Leczenie sorafenibem w zaawansowanym raku tarczycy - opis przypadku

Papillary thyroid cancer (PTC) usually has a good prognosis. The treatment, including total thyroidectomy and complementary radioiodine (RAI) therapy, gives complete remission in 90% of patients. However, in 10% of subjects with metastatic disease, the prognosis is poor. In the group of patients with disease progression and no 131I uptake, searching for new therapeutic modalities before all tyrosine kinase inhibitors and other antiangiogenic agents is necessary. The study presents the case of a 55-year-old male with advanced PTC /pT3mNxMo/ diagnosed in 1993. Primary treatment by total thyroidectomy and 131I ablation led to complete remission. In 2000 local as well as lymph node recurrence was diagnosed and successively treated by surgery. In 2006 an increasing serum thyroglobulin level was noted and a single lung metastasis was diagnosed and operated on. In 2007 new foci in CNS and vertebral column with no 131I uptake were stated. Further progression (bones, CNS, and pterygoid muscle) was confirmed by PET-CT. The patient underwent neurosurgical metastasectomy twice and palliative CNS and vertebra’s radiotherapy. Liver metastases were diagnosed in 2009. Treatment with increasing doses of thalidomide (up to 800 mg/d) was administered for 3 months with a good tolerance; however, the therapy was withdrawn due to cancer progression. Next, sorafenib (800 mg/d) was given for 16 weeks. Radiological examination performed after 16 weeks confirmed stable disease, whereas 2 months later, after sorafenib withdrawal due to lack of treatment possibility, further progression was observed. Metronomic chemotherapy with Adriamycin was instituted which gave disease stabilization for 6 months. The patient died with advanced disseminated disease due to pulmonary embolism. We present this case to document no adverse effects of therapy with sorafenib in a patient with brain DTC metastases. Sorafenib therapy was only short-term, but no progression occurred in this time. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 492-496)Rak brodawkowaty tarczycy należy do nowotworów o dobrym rokowaniu. Terapia oparta na całkowitym wycięciu tarczycy i uzupełniającym leczeniu jodem promieniotwórczym u 90% pacjentów prowadzi do całkowitej remisji choroby nowotworowej. U około 10% chorych, u których dochodzi do rozsiewu raka, rokowanie jest niepomyślne. U chorych, z rozsiewem raka, u których ogniska nowotworu nie wykazują zdolności wychwytu 131I konieczne jest poszukiwanie nowych możliwości terapeutycznych. W tym kontekście rozważa się zastosowanie leków antyangiogennych, w tym inhibitorów kinaz tyrozynowych. W pracy przedstawiono przypadek 55-letniego pacjenta z rozpoznaniem zaawansowanego raka brodawkowatego tarczycy/pT3mNxMo leczonego od 1993 roku, u którego w terapii zastosowano inhibitor angiogenezy (talidomid) i kinaz tyrozynowych (sorafenib). Leczenie pierwotne, dwuetapowe całkowite wycięcie tarczycy w 1994 i uzupełniające leczenie 131I (60 mCi) w 1994 roku doprowadziło do remisji choroby nowotworowej. W 2000 chory przebył operacyjne usunięcie wznowy miejscowej i przerzutów do węzłów chłonnych. W 2006 roku, w toku diagnostyki narastającej hipertyreoglobulinemii rozpoznano przerzut do płuca prawego, który usunięto operacyjnie. W 2007 roku stwierdzono niejodochwytny przerzut do kręgosłupa i ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Kontrolne badania obrazowe, w tym PET-CT, potwierdziły dalszą progresję raka pod postacią nowych ognisk przerzutowych w OUN, kośćcu i mięśniu skrzydłowym. Chory przebył 2-krotne operacyjne usunięcie zmian ogniskowych w OUN, paliatywną radioterapię OUN i paliatywną radioterapię przerzutu do kręgosłupa. W 2009 roku rozpoznano przerzuty do wątroby. W dalszej terapii stosowano talidomid we wzrastającej dawce do 800 mg/d. przez okres 3 miesięcy, co nie zapobiegło dalszej progresji. Następnie chory otrzymywał sorafenib w dawce 800 mg/d. przez okres 16 tygodni. Badania obrazowe wykonane po 16 tygodniach terapii potwierdziły stabilizację choroby nowotworowej, natomiast 2 miesiące po odstawieniu leku ze względu na brak możliwości kontynuacji terapii doszło do dalszej progresji. Następnie chory otrzymywał przez okres 6 miesięcy metronomiczną chemioterapię (adriblastyna), która doprowadziła do stabilizacji choroby. Chory zmarł w stadium zaawansowanego raka tarczycy z powodu zatorowości płucnej. Wniosek: W prezentowanym przypadku chorego na raka brodawkowatego tarczycy z przerzutami do mózgu, terapia sorafenibem nie spowodowała żadnych powikłań, a w czasie 16 tygodni jej stosowania obserwowano stabilizację zaawansowanej choroby nowotworowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 492-496

