Plasmadialysis as an alternative method to improve degree of the dialysis in patients with chronic renal failure

Obecnie nie ulega wątpliwości, że właściwy stopień wydializowania pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek nie tylko przedłuża ich czas przeżycia, ale prowadzi również do ograniczenia progresji zmian miażdżycowych i zwiększenia odporności (zakażenia, choroby nowotworowe) tych chorych, co w końcowym efekcie powoduje także obniżenie kosztów leczenia [1–5].Terapia takich pacjentów jest wielokierunkowa. Najogólniej można w niej wyróżnić leczenie zachowawcze (utrzymanie i wymuszanie resztkowej diurezy, stosowanie optymalnej diety i podaży płynów, leczenie choroby podstawowej, która doprowadziła do niewydolności nerek, opanowanie ewentualnych istniejących ognisk zakażenia, leczenie zaburzeń erytropoezy, gospodarki lipidowej, wapniowo-fosforanowej itp.) oraz leczenie zabiegowe (nerkozastępcze). Poprawę stopnia wydializowania tych chorych w trakcie powtarzalnych hemodializ można uzyskać między innymi poprzez: wydłużenie czasu i zwiększenie częstotliwości zabiegów, maksymalne zwiększenie szybkości przepływu krwi przez kanał krwi w dializatorze, zwiększenie szybkości przepływu płynu dializacyjnego, zastosowanie dializatorów o dużej powierzchni wymiany, dializę z dostępu dwuigłowego, wykonywanie hemodializy na przemian z hemodiafiltracją [6–12]. Jednak wszystkie te sposoby nie zawsze są w pełni efektywne, zwłaszcza u pacjentów ze słabym (mało wydajnym) dostępem naczyniowym bądź źle znoszących wydłużenie czasu i zwiększenie częstotliwości dializ. W takich przypadkach metodą z wyboru mogłyby być proponowane przez autorów zabiegi plazmadializy.Currently it is clear that adequate degree of dialysis of patients with chronic renal failure not only prolongst heir survival, but also results in reduction of atherosclerosis progression and improves their immunity (infections, malignancies), eventually resulting in reduction of treatment costs [1–5].Therapy of such patients is multifactorial. Essentially it can be divided into medical treatment (maintenance and forcing residual urine output, using an optimal diet and fluid supply, treating an underlying disease, controlling potential infection foci, treating abnormalities of erythropoiesis, lipid metabolism, calcium-phosphate, etc) and procedural treatment (renal replacement therapy). Improved degree of dialysis in these patients during repeated hemodialyses can be achieved by, among others: increased duration and frequency of dialysis procedures, increased blood flow through the blood channel in the dialyzer to a maximum value, increased flow of the dialyzing fluid, use of dialyzers with large exchange areas, dialysis through two-needle access, alternating hemodialysis and hemodiafiltration procedures [6–12]. However, all these methods are not universally effective, in particular in patient with poor vascular access (with low efficiency) or those who poorly tolerate increased dialysis duration or frequency. In such cases the treatment of choice may involve plasma dialysis procedures as suggested by us

Dwa przypadki wtórnej nadczynności przytarczyc u pacjentek z przewlekłą chorobą nerek leczonych wieloletnią dializoterapią o dramatycznym przebiegu. Czy wszystko zrobiliśmy dla tych chorych?

Typowe powikłania kostne u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek wiążą się między innymi z podwyższonym metabolizmem kostnym, spowodowanym wtórną nadczynnością przytarczyc. W pracy przedstawiono dwa przypadki zaawansowanej wtórnej nadczynności przytarczyc u pacjentek dializowanych ze schyłkową chorobą nerek. W obu przypadkach zaobserwowano wysoki obrót kostny i dramatyczny przebieg w okresie długoterminowej obserwacji mimo wielokierunkowego leczenia (sewelamer, kalcymimetyki, paratyroidektomia). Na podstawie przypadków przedstawiono hipotetyczną koncepcję przyszłościowych prób leczenia takich pacjentów paricalcitolem połączonym z J131 (powcześniejszym zablokowaniu jodochwytności tarczycy preparatami jodu) w celu nieoperacyjnej inwolucji przytarczyc. Idea ta jest warta rozważenia, chociaż wymaga sprawdzenia możliwości wykonania stosownej syntezy i ewentualnych dalszych wielokierunkowych prób doświadczalnych oraz klinicznych.Typical bone complications in patients with impaired kidney are associated to the increased bone metabolism, caused by secondary hyperparathyroidism. In this report two cases of the advanced hyperparathyroidism in dialysed patients with end-stage kidney disease are presented. In both cases high bone turnover and dramatic course over the period of long-term follow-up was observed; in both patients multidirectional treatment was commenced including calimimetics, however, the outcome of the therapy was proved unsuccessful. Novel approach for the treatment of patients with end-stage kidney disease is necessary and may include both calicmimetics and/or vitamin D receptor activators. At the same time we present hypothetical conception of treatment with paricalcitol connected with J131 which can caused non-operative involution of parathyroid gland. We should consider this idea, although it would require an appropriate course of synthesis and research

Nephropathy induced by calcineurin inhibitors in patients after heart transplantation as one of the important problems of modern transplantation

