Co należy wiedzieć przed operacją kardiochirurgiczną? Przygotowanie chorego do planowanego zabiegu kardiochirurgicznego w chorobie wieńcowej i wadach zastawkowych serca

W obecnych czasach zabiegi kardiochirurgiczne w chorobie wieńcowej i wadach zastawkowych serca są standardem postępowania. Jednocześnie w wyniku ogromnego postępu, jaki dokonał się w chirurgii serca, można operować chorych ze znacznymi obciążeniami. Jednak należy pamiętać, że zabieg operacyjny jest tylko jednym z elementów całego procesu leczenia. Powodzenie terapii zależy nie tylko od sprawnie przeprowadzonej operacji, ale również od przygotowania chorego do zabiegu oraz całego skomplikowanego procesu prowadzenia pooperacyjnego, gdy chory jest narażony na liczne powikłania. Niniejszy artykuł poświęcono bardzo istotnemu w całym procesie leczenia kardiochirurgicznego elementowi - przygotowaniu pacjenta do zabiegu. Artykuł jest adresowany przede wszystkim do lekarzy zajmujących się pacjentami ze wskazaniami do operacji kardiochirurgicznej i w przekonaniu autorów pomoże lepiej zrozumieć istotę i powagę tego elementu leczenia

Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat dokonał się olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych

How to express pain and illness? Using drawing to assess pain and illness perceptions in patients awaiting coronary artery by-pass grafting surgery. Preliminary report

Wstęp. Percepcja choroby jest ważnym czynnikiem wpływającym na stan emocjonalny pacjentów oraz wyniki terapii. Cel pracy. Badanie miało na celu ukazanie różnorodności percepcji bólu i choroby oraz ocenę poziomu lęku wśród pacjentów oczekujących na zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 34 pacjentów oddziału kardiochirurgii (8 kobiet, 26 mężczyzn; średni wiek: 66,5 lat ± 8,8). Podczas konsultacji psychologicznej poproszono pacjentów o graficzne przedstawienie choroby oraz bólu. Poziom lęku w przeddzień zabiegu oraz retrospektywnie — w momencie otrzymania informacji o konieczności przeprowadzenia zabiegu, oceniono za pomocą skali wzrokowo-analogowej (VAS). W niniejszym wstępnym raporcie z badania, zaprezentowano prace sześciu pacjentów. Wyniki. Zadanie graficznego przedstawienia bólu i choroby stało się okazją do poznania przeżyć pacjentów, które pozostają niedostrzeżone w badaniu konwencjonalnym. Pozwoliło na wyjście poza schemat oceny stanu klinicznego, co wydaje się szczególnie istotne w pracy z chorymi oddziału kardiochirurgii. Średni poziom lęku w przeddzień zabiegu wyniósł 4,5 punktu (± 1,1) i był niższy, niż deklarowany w okresie przekazywania diagnozy — 7,9 (± 1,9). Wnioski. Zastosowanie metody rysowania bólu i choroby pozwala na bardziej dogłębną ocenę stanu emocjonalnego oraz percepcji choroby. Pacjenci kierowani na zabieg CABG szczególnie nasilony lęk odczuwają w momencie podjęcia decyzji o konieczności poddania się zabiegowi. Umiejętne i pełne empatii przekazanie informacji o zabiegu przez lekarza i/lub psychologa stanowić może istotny czynnik obniżający lęk.  Introduction. Illness perception constitutes an important factor that influences patients’ emotional state and therapy outcomes. Aim of the study. The study aimed at presenting a variety of pain and illness perceptions and an assessment of anxiety level among patients awaiting coronary artery by-pass grafting surgery (CABG). Material and methods. Participants were 34 cardiac surgery ward inpatients (8 women, 26 men; mean age: 66.5 ± 8.8 years). During preopera­tive psychological consultation patients were asked to graphically present their illness and location of pain. The level of anxiety was assessed on the day prior to surgery and retrospectively at the decision making phase using Visual Analogue Scale (VAS). In the present preliminary report 6 works were presented. Results. Graphical presentation of pain and illness became an occasion to know patients’ experiences which remained undetected in conventional ex­amination. It allowed going beyond the scheme of clinical assessment which seems especially important working with cardiac surgery inpatients. The mean level of anxiety on the day prior to surgery was 4.5 (± 1.1) points and it was lower than this at the decision making phase — 7.9 (± 1.9). Conclusions Using drawings of pain and illness enables emotional state and illness perception to be assessed more deeply. Patients awaiting CABG declare particularly increased anxiety at decision making phase. Skillful and empathic providing of information by physician and/or psychologist may constitute crucial factor decreasing patients’ anxiety.

Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1: 457-464

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Wpływ niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego

Wstęp: Współistnienie choroby niedokrwiennej kończyn dolnych u pacjentów operowanych z powodu choroby wieńcowej jest ważnym, niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zabiegu. Nawet subkliniczna niedrożność naczyń kończyn dolnych daje ten sam niekorzystny skutek co pełnoobjawowe niedokrwienie kończyn dolnych. Celem pracy była ocena częstości występowania niedokrwienia kończyn u pacjentów operowanych z powodu choroby niedokrwiennej serca oraz ocena wpływu współistnienia niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki wczesne pomostowania tętnic wieńcowych. Materiał i metody: W grupie 125 pacjentów, zakwalifikowanych do chirurgicznej rewaskularyzacji serca, wyliczono wskaźnik kostkowo-ramienny (ABI). Wśród nich było 95 mężczyzn (76%) i 30 kobiet (24%). Pacjentów ze wskaźnikiem równym lub mniejszym od 0,9 zakwalifikowano do grupy I, a pozostałych do grupy II. Wyniki: Wśród 125 chorych objawowe niedokrwienie kończyn stwierdzono u 7 (5,6%) osób. Wartość ABI mniejszą lub równą 0,9 zanotowano u 32 pacjentów, co stanowiło 25,6%. U 25 (78,2%) chorych z tej grupy nie wystąpiły objawy niedokrwienia kończyn dolnych. W grupie I statystycznie częściej zaobserwowano: zawał okołooperacyjny (p = 0,04), zespół niskiego rzutu (p = 0,02), migotanie przedsionków (p = 0,01), infekcję rany mostka (p = 0,03). Wnioski: Niedokrwienie kończyn dolnych u osób operowanych z powodu choroby wieńcowej stwierdzono u 25,6%, z czego u 78,2% pacjentów nie występowały objawy. Niedokrwienie kończyn dolnych w sposób istotny wpływa na zwiększenie liczby powikłań po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 293–298

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680