Safety and efficiency of treatment with cinacalcet of haemodialysed patients with chronic kidney disease and secondary hyperparathyroidism

Introduction: Secondary hyperparathyroidism (sHPT) is a common disorder in haemodialysed patients with chronic kidney disease (CKD). Cinacalcet increases the sensitivity of calcium receptor to the serum calcium, thus reducing serum parathormone (PTH) concentration. The aim of this study was to assess the safety and efficacy of six-month treatment with cinacalcet in haemodialysed CKD patients with sHPT in upper Silesia. Material and methods: 71 haemodialysed CKD patients with sHPT (PTH > 300 pg/mL) were enrolled in this study. The target was to decrease PTH concentration below 300 pg/mL. PTH (ECL; Roche, Mannheim, Germany), calcium and phosphate concentration was assessed before the first dose of cinacalcet and then after three and six months of treatment, before haemodialysis session. The results are shown as means and 95% confidence index. Results: 58 patients completed the study. There was a significant decrease in serum PTH concentration from 1,138 pg/mL (931&#8211;1,345 pg/mL) to 772 pg/mL (551&#8211;992 pg/mL) after three months of treatment (p < 0.0001) and to 635 pg/mL (430-839 pg/mL; p < 0.0001) after six months. The target PTH concentration was reached in 25% of the patients after three months and in 45% after six months of treatment. Cinacalcet was ineffective in decreasing serum PTH in 16 (28%) patients. There were no significant differences in serum calcium and phosphate concentration during the observation period. Conclusions: 1. Cinacalcet decreases serum PTH concentration in most haemodialysed CKD patients with sHPT. 2. In 28% of patients, resistance to treatment with cinacalcet was observed. 3. Cinacalcet treatment was well tolerated and caused only a few side effects. (Endokrynol Pol 2013; 64 (2): 176&#8211;181)Wstęp: U hemodializowanych chorych na przewlekłą chorobą nerek (PChN) często występuje wtórna nadczynność przytarczyc. Cynakalcet zwiększa wrażliwość receptora wapniowego na wapń w surowicy krwi i powoduje obniżenie stężenia parathormonu (PTH) w surowicy. Celem badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności sześciomiesięcznego leczenia preparatem cynakalcet hemodializowanych chorych na PChN z sHPT w województwie śląskim. Materiał i metody: Badaniem objęto 71 hemodializowanych chorych na PChN z sHPT. Celem leczenia było zmniejszenie stężenia PTH w surowicy do wartości poniżej 300 pg/ml. U wszystkich chorych na początku badania, jak również po 3 i 6 miesiącach oznaczono stężenia PTH (ECL; Roche, Mannheim, Niemcy), wapnia i fosforanów w surowicy przed zabiegiem hemodializy. Wyniki przedstawiono jako średnie i 95% przedział ufności. Wyniki: Badanie ukończyło 58 osób. Leczenie cynakalcetem doprowadziło do znamiennego obniżenia stężenia PTH z 1138 pg/ml (931&#8211;1345 pg/ml) na początku badania do 772 pg/ml (551&#8211;992 pg/ml) po 3 miesiącach leczenia (p < 0, 0001), a po 6 miesiącach do 635 pg/ml (430&#8211;839 pg/ml; p < 0, 0001). Docelowe stężenie PTH w surowicy osiągnięto u 25% chorych po 3 miesiącach leczenia i u 45% chorych po 6 miesiącach leczenia. U 16 (28%) chorych leczenie cynakalcetem nie spowodowało zmniejszenia stężenia PTH w surowicy. Podczas leczenia preparatem cynakalcet nie obserwowano znamiennych zmian stężenia wapnia i fosforanów w surowicy. Wnioski: 1. Cynakalcet obniża stężenie PTH w surowicy u większości hemodializowanych chorych na PChN z wtórną nadczynnością przytarczyc. 2. U 28% chorych obserwuje się oporność na leczenie preparatem cynakalcet. 3. Leczenie preparatem cynakalcet było u większości chorych dobrze tolerowane i powodowało niewiele działań niepożądanych. (Endokrynol Pol 2013; 64 (2): 176&#8211;181

