Thixotropy of nasal medications — its role in clinical practice

Optymalny lek powinien charakteryzować się bardzo dobrą przyswajalnością, szybkim początkiem działania, długim okresem aktywności terapeutycznej, przy zachowanym wysokim profilu bezpieczeństwa i najniższym możliwym ryzyku działań niepożądanych. Dlatego oprócz tradycyjnych dróg podawania leków, jak doustna czy iniekcyjna, wprowadza się nowe metody ich podaży, na przykład w postaci aplikacji donosowej. Ze względu na warunki anatomiczne nosa leki podawane donosowo mogą być szybko wchłaniane i w zależności od charakteru substancji czynnej działać miejscowo na błonę śluzową lub mieć wpływ ogólnoustrojowy. Preparaty donosowe najczęściej mają postać roztworu aplikowanego w postaci aerozolu. W niektórych przypadkach roztwory te mają charakter tiksotropowy, czyli zmieniają swe własności fizyczne pod wpływem wstrząsania, co ułatwia podaż leku i jego przyleganie do śluzówki. Glikokortykosteroidy donosowe są podstawą leczenia każdej postaci przewlekłego alergicznego nieżytu nosa (ANN) oraz umiarkowanej i ciężkiej postaci okresowego ANN, zwłaszcza przy upośledzeniu drożności nosa i częstym występowaniu objawów. W artykule omówiono właściwości reologiczne glikokortykosteroidów donosowych oraz ich miejsce w terapii i skutecznośc w codziennej praktyce klinicznej.Optimal medication should be characterized by good bioavailability, rapid onset of action, a long period of therapeutic activity, with preserved high safety profile and the lowest possible risk of side effects. Therefore, in addition to traditional drug administration routes, such as oral or injection, novel methods for drug applications, for example in the form of a nasal application have been developed. Because of the anatomy of the nose, drugs administered intranasally can be rapidly absorbed and, depending on the nature of the active substance, may act locally on the mucosa or can have a significant systemic effect. Most nasal drugs are developed in the form of solution administered as aerosol. In some cases, these solutions are thixotropic. They are able to change their physical properties under agitation to facilitate supply of the drug and its adhesion to the mucosa. Intranasal corticosteroids represent the mainstay of treatment for any form of chronic allergic rhinitis (AR) and moderate to severe periodic AR, especially with impaired nasal obstruction and frequent occurrence of symptoms. The article discusses the rheological properties of intranasal corticosteroids, their role in therapy and efficacy in the everyday clinical practice

Tiotropium w terapii POChP

Exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease (COPD) have a negative effect on the clinical course and outcome of the disease thus causing considerable social and economic burden. As the natural course of the disease may vary, the treatment should take into account an individual approach to a patient. The appropriate treatment makes it possible to control the symptoms, improves effort tolerance and decreases the risk of exacerbations and death. Tiotropium is a muscarinic receptor antagonist, which is taken once daily, in maintenance therapy, in every stage of the disease progress. The efficacy of tiotropium in regards to exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease has been evaluated in many clinical trials against placebo and several different active comparators. This review presents the results of those studies with the main goal to evaluate the efficacy of treatment with tiotropium in terms of prevention and course of exacerbations.Zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) mają istotny wpływ na przebieg kliniczny oraz stopień kontroli astmy, stanowiąc istotne obciążenie społeczne i ekonomiczne. Historia naturalna i przebieg choroby mogą się różnić między pacjentami, dlatego leczenie powinno uwzględniać indywidualizację terapii. Odpowiednie leczenie pozwala na kontrolowanie objawów, poprawia tolerancję wysiłku i zmniejsza ryzyko zaostrzeń i śmierci. Tiotropium jest antagonistą receptora muskarynowego, podawanym raz na dobę, w terapii podtrzymującej na praktycznie każdym etapie rozwoju choroby. Skuteczność tiotropium w odniesieniu do zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc oceniano w wielu badaniach klinicznych w porównaniu z placebo i innymi lekami. W pracy przedstawiono wyniki tych badań, ze szczególnym uwzględnieniem oceny skuteczności tiotropium w zakresie zapobiegania zaostrzeniom

POLASTMA — the Polish National Programme of Early Diagnosis and Therapy of Asthma

