer disease meets many organizational, medical, and psychological barriers. At the same time, this therapy is recognized as successful and safe in the foreign palliative practice. Overcoming the existing barriers based on the evidence from clinical trials, as well as the domestic and foreign clinical practice of the safe use of low doses of opioids would expand the arsenal of effective treatments for refractory dyspnea.Одышка у пациентов с идиопатическим легочным фиброзом (ИЛФ) представляет сложную терапевтическую задачу. Зарубежный опыт использования малых доз опиоидов для облегчения одышки у пациентов с прогрессирующими заболеваниями неоднозначно оценивается российскими специалистами. Представлено клиническое наблюдение пациента 83 лет с ИЛФ в терминальной стадии и рефрактерной одышкой, прогрессирующей дыхательной недостаточностью II—III степени, сочетанной патологией в форме стенокардии напряжения II функционального класса и сопутствующим органическим тревожным расстройством. Для купирования одышки пациенту предложены инъекции морфина в малой дозе (по 2 мг 5 раз в сутки подкожно). От пациента, который ранее не получал опиоиды, и его родственников получено предварительное согласие на использование морфина. В течение 1 нед. с момента госпитализации общее и психоэмоциональное состояние больного несколько улучшились, одышка уменьшилась, усиливаясь любой физической активности, ночной сон частично нормализовался, однако через 1 нед., находясь в тяжелом, но относительно стабильном состоянии, больной скончался от массивного носового кровотечения. Показано, что традиционным подходом для уменьшения одышки и связанной с ней ажитацией у пациентов с интерстициальными заболеваниями легких является применение глюкокортикостероидов и психотропной терапии в увеличивающихся дозах, в то время как в зарубежной паллиативной практике с целью купирования одышки у лиц с неонкологическим заболеванием используется терапия малыми дозами опиоидов, признанная успешной и безопасной. В отечественной практике при этом встречаются многочисленные организационные, медицинские и психологические барьеры. Таким образом, на основании доказательной базы клинических исследований и опыта отечественной и зарубежной клинической практики безопасного применения малых доз опиоидов показано, что в случае преодоления имеющихся барьеров следовало бы ожидать расширения арсенала средств эффективной терапии рефрактерной одышки
Udział poliamin w indukcji kwitnienia roślin rzepaku ozimego (Brassica napus L. var. oleifera) poddanych wernalizacji i szczepieniu
Polyamines are widely involved in biological processes in plants including
growth and development, as well as in the response to stress. However, the interpretation
of polyamine participations in the induction of flowering of winter plants, and, hence, the
possibility of their exogenous application to accelerate flowering, is ambiguous. Winter
plants require prolonged exposure to low temperatures (vernalization) to induce the
generative development, thus the changes in the levels of these substances may also result
in low-temperature-stress symptoms. The aim of this work was to check, whether the
increase of polyamines is actually connected with flowering of winter rape plants (cv.
Górczański). To exclude the vernalization effect, vegetative apexes of winter rape were
grafted onto generative plants. The content of polyamines: putrescine, spermidine and
spermine was measured, using high- performance liquid chromatography, in the apical
parts and the youngest leaves of grafted apexes during 1-4 weeks after grafting. For
comparison of the changes in the levels of polyamines occurring during vernalization,
apexes and the youngest leaves were collected from winter rape after 1-8 weeks of culture
at 5°/2° C. In apexes, content of all polyamines increased at 2 week (putrescine) or 2-3
weeks (spermine and spermidine) and in the period of 5-8 weeks of vernalization. For
putrescine, the maximum increase was detected during at the 6th week and for spermidine
and spermine during the 7th week of cold treatment, i.e when approximately 60-90% of
plants were in the generative phase. In leaves, the changes of polyamines composition
occurred almost during the same periods as in the apexes. Confirmation of the
involvement of polyamines to flowering induction was the increase of these substances
observed during generative development of grafted non-vernalized apexes. The registered
increase of polyamines concentrations in the first weeks after veranlization (2-3 weeks)
was probably connected with the cold-stress response of rape plants.Poliaminy są związkami zaangażowanymi w wiele procesów zarówno
wzrostowych, jak i rozwojowych, a także związanych z reakcją roślin na działanie czynników stresowych. Rola poliamin w indukcji kwitnienia roślin ozimych, a tym
samym możliwość zastosowania ich egzogennego podania w celu przyspieszenia rozwoju
pąków kwiatowych, nie jest do końca wyjaśniona. Rozwój generatywny roślin ozimych
uwarunkowany jest występowaniem okresu obniżonej temperatury. Obserwowane zmiany
poziomu poliamin mogą być zatem wynikiem stresogennego działania chłodu. W pracy
przedstawiono wyniki badań dynamiki zmian zawartości tych substancji podczas procesu
wernalizacji rzepaku ozimego (cv. Górczański) i określono korelacje zmian z okresem
indukcji kwitnienia. W celu całkowitego wykluczenia efektu działania niskiej temperatury
wykonano eksperymenty, w których rośliny zostały zaindukowane do kwitnienia poprzez
szczepienie części wierzchołkowych, będących w fazie wegetatywnej, na roślinach
generatywnych. Stężenie endogennych poliamin: putrescyny, spermidyny i sperminy,
rejestrowane przy użyciu metody wysokosprawnej chromatografii cieczowej, badano
w wierzchołkowych częściach roślin oraz w najmłodszych liściach. Materiał pobierano
w tygodniowych odstępach podczas 8-tygodniowej wernalizacji (5°/2° C) oraz w okresie
4 tygodni po szczepieniu. W wierzchołkowych częściach roślin wernalizowanych
zawartość wszystkich poliamin wzrosła między 2. a 3. oraz 5. a 8. tygodniem wernalizacji
– w stosunku do kontroli (20°C). Największy wzrost stężenia putrescyny obserwowano
w 6. tygodniu wernalizacji, podczas gdy spermidyny i sperminy w 7. tygodniu, to jest tym
okresie, w którym około 60-90% roślin zawiązało pąki kwiatowe. Również
w wegetatywnych wierzchołkach szczepionych na roślinach generatywnych wzrost
stężenia badanych poliamin wystąpił w terminie, w którym 80-100% roślin zostało
zainicjowanych do kwitnienia. Kierunek zmian stężenia poliamin w najmłodszych
liściach (zarówno w wernalizowanych, jak i szczepionych) był zbliżony do
obserwowanego w wierzchołkach. Uzyskane wyniki wskazują na zaangażowanie
poliamin w indukcję kwitnienia roślin ozimych, co wiąże się z możliwością stymulacji
rozwoju generatywnego tych roślin poprzez egzogenną aplikację poliamin. Wzrost
stężenia wszystkich poliamin w pierwszych tygodniach chłodzenia może być efektem
adaptacji roślin do niskiej temperatury