Shkëlzen ou Giannis ? Changement de prénom et stratégies identitaires, entre culture d'origine et migration

Cet article analyse un phénomène courant parmi les migrants albanais en Grèce, à savoir la mise en avant d'un nouveau prénom et d'une nouvelle appartenance religieuse dans les rapports bureaucratiques et dans la vie quotidienne. Cette pratique sociale était particulièrement répandue pendant la première phase du mouvement migratoire, au cours des années 1990, et est étroitement lié au statut inférieur des migrants au sein de la société dominante, ainsi qu'à leur souhait de modifier ce statut. L'article explicitera les stratégies sociales des migrants qui ont été marginalisés dans une société dominée par des symboles nationaux « grecs ». Il traitera de l'impact du changement de prénom et de religion sur la vie des migrants en Grèce, ainsi que du rapport que cette pratique entretient avec certains processus culturels de nomination et d'identification existant dans le pays d'origine des migrants. Le principal objectif de cet article est de remettre en question la continuité supposée entre d'« anciens » et de « nouveaux » modèles de nomination et de resituer les changements de prénom dans le contexte de stratégies sociales passées et actuelles.This article analyses a common phenomenon among Albanian migrants in Greece, namely the assumption of a new forename and religious affiliation within bureaucratic and everyday life. This social practice was especially widespread during the first phase of the migration movement in the 1990s, and is intrinsically linked to the inferior status of the migrants within the dominant society and to their desire to change this status. The article will elucidate social strategies of migrants who have been marginalized in a society dominated by « Creek » national symbols. It will address the impact of altering forename and religion on the lives of migrants in Greece as well as the relation of this practice to some cultural processes of naming and identification existing in the migrants' country of origin. The main aim of the article is to challenge the assumed continuity between « old » and « new » patterns of naming and to embed forename changes in the context of past and current social strategies

Τα είδη μουσικής που χρησιμοποιούνται στην Πρωτοβάθμια Γενική Εκπαίδευση. Στάσεις, εμπειρίες και επιρροές των έμπειρων αναπληρωτών εκπαιδευτικών μουσικής.

