Role of biomarkers in making the diagnosis of tuberculous pleurisy

Although tuberculosis is one of the most common causes of pleural effusion, diagnosis of tuberculous pleuritis still remains a challenge. This is due to paucity of M. tuberculosis organisms in pleural effusion which results in a relatively low sensitivity of the routinely used diagnostic methods. Thus, different biomarkers in pleural effusion have been extensively studied in order to improve the diagnostic accuracy. Pleural fluid deaminase adenosine activity (ADA) and interferon gamma (IFN-g) concentration have been shown to be the most reliable and cost-effective markers of tuberculous pleurisy. Hence, these markers have been included in different diagnostic algorithms for patients suspected of tuberculous pleurisy. A high variability of the diagnostic performance and/or more advanced technical demands significantly limit the use of other relatively new diagnostic methods, such as nucleic acid amplification tests (NAATs) and IFN-g releasing assays (IGRAs). The article presents a current data on the potential use of different biomarkers in the diagnosis of tuberculous pleurisy. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 288–297Chociaż gruźlicze wysiękowe zapalenie opłucnej stanowi jedną z najczęstszych przyczyn pojawienia się płynu w opłucnej, to jednak potwierdzenie gruźliczej etiologii wysięku nie należy do łatwych. Wynika to ze stosunkowo niewielkiej liczby drobnoustrojów M. tuberculosis w płynie, co stanowi główną przyczynę niskiej czułości rutynowo stosowanych metod diagnostycznych. Dlatego też przeprowadzono liczne badania nad różnymi, potencjalnymi biomarkerami gruźliczego zapalenia opłucnej, których oznaczanie w płynie z opłucnej mogłoby przyczynić się do poprawy skuteczności diagnostycznej. Wyniki dotychczasowych badań wskazują, że największą czułością i swoistością, a także najkorzystniejszym współczynnikiem „koszt/efektywność” cechuje się oznaczanie aktywności deaminazy adenozyny (ADA) i stężenia interferonu gamma (IFN-g). Dlatego też badanie ADA i IFN-g stanowi jeden z ważnych elementów algorytmów diagnostycznych ukierunkowanych na rozpoznanie gruźliczego zapalenia opłucnej. Chociaż wyniki uzyskane dla innych testów diagnostycznych są obiecujące (np. metody identyfikacji swoistych sekwencji kwasów nukleinowych lub też pomiar wydzielania IFN-g pod wpływem stymulacji antygenami M. tuberculosis), to jednak ich praktyczne zastosowanie ogranicza znaczne zróżnicowanie wyników, a także większe koszty i stopień ich technicznego skomplikowania. W niniejszym artykule omówiono wyniki dotychczasowych badań nad zastosowaniem wielu różnorodnych biomarkerów w diagnostyce gruźliczego wysięku w opłucnej. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 288–29

Hemoptysis in a patient with multifocal primary pulmonary angiosarcoma

Primary pulmonary angiosarcoma (PPA) is a rare tumour arising from arterial or venous pulmonary vessels of various size. It is characterized by aggressive course and poor prognosis. The early diagnosis is difficult due to diverse clinical and radiological manifestations. We present a case report of 70 year-old man, active cigarette-smoker, with a 2-month history of non-massive hemoptysis. The thorax CT revealed several solid pulmonary nodules surrounded by areas of ground glass opacity. As bronchoscopy failed to deliver adequate tissue samples, video assisted thoracic surgery (VATS) with pleura and lung biopsy was necessary. Histopathological findings were consistent with pulmonary angiosarcoma. Since no extrapulmonary lesions were demonstrated, the final diagnosis of primary pulmonary angiosarcoma was made. The patient died three months after the onset of symptoms. Our case report highlights that differential diagnosis in patients with hemoptysis and pulmonary nodules should include primary pulmonary sarcoma.Primary pulmonary angiosarcoma (PPA) is a rare tumour arising from arterial or venous pulmonary vessels of various size. It is characterized by aggressive course and poor prognosis. The early diagnosis is difficult due to diverse clinical and radiological manifestations. We present a case report of 70 year-old man, active cigarette-smoker, with a 2-month history of non-massive hemoptysis. The thorax CT revealed several solid pulmonary nodules surrounded by areas of ground glass opacity. As bronchoscopy failed to deliver adequate tissue samples, video assisted thoracic surgery (VATS) with pleura and lung biopsy was necessary. Histopathological findings were consistent with pulmonary angiosarcoma. Since no extrapulmonary lesions were demonstrated, the final diagnosis of primary pulmonary angiosarcoma was made. The patient died three months after the onset of symptoms. Our case report highlights that differential diagnosis in patients with hemoptysis and pulmonary nodules should include primary pulmonary sarcoma