Stężenie hormonów płciowych w surowicy u młodych kobiet we wczesnym okresie po zakończonym powodzeniem przeszczepieniu nerki

Background: Hormonal disorders are frequently present in hemodialysed patients with chronic kidney disease (CKD). In women with CKD sex hormones abnormalities may lead to irregular, often anovulatory cycles, sexual dysfunction and infertility. Kidney transplantation done in young women tends to ameliorate most of the aforementioned disorders and improve fertility. The aim of this study was to assess the changes of serum sex hormones concentration in young women before, and after the first 6 months after successful KTx Material and methods: Fourteen chronic hemodialysis women with CKD undergoing kidney transplantation and 46 apparently healthy women in similar age (control group) were enrolled into the study. In all women serum concentration of: FSH, LH, PRL and estradiol determined. Measurements in the transplanted group were done four times: immediately before surgery, in the 14th - and 30th - day and 6 months after the transplantation. The results are presented as means and 95% CI. Results: All of the women that have finished the study presented an excellent function of the transplanted kidney – mean serum creatinine concentration was 92.54 (74.85 – 110.23) µmol/l. After successful KTx a significant decrease in the serum concentrations of FSH and LH was observed. Decrease of serum PRL concentration after KTx did not reach statistical significance in the multiple comparisons analyses, but returned to the values observed in healthy controls. KTx did not significantly influence serum estradiol concentration. Conclusions: Successful kidney transplantation leads to the normalization of serum concentrations of hormones linked to fertility disorders in women with chronic kidney disease. Wstęp: U chorych z przewlekłą chorobą nerek (chronic kidney disease, CKD) poddawanych hemodializie często obserwuje się zaburzenia hormonalne. U kobiet z CKD nieprawidłowe stężenia hormonów płciowych mogą powodować nieregularne, często bezowulacyjne cykle, zaburzenia czynności seksualnych i bezpłodność. Po przeszczepieniu nerki u młodych kobiet zwykle następuje złagodzenie większości z tych zaburzeń i poprawa płodności. Badanie przeprowadzono w celu oceny zmian stężeń hormonów płciowych w surowicy oznaczo­nych przed i po udanym przeszczepieniu nerki. Materiały i metody: Do badania włączono 14 przewlekle hemodializowanych kobiet z CKD, u których planowano przeszczepienie nerki oraz 46 zdrowych kobiet w podobnym wieku (grupa kontrolna). U wszystkich kobiet oznaczono stężenia w surowicy hormonu folikulotropowego (follicle-stimulating hormone, FSH), hormonu luteinizującego (luteinizing hormone, LH), prolaktyny (prolactin, PRL) i estradiolu. W grupie poddanej transplantacji pomiary wykonano 4-krotnie: bezpośrednio przed zabiegiem, w 14. i 30. dobie po zabiegu oraz 6 miesięcy po zabiegu. Wyniki przedstawiono jako średnie i 95-procentowe przedziały ufności. Wyniki: U wszystkich kobiet, które ukończyły badanie stwierdzono bardzo dobrą czynność przeszczepionej nerki — średnie stężenie kreatyniny w surowicy wynosiło 92,54 (74,85–110,23) μmol/l. Po udanym przeszczepieniu nerki zaobserwowano istotne zmniejszenie stężeń w surowicy FSH i LH. Zmniejszenie stężenia PRL w surowicy po przeszczepieniu nerki nie osiągnęło poziomu istotności statystycznej w testach wielokrotnych porównań, ale stężenie tego hormonu wróciło do wartości obserwowanych u zdrowych osób z grupy kontrolnej. Przeszczepienie nerki nie wpłynęło istotnie na stężenie estradiolu w surowicy. Wnioski: Zakończone powodzeniem przeszczepienie nerki powoduje normalizację stężeń w surowicy hormonów związanych z zabu­rzeniami płodności u kobiet z CKD