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των ειδών της μουσικής που χρησιμοποιούν οι έμπειροι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί μουσικής στην Πρωτοβάθμια Γενική Εκπαίδευση, ο συσχετισμός των επιλογών αυτών με τα εκάστοτε πλαίσια (σχολική μονάδα, τόπος), η ανίχνευση των παραγόντων διαμόρφωσης των μουσικών προτιμήσεων των εκπαιδευτικών (ως μέρος των ταυτοτήτων τους) και η πιθανή σχέση αυτών με τις μουσικές τους επιλογές στη διδασκαλία. Λόγω της απουσίας βιβλιογραφίας πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, κρίνεται πως η έρευνα αυτή μπορεί να φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμη σε όλους τους μελλοντικούς αλλά και εν ενεργεία εκπαιδευτικούς μουσικής προκειμένου να αντιληφθούν τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνουν και οι οποίοι συνοδεύουν τη διδασκαλία μουσικής. Παράλληλα, η παρούσα έρευνα θα τους βοηθήσει στην κατανόηση της δημιουργίας και εξέλιξης των ταυτοτήτων και μουσικών τους προτιμήσεων. Τέλος, η έρευνα αυτή στοχεύει στη διαμόρφωση της προσωπικής τους φιλοσοφίας στην εκπαίδευση καθώς και στον κριτικό στοχασμό ως προς τις αξίες και πρακτικές τους στην τάξη. Για τις ανάγκες της εργασίας διενεργήθηκε ποιοτική έρευνα και η συλλογή των δεδομένων έγινε με εις βάθος συνεντεύξεις/ιστορίες ζωής και αφηγηματικές συνεντεύξεις (ποτάμια σημαντικών εμπειριών), το Μάρτιο του 2022. Από τις αφηγηματικές συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν, επιλέχθηκαν τρεις και αντιμετωπίστηκαν ως σύντομες μελέτες περίπτωσης. Το δείγμα αποτέλεσαν πέντε έμπειροι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί μουσικής της Πρωτοβάθμιας Γενικής Εκπαίδευσης (ΠΕ 79.01, με τουλάχιστον 10 χρόνια προϋπηρεσίας σε διαφορετικές σχολικές μονάδες είτε της ίδιας πόλης είτε άλλων πόλεων της Ελλάδας). Τα δεδομένα αναλύθηκαν σύμφωνα με τις αρχές της θεματικής ανάλυσης. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν, διαπιστώθηκε αρχικά ότι οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν μεγάλη ποικιλία μουσικών ειδών στη διδασκαλία τους, με συχνότερα την κλασική, την παραδοσιακή, την έντεχνη ελληνική και τη λαϊκή. Ακολουθούν η ποπ και η world, σε αντίθεση με την τραπ, η οποία θεωρείται ακατάλληλη προς διδασκαλία. Σημαντικά κριτήρια επιλογής ειδών μουσικής αποτέλεσαν: η μελωδία, ο στίχος, η ανάγκη για διεύρυνση των μουσικών οριζόντων, οι διαφορετικές ηλικίες και οι ανάγκες των μαθητών, τα επίσημα προγράμματα σπουδών, η εκάστοτε διδακτική ενότητα και η εξοικείωση των εκπαιδευτικών με διαφορετικά είδη μουσικής. Εξίσου σημαντικός όμως παράγοντας επιλογής μουσικής αποτέλεσαν και οι μουσικές προτιμήσεις των εκπαιδευτικών. Όλοι οι συμμετέχοντες παραδέχθηκαν τη χρήση των δικών τους μουσικών προτιμήσεων στην τάξη και ότι σε πολύ μεγάλο ποσοστό οι μουσικές τους επιλογές γίνονται αποδεκτές από τους μαθητές τους. Όσον αφορά στο ρόλο της περιρρέουσας κουλτούρας στη διδασκαλία, οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν διαφορές στην επιλογή μουσικής ανάλογα τόσο με την περιοχή/πόλη όσο και με τη σχολική μονάδα. Μίλησαν για έντονη παρουσία της τοπικής μουσικής κουλτούρας στις επαρχίες, σε αντίθεση με τα αστικά κέντρα. Οι περισσότεροι θεωρούν αναγκαία την προσαρμογή της διδασκαλίας τους στις εκάστοτε συνθήκες ενώ φαίνεται να μην κάμπτονται από τις αντιδράσεις των μαθητών σε διαφορετικά ακούσματα. Τέλος, όσον αφορά στη διαμόρφωση των πολλαπλών ταυτοτήτων και μουσικών τους προτιμήσεων, σημαντικές επιρροές και στις τρεις μελέτες περίπτωσης αναδείχθηκαν: η οικογένεια και οι πλούσιες μουσικές εμπειρίες που τους προσέφερε, η μουσική τους εκπαίδευση, οι εμπειρίες ζωντανής μουσικής, τα χόμπι και τα ταξίδια τους. Η μεγάλη ποικιλία μουσικών εμπειριών στην πορεία της ζωής τους, σε συνδυασμό με τα είδη που χρησιμοποιούν στην τάξη, έδειξαν ότι οι μουσικές τους προτιμήσεις επηρεάζουν τελικά την επιλογή μουσικής στη διδασκαλία. Οι μεταβαλλόμενες συνθήκες και ανάγκες της παιδείας σε συνδυασμό με τη διαρκή εξέλιξη των μουσικών στυλ, καθιστούν τις μελέτες χρήσης μουσικών ειδών και προτιμήσεων στη διδασκαλία καθώς και την επιρροή της περιρρέουσας κουλτούρας του τόπου, ένα μόνιμα επίκαιρο ζήτημα. Έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν να ενημερώνουν τους επιστήμονες του κλάδου για την εκπαιδευτική πραγματικότητα και να ενισχύουν τις αποφάσεις των εκπαιδευτικών, ώστε οι τελευταίοι να οδηγούνται σε υψηλότερα επίπεδα επάρκειας και αποτελεσματικότητας.The aim of this research is the exploration of the different genres of music used by the experienced deputy music teachers in Primary General Education, the correlation of these choices with the respective contexts (school unit, place), the tracing of the shaping factors of teachers' musical preferences (as part of their identities) and the possible connection of these in relation to their music choices in teaching. Because of the bibliographical absence on the specific topic, is judged that this research could become rather useful for both future and already active music teachers in conceiving not only the multiple roles they undertake that accompany the teaching of music but also in understanding how their identities and music choices are created and developed. At the same time, this research will help them to understand the creation and evolution of their identities and musical preferences. Finally, this research aims to shape their personal philosophy on education as well as critical reflection regarding their values and teaching practices within the classroom. For the needs of this assignment, quality research was conducted. Data gathering was performed via in depth interviews/life stories and narrative interviews (rivers of important experiences), on March 2022. From the narrative interviews that were conducted, three (3) were chosen and were treated as short case studies. The sample was composed of five (5) experienced deputy music teachers of Primary General Education (graduates of music studies departments of Greek Universities, with at least ten (10) years’ experience in different school units either of the same city or different Greek cities). Data were analyzed according to the principles of thematic analysis. From the obtained results, initially was established that the teachers use a big variety of different music genres in their teaching and most frequently classical, traditional, artistic Greek music and Greek folk music. Those are followed by pop and world music in contrast to trap music, which is considered inappropriate for teaching. Important criteria for choosing music genres were: the need for broadening musical horizons, the different ages of the students, the specified teaching unit and the teachers' familiarity with different music genres. Equally important factor in the choice of music were the teachers’ musical preferences. All the participants admitted using their own music preferences in the classroom and that at a high percentage their musical choices were being accepted by their students. Regarding the role of the surrounding culture in teaching, the teachers mentioned differences in the choice of music depending on the area/city as well as the school unit. They talked about intense presence of local musical culture in the provinces, as opposed to the urban centers. Most of them consider adapting their teaching to various conditions while they seem not to bend under the students' reactions to different listening preferences. In conclusion, in regards to the formation of their multiple identities and musical preferences, important influences in all three case studies emerged: family and the wealthy musical experiences their musical education offered them, their live music experiences, their hobbies and travel experiences. The big variety of musical experiences over the course of their lives, in combination with the genres used in the classroom, showed that their musical preferences influence the choice of music in teaching. The changing conditions and the educational needs combined with the continuous evolution of musical styles, make studies of the use of musical genres and preferences in teaching as well as the influence of the surrounding culture of the place, a constantly current issue. Researches towards this direction could inform scientists of this industry on the educational reality and strengthen the decisions of teachers, so that the latter are led to higher levels of competence and efficiency

