Early results of the ongoing polish registry on valve thrombosis after transcatheter aortic valve implantation (ZAK-POL TAVI)

Background: Conflicting data exist regarding the risk factors for transcatheter heart valve thrombosis (THVT). In addition, no optimal pharmacological strategy to treat THVT has been established so far. Aims: The aim of this study was to assess the incidence, risk factors, diagnostic workup, and treatment of THVT in Poland. Methods: Data were collected retrospectively in themulticenter registry of patients with THVT (ZAK‑POLTAVI) between November 2008 and November 2018. Transcatheter heart valve thrombosis was defined as an increased mean transvalvular gradient accompanied by a decreased effective orifice area or severe aortic regurgitation, reversible after treatment. Baseline characteristics and procedural data were compared between patients with THVT and those without THVT (matched by age, sex, and diabetic status). Results: In a group of 2307 patients undergoing transcatheter aortic valve implantation (TAVI), 26 patients with THVT were identified (incidence, 1.14%). In half of the patients, THVT was diagnosed within 6 months after TAVI. As compared with the control group, patients with THVT more frequently had chronic obstructive pulmonary disease (P = 0.035), a smaller aortic valve area (P = 0.007), a higher mean postprocedural transvalvular gradient (P = 0.037), and a lower platelet count (P = 0.029) at the time of the diagnosis. A total of 24 patients (84.6%) received anticoagulation therapy for THVT, and complete resolution of THVT was noted in 12 individuals (46.1%). We observed thromboembolic complications in 2 patients (7.7%). Conclusions: Transcatheter heart valve thrombosis is a rare complication of TAVI. However, a higher risk of THVT may be expected in patients with chronic obstructive pulmonary disease, a smaller aortic valve area, a higher mean postprocedural transvalvular gradient, and a lower platelet count. Anticoagulation alone or combined with antiplatelet therapy seems to be the optimal pharmacological treatment in this population

Pacjenci z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie, poddawani zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca cechują się złym rokowaniem w obserwacji odległej

Background: To assess the influence of severe target lesion calcification (TLC) on the outcomes of patients undergoing percutaneous coronary interventions (PCI) due to acute myocardial infarction (AMI). Aim: Contemporary data concerning coronary artery calcifications (CAC) are based on pooled analyses from randomised trials with short follow-up. We still lack the knowledge on how CAC in target lesions affect long-term prognosis of patients with AMI in everyday practice. Methods: We evaluated clinical and laboratory data of 206 consecutive patients who underwent coronary angiography and PCI due to AMI. Primary endpoints were all-cause death and recurrent hospitalisations due to acute coronary syndrome (ACS). Results: Severe TLC lesions were present in 17% of patients. These patients were older (71 vs. 65 years, p = 0.02) and more often diagnosed with non-ST segment elevation myocardial infarction (77% vs. 58%, p = 0.03). Patients with severe TLC had lower rates of PCI success (80% vs. 97%, p < 0.0001) and less often achieved full revascularisation during index procedure (14% vs. 41%, p = 0.003). During 30 months follow-up patients with severe TLC more often suffered from another ACS (37% vs. 13%, p = 0.0005) and had higher all-cause mortality (31% vs. 16%, p = 0.04). Multivariate Cox regression model showed severe TLC to be an independent predictor of another ACS (HR 2.8; 95% CI 1.4–5.6; p = 0.004). Conclusions: Severe TLC are not uncommon in patients with ACS. The presence of severe TLC is a prognostic factor of another ACS in AMI patients undergoing PCI.Wstęp: Aktualne dane dotyczące wyników leczenia przezskórnego pacjentów z nasilonymi zwapnieniami w tętnicach wieńcowych pochodzą z badań klinicznych o krótkim okresie obserwacji. Nadal brakuje aktualnych informacji na temat odległych wyników zabiegów angioplastyki u chorych z zawałem serca i nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i wpływu na odległe wyniki leczenia przezskórnego nasilonych zwapnień w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie u pacjentów hospitalizowanych z powodu zawału serca. Metody: Oceniono dane kliniczne i zabiegowe 206 kolejnych pacjentów poddanych zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były zgon z dowolnej przyczyny i kolejna hospitalizacja z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Wyniki: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie były obecne u 17% chorych. Pacjenci ci byli starsi (71 vs. 65 lat; p = 0,02) i częściej hospitalizowani z rozpoznaniem zawału serca bez uniesienia odcinka ST. Skuteczność zabiegów angioplastyki wieńcowej (80% vs. 97%; p < 0,0001) oraz odsetek pełnej rewaskularyzacji podczas pierwszego zabiegu (14% vs. 41%; p = 0,003) były również niższe w tej grupie chorych. Podczas 30-miesięcznej obserwacji osoby z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie częściej doznawali kolejnego ostrego zespołu wieńcowego (37% vs. 13%; p = 0,0005) oraz charakteryzowali się wyższą śmiertelnością całkowitą (31% vs. 16%; p = 0,04). Wieloczynnikowy model regresji Coxa wskazał nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie jako niezależny predyktor kolejnej hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego (HR 2,8; 95% CI 1,4–5,6; p = 0,004). Wnioski: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie nie są rzadkim zjawiskiem u chorych hospitalizowanych z powodu zawału serca. Ich obecność jest czynnikiem predykcyjnym wystąpienia kolejnego ostrego zespołu wieńcowego w tej populacji pacjentów

