Physical space description of decorated quasicrystals

In this paper the systematic method of dealing with the arbitrary decorations of quasicrystals is presented. The method is founded on the average unit cell formalism and operates in the physical space only, where each decorating atom manifests itself just by an additional component of the displacement density function in the average unit cell. Such approach allows us to use almost all classical crystallography algorithms for structure refining based on experimental data and may meaningly decrease the number of parameters which have to be fit. Further help for such analysis may be the use of proposed recently average Patterson function, here applied to decorated sets. As an example we present a description of a class of decorated quasicrystals based on Sturmian sequence of two interatomic spacings: we calculate explicitly structure factor, the shape of average Patterson function and give an algorithm for pattern analysis.Comment: 17 pages, 5 figure

The effects of testosterone replacement therapy in men with age-dependent hypogonadism on body composition, and serum levels of leptin, adiponectin, and C-reactive protein

Introduction: Age-related hypogonadism in men leads to abnormal body composition development and overproduction of inflammatory cytokines, and thus has atherogenic and potentially cancer promoting effects. The aim of the study was to assess the effect of agedependent testosterone deficiency replacement in men on body composition, serum leptin, adiponectin, and C-reactive protein levels. Material and methods: Men aged 50–65 years (56.0 ± 5.7, average ± SD), with total testosterone levels < 4 ng/mL, and clinical symptoms of hypogonadism were divided into two groups of 20 men and treated with testosterone (200 mg/two weeks intramuscularly) or placebo during 12 months. Results: Twelve months of treatment with testosterone led to body mass index (BMI) and fat mass (FM) decrease from 26.6 ± 2.1 to 26.1 ± 1.8 kg/m2, p < 0.05, and from 17.0 ± 4.4 to 15.6 ± 4.0 kg, p < 0.05, respectively. Body mass index and FM did not change in placebo-receiving subjects. Serum leptin and highly selective C-reactive protein (hsCRP) levels in testosterone group decreased from 6.2 ± 1.4 to 4.0 ± 1.2 μg/L, p < 0.05, and from 1.4 ± 1.2 to 1.0 ± 1.0 mg/L, p < 0.05 after 12 months, respectively. Adiponectin increased from 7.6 ± 2.5 μg/mL to 9.4 ± 2.8 μg/mL, p < 0.05 in the same time. In the placebo group serum leptin, adiponectin, and hsCRP levels did not change significantly. Conclusions: Testosterone replacement in men with age-related hypogonadism causes a decrease in body mass index, fat mass, serum leptin, and C-reactive protein levels and increases serum adiponectin levels.