Shkëlzen ou Giannis ? Changement de prénom et stratégies identitaires, entre culture d'origine et migration

Cet article analyse un phénomène courant parmi les migrants albanais en Grèce, à savoir la mise en avant d'un nouveau prénom et d'une nouvelle appartenance religieuse dans les rapports bureaucratiques et dans la vie quotidienne. Cette pratique sociale était particulièrement répandue pendant la première phase du mouvement migratoire, au cours des années 1990, et est étroitement lié au statut inférieur des migrants au sein de la société dominante, ainsi qu'à leur souhait de modifier ce statut. L'article explicitera les stratégies sociales des migrants qui ont été marginalisés dans une société dominée par des symboles nationaux « grecs ». Il traitera de l'impact du changement de prénom et de religion sur la vie des migrants en Grèce, ainsi que du rapport que cette pratique entretient avec certains processus culturels de nomination et d'identification existant dans le pays d'origine des migrants. Le principal objectif de cet article est de remettre en question la continuité supposée entre d'« anciens » et de « nouveaux » modèles de nomination et de resituer les changements de prénom dans le contexte de stratégies sociales passées et actuelles.This article analyses a common phenomenon among Albanian migrants in Greece, namely the assumption of a new forename and religious affiliation within bureaucratic and everyday life. This social practice was especially widespread during the first phase of the migration movement in the 1990s, and is intrinsically linked to the inferior status of the migrants within the dominant society and to their desire to change this status. The article will elucidate social strategies of migrants who have been marginalized in a society dominated by « Creek » national symbols. It will address the impact of altering forename and religion on the lives of migrants in Greece as well as the relation of this practice to some cultural processes of naming and identification existing in the migrants' country of origin. The main aim of the article is to challenge the assumed continuity between « old » and « new » patterns of naming and to embed forename changes in the context of past and current social strategies

Direct pulp capping in primary molars using a new MTA-resembling material. A prospective clinical trial.