Serum testosterone concentrations in male patients with end-stage kidney disease treated with haemodialysis

Introduction: Testosterone deficiency is frequently found in male patients with chronic kidney disease (CKD) and may participate in the pathogenesis of osteoporosis, sarcopaenia, anaemia, impotence, infertility, and other comorbidities observed in these patients. The aim of the study was the evaluation of the frequency of testosterone deficiency in male patients with CKD on maintenance haemodialysis (HD). Material and methods: In 79 male HD patients, serum total (TT), free (FT) testosterone, C-reactive protein (CRP), and interleukin 6 (IL-6) serum concentrations were assessed before an HD procedure. Patients were divided into three subgroups based on age categories: 19-39 years (18 patients), 40–59 years (34 patients), and ≥ 60 years (27 patients). TT insufficiency and deficiency were diagnosed when the serum TT concentration was below 4.0 ng/mL and 2.9 ng/mL, respectively. FT deficiency was diagnosed in patients with serum FT concentration below 8.9, 6.6, and 4.9 pg/mL in the abovementioned age subgroups, respectively. Results: In the abovementioned age subgroups the serum TT concentration was 5.9 (4.6–7.1), 4.8 (3.9–5.4), and 4.6 (3.9–5.3) ng/mL, respectively. The serum FT concentration was 7.9 (5.2–10.1), 6.1 (5.1–7.2), and 6.0 (5.0–7.1) pg/mL, respectively. In the whole group TT insufficiency was found in 40%, TT deficiency in 15% of patients, and FT deficiency in 50% of patients. Significant negative correlations were found between both serum TT and FT concentrations and age (r = –0.23, p = 0.05 and r = –0.27, p = 0.02, respectively). Additionally, negative correlations were found between both serum TT and FT and IL-6 concentrations (r = –0.43, p &lt; 0.05 and r = –0.29, p &lt; 0.05), respectively. Conclusions: 1. Testosterone deficiency is common in male patients with chronic kidney disease treated with HD. 2. In HD patients the serum testosterone concentration decreases with age. 3. Chronic inflammation may participate in the pathogenesis of testosterone deficiency in haemodialysis patients.

Stężenia parathormonu w surowicy oznaczane metodą chemiluminescencji i elektrochemiluminescencji — czy wyniki są porównywalne u hemodializowanych chorych na przewlekłą chorobę nerek?