Astma oskrzelowa stanowi rosnący problem zdrowotny, społeczny i ekonomiczny. Choroba ta w istotny sposób wpływa na jakość życia pacjenta, ze względu na przewlekły przebieg i nasilenie objawów upośledza aktywność i życie rodzinne. Badania epidemiologiczne wykazały, że w Polsce na astmę cierpi około 12% populacji (4,5 miliona osób), a 16% populacji (5,7 miliona) zgłasza świsty. W celu poprawy jakości opieki nad pacjentami nalezy nie tylko tworzyć zalecenia oparte na wynikach najnowszych badań, ale również dbać o rozpowszechnienie i implementację nowych standardów w codziennej praktyce. Z tego powodu Polskie Towarzystwo Alergologiczne (PTA) wystąpiło z inicjatywą opracowania Polskiego Narodowego Programu Wczesnej Diagnostyki i Terapii Astmy. Inicjatywa ta jest odpowiedzią na potrzebę poprawy jakości opieki medycznej nad pacjentami z astmą. Cele Programu obejmują wczesne rozpoznanie choroby, poprawę kontroli astmy, spadek liczby dni niezdolności do pracy z powodu astmy, wzrost stosowania leków kontrolujących w stosunku do leków ratunkowych, spadek liczby pacjentów z ciężką, trudną do leczenia postacią astmy, spadek powikłań wynikających z potencjalnych efektów ubocznych terapii, wzrost świadomości społecznej problemu astmy, a w konsekwencji spadek kosztów opieki nad pacjentami z astmą. Poniższe opracowanie przedstawia szczegóły założeń Programu, jego cele, grupy docelowe i metody działania.Asthma represents a growing health, social, and economic issue as it affects a considerable part of the population, adversely affecting patients’ quality of life, while its chronic character and severity of symptoms impair family life. It has been estimated that 12% of the population of Poland (4.5 million) suffer from asthma and 16% report wheezes (5.7 million). In order to improve asthma care and patient outcomes, evidence-based recommendations must not only be developed, but also disseminated and implemented at a national and local level, which is key for integration into clinical practice. For these reasons, the Polish Society of Allergology (PSA) has decided to undertake actions, leading to some improvement of the epidemiological situation in Poland. The Polish National Programme of Early Diagnosis and Therapy of Asthma has been developed. This initiative is a response to the demand for medical care improvement in patients with asthma. Its goals include early diagnosis of asthma and improved control in the course of the disease, a reduction in the number of subjects with asthma-associated disability for work, an increased use of anti-inflammatory agents vs. rescue medications, a reduced number of patients with severe, uncontrolled bronchial asthma and prevention of complications of the disease and of adverse effects of applied therapy, an increase in social awareness regarding the bulk of problems associated with asthma, and reduction of the total costs of the care of patients suffering from asthma. Details regarding programme assumptions, goals, target groups, and modes of implementation are described in the document