A multi-gene approach to differentiate papillary thyroid carcinoma from benign lesions: gene selection using support vector machines with bootstrapping

Selection of novel molecular markers is an important goal of cancer genomics studies. The aim of our analysis was to apply the multivariate bioinformatical tools to rank the genes – potential markers of papillary thyroid cancer (PTC) according to their diagnostic usefulness. We also assessed the accuracy of benign/malignant classification, based on gene expression profiling, for PTC. We analyzed a 180-array dataset (90 HG-U95A and 90 HG-U133A oligonucleotide arrays), which included a collection of 57 PTCs, 61 benign thyroid tumors, and 62 apparently normal tissues. Gene selection was carried out by the support vector machines method with bootstrapping, which allowed us 1) ranking the genes that were most important for classification quality and appeared most frequently in the classifiers (bootstrap-based feature ranking, BBFR); 2) ranking the samples, and thus detecting cases that were most difficult to classify (bootstrap-based outlier detection). The accuracy of PTC diagnosis was 98.5% for a 20-gene classifier, its 95% confidence interval (CI) was 95.9–100%, with the lower limit of CI exceeding 95% already for five genes. Only 5 of 180 samples (2.8%) were misclassified in more than 10% of bootstrap iterations. We specified 43 genes which are most suitable as molecular markers of PTC, among them some well-known PTC markers (MET, fibronectin 1, dipeptidylpeptidase 4, or adenosine A1 receptor) and potential new ones (UDP-galactose-4-epimerase, cadherin 16, gap junction protein 3, sushi, nidogen, and EGF-like domains 1, inhibitor of DNA binding 3, RUNX1, leiomodin 1, F-box protein 9, and tripartite motif-containing 58). The highest ranking gene, metallophosphoesterase domain-containing protein 2, achieved 96.7% of the maximum BBFR score

Expression of selected genes involved in transport of ions in papillary thyroid carcinoma