Εισαγωγή: Η άμεση κάλυψη του πολφού που περιγράφεται ως η τοποθέτηση ενός υλικού στο σημείο αποκάλυψης του πολφού για να διατηρήσουμε τη ζωτικότητά του και να επάγουμε τη δημιουργία επανορθωτικής οδοντίνης, είναι μια εναλλακτική μέθοδος θεραπείας του πολφού για ζωντανά νεογιλά δόντια. Το ιδανικό υλικό άμεσης κάλυψης του πολφού θα πρέπει να διεγείρει βιολογικά τους οδοντινοβλάστες ή τα κύτταρα του πολφού και να προάγει το σχηματισμό ενός νέου σκληρού οδοντικού ιστού γύρω από τον εκτεθειμένο πολφό. Το ταχείας πήξης υδροξείδιο του ασβεστίου αποτελούσε το υλικό εκλογής για την άμεση κάλυψη του πολφού στα μόνιμα δόντια. Παρόλα αυτά, παρουσιάζει αρκετά μειονεκτήματα, όπως χαμηλά ποσοστά επιτυχίας, σχηματισμό χαμηλής ποιότητας γέφυρας οδοντίνης, διαλυτότητα στο στοματικό περιβάλλον, χαμηλή ικανότητα ερμητικής έμφραξης, τα οποία προκαλούν ερωτηματικά για τη χρήση του στην κλινική πράξη. Το ΜΤΑ παρουσιάστηκε για να ξεπεράσει αρκετούς από τους περιορισμούς του υδροξειδίου του ασβεστίου. Τα τελευταία χρόνια, έχουν κατασκευαστεί νέα υλικά τύπου ΜΤΑ και παρουσιάζουν βελτιωμένα χαρακτηριστικά σε σύγκριση με το ΜΤΑ. Το neo MTA αποτελεί ένα νέο υλικό με εξαιρετική βιοσυμβατότητα, παρόμοια με το ΜΤΑ και μακράς διάρκειας ικανότητα ερμητικής έμφραξης, σχηματισμό καλής ποιότητας γέφυρας οδοντίνης και επαγωγή σχηματισμού σκληρού ιστού. Επιπρόσθετα, συγκριτικά με το ΜΤΑ, έχει βελτιωμένες ιδιότητες ανάμειξης και χειρισμού, μικρότερο χρόνο πήξης και προκαλεί σε μικρότερο βαθμό δυσχρωμία της μύλης. Σκοπός: Ο στόχος της παρούσας κλινικής μελέτης ήταν να αξιολογηθεί το κλινικό αποτέλεσμα της άμεσης κάλυψης του πολφού σε νεογιλούς γομφίους με αποκάλυψη μετά από αφαίρεση της τερηδόνας, σε διάστημα παρακολούθησης 12 μηνών. Ένα νέο υλικό τύπου ΜΤΑ (το neo MTA) χρησιμοποιήθηκε ως υλικό κάλυψης του πολφού. Υλικά και μέθοδοι: Ήταν μια προοπτική κλινική μελέτη, η οποία περιελάμβανε: α. πλήρες ιατρικό και οδοντιατρικό ιστορικό και γραπτή συγκατάθεση από τους γονείς, β. αρχική κλινική και ακτινογραφική εξέταση και αξιολόγηση των νεογιλών γομφίων που ήταν υποψήφιοι για τη μελέτη, με βάση τα κριτήρια επιλογής, γ. αφαίρεση της τερηδόνας, άμεση κάλυψη του εκτεθειμένου πολφού και τελική αποκατάσταση, δ. κλινική και ακτινογραφική αξιολόγηση σε 3,6 και 12 μήνες και ε. στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων. Πριν από την κλινική εξέταση, συμπληρώθηκε από τους γονείς λεπτομερές ιατρικό και οδοντιατρικό ιστορικό καθώς και γραπτή συγκατάθεση. Το δείγμα της μελέτης αποτελούνταν από υγιείς ασθενείς ηλικίας 4-11 ετών που προσήλθαν στη μεταπτυχιακή κλινική της Παιδοδοντιατρικής στην Οδοντιατρική σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αναζητώντας οδοντιατρική περίθαλψη. Σε όλα τα συμμετέχοντα παιδιά πραγματοποιήθηκε πλήρες προληπτικό πρόγραμμα και αποκατάσταση όλων των τερηδονικών βλαβών. Οι ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη εάν πληρούσαν τα ακόλουθα κριτήρια: είχαν ελεύθερο ιατρικό ιστορικό, πρώτους και δεύτερους νεογιλούς γομφίους με βαθιές τερηδονικές βλάβες που θα οδηγούσαν σε αποκάλυψη του πολφού μετά την αφαίρεση της τερηδόνας, απουσία πόνου και σημείων και συμπτωμάτων μη αντιστρεπτής φλεγμονής του πολφού καθώς επίσης τα δόντια θα πρέπει να ήταν αποκαταστάσιμα με σύνθετη ρητίνη. Πιο συγκεκριμένα θα έπρεπε να πληρούνται τα ακόλουθα κλινικά κριτήρια: απουσία ιστορικού πόνου, υγιείς περιοδοντικοί ιστοί χωρίς απόστημα ή συρίγγιο και έλλειψη κινητικότητας και ευαισθησίας στην επίκρουση. Κατά τη διάρκεια της κλινικής διαδικασίας, η αποκάλυψη του πολφού δεν θα έπρεπε να ξεπερνάει τα 1-2mm και η αιμορραγία θα έπρεπε να ελέγχεται με ήπια πίεση στεγνού βύσματος βάμβακος. Ακτινογραφικά, θα έπρεπε να απουσιάζουν παθολογικά σημεία στο μόνιμο διάδοχο, περιακρορριζική ή μεσορριζική