MicroRNAs — new biomarkers of respiratory tract diseases

MicroRNAs (miRNAs) to krótkie, niekodujące cząsteczki RNA zdolne do posttranskrypcyjnej regulacji ekspresji genów. Łącząc się z regionem 3’-UTR matrycowego RNA (mRNA) miRNAs powodują zahamowanie translacji lub nasilenie degradacji mRNA. MicroRNAs, obok metylacji DNA, modyfikacji histonów, zależnej od ATP przebudowy chromatyny, należą do podstawowych epigenetycznych mechanizmów regulujących ekspresję genów. Cząsteczki te odgrywają istotną rolę w utrzymaniu homeostazy organizmu, wpływają na cykl komórkowy, różnicowanie, apoptozę i inne fizjologiczne funkcje komórek. Zmiany w typowym, charakterystycznym wzorze miRNAs (wzrost lub zahamowanie ekspresji poszczególnych miRNA) zaobserwowano w wielu jednostkach chorobowych, w tym w nowotworach (m.in. raku płuca), astmie, przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc, cukrzycy i chorobie wieńcowej. Na modelach zwierzęcych astmy oskrzelowej wykazano, że podwyższona ekspresja miR-21, miR126 i obniżona miR-672 oraz miR143 są ściśle powiązane z regulacją wielu cytokin związanych z zapaleniem i remodelingiem (IL-13, IL-12, IL-10 i metaloproteinazą MMP-12). W przypadku nowotworów płuca stwierdzono nadmierną ekspresję szeregu miRNAs (miR-155, miR21, miR-17-92, miR221/222) i zahamowanie ekspresji innych miRNAs (let-7, miR-1, miR-29, miR-126) w surowicy pacjentów. Wykazano, że specyficzny wzór ekspresji miRNAs korelował z typem histologicznym guza, chemiowrażliwością i prognozą dotyczącą czasu przeżycia. MicroRNAs wydają się stanowić obiecujący cel w poszukiwaniu biomarkerów chorób układu oddechowego. Potencjalna interwencja terapeutyczna z uwzględnieniem roli microRNAs w nowotworach, chorobach układu oddechowego i innych chorobach przewlekłych wymaga dalszych badań.MicroRNAs (miRNAs) represent a group of small, non-coding RNA molecules that have been shown to regulate gene expression at the translational level by interfering with the 3’ untranslated region of messenger RNAs. Gene silencing through miRNA interference is one epigenetic mechanism impacting the development and homeostasis of the organism. MiRNAs are critical for regulation of several biological processes, cellular function, the cell cycle, differentiation and apoptosis. Deregulation of miRNAs was confirmed in several pathologies including cancer (in lung cancer among others), asthma, COPD, diabetes and cardiovascular diseases. In mice models of asthma it has been found that increased levels of miR-21 and miR-126, and decreased levels of miR-672 and miR-143 are associated with regulation of cytokines involved in inflammation and remodeling, namely Il-13, Il-12, Il-10 and matrix metalloproteinase-12 (MMP-12). In lung cancer, overexpression of several miRNAs (miR-155, miR21, miR-17-92, miR221/222) and downregulation of let-7, miR-1, miR-29 and miR-126 has been found. It has been shown that serum miRNA profile may be regarded as a potential tool for early, non-invasive lung cancer diagnosis, and it can be used for chemotherapy sensitivity prediction and prognosis. MiRNAs seem to represent a promising goal in the search for new biomarkers and may be considered as an interesting target for therapeutical intervention

Aspirin and other nonsteroidal anti-inflammatory drugs hypersensitivity - mechanisms, diagnostics and treatment

Pojęcie nadwrażliwości na aspirynę obejmuje szereg niepożądanych objawów ze strony górnych i dolnych dróg oddechowych, skóry oraz przewodu pokarmowego pojawiających się po zażyciu aspiryny i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Astma oskrzelowa z nadwrażliwością na aspirynę lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne występuje u około 10% dorosłych pacjentów z astmą. U osób nadwrażliwych na aspirynę zahamowanie syntezy prostaglandyny E2 (PGE2) z jednoczesnym wzrostem produkcji leukotrienów cysteinylowych (Cys-LT) wydaje się leżeć u podłoża patomechanizmów choroby. Złotym standardem diagnostyki nadwrażliwości na aspirynę są próby ekspozycji kontrolowane placebo.Aspirin hypersensitivity syndrome includes several symptoms from the respiratory tract, skin and digestive system triggered by ingestion of aspirin or other nonsteroidal anti-inflammatory drugs. Asthmatic attacks precipitated by aspirin or other nonsteroidal anti-inflammatory drugs occur in about 10% of all asthmatic patients. In subjects with aspirin hypersensitivity disruption of synthesis of prostaglandin E2 (PGE2) and overproduction of cysteinyl leukotrienes (Cys-LT) seem to be crucial in the pathogenesis of bronchial symptoms. Double blind, placebo controlled challenges are regarded as a gold standard in the diagnosis of aspirin hypersensitivity

The statement of the Polish Society of Allergology experts on the treatment of difficult-to-treat asthma