Wstęp: Badania profilu ekspresji genów wykazały, że w raku tarczycy dochodzi do znaczących zmian w ekspresji szeregu genów kontrolujących transport różnych jonów przez błonę komórkową. Celem niniejszej pracy była ocena zmian w ekspresji dla trzech z nich: KCNJ2, SLC4A4 i SLC34A2, poprzez badanie metodą ilościowej reakcji PCR w czasie rzeczywistym. Materiał i metody: Materiał do badań stanowiło 38 próbek raka brodawkowatego tarczycy (PTC, papillary thyroid carcinoma) i odpowiadające im utkanie prawidłowe pobrane śródoperacyjnie. Ekspresję badanych genów oceniano przy użyciu ilościowej reakcji PCR w czasie rzeczywistym (Q-PCR, Taqman). Jako kontrolę endogenną zastosowano gen kodujący beta-glukuronidazę (GUS). Wyniki: Spośród analizowanych genów najwyższy, bo aż 20-krotny, wzrost ekspresji wykazał gen SLC34A2 kodujący kotransporter fosforanu zależny od sodu. Znaczny wzrost ekspresji w PTC zaobserwowano również dla genu KCNJ2 kodującego kanał potasowy typu 2. Gen SLC4A4, kodujący kotransporter dwuwęglanu sodu, jako jedyny wykazał spadek ekspresji (7-krotny). Wnioski: Wśród badanych genów najlepiej różnicującym PTC od tarczycy zdrowej okazał się gen SLC34A2. Konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia jego znaczenia diagnostycznego.Introduction: The studies of papillary thyroid cancer (PTC) gene expression profile have shown changes in expression of genes involved in transport of several ions. The aim of our study was a real-time PCR evaluation of three of them: KCNJ2, SLC4A4 and SLC34A2. Material and methods: The analysis was carried out in PTC tumors and normal thyroid samples gained from 38 patients. Real-time quantitative PCR (Q-PCR) was performed (Taqman) with β-glucuronidase (GUS) as the reference gene. Results: We observed 20 × increase of SLC34A2 expression in PTC. This gene encodes Na+/PO4 3- cotransporter. Considerable increase of gene expression has been shown also for KCNJ2, encoding a potassium ion channel. SLC4A4, which encodes the Na+/HCO3 2- cotransporter, exhibited a 7-fold decrease in PTC. Conclusions: The performed study revealed that SLC34A2 gene exhibited the most distinct change in expression and may become a molecular marker of papillary thyroid cancer

13-cis-retinoic acid re-differentiation therapy and recombinant human thyrotropin-aided radioiodine treatment of non-Functional metastatic thyroid cancer: a single-center, 53-patient phase 2 study

In 30–50% of patients with metastatic non-medullary thyroid cancer the metastases are not radioiodine-avid and so there is no effective treatment. Retinoids have demonstrated inhibition of thyroid tumor growth and induction of radioiodine uptake. The aim of our study was to assess benefits of the retinoic acid (RA) treatment to re-differentiate non-functional NMTC metastases

Czy obserwujemy różnice w ciągu ostatniego dziesięciolecia w zaawansowaniu zróżnicowanego raka tarczycy w Polsce w województwie śląskim?