αλλοίωση, εσωτερική ή εξωτερική απορρόφηση και ενασβεστίωση. Η lamina dura θα έπρεπε να είναι συνεχής και άθικτη και το μήκος της ρίζας τουλάχιστον ίσο με το μισό του αρχικού μήκους. Οι νεογιλοί γομφίοι, που ήταν υποψήφιοι για συμμετοχή στη μελέτη, εξετάστηκαν κλινικά και ακτινογραφικά από έναν παιδοδοντίατρο για να αξιολογηθεί εάν πληρούσαν τα απαραίτητα κλινικά και ακτινογραφικά κριτήρια που προαναφέρθηκαν. Η αρχική ακτινογραφική εξέταση περιελάμβανε μια περιακρορριζική ακτινογραφία. Σαν υλικό κάλυψης του πολφού χρησιμοποιήθηκε το neo MTΑ. Όλες οι διαδικασίες άμεσης κάλυψης του πολφού πραγματοποιήθηκαν από τον ίδιο παιδοδοντίατρο. Μετά την κλινική και ακτινογραφική εξέταση (περιακρορριζική ακτινογραφία), έγινε τοπική αναισθησία στην περιοχή χρησιμοποιώντας αρτικαϊνη 4% με επινεφρίνη 1/200000 και ελαστικό απομονωτήρα. Ακολούθησε αφαίρεση της τερηδόνας από την αδαμαντίνη και την οδοντίνη. Τα δόντια με αποκάλυψη πολφού μικρότερη των 2mm, σε όρια υγιούς οδοντίνης, ήταν υποψήφια για άμεση κάλυψη του πολφού. Πραγματοποιήθηκε πλύση της κοιλότητας με υποχλωριώδες νάτριο (NaOCl) για απολύμανση και ακολούθησε τοποθέτηση στεγνών αποστειρωμένων βυσμάτων βάμβακος για έλεγχο της αιμορραγίας και απομάκρυνση της περίσσειας υγρασίας. Το neoMTA τοποθετήθηκε στον εκτεθειμένο πολφό. Έπειτα από την ανάμειξή του σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή, αφέθηκε για να πήξει, καλύφθηκε με φωτοπολυμεριζόμενη υαλοϊονομερή κονία και ακολούθησε η τελική αποκατάσταση του δοντιού με σύνθετη ρητίνη. Αμέσως μετά το τέλος της θεραπείας έγινε λήψη μιας ακόμα περιακρορριζικής ακτινογραφίας. Πραγματοποιήθηκε επανεξέταση των ασθενών στους 3, 6 και 12 μήνες μετά τη θεραπεία. Η επανεξέταση περιελάμβανε κλινική και ακτινογραφική αξιολόγηση των διαγνωστικών κριτηρίων. Οι κλινικές παράμετροι που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση περιελάμβαναν την παρουσία ή απουσία συμπτωμάτων πόνου όπως αναφέρθηκε από το παιδί και το γονέα, ευαισθησία στην επίκρουση και την ψηλάφηση, συρίγγιο, απόστημα και κινητικότητα (που δεν σχετιζόταν με τη φυσιολογική απόπτωση του δοντιού). Όλες οι ακτινογραφίες αξιολογήθηκαν για ευρήματα ένδειξης νέκρωσης του πολφού, παθολογικής εσωτερικής και εξωτερικής απορρόφησης, μεσορριζικής ή περιακρορριζικής αλλοίωσης και διαταραχής της lamina dura. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική στατιστική με πίνακες διπλής εισόδου. Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 41 ασθενείς, 21 κορίτσια και 20 αγόρια με μέση ηλικία τα 7 έτη (με διαβάθμιση από 4 έως 11 ετών). Πιο συγκεκριμένα η μέση ηλικία ήταν 7 και 7,1 έτη για τα κορίτσια και τα αγόρια αντίστοιχα. Ο συνολικός αριθμός των νεογιλών γομφίων που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη και αντιμετωπίσθηκαν με άμεση κάλυψη πολφού ήταν 47. Από αυτά, 19 ήταν πρώτοι νεογιλοί γομφίοι, 28 δεύτεροι, 20 άνω , 27 κάτω, 18 αριστερά και 29 δεξιά. Αποκατάσταση 2ης ομάδας με σύνθετη ρητίνη πραγματοποιήθηκε σε 39 δόντια , ενώ σε μόλις 8 δόντια πραγματοποιήθηκε αποκατάσταση 1ης ομάδας. Από τα αρχικά 47 δόντια που συμμετείχαν στη μελέτη, 8 ασθενείς με 8 δόντια (3 πρώτοι νεογιλοί γομφίοι, 5 δεύτεροι, 4 άνω , 4 κάτω, 2 δεξιά και 6 αριστερά) στα οποία πραγματοποιήθηκε άμεση κάλυψη του πολφού, δεν εμφανίστηκαν στις επανεξετάσεις. Επομένως, διαθέσιμα για επανεξέταση ήταν 39 δόντια. Το συνολικό ποσοστό αποτυχίας για την άμεση κάλυψη ήταν 10,3%. Όσον αφορά τον τύπο της αποτυχίας, από τα 4 δόντια που οδηγήθηκαν σε αποτυχία, 3 από αυτά εμφανίστηκαν με απόστημα και πόνο και 1 με μεσορριζική αλλοίωση. Η αποτυχία , και για τα 4 δόντια, συνέβη μέσα στους πρώτους 6 μήνες μετά τη θεραπεία. Συμπεράσματα: Η άμεση κάλυψη του πολφού σε ασυμπτωματικούς νεογιλούς γομφίους με αποκάλυψη πολφού λόγω