The value of cytological diagnosis of small cell lung carcinoma

Wstęp: Drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) należy do bardzo agresywnych nowotworów. Szybkie ustalenie właściwego rozpoznania odgrywa kluczową rolę w podjęciu właściwej terapii. Celem pracy była ocena roli badania cytologicznego we wstępnym rozpoznawaniu SCLC oraz przedstawienie typowych cytologicznych cech tego nowotworu. Materiał i metody: Analizie poddano 116 przypadków SCLC, które potwierdzono badaniem cytologicznym w następujących materiałach: wymazy szczoteczkowe, płyn opłucnowy, biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Wyniki: W 77% przypadków rozpoznanie SCLC było możliwe jedynie na podstawie badania cytologicznego; w 23% na podstawie badania cytologicznego i histopatologicznego. Wynik badania cytologicznego był pierwotnie wątpliwy w 12% przypadków, zaś histopatologicznego w 30%. Obraz morfologiczny SCLC nie był jednorodny - obserwowano formy mieszane z obecnością komórek o cechach raka niedrobnokomórkowego oraz komórek nabłonka oskrzelowego z cechami metaplazji płaskonabłonkowej. Rozpoznano formy złożone SCLC z rakiem wielkokomórkowym w 4 przypadkach i rakiem gruczołowym w 2 przypadkach. Głównym problemem diagnostycznym było odróżnienie raka drobnokomórkowego od chłoniaka i raka z drobnych komórek o cechach cytologicznych raka niedrobnokomórkowego. Wniosek: Klasyczne badanie cytologiczne w mikroskopie świetlnym umożliwia właściwe rozpoznanie SCLC. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę inne nowotwory zbudowane z drobnych komórek.Introduction: Small cell lung carcinoma (SCLC) is a very aggressive neoplasm. Accurate and quick diagnosis is crucial to initiate proper treatment. The aim of this study was to establish the value of initial cytological diagnosis and to present typical cytological features of SCLC. Material and methods: We reviewed 116 cases of SCLC confirmed by cytology in: bronchial brushings, pleural fluids, and fine needle aspiration biopsies (FNAB). Results: In 77% of SCLC cases, the diagnosis was established only by cytology; in 23% of cases, both cytological and histological recognition was possible. Cytology of SCLC was initially uncertain in 12%, and histology was uncertain in 30% of the cases. The morphology of SCLC cells was not uniform, and often a mixture of non-small atypical cells and bronchial epithelial cells with signs of metaplasia was observed. There were four cases of combined cell type with large cell carcinoma and two with adenocarcinoma. The main diagnostic problem was to distinguish small cell lung carcinoma from lymphomas, and from cancer consisting of small cells with the cytological features of non-small cell carcinoma. Conclusion: Diagnosis of SCLC in cytological smears is accurate, and final diagnosis is based on light microscopy. In the differential diagnosis, other tumours of small cells have to be taken into account