Introduction: The aim of the study was to compare the advancement of thyroid cancer at diagnosis in Polish patients from the Silesian district in the years 1999 and 2008. Material and methods: The analyzed group consisted of Silesian district patients with thyroid cancer, who were registered by the Department of Tumour Epidemiology of the Institute of Oncology in Gliwice in the years 1999 and 2008. From a group of 186 patients who entered on record in 1999, 167 were qualified for this analysis. Similarly, from 238 patients registered in 2008, finally 226 were added. We analyzed: sex, age at diagnosis, histotype of thyroid cancer, and DTC staging according to TNM (UICC 2002). In 1999 there were 137 females (82.04 %) and 30 males (17.93%) with thyroid cancer diagnosed at ages 5-81 years. In 2008 there were 183 females (80.97%) and 43 males (19.03%) diagnosed at ages 14-80 years. In both groups, in 1999 and 2008, the median age was the same (51 years). Results: In the year 1999, 119 (71%) and in 2008, 197 (87%) patients were diagnosed with papillary thyroid cancer (p = 0.0003). Relations between age and sex were similar in these years. There was some increase in frequency of patients diagnosed with papillary microcancer (pT1a), which was on the border of statistical significance (p = 0.05). A statistically significant increase of pT1 (p = 0.02) and decrease of pT4 (p = 0.001) and of pTx (p = 0.002) was observed in the year 2008 in the whole cohort of DTC patients. Conclusions: 1. In 2008 the contribution of papillary histotype to all thyroid cancer patients (87%) was significantly higher than in 1999. 2. The percentage of DTC patients diagnosed with pT1 disease was significantly higher in 2008. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 480-484)Wstęp: Celem pracy było porównanie zaawansowania raka tarczycy rozpoznanego w województwie śląskim w 1999 i 2008 roku. Materiał i metody: Analizowano polskich chorych z województwa śląskiego, którzy w 1999 i 2008 roku zostali poprzez karty nowotworowe zgłoszeni do Zakładu Epidemiologii Nowotworów Instytutu Onkologii w Gliwicach z rozpoznaniem raka tarczycy. Ze zgłoszonych w 1999 roku 186 chorych ostatecznie do badania włączono 167, a ze zgłoszonych w 2008 roku 238 chorych włączono 226. Analizowano: płeć chorych, wiek zachorowania, typ nowotworu tarczycy oraz zaawansowanie zróżnicowanego raka tarczycy przez klasyfikację TNM według UICC z 2002 roku. W 1999 roku zgłoszono 137 kobiet (82,04%) i 30 mężczyzn (17,93%) w wieku 5-81 lat, a w 2008 roku 183 kobiet (80,97%) i 43 mężczyzn (19,03%) w wieku 14-80 lat. W obu grupach, w 1999 i 2008 roku mediana wieku była taka sama (51 lat). Wyniki: W 1999 roku u 119 (71%) chorych rozpoznano raka brodawkowatego tarczycy, a w 2008 roku u 197 (87%) (p < 0,0003). Rozkład wieku i płci były podobne. U chorych w 2008 w porównaniu z rokiem 1999 obserwowano wzrost rozpoznania mikroraka brodawkowatego tarczycy (pT1a) na granicy znamienności statystycznej (p = 0,05) oraz znamienny statystycznie wzrost raka o niskim zaawansowaniu guza pierwotnego: pT1 (p = 0,02), a spadek pT4 (p = 0,001) i Tx (p = 0,002). Wnioski: 1. Udział raka brodawkowatego tarczycy we wszystkich rakach w województwie śląskim był w 2008 roku znacząco wyższy niż w roku 1999 i wynosił 87%. 2. Stwierdzono znamienny statystycznie wzrost rozpoznań raka w stadium pT1, a spadek pT4 i Tx, co należy uznać za zjawisko korzystne. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 480-484