τερηδόνας, χρησιμοποιώντας το neoMTA σαν υλικό άμεσης κάλυψης του πολφού, παρουσίασε συνολικό ποσοστό επιτυχίας 89,7% με βάση κλινικά και ακτινογραφικά διαγνωστικά κριτήρια, μετά από χρονικό διάστημα παρακολούθησης 12 μηνών. Οι αποτυχίες διαγνώστηκαν εντός των πρώτων 6 μηνών μετά τη θεραπεία.Introduction: Direct Pulp Capping (DPC) described as the application of a material to an exposed pulp to maintain its vitality and induce the formation of reparative dentine, is an alternative pulp treatment method for vital primary teeth. The ideal direct pulp capping material should biologically stimulate odontoblasts or pulp cells and induce the formation of new hard dental tissue around the exposed pulp. The fast setting Ca(OH)2 has been traditionally the material of choice for DPC in permanent teeth. Nevertheless, it exhibits a number of shortcomings that question its use in clinical praxis. MTA was introduced to overcome several of calcium hydroxide’s limitations. Over the last few years, a new set of ΜΤΑ-resembling materials have been manufactured and demonstrate improved characteristics when compared to MTA. Neo MTA is a new material that has excellent biocompatibility, similar to MTA sealing ability and long term seal. It offers dentin bridge formation and hard tissue induction. In addition, it has better mixing and handling properties, shorter setting time and less coronal discoloration, compared to MTA. Aim: Τhe aim of the present clinical study was to investigate the clinical outcome of direct pulp capping in carious primary molars with pulp exposure, following caries removal, after 12 months of follow-up. A new MTA-resembling material (neoMTA) was used as a pulp capping agent. Materials and Methods: This is a clinical trial, which includes: a) a complete medical and dental history and written consent from the parents, b) initial clinical and radiographic examination and assessment of the primary molars that are candidates for the study, based on the selection criteria, c) caries removal, direct capping of the exposed pulp and final restoration of the primary molars, d) clinical and radiographic evaluation at 3, 6 and 12 months and e) statistical analysis of the results. Prior to the examination, a detailed medical and dental history of the child and a written consent regarding the treatment was taken from the parents (Ethics committee, Dental School, National and Kapodistrian University of Athens). The study sample consisted of healthy patients aged 4-11 years old that presented in the Postgraduate clinic of Paediatric Dentistry of National and Kapodistrian University of Athens, seeking for dental treatment. All participating children received a full preventive treatment and restoration of all carious teeth. Teeth were included in the study if they met the following eligibility criteria: first and second primary molars with deep caries lesions, leading to pulp exposure after caries removal, negative history of pain and free of signs and symptoms indicative of irreversible pulp inflammation, while the teeth had to be restorable with composite resin. More specifically, all included teeth presented with lack of mobility and percussion sensitivity and healthy periodontal tissues, in the absence of fistula or swelling. Radiographically, the presence of periapical or furcal radiolucency, internal or external resorption, calcification and pathological sign in the permanent successor were all findings for exclusion. The lamina dura should be continuous and intact and the remaining root length at least half of the original. Caries should extent to the inner half of the dentine approaching the pulp. Pulp exposure as a result of caries removal should not exceed 1-2 mm, while bleeding should be