W pracy poruszono problem nefrotoksyczności inhibitorów kalcyneuryny (cyklosporyny [CsA], takrolimusu) u chorych po przeszczepieniu serca. Na podstawie danych z piśmiennictwa i własnego doświadczenia autorzy zwracają uwagę na ich działania niepożądane, które w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić nawet do potrzeby leczenia nerkozastępczego u takich chorych. Obniżenie ryzyka tego powikłania widzą oni głównie w indywidualizacji terapii, szerszym stosowaniu leczenia indukcyjnego (głównie przeciwciałami monoklonalnymi dla receptorów interleukiny 2) oraz w zastępczym stosowaniem inhibitorów m-TOR. Nadzieję budzą też badania nad nowymi lekami, zwłaszcza nad woklosporyną, która odznacza się małą nefrotoksycznością przy silniejszym od CsA działaniu przeciwodrzuceniowym. Autorzy uważają też, że przyszłość terapii immunosupresyjnej u takich pacjentów leży też w badaniach farmakogenetycznych służących wcześniejszemu stwierdzeniu ewentualnej predyspozycji genetycznej do wystąpienia nefropatii pozastosowaniu inhibitorów kalcyneuryny i zastąpieniu w takich przypadkach tej grupy leków innymi lekami immunosupresyjnymi pozbawionymi działania nefrotoksycznego.This paper addresses the problem of calcineurin inhibitor-induced nephrotoxicity (cyclosporine A [CsA], tacrolimus) in patients after heart transplantation. Based on literature data, the authors draw attention to side effects of the drugs, which in extreme cases may lead to kidney replacement therapy. The authors outline measures that can be applied in order to reduce risk of this complication, mostly by therapy individualization, use of appropriate induction (antiinterleukin-2 receptor monoclonal antibodies) and m-TOR inhibitor replacement therapy. Studies on new drugs are also promising (e.g. voclosporin), which has low nephrotoxic potential and prevents graft rejection more effectively then CsA

Continuous monitoring of blood clotting during hemodialysis, and cardiopulmonary bypass „MonHem”

Dużym problemem u chorych leczonych hemodializami bądź krążeniem pozaustrojowym jest właściwa optymalizacja krzepliwości krwi przy stosowanej heparynizacji (czas aPTT). Krzepliwość ta w krótkim czasie może znacznie się zmienić w trakcie zabiegów, a jej dokładna natychmiastowa ocena jest w wielu sytuacjach bardzo utrudniona lub wręcz niemożliwa. Nadmierna heparynizacja u takich chorych może być zarówno niebezpieczna (możliwość krwawień), jak i niewystarczająca (niebezpieczeństwo wykrzepiania krwi w drenach i stosowanej aparaturze). Naprzeciw tym problemom wychodzi polsko-niemiecki projekt badawczy „MonHem” składający się z dwóch podstawowych części: pierwsza obejmuje opracowanie koncepcji i jej sprawdzenie na modelu doświadczalnym, druga natomiast polega na konstrukcji prototypów urządzeń mogących służyć do dynamicznej oceny krzepliwości krwi w czasie zabiegów, popartej doświadczeniami na zwierzętach. Autorzy wierzą, że w wypadku pomyślnej realizacji tego projektu poprawi się bezpieczeństwo pacjentów leczonych tymi metodami.The aim of this study was to create a design and then construction of prototypes allowing for dynamic assessment of coagulation function by continuous monitoring of the activated partial tromboplastin time (a-PTT), or blood clotting time in patients treated with hemodialysis or connected to cardiopulmonary bypass. We believe that the introduction of such a diagnostic method in the case of the successful implementation enhanced safety to patients treated with those methods, by reducing the risk of complications associated with an inappropriate heparinisation these patients in the form of a blood clot in the course of treatment due to an insufficient supply of heparin, or excessive or unexpected bleeding using an overdose of drug

Liver transplantation due to resistant to therapy bacterial biliary tract infection in the patient after kidney transplantation

W pracy przedstawiono rzadki przypadek pacjenta po transplantacji nerki, u którego wystąpiło niecharakterystyczne, zarówno klinicznie, jak i diagnostycznie, bakteryjne zapalenie wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. Zanim przeprowadzono przeszczepienie nerki, z powodu kamicy przewodowej założono choremu stent do dróg żółciowych, następnie wykonano cholecystektomię. Długotrwała celowana antybiotykoterapia nie przyniosła korzystnych efektów i pojawiło się bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta, dlatego zdecydowano się na zabieg transplantacji wątroby. Dalszy przebieg choroby był pomyślny. Aktualnie obydwa przeszczepione narządy funkcjonują bardzo dobrze.The purpose of our paper is presenting a rare case of a patient after the kidney transplantation. He developed non-characteristic both clinical and diagnostic bacterial biliary tract infection. Before the transplantation because of the stones in his biliary tract he had introduced a stent and later he had cholecystectomy. Because of lack of positive results after prolonged and aimed antibiotic therapy as well as direct risk of death the transplantation of liver was performed. Further course of disease was successful. Currently the function of transplanted organs is good

Przypadek przeszczepienia nerki o dramatycznym przebiegu — trudności diagnostyczne i terapeutyczne

W pracy przedstawiono przypadek pacjenta z przewlekłą chorobą nerek, po transplantacji nerki o dramatycznym pooperacyjnym przebiegu. Transplantacja zakończyła się niepowodzeniem — przeszczep usunięto w 56. dniu od pierwszej operacji. Eksplantacja nastąpiła mimo bardzo dobrej zgodności immunologicznej (dawca/biorca), 0% PRA, krótkiego CIT-u oraz szybkiej i wnikliwej diagnostyki i nowoczesnego leczenia. Również ponowny bioptat nerki przeszczepionej nie wykazywał jednoznacznych zmian, wskazujących na rozwijającą się w wyniku ostrego procesu odrzucania martwicę przeszczepionego narządu. Eksplantacja została wykonana z powodu pogarszania się stanu chorego: gorączki, nawracających krwawień wymagających kilkakrotnych reoperacji, infekcji CMV oraz podejrzenia rozwijającego się stanu septycznego. Autorzy niniejszej pracy uważają, że takie postępowanie uchroniło pacjenta przed gorszymi następstwami i stworzyło mu szansę na ponowne przeszczepienie w przyszłości. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 43–4