  Introduction: Secondary hyperparathyroidism (sHPT) is one of the most common abnormalities found in patients with chronic kidney disease (CKD). Measurement of serum PTH concentrations is crucial in diagnosis and treatment of sHPT. Different methods of serum PTH measurement may provide diverse results. This may have a significant impact on the therapeutic approach if under- or over-diagnosis of sHPT occurs. The aim of this study was to compare the results of serum PTH concentrations measured with two commonly used methods — chemiluminescence (CHL) and electrochemiluminescence (ECL). Material and methods: Seventy-seven haemodialysis patients with CKD were enrolled into the study. Blood samples were collected before haemodialysis, in the middle of the week. In all patients, serum PTH concentrations were measured using two methods: CHL and ECL. Results: Serum PTH concentration measured with CHL was significantly higher than that assessed with ECL: 455 pg/mL (352–559) pg/mL vs. 383 pg/mL (243–523) pg/mL; p &lt; 0.0001. Six patients from the studied cohort were treated with cinacalcet. In these patients, the serum PTH concentration was also significantly higher when measured with CHL than with ECL: 755 pg/mL (294–1216) pg/mL and 607 pg/mL (199–1015 pg/mL); p = 0.027, respectively). In three cases serum PTH concentration assessed with CHL method exceeded 300 pg/mL, whereas when measured with ECL it was below 300 pg/mL. Lower serum PTH concentrations could give the rationale to lower cinacalcet dose or to stop such treatment. Conclusions: 1. Serum PTH concentrations in haemodialysis patients with CKD measured by CHL and ECL methods differ significantly. 2. The choice of method for measurement of serum PTH concentration in these patients may have important clinical implications. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 219–223)    Wstęp: Wtórna nadczynność przytarczyc jest jednym z najczęstszych następstw przewlekłej choroby nerek (CKD). Pomiar stężenia PTH w surowicy jest niezbędny dla prawidłowego diagnozowania i leczenia wtórnej nadczynności przytarczyc. Poszczególne metody oznaczania stężenia PTH w surowicy mogą dawać zróżnicowane wyniki, co może mieć istotny wpływ na decyzje terapeutyczne, jak zbyt szybkie lub zbyt późne rozpoznanie choroby. Celem pracy było porównanie stężeń PTH w surowicy oznaczanych przy pomocy dwóch powszechnie wykorzystywanych metod — chemiluminescencji (CHL) i elektrochemiluminescencji (ECL). Materiał i metody: Badaniem objęto 77 hemodializowanych chorych z CKD. Krew do badań pobierano przed zabiegiem hemodializy, w środku tygodnia. Stężenie PTH w surowicy oznaczono w tej samej próbce metodą CHL i ECL. Wyniki: Stężenia PTH w surowicy oznaczane przy użyciu CHL były znamiennie wyższe niż, uzyskane przy pomocy ECL: 455 pg/ml (352–559) pg/ml wobec 383 (243–523) pg/ml; p &lt; 0,0001. Sześciu chorych leczono cynakalcetem. U tych chorych stężenia PTH w surowicy oznaczane przy użyciu CHL były także znamiennie wyższe, niż oznaczane metodą ECL: 755 pg/ml (294–1216) pg/ml i 607 pg/ml (199–1015 pg/ml); p = 0,027. U trzech z tych sześciu chorych stężenie PTH w surowicy oznaczane metodą CHL przekraczało 300 pg/ml, podczas gdy oznaczane metodą ECL było niższe niż 300 pg/ml. Niższe stężenie PTH w surowicy mogłoby być podstawą do podjęcia decyzji o obniżeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia cynakalcetem. Wnioski: 1. Stężenia PTH w surowicy u hemodializowanych chorych na CKD oznaczane przy pomocy metody CHL lub ECL różnią się znamiennie. 2. Wybór metody oznaczenia stężenia PTH w surowicy u hemodializowanych chorych z CKD może mieć istotne implikacje kliniczne. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 219–223)

Central blood pressure and nighttime blood pressure in patients with non-diabetic chronic kidney disease

Introduction. Arterial hypertension is a well-known risk factor of both cardiovascular complications and faster progression of chronic kidney disease (CKD). There is growing evidence that central blood pressure (BP) and nighttime BP may have an advantage in predicting the risk of cardiovascular complications and the progression of CKD in comparison with the traditional office BP measurements. The aim of this study was to evaluate the central BP and nighttime BP in non-diabetic CKD patients with no, or only mild proteinuria i.e. autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD) or IgA nephropathy (IgAN). Material and methods. Forty patients with CKD stage 3 or 4 were enrolled into the study. In each patient the measurement of peripheral and central BP was conducted, as well as the assessment of pulse wave velocity (PWV) and the 24-hour blood pressure monitoring (ABPM). Results. Despite the lower office and central BP values in patients with IgAN in comparison to patients with ADPKD, both studied groups did not differ in the mean BP in the 24-hour ABPM. In the entire studied group a significant positive correlation was found between the augmentation pressure and age, as well as between the augmentation index - AIx% and age. Moreover, a significant positive correlation between the decrease of nighttime BP and eGFR was observed. Additionally, a significant positive correlation between PWV and age was found. Conclusions. 1. Patients with ADPKD and IgAN, despite the differences in office and central BP do not differ in respect of the mean BP in the 24-hour ABPM. 2. In both groups of patients vascular stiffness increases with age and deteriorating kidney function. 3. Lower decrease of nighttime blood pressure is related to the worse kidney function in patients with non-diabetic CKD.