controlled by using a dry cotton pellet under light pressure, within 2-3 min. If haemorrhage control was unsuccessful, the tooth was excluded from the study and followed a different treatment approach. Primary molars, that were candidates for the participation into the study were examined clinically and radiographically by a paediatric dentist, to determine whether they met all the inclusion clinical and radiographic criteria mentioned above. The initial radiographic examination included a periapical radiograph. neoMTA was used as pulp capping material. All direct pulp capping procedures were performed by the same paediatric dentist. Following clinical and radiographic examination (periapical radiograph), the teeth were anaesthetized locally with articaine 4% with epinephrine 1/200.000 and isolated by rubber dam. Enamel and dentine caries were removed. Teeth with an exposure less than 2 mm, surrounded by sound dentine were candidates of direct pulp capping. The cavity was washed with 0.5% NaOCl for disinfection followed by application of dry sterile cotton pellets to achieve hemostasis and remove the excess moisture. neoMTA was placed on the exposed pulp. After its mixture according to the manufacturer's instructions, the material was left to set, a light-cured glass ionomer cement was placed on top of the pulp capping material and the tooth was restored with composite resin. A periapical radiograph was taken immediately post-treatment. Patients were re-examined at 3, 6 and 12 months after treatment. The recall examination comprised a clinical and radiographic examination of the treated teeth, to assess pulp vitality. The clinical parameters used for assessment included the presence/absence of pain symptoms as reported by the child and the parent, sensitivity to percussion and palpation, fistula, swelling and mobility (not related to natural exfoliation). All radiographs were assessed for findings indicative of pulp necrosis, including the presence of pathological internal and external resorption, furcal or periapical radiolucency and disruption of lamina dura. Statistical analysis: Descriptive statistics with cross tabulations were performed. Results: A total of 41 patients, 21 girls and 20 boys with a mean age of 7,5 years , mean age 7.1 years for girls and 7.1 years for boys and range from 4 to 11 years old participated in the study. The total number of primary molars included in the study and treated with DPC was 47. Of them 19 were first primary molars, 28 were second, 27 lower and 20 upper, 29 right and 18 left. Class II composite resin restorations were placed in 39 teeth, while only 8 teeth were restored with a Class I restoration. Available for examination at 3,6 and 12 months were 39 teeth, since 8 patients with 8 teeth (3 first primary molars, 5 second primary molars, 4 upper, 4 lower, 2 right and 6 left)treated with DPC failed to attend the follow-up visits. The overall failure for direct pulp capping was 10.3%. With regard to the type of failure, of the 4 teeth failed, 3 appeared with swelling and 1 with a furcal radiolucency. The event of failure, for all the failed teeth, occurred within the first 6 months, post-treatment. Conclusions: Direct pulp capping in asymptomatic primary molars with a cariously exposed pulp, using neoMTA as a pulp capping material, exhibited an overall success rate of 89.7% based on clinical and/or radiographic diagnostic criteria, after a follow-up period of 12 months. The event of a failed pulp treatment was diagnosed within the first 6 months, post-treatment. Longer follow-up periods are needed to further assess the long-term clinical and radiographic effectiveness of direct pulp capping after application of the material studied