The main objective of asthma treatment is to control symptoms of the disease; however, despite the availability of guidelines and many groups of medications, the degree of control of this condition is insufficient. In difficult-to-treat asthma, the optimal control cannot be achieved due to reasons independent of the disease. Factors worsening asthma control include: inadequate treatment plan (low therapy adherence and compliance), inappropriate inhalation technique, insufficient symptom control using the available classes of medications, incomplete response to treatment (non-responders, steroid-resistance), incorrect diagnosis of asthma or comorbidities, and environmental factors. In order to achieve the optimal asthma control, it is recommended to: take therapeutic decisions with the patient, assess the probability of non-compliance, perform detailed diagnostics and initiate treatment of concomitant diseases, carry out differential diagnosis of conditions mimicking asthma, educate the patient as to the inhalation technique and check it, eliminate unfavourable environmental factors, and modify current treatment. New treatment options for patients with asthma include: ultra-long-acting beta2-agonists, long-acting muscarine receptor antagonists (LAMA), monoclonal antibodies, and non-pharmacological interventions. The only LAMA approved for treatment of asthma is tiotropium bromide. The analyses performed demonstrated a high efficacy of tiotropium in terms of improved lung function parameters and prolonged time to the first asthma exacerbation. It is recommended as an add-on therapy at asthma treatment steps 4 and 5 according to GINA (Global Initiative for Asthma) 2014. The optimal asthma control is important from the medical as well as the economical point of view.The main objective of asthma treatment is to control symptoms of the disease; however, despite the availability of guidelines and many groups of medications, the degree of control of this condition is insufficient. In difficult-to-treat asthma, the optimal control cannot be achieved due to reasons independent of the disease. Factors worsening asthma control include: inadequate treatment plan (low therapy adherence and compliance), inappropriate inhalation technique, insufficient symptom control using the available classes of medications, incomplete response to treatment (non-responders, steroid-resistance), incorrect diagnosis of asthma or comorbidities, and environmental factors. In order to achieve the optimal asthma control, it is recommended to: take therapeutic decisions with the patient, assess the probability of non-compliance, perform detailed diagnostics and initiate treatment of concomitant diseases, carry out differential diagnosis of conditions mimicking asthma, educate the patient as to the inhalation technique and check it, eliminate unfavourable environmental factors, and modify current treatment. New treatment options for patients with asthma include: ultra-long-acting beta2-agonists, long-acting muscarine receptor antagonists (LAMA), monoclonal antibodies, and non-pharmacological interventions. The only LAMA approved for treatment of asthma is tiotropium bromide. The analyses performed demonstrated a high efficacy of tiotropium in terms of improved lung function parameters and prolonged time to the first asthma exacerbation. It is recommended as an add-on therapy at asthma treatment steps 4 and 5 according to GINA (Global Initiative for Asthma) 2014. The optimal asthma control is important from the medical as well as the economical point of view