Centralne ciśnienie tętnicze oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych u chorych z przewlekłą chorobą nerek o etiologii niecukrzycowej

Wprowadzenie: Nadciśnienie tętnicze jest uznanym czynnikiem ryzyka powikłań ze strony układu krążenia oraz przyspieszonej progresji przewlekłej choroby nerek (PChN). Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że centralne ciśnienie tętnicze (CBP) oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych (NBP) są lepszymi predykatorami wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych oraz utraty czynności nerek, w porównaniu do tradycyjnych pomiarów ciśnienia na tętnicy ramiennej dokonywanych podczas wizyty w gabinecie lekarskim. Celem niniejszego badania była ocena CBP i NBP u chorych z PChN o etiologii niecukrzycowej przebiegającej bez białkomoczu i/lub jedynie z łagodnym białkomoczem (autosomalna dominująca postać wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek — ADPKD lub nefropatii IgA — IgAN). Materiał i metody: W badaniu prospektywnym uczestniczyło 40 chorych z PChN w stadium 3. lub 4. U wszystkich chorych zakwalifikowanych do tego badania wykonano pomiar ciśnienia tętniczego na tętnicy ramiennej oraz pomiar CBP, szybkości fali tętna (PWV) oraz ambulatoryjny 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM). Wyniki: U chorych z IgAN stwierdzono niższe wartości obwodowego ciśnienia tętniczego mierzonego na tętnicy ramiennej podczas wizyty lekarskiej oraz niższe wartości CBP. Nie wykazano znamiennych różnic w zakresie wartości uzyskanych przy wykorzystaniu ABPM. W analizie całej badanej grupy stwierdzono znamienną korelację dodatnią pomiędzy ciśnieniem wzmocnienia i wiekiem chorych oraz pomiędzy współczynnikiem wzmocnienia — AIx% a wiekiem. Ponadto wykazano znamienną korelację pomiędzy wielkością spadku ciśnienia tętniczego w godzinach nocnych a eGFR oraz pomiędzy PWV a wiekiem chorych. Wnioski: 1. Pomimo różnic w wartościach obwodowego ciśnienia tętniczego i CBP, chorzy z ADPKD i IgAN nie różnią się pod względem uzyskiwanych średnich wartości ciśnienia dobowego w pomiarach metodą ABPM. 2. W obu podgrupach chorych sztywność naczyń zwiększa się z wiekiem i pogorszeniem czynności wydalniczej nerek. 3. Istnieje związek pomiędzy brakiem spadku ciśnienia tętniczego w nocy a upośledzeniem funkcji wydalniczej nerek u chorych z niecukrzycową etiologią PChN

Treatment with cinacalcet decreases systolic blood pressure in haemodialysed patients with chronic kidney disease and secondary hyperparathyroidism

Background There are numerous evidences suggesting that parathyroid hormone (PTH) plays a role in the pathogenesis of arterial hypertension. Treatment with cinacalcet decreases serum PTH concentration in haemodialysed patients with chronic kidney disease (HDP) and secondary hyperparathyroidism (sHPT) Chronic kidney disease is a pro-inflammatory state. The aim of this study was therefore to assess the influence of 6-month treatment with cinacalcet on blood pressure (BP) and inflammation markers in HDP with sHPT. Material and methods In 58 HDP with sHPT serum PTH, interleukin-6, C-reactive protein, calcium and phosphate concentrations were assessed before the first dose of cinacalcet and after 3 and 6 months of treatment. BP was measured before haemodialysis sessions. Results Serum PTH concentration decreased significantly after 3 and 6 months of cinacalcet treatment from 1138 (931–1345) to 772 (551–992); p &lt; 0.0001 and to 635 (430–839) pg/ml; p &lt; 0.0001, respectively. Systolic BP decreased after 3 and 6 months of treatment from 128 (123–133), to 125 (120–131) and to 121 (115–127) mm Hg, respectively (p for trend = 0.014). Diastolic BP did not change significantly. There were no significant differences in the number of antihypertensive drugs, vitamin D analogues dose and patients’ body weight, nor the serum concentrations of IL-6 and CRP during the treatment period. Conclusions 1. Six-month treatment with cinacalcet decreases systolic BP in haemodialysed patients with chronic kidney disease and secondary hyperparathyroidism. 2. The elucidation of exact pathomechanism of such a BP decrease needs further clinical studies, but it seems not to be related to inflammatory status changes