Synthesis and characterization of a binuclear coumarin-3-carboxylate copper(II) complex

The copper(II) complex of coumarin-3-carboxylic acid (CcaH) has been prepared and characterized on the basis of elemental and thermal analysis, IR, Raman, EPR, UV-Vis reflectance and 1H-NMR spectra. A detail analysis of all spectra data is presented with particular emphasis on the elucidation of the coordination mode of the ligand and the structure of the complex. All data are consistent with a binuclear structure for the complex with four coumarin-3-carboxylates as bridges and one water ligand per copper ion. The significantly lower than the spin-only value magnetic moment of the complex and the EPR spectra at various temperature are indicative of a magnetic interaction between the two copper atoms. © 2001 Elsevier Science S.A

Composition of fruit volatiles and annual changes in the volatiles of leaves of Eucalyptus camaldulensis Dehn. growing in Greece

The chemical components of the essential oils obtained from fruits of Eucalyptus camaldulensis and of those obtained from its leaves during the course of one year, were analysed by GC and GC-MS. From the identified 52 constituents of the fruit essential oil, representing the 62.0% of the total oil, spathulenol (19.0%), β-pinene (8.8%) and p-cymene (4.8%) were found as the main components, while the concentration of 1,8-cineole, the main leaf constituent, was relatively low (3.8%). The composition of the leaf essential oil varied qualitatively and quantitatively over the course of 1 year. Generally, from the identified 43 constituents representing the 74.7-94.2%, the main constituent was 1,8-cineole (25.3-44.2%). Although spathulenol was the second most abundant constituent (highest concentration 19.2%), there were months when its concentration was exceptionally low (0.5%). Copyright © 2003 John Wiley & Sons, Ltd

Eucalyptus camaldulensis: Volatiles from immature flowers and high production of 1,8-cineole and β-pinene by in vitro cultures

Calli of Eucalyptus camaldulensis Dehn were induced, for the first time, from immature flowers and stamens and established in the presence of 2,4-D and BA, under dark and light conditions. Immature flowers, of the same type used for callus induction, were submitted to hydrodistillation while the induced calli were extracted with n-pentane. The constituents of the n-pentane extracts and of the hydrodistillate were identified by GC-MS. The main constituents of the hydrodistillate from immature flowers were 1,8-cineole (34.7%), β-pinene (7.7%), and spathulenol (9.5%). The n-pentane extract from calli developed from stamens consisted only of alkanes, alkenes and alcohols, while that of calli developed from immature flowers consisted mainly of monoterpenes (92.08-96.56%). The main monoterpenes produced in these calli, cultured in darkness and under light conditions, were 1,8-cineole, 62.70 and 69.26% as well as β-pinene, 27.09 and the 25.31%, respectively. © 2001 Elsevier Science Ltd. All rights reserved

Eucalyptus camaldulensis: Volatiles from immature flowers and high production of 1,8-cineole and β-pinene by in vitro cultures

Calli of Eucalyptus camaldulensis Dehn were induced, for the first time, from immature flowers and stamens and established in the presence of 2,4-D and BA, under dark and light conditions. Immature flowers, of the same type used for callus induction, were submitted to hydrodistillation while the induced calli were extracted with n-pentane. The constituents of the n-pentane extracts and of the hydrodistillate were identified by GC-MS. The main constituents of the hydrodistillate from immature flowers were 1,8-cineole (34.7%), β-pinene (7.7%), and spathulenol (9.5%). The n-pentane extract from calli developed from stamens consisted only of alkanes, alkenes and alcohols, while that of calli developed from immature flowers consisted mainly of monoterpenes (92.08-96.56%). The main monoterpenes produced in these calli, cultured in darkness and under light conditions, were 1,8-cineole, 62.70 and 69.26% as well as β-pinene, 27.09 and the 25.31%, respectively. © 2001 Elsevier Science Ltd. All rights reserved