Acoustic rhinometry in the evaluation of intranasal aspirin challenge

Wstęp: Donosowa próba prowokacyjna aspiryną lizynową (Lys-ASA) stanowi alternatywę prowokacji doustnej i dooskrzelowej w diagnostyce nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy (ASA) i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Celem pracy była ocena czułości i swoistości rinometrii akustycznej, jako obiektywnej metody ewaluacji wyniku prowokacji. Materiał i metody: Do badania włączono 20 chorych na astmę aspirynową (ASA-S), u których nadwrażliwość na ASA potwierdzono doustną próbą prowokacyjną, 5 chorych z alergicznym nieżytem błony śluzowej nosa bez nadwrażliwości na NLPZ i 5 zdrowych osób (ASA-NS). U wszystkich badanych wykonano donosową próbę prowokacyjną z placebo (0,9% NaCl) lub 14,4 mg Lys-ASA aplikowanej w postaci aerozolu do obu przewodów nosowych (sumaryczna dawka: 16 mg kwasu acetylosalicylowego). Pomiary objętości obu jam nosa, za pomocą rinometru akustycznego, wykonano w punktach czasowych: przed i po 1, 2, 4 i 24 godzinach po prowokacji. Do dalszych obliczeń wykorzystano głębokość 2–5 cm od nozdrzy. Wyniki: Średnia suma objętości obu jam nosa wynosiła w grupie ASA-S po podaniu placebo: 7,74, 6,21, 7,11, 7,12, 7,24 cm3 oraz 7,24, 5,77, 6,31, 6,27, 6,98 cm3 po podaniu Lys-ASA (przed po 1, 2, 4 i 24 godzinach odpowiednio; p = 0,048 i p = = 0,02, w 2 i 4 godzinie, Lys-ASA v. placebo, test Wilcoxona). Przyjmując za kryterium odcięcia 10-procentowy spadek objętości jam nosa, uzyskano w pierwszej godzinie po prowokacji 70-procentową czułość testu, 60-procentową swoistość, 77,78-procentową wartość predykcyjną dodatnią oraz 50-procentową wartość predykcyjną ujemną. Wnioski: Podsumowując, rinometria akustyczna, z pomiarem zmian objętości jam nosa 2-5 cm od nozdrzy, okazała się metodą niewystarczająco czułą i swoistą jako jedyny parametr oceny badanej metody prowokacji. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 103-111Background: Nasal lysine aspirin (Lys-ASA) challenge is an alternative to oral and bronchial challenges in the diagnosis of hypersensitivity to acetylsalicylic acid (ASA) and other non-steroid anti-inflammatory drugs (NSAIDs). The aim of the study was to evaluate the sensitivity and specificity of acoustic rhinometry as an objective method of evaluation of nasal Lys-ASA challenge. Material and methods: We enrolled 20 patients with ASA-induced asthma confirmed by oral challenge (ASA-S group), 5 patients with allergic rhinitis without hypersensitivity to NSAIDs, and 5 healthy individuals (ASA-NS group). All the subjects underwent challenge with placebo (0.9% NaCl) or 14.4 mg of Lys-ASA applied in a spray into both nostrils (total dose: 16 mg of ASA). Measurements of nasal volume bilaterally were performed with an acoustic rhinometer before and 1, 2, 4, and 24 hours after the challenge. For further calculations we used the sum of both nasal volumes at 2 to 5 cm from the nostrils. Results: The mean total nasal volume in the AIA group before and 1, 2, 4, and 24 hours after the challenge was 7.75, 6.21, 7.11, 7.12, and 7.24 cm3 following placebo, respectively, and 7.24, 5.77, 6.31, 6.27, and 6.98 cm3 following Lys-ASA, respectively (p = 0.048 and p = 0.02 at 2 and 4 hours, Lys-ASA v. placebo, Wilcoxon test). With the cutoff value of nasal volume reduction of 10%, the test sensitivity was 70%, the specificity was 60%, the positive predictive value was 77.78%, and the negative predictive value was 50% at 1 hour after the challenge. Conclusions: Acoustic rhinometry with the measurement of nasal volume at 2 to 5 cm from the nostrils proved insufficiently sensitive or specific to be used as the sole method for evaluation of nasal Lys-ASA challenge. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 103-11

The use of multi-color flow cytometry for identification of functional markers of nTregs in patients with severe asthma