Krwioplucie jako objaw pierwotnego, wieloogniskowego naczyniakomięsaka płuc

  Pierwotny naczyniakomięsak płuc jest rzadko spotykanym nowotworem występującym w naczyniach tętniczych i żylnych płuc. Choroba charakteryzuje się gwałtownym przebiegiem i złym rokowaniem. Ze względu na niecharakterystyczne objawy kliniczne i obraz radiologiczny rozpoznanie jest trudne, a jego podstawę stanowi badanie histopatologiczne bioptatów lub materiału resekcyjnego. W pracy zaprezentowano przypadek 70-letniego mężczyzny, palacza tytoniu, u którego głównym objawem choroby było niewielkie, występujące od 2 miesięcy krwioplucie. W tomografii komputerowej klatki piersiowej uwidoczniono zmiany guzkowe w miąższu płuc z towarzyszącym obszarem typu „matowej szyby”. Z uwagi na fakt, że badanie bioptatów pobranych w trakcie bronchoskopii nie pozwoliło na ustalenie ostatecznego rozpoznania, konieczne było wykonanie wideotorakoskopii z biopsją opłucnej i płuca. Wynik badania histopatologicznego wykazał obecność utkania naczyniakomięsaka. Wyniki dodatkowych badań obrazowych nie potwierdziły dodatkowych pozapłucnych ognisk choroby i ostatecznie rozpoznano pierwotnego naczyniakomięsaka płuc. Chory zmarł trzy miesiące po pojawieniu się pierwszych objawów choroby. Przedstawiony opis przypadku zwraca uwagę na konieczność uwzględnienia pierwotnego naczyniakomięsaka płuc w diagnostyce różnicowej przyczyn krwioplucia u chorego z obecnością zmian guzkowych w płucach.

Metastasising leiomyoma of the uterus with pulmonary involvement — case report

  Benign metastasising leiomyoma (BML) is characterised by extrauterine smooth muscle tumours in women after surgical treatment for uterine leiomyoma. Usually manifested as solitary or multiple focal lesions in various organs, it imposes a scrutinous diagnostic work-up to exclude a malignant disease and requires confirmation in microscopic examination of the extrauterine focus. The authors present a case of a 56-year-old woman with BML manifesting as bilateral multiple pulmonary nodules, with a tentative diagnosis of a disseminated malignant disease of mesenchymal origin. The patient underwent multiple diagnostic tests, which excluded malignancy. The definite diagnosis was established after the microscopic reevaluation of an excised pulmonary nodule. The patient is monitored with chest magnetic resonance. BML should be considered in the differential diagnosis of multiple pulmonary nodules in asymptomatic women. Patients with BML require long-term monitoring, therefore the selected imaging method should not carry the risk of cumulative side effects.

Significance of congestive heart failure as a cause of pleural effusion: Pilot data from a large multidisciplinary teaching hospital

Background: Epidemiological data on the causes of pleural effusion (PE) are scarce. Data on the local prevalence of various causes of PE may play a crucial role in the management strategy of patients with PE. The aim of the study was to investigate the causes of PE and to assess 30-day mortality rate in unselected adult patients treated in a large, multidisciplinary hospital. Methods: Retrospective analysis of medical records, including chest radiographs, of 2835 consecutive patients admitted to the hospital was performed. Radiograhic signs of PE were found in 195 of 1936 patients in whom chest radigraphs were available. These patients formed the study group. Results: The leading causes of PE were as follows: congestive heart failure (CHF; 37.4%), pneumonia (19.5%), malignancy (15.4%), liver cirrhosis (4.2%) and pulmonary embolism. The cause of PE in 6.7% patients was not established. There was a significant predominance of small volume PE as compared to a moderate or large volume PEs (153, 28 and 14 patients, respectively). Almost 80% of patients with CHF presented with small volume PE, while almost 50% of patients with malignant PE demonstrated moderate or large volume PE. Thirty-day mortality rate ranged from 0% for tuberculous pleurisy to 40% for malignant PE (MPE). Conclusions: Pleural effusion was found in 10.1% of patients treated in a large multidisciplinary hospital. CHF was the leading cause of PE. Although 30-day mortality in patients with CHF was rela­tively high, it was lower than that in parapneumonic PE and MPE