Changes of Serum Total and Free Testosterone Concentrations in Male Chronic Hemodialysis Patients with Secondary Hyperparathyroidism in Response to Cinacalcet Treatment

Background/Aims: Calcium sensing receptor (CaSR) is expressed, among others also in testis. Cinacalcet binds to the CaSR, increases sensitivity of CaSR to serum calcium and is used in the treatment of secondary hyperparathyroidism (sHPT) in chronic hemodialysis patients (HDP). In most of male HDP, serum testosterone concentration is lower than in healthy males. The aim of this study was to assess the influence of six-month treatment with cinacalcet on the serum total and free testosterone concentration in male HDP with sHPT. Methods: 38 male, hemodialysed CKD patients with sHPT (PTH>300 pg/ml) were enrolled into the study. In each patient serum PTH, total testosterone (TT) and free testosterone (FT) concentrations were assessed before the first dose of cinacalcet and then after 3 and 6 months of treatment. The results are presented as means with 95% confidence interval. Results: In 33 patients who completed the study cinacalcet treatment caused significant decrease of serum PTH from 1143 pg/ml (828 - 1458 pg/ml) at the baseline, to 809 pg/ml (487 - 1132pg/ml) after 3 month of treatment (p = 0.002), and to 607 pg/ml (281 - 934pg/ml; p Conclusion: Treatment with cinacalcet decreases serum total and free testosterone concentration in male hemodialysed patients with chronic kidney disease and secondary hyperparathyroidism

Fibroblast Growth Factor-23—A Potential Uremic Toxin

Fibroblast growth factor-23 (FGF23) is a circulating member of the FGF family produced mainly by the osteocytes and osteoblasts that can act as a hormone. The main action of FGF23 is to lower phosphatemia via the reduction of urinary phosphate reabsorption and the decrease of 1,25(OH)2-D generation in the kidney. In the course of chronic kidney disease (CKD), plasma FGF23 concentration rises early, most probably to compensate the inability of the deteriorating kidneys to excrete an adequate amount of phosphate. However, this comes at the cost of FGF23-related target organ toxicity. Results of clinical studies suggest that elevated plasma FGF23 concentration is independently associated with the increased risk of CKD progression, occurrence of cardio-vascular complications, and mortality in different stages of CKD. FGF23 also contributes to cardiomyocyte hypertrophy, vascular calcification, and endothelial dysfunction. The impact of FGF23 on heart muscle is not dependent on Klotho, but rather on the PLCγ–calcineurin–NFAT (nuclear factor of activated T-cells) pathway. Among the factors increasing plasma FGF23 concentration, active vitamin D analogues play a significant role. Additionally, inflammation and iron deficiency can contribute to the increase of plasma FGF23. Among the factors decreasing plasma FGF23, dietary phosphate restriction, some intestinal phosphate binders, cinacalcet (and other calcimimetics), and nicotinamide can be enumerated. Anti-FGF23 antibodies have also recently been developed to inhibit the action of FGF23 in target organs. Still, the best way to normalize plasma FGF23 in maintenance hemodialysis patients is restoring kidney function by successful kidney transplantation