Porównanie dostępu przezskórnego z dostępem chirurgicznym u pacjentów poddawanych przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej od tętnicy udowej — wyniki wieloośrodkowego rejestru TAVI

Background: Although the femoral approach is the most common route utilised in transcatheter aortic valve implantation (TAVI), it still carries a substantial risk of severe bleeding and vascular complications. Aim: The aim of our study was to compare the safety and efficacy of the complete percutaneous (CPC) approach with surgical cut-down and closure (SCC) in TAVI patients. Methods: The study population comprised 683 patients with severe aortic stenosis, who underwent transfemoral TAVI. Bleeding and vascular complications were defined according to the Valve Academic Research Consortium (VARC-2) criteria. Propensity-matched cohorts were created to reduce the potential bias of non-random assignment to the type of vascular access technique (SSC, n = 203 vs. CPC, n = 203). Results: The rate of minor vascular complications was higher in the CPC cohort (18.2% vs. 9.9%, p = 0.02). There were no differences in major vascular complications or in any type of bleedings between the two groups. Age (odds ratio [OR] 1.044; 95% confidence interval [CI] 1.003–1.09, p = 0.046), preprocedural haemoglobin (OR 0.849; 95% CI 0.760–0.944, p = 0.03), and baseline estimated glomerular filtration rate < 30 mL/min (OR 3.216; 95% CI 1.176–8.741, p = 0.021) were independent predictors of life-threatening/disabling and major bleedings. Diabetes remained the only independent predictor of major vascular complications (OR 1.695; 95% CI 1.014–3.156, p = 0.046). Conclusions: In this retrospective analysis both vascular access and closure techniques were associated with a similar risk of severe bleeding and major vascular events. However, these findings should be further confirmed in a multicentre, randomised study.Wstęp: Tętnica udowa stanowi najczęstsze miejsce dostępu dla przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI), mimo że wiąże się ze znacznie podwyższonym ryzykiem dużych krwawień i powikłań naczyniowych. Cel: Celem badania było porównanie bezpieczeństwa i efektywności dostępu całkowicie przezskórnego (CPC) z chirurgicznym odsłonięciem i zamknięciem naczynia (SCC) u chorych poddawanych procedurze TAVI. Metody: Do badania włączono 683 pacjentów z ciężką stenozą aortalną poddanych zabiegowi TAVI z dostępu udowego. Powikłania krwotoczne i naczyniowe zostały zdefiniowane zgodnie z kryteriami Valve Academic Research Consortium (VARC)-2. W celu ograniczenia potencjalnego nielosowego rozkładu cech między grupami zastosowano metodę propensity score matching (SCC = 203 vs. CPC = 203). Wyniki: Częstość małych powikłań naczyniowych była wyższa w grupie CPC (18,2% vs. 9,9%; p = 0,02). Grupy nie różniły się pod względem częstości dużych powikłań naczyniowych ani krwawień. Niezależnymi czynnikami ryzyka dużych krwawień i krwawień zagrażających życiu były: wiek (OR 1,044; 95% CI 1,003–1,09; p = 0,046), okołozabiegowe stężenie hemoglobiny (OR 0,849; 95% CI 0,760–0,944; p = 0.03) i estymowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej < 30 ml/min (OR 3,216; 95% CI 1,176–8,741; p = 0,021). Cukrzyca była jedynym czynnikiem ryzyka dużych powikłań naczyniowych (OR 1,695; 95% CI 1,014–3,156; p = 0,046). Wnioski: Zastosowanie dostępu całkowicie przezskórnego i dostępu chirurgicznego wiąże się z podobnym ryzykiem poważnych krwawień oraz dużych powikłań naczyniowych. Uzyskane wyniki wymagają potwierdzenia w wieloośrodkowych badaniach z randomizacją