Left brachiocephalic vein stenosis and infectious aortitis: two unusual causes of Ortner’s syndrome

Ortner’s syndrome (also known as cardiovocal syndrome) is defined as hoarseness due to compression of the left recurrent laryngeal nerve by an enlarged left atrium or enlarged thoracic vessels. We describe two cases of Ortner’s syndrome with an unusual underlying vascular pathology. In the first patient, Ortner’s syndrome was a consequence of left brachiocephalic vein stenosis resulting in collateral circulation filling the aorto-pulmonary window. The second patient developed a thoracic aortic aneurysm due infectious aortitis. Both patients required careful scrutiny in differential diagnosis because of their complex past medical history and concomitant diseases.Ortner’s syndrome (also known as cardiovocal syndrome) is defined as hoarseness due to compression of the left recurrent laryngeal nerve by an enlarged left atrium or enlarged thoracic vessels. We describe two cases of Ortner’s syndrome with an unusual underlying vascular pathology. In the first patient, Ortner’s syndrome was a consequence of left brachiocephalic vein stenosis resulting in collateral circulation filling the aorto-pulmonary window. The second patient developed a thoracic aortic aneurysm due infectious aortitis. Both patients required careful scrutiny in differential diagnosis because of their complex past medical history and concomitant diseases

Is a normal chest radiograph sufficient to exclude pulmonary abnormalities potentially associated with chronic cough?

Introduction: There are few original studies on the true role of normal chest radiograph (CXR) in exclusion of pulmonary conditions that may be associated with chronic cough. Thus, the aim of the study was to assess whether a plain CXR is a sufficient tool to exclude relevant pulmonary causes of chronic cough. Material and methods: A retrospective analysis of chest computed tomography (CT) scans in non-smoking patients with chronic cough and normal CXR was performed. The percentage of individuals in whom chest CT revealed relevant abnormalities was compared with the percentage of patients with irrelevant findings or normal chest CT scans. The negative predictive value (NPV) of the CXR in diagnosing the causes of chronic cough was calculated as a proportion of true negative CXRs (normal CXR AND irrelevant CT findings OR normal CT scan) to all negative CXRs (all patients, who had both a CXR and CT scan). Results: The study group consisted of 59 adult patients with chronic cough, normal CXR and CT scan performed to diagnose the cause of chronic cough. In 21 patients (21/59, 36%), chest CT revealed abnormalities that were classified as relevant to chronic cough. The most frequent were: bronchiectasis (7/59, 11.9%), bronchial wall thickening (6/59, 10.2%) and mediastinal lymphadenopathy (5/59, 8.5%). The NPV of a CXR in diagnosing the causes of chronic cough was 64%. Conclusions: In conclusion, the NPV of CXR in diagnosing pulmonary causes of chronic cough is relatively low. Thus, plain CXR seems to be insufficient to exclude pulmonary diseases potentially associated with chronic cough

Hemorrhagic parapneumonic effusion in a 64 year-old patient as the first symptom of hemophilia B