Radykalizacja leczenia operacyjnego zróżnicowanego raka tarczycy u dzieci

Introduction: The optimal surgical treatment of children with differentiated thyroid cancer remains an important point of discussion. Especially the need for completion operation is questioned in young patients. Our objective was to examine the rate of residual neoplastic disease after non radical initial operation. Material and methods: From the 235 children diagnosed with differentiated thyroid cancer, 131 (56%) needed completion operation due to incomplete primary surgery. Completion operation involved thyroid bed, lymph nodes or both respectively in 91 (39%), 13 (6%) and 27 (11%) cases. Risk factors responsible for residual disease were evaluated by means of logistic regression analysis. Results: Residual disease was detected in 46 (35%) of reoperated children (25% in thyroid bed and 85% in lymph node of lateral neck compartment). Sex and age did not influence the risk of residual disease in thyroid bed or lymph nodes. Papillary type of cancer and multifocality increased risk of residual disease in thyroid bed respectively by the factor of 15 (95% CI: 2-125) and 2.3 (95% CI: 1.2-4.4). Infiltration of thyroid capsule did not correlate with the risk of residual disease. Lymph node metastases in primary operation increased risk of residual disease by the factor of 16 (95% CI: 1.2-245). Histopathology, multifocality of primary tumour or infiltration of lymph node capsule did not influence the risk of residual disease in lymph nodes of lateral neck compartment. Conclusions: In children with differentiated thyroid cancer residual disease is diagnosed in about 1/3 of non radically operated cases. This high incidence justifies completion operations. The risk of residual disease is significantly increased in papillary thyroid cancer, multifocal tumours and cases with lymph node metastases.Wstęp: Rozległość leczenia chirurgicznego zróżnicowanego raka tarczycy u dzieci i młodzie&iquest;y wzbudza wiele kontrowersji. Szczególnie trudnym problemem są wskazania do wtórnych operacji. Celem pracy była ocena częstości występowania rezydualnej tkanki nowotworowej po pierwotnie nieradykalnych zabiegach tarczycy i węzłów chłonnych oraz określenie czynników ryzyka obecności resztkowej tkanki nowotworowej w loży po pierwotnie nieradykalnym zabiegu. Materiał i metody: Spośród 235 dzieci leczonych i kontrolowanych w latach 1972-2002 z powodu zróżnicowanego raka tarczycy, 131 (56%) było reoperowanych po pierwotnie nieradykalnej operacji. Wtórna operacja obejmowała lożę tarczycy, węzły chłonne lub obie lokalizacje odpowiednio w: 91 (39%), 13 (6%) i 27 (11%) przypadkach. Ryzyko wykrycia resztkowej choroby nowotworowej podczas reoperacji oceniono za pomocą analizy regresji logistycznej. Wyniki: Resztkową chorobę nowotworową łącznie stwierdzono u 46 (35%) reoperowanych dzieci, w tym 25% dotyczyło operacji loży tarczycy, a 85% operacji węzłów bocznych szyi. Płeć oraz wiek nie wpływały na prawdopodobieństwo przetrwałej choroby nowotworowej w loży tarczycy lub węzłach chłonnych. Typ brodawkowaty raka oraz wieloogniskowość zwiększały ryzyko resztkowej choroby nowotworowej w tarczycy odpowiednio: 15-krotnie (95% CI: 2-125) i 2,3-krotnie (95% CI: 1,2-4,4). Naciekanie torebki tarczycy nie wiązało się ze statystycznie znamiennym wzrostem ryzyka choroby resztkowej. Ryzyko przetrwałej choroby w węzłach chłonnych wzrastało 16-krotnie (95% CI: 1,2-245) w przypadku obecności przerzutów do węzłów chłonnych w pierwszej operacji. Nie obserwowano natomiast wpływu typu histopatologicznego raka, naciekania torebki węzła czy wieloogniskowości zmian w tarczycy. Wnioski: Podczas wtórnego leczenia operacyjnego resztkową chorobę nowotworową stwierdza się u około 1/3 dzieci, które pierwotnie operowano nieradykalnie, co uzasadnia rutynowe przeprowadzenie operacji radykalizujących u chorych operowanych pierwotnie nieradykalnie. Ryzyko to jest znacznie wyższe w raku brodawkowatym tarczycy, w guzach pierwotnie wieloogniskowych i guzach dających przerzuty do węzłów chłonnych

Hypoparathyroidism after surgery on thyroid cancer: is there a delayed chance for recovery after a prolonged period of substitutive therapy?