Fetuina A u szczupłych i otyłych kobiet z zespołem policystycznych jajników

Introduction: The aim of this study was to estimate serum fetuin-A levels in lean and obese women with polycystic ovary syndrome (PCOS) and to find possible relationships between fetuin-A, metabolic factors and androgens in these patients.Material and methods: In 25 lean (18–38 years, BMI 17.5–25.0 kg/m2) and 15 obese women (20–41 years, BMI 28.1–53.2 kg/m2) with PCOS, anthropometric indices and body composition were measured. Fasting serum fetuin-A, adiponectin, leptin, glucose, lipids, hsCRP, insulin, androgens and SHGB levels were estimated.Results: There was no significant difference in serum fetuin-A levels between lean and obese patients: 0.54 ± 0.13 g/L and 0.60 ± 0.14 g/L, respectively. We noted a correlation between BMI and leptin levels (r = 0.88; p < 0.0001) and a nearly significant negative correlation between BMI and adiponectin levels (r = –0.53; p = 0.11) in all subjects. In lean patients, we found a correlation between fetuin-A levels and ALT activity (r = 0.44; p < 0.05). In all participants, fetuin-A correlated directly with DHEA-S levels (r = 0.44; p < 0.03).Conclusions: Serum fetuin-A levels were similar in lean and obese women with PCOS. We found an association between fetuin-A levels and ALT activity in lean patients and between fetuin-A levels and DHEA-S in all women. The role of fetuin-A in the mechanisms of insulin resistance, and its potential impact on androgenic hormones production in women with PCOS, need to be tested in further studies. (Endokrynol Pol 2014; 65 (5): 371–376)Wstęp: Celem pracy było porównanie stężenia fetuiny A w surowicy u szczupłych i otyłych kobiet z zespołem policystycznych jajników (PCOS) oraz ocena, czy istnieją zależności między stężeniem tego białka a wskaźnikami metaboliczymi i androgenami w tej grupie chorych.Materiał i metody: U 25 szczupłych (wiek 18–38 lat, BMI 17,5–25,0 kg/m2) i 15 otyłych kobiet (wiek 20–41 lat, BMI 28,1–53,2 kg/m2) z PCOS dokonano pomiarów antropometrycznych i składu ciała, oraz określono na czczo stężenie fetuiny A, adiponektyny, leptyny, glukozy, lipidów, hsCRP, AlAT, insuliny, androgenów i SHBG.Wyniki: Między grupami kobiet szczupłych i otyłych nie stwierdzono różnicy w zakresie stężenia fetuiny A, które wynosiło odpowiednio 0,54 ± 0,13 g/l i 0,60 ± 0,14 g/l. Wykazano silną korelację między BMI i leptyną (r = 0,88; p < 0,0001) i niemal znamienną ujemną korelację między BMI a adiponektyną (r = –0,53; p = 0,11) u wszystkich badanych kobiet. Wśród szczupłych uczestniczek wykazano korelację między stężeniem fetuiny A a aktywnością AlAT (r = 0,44; p < 0,05), zaś u wszystkich badanych korelację między stężeniem fetuiny A i DHEA-S (r = 0,44; p < 0,03).Wnioski: Stężenie fetuiny A u szczupłych i otyłych kobiet było podobne. Wykazano zależność między stężeniem fetuiny A i aktywnością AlAT u szczupłych, oraz między stężeniem fetuiny A i DHEA-S u wszystkich badanych. Wyjaśnienie udziału fetuiny A w mechanizmach powstawania insulinooporności i ewentualnego wpływu na produkcję androgenów u kobiet z PCOS wymaga prowadzenia dalszych badań. (Endokrynol Pol 2014; 65 (5): 371–376

Robust and Efficient Planning using Adaptive Entropy Tree Search

In this paper, we present the Adaptive EntropyTree Search (ANTS) algorithm. ANTS builds on recent successes of maximum entropy planning while mitigating its arguably major drawback - sensitivity to the temperature setting. We endow ANTS with a mechanism, which adapts the temperature to match a given range of action selection entropy in the nodes of the planning tree. With this mechanism, the ANTS planner enjoys remarkable hyper-parameter robustness, achieves high scores on the Atari benchmark, and is a capable component of a planning-learning loop akin to AlphaZero. We believe that all these features make ANTS a compelling choice for a general planner for complex tasks