Hemophilia B is an inherited, X chromosome-linked disease. It is usually diagnosed in childhood, sometimes in adolescence. The commonest symptoms include spontaneous or post-traumatic bleeding into the joints and/or muscles, as well as mucosal bleeding. Respiratory symptoms are rarely reported. We present the case of a 64 year-old man in whom bloody parapneumonic effusion (hemothorax) was the first symptom of hemophilia B. The reason for prolonged activated partial thromboplastin time (APTT) found on admission has not been elucidated. Since antibiotic therapy and pleural tube thoracostomy with intrapleural streptokinase were found to be ineffective, video-assisted thoracic surgery was performed with the right lung decortication. Post-operative treatment was complicated by massive pleural bleeding requiring two subsequent thoracotomies. Additional blood tests revealed factor IX deficiency and resulted in hemophilia B being diagnosed. The presented case proves that hereditary bleeding disorders may be diagnosed even in late adulthood. Intrapleural bleeding related to pneumonia and pleural inflammation might be the first presenting symptom. Hemophilia should be considered as a potential cause of APTT prolongation, even in an elderly patient with atypical presentation. Explaining the reason for APTT prolongation before the surgical procedure could have allowed to avoid severe bleeding in the described patient.Hemofilia B jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, związaną z chromosomem X. Rozpoznawana jest najczęściej w dzieciństwie lub młodości, a do jej typowych objawów należą samoistne lub związane z urazem krwawienia do mięśni i stawów, a także krwawienia z błon śluzowych. Objawy ze strony układu oddechowego są rzadko opisywane. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 64-letniego mężczyzny, u którego krwisty wysięk parapneumoniczny (spełniający kryteria hemothorax) był objawem prowadzącym do rozpoznania hemofilii. Stwierdzone przy przyjęciu do szpitala wydłużenie APTT nie zostało wyjaśnione w pierwszej fazie hospitalizacji. Próby leczenia powikłanego wysięku parapneumonicznego antybiotykami, drenażem i fibrynolizą wewnątrzopłucnową okazały się nieskuteczne. Nawracające po zabiegu wideotorakoskopowej dekortykacji prawego płuca krwawienie do opłucnej skłoniło do podjęcia rozszerzonych badań układu krzepnięcia. Na podstawie ich wyników stwierdzono obniżoną aktywność czynnika IX i rozpoznano łagodną postać hemofilii B. Przedstawiony przypadek dowodzi, że wrodzony niedobór czynnika IX może być rozpoznany nawet w późnym wieku, a pierwsze objawy skazy krwotocznej mogą dotyczyć układu oddechowego. Dlatego też hemofilię należy uwzględnić w diagnostyce przyczyn wydłużonego APTT także u osób w starszym wieku. Wyjaśnienie przyczyny wydłużenia APTT przed planowanym zabiegiem operacyjnym pozwoliłoby uniknąć ciężkich powikłań pooperacyjnych u opisanego przez nas chorego

The interpretation of carbon monoxide diffusing capacity test depending of hemoglobin concentration

The carbon monoxide diffusion capacity (DLCO) is among others dependent of the hemoglobin value. The result of DLCO test in patients with anemia change when we adjust DLCO for hemoglobin (Hb) concentration. The aim of the study was to estimate if the differences between result of DLCO and DLCO/VA before and after adjust the Hb value can change the interpretation of the test in the group with normal and low value of Hb. The study group consist of 25 patients with normal level of Hb (group A) and 21 ones with anemia (group B). All studied have been done spirometry, bodypletyzmografy and DLCO test. All tests were made on the SensorMedics. The DLCO test was made in the single breath diffusing capacity program Results. The values of the Hb in the group A were above 13g/dl for female and 14g/dl for man. In the group B the Hb value were less then 10g/dl. In the group A the middle Hb concentration was 14,49 &plusmn; 1,36g/dl. DLCO and DLCO/VA before and after Hb value adjusted were 91,4 &plusmn; 17,98 vs. 90,7 &plusmn; 17,58 % i 101,5 &plusmn; 19,46 vs. 100,7 &plusmn; 18,65% (p > 0,05) In the group B the middle Hb concentration was 8,77 &plusmn; 0,97g/dl. DLCO and DLCO/VA before and after Hb value adjusted were: 57,05 &plusmn; 17,55 vs.72,19 &plusmn; 25,27% i 67,57 &plusmn; 11,18 vs. 84,66 &plusmn; 14,62% (p < 0,05) Conclusions: 1.The were non statistically important change in the DLCO test results after consideration on Hb level in the studied group without anemia, so in the patients with normal level of Hb the DLCO test result doesn't change the interpretation of the test after the consideration on Hb concentration 2. In patients with anemia we shout adjust the Hb value to the DLCO test because the results with out this can completely change the interpretation of the test and clinical diagnosis