Wstęp: Celem pracy była ocena gospodarki wapniowo-fosforanowej u pacjentów z pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc, którą rozpoznano po całkowitej tyreoidektomii wykonanej 2-5 lat wcześniej z powodu zróżnicowanego raka tarczycy. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 115 pacjentów, u których pooperacyjnie rozpoznano hipokalcemię i włączono suplementację wapniem oraz pochodnymi witaminy D3. U 17 z nich w ciągu pierwszego roku po operacji stwierdzono wyrównanie gospodarki wapniowo-fosforanowej i odstąpiono od dalszej farmakoterapii. Grupa kontrolna obejmowała 123 osoby operowane również z powodu zróżnicowanego raka tarczycy, u których pooperacyjnie nie obserwowano hipokalcemii. Zarówno w grupie kontrolnej, jak i badanej funkcję przytarczyc oceniano na podstawie stężenia parathormonu (PTH, parathyroid), stężenia wapnia zjonizowanego i fosforanów w surowicy oraz dobowego wydalania wapnia z moczem. Badania przeprowadzono po 10 dniach od odstawienia pochodnej witaminy D3 i po 2 dniach przerwy w pobieraniu wapnia w trakcie 4-tygodniowej przerwy w stosowaniu tyroksyny. Wyniki: U 49 chorych z grupy badanej (50%) stwierdzono prawidłowe stężenie PTH, a 43 z nich miało również prawidłowe stężenie wapnia zjonizowanego. Wcześniej rozpoznaną niedoczynność przytarczyc oceniono u nich jako przejściową. U pozostałych 49 badanych (50%) na podstawie oceny parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej potwierdzono trwałą niedoczynność przytarczyc, przy czym obserwowano znamienne statystycznie różnice w zakresie stężenia PTH, wapnia i fosforanów między grupą kontrolną a pacjentami z trwałą niedoczynnością przytarczyc. Wnioski: W przeprowadzonych badaniach wykazano, że około połowa pacjentów poddanych całkowitej tyreoidektomii z powodu zróżnicowanego raka tarczycy, u których włączono przewlekłą suplementację preparatami wapnia i witaminy D3 z powodu hipokalcemii, nie wymaga takiego leczenia po upływie 2-5 lat po operacji. Świadczy to o konieczności oznaczania nie tylko stężenia wapnia, ale i PTH po operacji, jak również okresowej kontroli parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej w pierwszych latach po tyreoidektomii w celu uniknięcia niepotrzebnego stosowania wapnia i pochodnych witaminy D3 oraz związanych z tym powikłań. W związku z tym proponuje się kryteria kontroli chorych także pod tym kątem.Introduction: Transient and persistent hypoparathyroidism (HPT) belong to the well known complications of total thyroidectomy performed because of thyroid carcinoma. The true frequency of persistent hypoparathyroidism is often higher than estimated in the reports published by the specialized centers with low rate of complications. The aim of the study: Investigation whether the repeated check-up, performed over 2 years post thyroidectomy, reveals some cases of recovery in patients diagnosed with persistent HPT post thyroid cancer surgery. Material and methods: In total, 115 patients were included into the study, all of them treated with vitamin D derivatives and calcium supplementation. In 17 of them a diagnosis of transient hypoparathyroidism was made on the basis of evaluation performed 6 months after surgery, the remaining 98 were diagnosed with persistent HPT. Parathyroid (PTH) function was reevaluated after withdrawal of active vitamin D derivatives for 10 days and of calcium carbonate for two days during the hospital stay in patients admitted for radioiodine scan, thus after thyroxine withdrawal. The control group consisted of 123 DTC (differentiated thyroid carcinoma) patients without parathyroid dysfunction.On the basis of intact PTH serum level and calcium and phosphorus estimations HPT was unequivocally confirmed in 49 patients (50%). The remaining 49 patients exhibited normal PTH level and in 43 (86%) of them Ca2+ level was also within normal range, thus delayed, recovery from HPT was stated. Results: Our results indicate that reevaluation of hypoparathyroidism post total thyreoidectomy is necessary, as delayed recover of parathyroid dysfunction is a frequent phenomenon. We also propose criteria of reevaluation of HTP in patients on chronic substitutive therapy