Wypoczynek w cieniu krwawej wojny : Kaukaz na mapie podróżniczej w XIX wieku

Już Piotr I Wielki i Katarzyna II dążyli do bliższego poznania i opisania Kaukazu, widząc w nim potencjalny cel rosyjskiej ekspansji. Rzeczywiste zainteresowane regionem zaczęło się jednak dopiero w XIX wieku, po wstąpieniu na tron cara Aleksandra I. Podporządkowanie Gruzji oraz wytyczenie tzw. linii kaukaskiej utworzyło granicę pomiędzy wpływami rosyjskimi na Kaukazie a terenami zamieszkiwanymi przez miejscowe ludy, walczące o swoją suwerenność. W opinii większości Rosjan linia ta stanowiła również granicę pomiędzy cywilizacją a „dzikimi”, których należało ucywilizować siłą. W cieniu brutalnej kampanii militarnej Kaukaz w XIX wieku stał się miejscem niezwykle atrakcyjnym turystycznie, przyciągającym wielu po-dróżników o zupełnie odmiennych celach oraz upodobaniach. Szukający wytchnienia i chcący podreperować swoje zdrowie kuracjusze chętnie odwiedzali popularne na Kaukazie łaźnie i uzdrowiska. Bogate damy i angielscy dżentelmeni podróżowali na wschodnie tereny Imperium Rosyjskiego, aby na własne oczy ujrzeć Czerkiesów: ostatnich „szlachetnych dzikich” rycerzy Europy. Oprócz turystów na Kaukaz mimowolnie udawało się również wielu zesłańców, karnie wcielanych do carskiej armii. Wśród nich znajdowali się zarówno polscy, jak i rosyjscy spiskowcy. W artykule tym ukazuję proces kształtowania się turystycznego obrazu Kaukazu w wyobraźni zbiorowej XIX-wiecznego społeczeństwa rosyjskiego. Interesuje mnie, jakie elementy tworzyły podstawę tego wyobrażenia oraz jak różniło się ono od polskiej i zachodnioeuropejskiej perspektywy postrzegania Kaukazu

Whisky oraz smoking jako narzędzia etnografa i antropologa : Jan Czekanowski na służbie jego książęcej mości

In 1907, a German scientific expedition was held to explore a fairly unknown region of Central Africa. It was also the first non-European expedition of Jan Czekanowski who served as an ethnographer and anthropologist. In my article I want to ponder upon the influences of the expedition on the Polish researcher and the ways in which it shaped his beliefs and research perspective. Another important topic for me is the problem of colonialism, clearly visible and taken note of by Czekanowski in his journals

Making “Mediterranean Migrants”: Geopolitical Transitions, Migratory Policy, and French Conceptions of the Mediterranean in the 20th Century

Despite the fact that most migrants in mid-20th century France came from the western Mediterranean, the relationship between conceptions of migrants and conceptions of the Mediterranean is poorly understood. This article analyzes both how French policy debates about migrants borrowed from discourses about the Mediterranean and its inhabitants, as well as how these debates reveal changing ideas about the Mediterranean as the frontier of “Europe.” To this end, the article examines four periods of geopolitical reconfigurations when migratory patterns and policies were reworked: as a result of World War I, in the wake of World War II, during the 1950s and 1960s with decolonization and European integration, and in the midst of economic crises and European enlargement since the 1970s. During the course of the 20th century, the concept of the “Mediterranean migrant,” as well as the “Mediterranean” itself, increasingly referred to persons from the southern shore of the Mediterranean, rather than from Southern Europe. This shift, in conjunction with an increasingly united Europe, has several implications for migrants’ inclusion in the nation-state and European Union.Malgré le fait que la plupart des migrants en France au mitan du xxe siècle soient issus des pays de la Méditerranée occidentale, la relation entre les conceptions des immigrés et les conceptions de la Méditerranée reste peu connue. Cet article analyse à la fois comment les débats sur la politique migratoire française sont marqués par les discours sur la Méditerranée et ses habitants, ainsi que la façon dont ces débats révélèrent l’évolution des idées sur « la Méditerranée » comme frontière de « l’Europe ». A cette fin, l’article examine quatre périodes de recompositions géopolitiques où les circuits et les politiques migratoires furent révisés : à l’issue de la première guerre mondiale, à la suite de la seconde guerre mondiale, dans les années 1950 et 1960 avec la décolonisation et l’intégration européenne, et enfin, au milieu des crises économiques et de l’élargissement du Marché Commun et l’Union européenne depuis les années 1970. Au cours du xxe siècle, le concept de « l’immigré méditerranéen », ainsi que celui de « la Méditerranée » elle-même, se référèrent de plus en plus aux personnes provenant de la rive sud de la Méditerranée, plutôt qu’à ceux de l’Europe méridionale. Ce changement, dans le contexte d’une Europe de plus en plus unie, entraîne plusieurs conséquences sur les possibilités d’inclusion des migrants dans l’État-nation et l’Union européenne