Wstęp: Ciężka postać astmy oskrzelowej stanowi obecnie szczególny problem kliniczny. W patogenezie astmy istotną rolę przypisuje się dysfunkcji subpopulacji limfocytów nTreg. Dlatego celem pracy była identyfikacja markerów czynnościowych limfocytów nTreg u chorych na astmę ciężką i umiarkowaną&#8211;łagodną. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 60 pacjentów z rozpoznaną astmą oskrzelową (w tym 30 z ciężką i 30 z umiarkowaną&#8211;łagodną postacią choroby). Grupę kontrolną stanowiło 30 zdrowych ochotników. Diagnoza astmy oskrzelowej została postawiona zgodnie z powszechnie akceptowanymi zaleceniami &#8212; GINA 2008. Materiałem badanym była krew żylna pobrana na K2EDTA. Ocenę immmunofenotypu CD4/CD25/CD127/FoxP3/GITR/CD152/CCR5/CCR7, limfocytów nTreg wykonano techniką wielokolorowej cytometrii przepływowej. Wyniki: Wykazano, znamienne obniżenie odsetka limfocytów nTreg (76%) i ekspresji CD152 (46,2%) u chorych na astmę ciężką w porównaniu z astmą umiarkowaną&#8211;łagodną (85,5% i 86,7%; p < 0,05). Zaobserwowano, że ekspresja czynnika transkrypcyjnego FoxP3 w limfocytach nTreg dodatnio korelowała z FEV1 u chorych na astmę ciężką (r = 0,53; p < 0,05). Stwierdzono także, że obliczony współczynnik nTregCCR5+/TeffCCR5+ był znamiennie obniżony u chorych na astmę ciężką (0,91) w porównaniu do astmy umiarkowanej-łagodnej (1,58) i grupy kontrolnej (1,55; p < 0,001). Wnioski: Istnieją różnice fenotypowe w subpopulacji limfocytów nTreg między chorymi na astmę ciężką i umiarkowaną&#8211; &#8211;łagodną. Fakt ten może potwierdzić dysfunkcję limfocytów nTreg i wskazać na potencjalne markery (FoxP3, CD152, CCR5), które mogą być użyte do monitorowania efektywności leczenia astmy oskrzelowej, a zwłaszcza ciężkich postaci choroby.Introduction: At present, severe asthma is a particular clinical problem. An important role is attributed to dysfunction of nTreg subpopulations of lymphocytes in the pathogenesis of asthma. Therefore, the purpose of this study was to identify markers of nTreg cell function in patients with severe and mild to moderate asthma. Material and methods: The study included sixty patients with asthma (30 with severe and 30 with mild to moderate asthma). The control group comprised 30 healthy volunteers. The diagnosis of asthma was confirmed accordance with generally accepted recommendations (GINA 2008). nTreg immunophenotype CD4/CD25/CD127/FoxP3/GITR/CD152/CCR5/ /CCR7 was evaluated by multicolor flow cytometry. Results: We showed a significant reduction in the percentage of nTreg (76%) cells and the expression of CD152 (46.2%) in patients with severe asthma compared with mild-moderate asthma (85.5% and 86.7%; p < 0.05). It was observed that the transcription factor FoxP3 expression in nTreg cells positively correlated with FEV1 in patients with severe asthma (r = 0.53; p < 0.05). It was also found that the ratio nTregCCR5&lowast;/TeffCCR5&lowast; was significantly reduced in patients with severe asthma (0.91) compared with mild-moderate (1.58) asthma and control groups (1.55; p < 0.001). Conclusions: There are phenotypic differences in nTreg lymphocytes between patients with severe and mild-moderate asthma. This fact may confirm nTreg cell dysfunction and indicate that the potential markers (FoxP3, CD152, CCR5), can be used to monitor the effectiveness of treatment of bronchial asthma, especially severe disease

Lack of correlation between exhaled nitric oxide (eNO) and clinical indicators of the disease activity and quality of life in mild and moderate asthmatics

The measurements of exhaled nitric oxide (eNO) are simple and useful method of assessment of inflammation in asthmatics&#8217; airways. One of the causes of its limited application in clinical practice is a number of factors influencing the results of measurements. The aim of the study was to determine the usefulness of eNO measurements in assessing the inflammation in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients. Materials and methods: 120 subjects suspected of having asthma participated in this study. During 2 weeks the patients noted daily asthma symptoms and daily use of rescue medication. After 14 days health related quality of life (HRQL) was determined by means of Asthma Quality of Life Questionnaire (AQLQ), eNO levels were measured and airways reversibility test was performed. Results: Preliminary diagnosis of asthma was confi rmed in 84 patients on the basis of positive result of airways reversibility test. Among them, 21 subjects (25%) were smokers and 60 (71.4%) were atopic. No correlation was found between eNO and daily asthma symptom score, daily use of rescue medication, percent of airway reversibility after &#946;2-agonist and HRQL. Conclusion: eNO measurements in a heterogeneous, in relation to atopic and smoking status, group of patients are of limited value in clinical assessment of asthma activity

Nasal provocation tests with lysine aspirin

Provocation tests with aspirin reliably prove aspirin hypersensitivity in patients with a history of prior reaction to non-steroidal anti-inflammatory drugs. The nasal provocation test with lysine-aspirin was introduced into clinical practice in the late 1980s. It is a valuable screening test in patients with aspirin hypersensitivity restricted to the upper airway and in those with severe asthma in whom oral and bronchial aspirin challenges are contraindicated. Nasal challenge with lysine-aspirin is relatively simple, cheap and quite easy to be supervised in a hospital outpatient clinic. A positive nasal reaction is defined as the appearance of clinical symptoms such as rhinorrhoea, sneezing and nasal congestion combined with significant decreases in some parameters of rhinomanometry, acoustic rhinometry and/or peak inspiratory flows. However, a negative nasal challenge should be followed by the oral aspirin test. The detailed protocol of the nasal provocation test with lysine-aspirin is presented in this article