Clinical course and treatment of patients with differentiated

Celem pracy była analiza obrazu klinicznego i sposobu leczenia chorych na zróżnicowane raki tarczycy (ZRT) rozpoznane w Polsce w 1995 roku. Materiał obejmował grupę 478 chorych na raka tarczycy. Byli oni konsultowani, diagnozowani lub leczeni w Centrum Onkologii - Instytucie im. M Skłodowskiej- Curie w Gliwicach. Grupa ta stanowi 57,7% wszystkich raków tarczycy rozpoznanych w Polsce w tym roku. Do dalszej szczegółowej analizy włączono jedynie 352 chorych na zróżnicowane raki tarczycy leczonych operacyjnie. 292 osoby (60%) było dodatkowo leczone jodem radioaktywnym. Wszyscy chorzy otrzymywali supresyjne leczenie tyroksyną. W czasie obserwacji wznowa miejscowa wystąpiła u 37 chorych (8,6%). Odsetek 10-letnich przeżyć całkowitych wynosił 96,4%, a bezobjawowych 68%. Korzystając z faktu opublikowania przez Holtzera i wsp. danych dotyczących obrazu raka tarczycy rozpoznanego w Niemczech w 1996 roku w pracy dokonano dodatkowo porównania obu populacji. Przedstawiona analiza pozwala wnioskować, że postępowanie lecznicze w zróżnicowanych rakach tarczycy pozwala na uzyskanie satysfakcjonujących, dobrych wyników leczenia, a obraz kliniczny choroby i metody terapeutyczne są w Polsce i w Niemczech podobne.The aim of the study was to analyze the clinical course and therapy in patients with differentiated thyroid carcinoma (DTC) diagnosed in Poland within the year 1995. The group of 478 patients with thyroid cancer (57.7% of all thyroid cancer cases diagnosed this year in Poland) was analyzed. Patients were diagnosed or treated in Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology, Gliwice Branch. Detailed analysis was performed in 352 patients with DTC who were treated by surgery. 292 patients (60%) received adjuvant radioiodine therapy. Hormonal (L-thyroxine) treatment was administered to all patients. In 37 patients (8.6%) local recurrence was observed. 10-year overall survival was 96.4% and disease-free survival was respectively 68%. The comparison of Polish data to analysis in German population published by Holtzer et al. (Cancer, 2000) was also performed in this study. We conclude that DTC therapy, currently recommended in our country, gives satisfactory results and that clinical outcome and therapeutic methods are similar both in Poland and Germany

Relapse of differentiated thyroid carcinoma in low-risk patients

Wstęp: Niewielkie ryzyko nawrotu zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated thyroid carcinoma) po prawidłowym leczeniu operacyjnym i terapii 131I skłania do takiej optymalizacji algorytmów monitorowania pacjentów, które nie obejmowałyby zbyt dużej liczby badań, ale równocześnie nie wiązałyby się z ryzykiem przeoczenia wczesnej wznowy miejscowej. Celem niniejszej pracy była analiza badania tyreoglobuliny (Tg) oraz USG szyi w aspekcie porównania, które z nich jako pierwsze zasugerowało wznowę DTC. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 617 pacjentów z DTC rozpoznanym w latach 1995-1996. U 513 (83%) dokonano całkowitego wycięcia tarczycy, a u 449 (73%) przeprowadzono uzupełniające leczenie 131I. Po leczeniu pierwotnym całkowitą remisję (CR) rozpoznano u 453 (73%) chorych, przetrwałą chorobę nowotworową u 116 (19%), a bezobjawową hipertyreoglobulinemię u 14 (2%). Do badania włączono pacjentów z CR, stanowiących grupę niskiego ryzyka. Mediana obserwacji wynosiła 4,16 roku. Wyniki: W grupie pacjentów niskiego ryzyka nawrót choroby wystąpił u 28 (6%) chorych (u 23 wznowa lokalna, u 9 przerzuty odległe, a u 4 łącznie). Stężenie Tg w chwili rozpoznania wznowy było wykrywalne u 44% chorych w czasie leczenia L-tyroksyną, a po jej odstawieniu u 25% wynosiło powy&iquest;ej 10 ng/ml. Badanie USG szyi było pierwszym sygnałem wskazującym na wznowę miejscową u 56% chorych, a tylko u 44% chorych było badanie Tg. Wnioski: W grupie chorych z DTC leczonych pierwotnie radykalnie i wykazujących niskie ryzyko nawrotu, zaledwie połowa wznów była podejrzewana na podstawie wzrostu stężenia Tg w surowicy, a pozostała połowa w badaniu USG przy prawidłowym stężeniu Tg. Wyniki te wskazują na bardzo istotną rolę badania USG w monitorowaniu chorych po leczeniu raka tarczycy.Introduction: The low incidence of relapse in differentiated thyroid carcinoma (DTC), primarily treated by total thyroidectomy and 131I ablation, stimulates the search for optimal follow-up algorithms which do not include too many tests but are not connected with a risk of missing early recurrence. The aim of the study was to analyze the impact of the routine follow up examinations for early detection of DTC recurrence in low risk DTC patients. Material and methods: The group consisted of 617 DTC patients diagnosed in 1995-1996. In 513 (83%) total thyroidectomy was performed. 449 (73%) received ablative 131I therapy. After primary approach complete remission (CR) was stated in 453 (73%), persistent disease in 116 (19%), asymptomatic hyperthyroglobulinaemia in 14 (2%). Patients with CR constituted the low risk group analyzed in this study. The median follow up was 4.16 yrs. Results: Recurrent disease appeared in 28 (6%) patients (23 locoregional, 9 distant metastases, both in 4). Serum Tg (thyroglobulin) level at the moment of relapse diagnosis was detectable in 44% while neck sonography was the first examination to detect recurrence in 56% of cases. Conclusion: In the selected group of DTC patients treated by radical primary approach and showing a low risk of recurrence only half of all relapse cases are diagnosed by the rise of serum Tg level. Regular sonography contributes to the second half of diagnoses. Thus, a special weight should be put on neck sonography as the important element of regular follow up in low risk DTC patients

Gene expression analysis by DNA microarray in papillary thyroid cancer

W pracy przedstawiamy wybrane elementy analizy profilu ekspresji raka brodawkowatego tarczycy, przeprowadzonej przez nas u 16 chorych na raka brodawkowatego tarczycy. U wszystkich z nich przeprowadzono dwa badania profilu ekspresji - jedno w RNA izolowanym z guza, drugie w RNA izolowanym z niezmienionej makroskopowo tkanki tarczycy. Badanie przeprowadzono na mikromacierzach oligonukleotydowych wysokiej gęstości HG &#8211;U133A zawierających 22 tysiące ludzkich genów, selekcjonując przy użyciu programu MAS 5.0 110 genów, których ekspresja była w znaczący sposób zmieniona we wszystkich 16 parach. Dalszej analizie poddano wybrane 3 geny - gen peptydazy dipeptydylowej IV (DPP4), gen fibronektyny 1 (FN1) oraz gen tkankowego inhibitora metaloproteinazy typu 1 (TIMP1). DPP4 - RNA był praktycznie nieobecny w tkankach zdrowych, natomiast w tkankach raka brodawkowatego tarczycy był wykrywany w bardzo dużej ilości. Pozostałe dwa geny wykazały znaczącą ekspresję w tkance zdrowej i jej bardzo wyraźne wzmocnienie w raku tarczycy. Dlatego spośród tych trzech genów największe znaczenie jako marker raka brodawkowatego tarczycy na poziomie RNA wydaje się mieć gen DPP4.In our study we present chosen elements of microarray analysis of gene expression profile in papillary thyroid cancer. The study group included 16 papillary thyroid cancer tissues and 16 corresponding normal tissues. Samples were analyzed on high density oligonucleotide microarrays (GeneChip HG-U133A) which contain 22.000 genes. 110 genes, which had significant changed expression, were selected by MAS 5.0 program. 3 genes were chosen to the deeper analysis: dipeptidylpeptidase 4 (DPP4), fibronectin 1 (FN1), tissue inhibitor of metalloproteinase 1 (TIMP1). DPP4-RNA were absent in normal tissue while in cancer tissue it was detected in large amount. FN1 and TIMP1 expression were detected in normal tissue but markedly increased in papillary thyroid cancer. Among these 3 genes DPP4 seems to be the best molecular marker for papillary thyroid cancer