Apikal rezeksiyonlarda, yönlendirilmiş doku rejenerasyon yöntemine göre kollagen membran ile demineralize kemik matriksinin iyileşmeye etkileri ve değişik kanal patlarının kullanımı

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.68 SUMMARY In this study, we investigated and compared the effects of diaket and polycarboxylate cement as the root canal sealer following apical resection operations in 20 cases. In 20 cases, bovine type I collagen membranes were placed to cover the lesions and in 20 cases, DFDBA+bovine type I collagen membranes have been applied into the defect regions. In these two groups, we used diaket as a canal sealer. The results were evaluated radiographically and clinically for 1, 3, 6, 12, 18 months postoperatively. The analysis revealed that diaket can be prefered as a canal sealer. Bovine type I collagen membrane and DFDBA were well tolerated, did not induce an inflammatory response, or delay healing. There was no allergic response to the collagen membrane and DFDBA. Guided tissue regeneration principles with DFDBA can be applied to the healing of large periapical lesions.67 ÖZET Bu çalışmada, apikal rezeksiyon hastalarında kanal dolgu maddesi olarak polikarboksilat siman ile diaket uygulandı. 20'şer hastadan oluşan bu iki grup iyileşmeye olan katkıları açısından değerlendirildiler. Kanal dolgu maddesi olarak diaket kullanılan hastalarda apikal rezeksiyon kavitelerinde Yönlendirilmiş Doku Rejenerasyon tekniğine göre kollagen membran ve kollagen membran+DKDKA uygulandı. 20'şer hastadan oluşan bu gruplar, kanal dolgu maddesi olarak diaket uygulanan kontrol grubuyla iyileşmeye olan katkıları açısından karşılaştırıldılar. Olgular klinik ve radyolojik olarak 1.,3.,6.,12. ve 18. aylarda incelendi. Bu incelemeler sonucunda kanal dolgu maddesi olarak diaketin polikarboksilat simana tercih edilebileceği görüldü. Kollagen membranm ve DKDKA'nın manüplasyonunun kolay olduğu, herhangi bir allerjik reaksiyon, ensizyon yerinde açılma, enfeksiyon veya greft atılım reaksiyonuna yol açmadığı saptandı. YDR tekniği ve YDR+DKDKA uygulanan olgularda özellikle büyük periapikal defektlerde, takip süresince bu materyallerden beklenen katkının sağlandığı tespit edild

OTOJEN DİŞ KEMİK GREFTİNİN BİYOLOJİK ÖZELLİKLERİ VE KLİNİK KULLANIMI

Kemik dokunun tamiri ve yenilenmesinde, allogreft, ksenogreft ve sentetik kemik greftlerinin eksikliklerinin üstesinden gelebilecek ve otojen kemik greftlerine benzer kemik rejenerasyon kapasitesine sahip yeni materyaller geliştirmek için çalışmalar devam etmektedir. Otojen diş kemik greftleri, fiziksel ve biyolojik yapısı kemik doku ile benzer olan bir materyaldir. Bu greft, inorganik ve organik olmak üzere iki bileşene sahiptir. Organik yapı içerisinde yer alan kemik morfogenetik proteinleri, kollajen ve kollajen olmayan proteinler ile inorganik yapının oluşumunda bir iskelet görevi görür. İnorganik yapının büyük bir yüzdesini oluşturan hidroksiapatit kristalleri dokuya dayanıklılık kazandırır veorganik yapı ile birlikte yeni kemik doku oluşumunu sağlar. Bu derleme, geleneksel kemik greft materyallerine göre daha iyi bir alternatif olarak hizmet edebileceği düşünülen otojen dişkemik greftleri hakkında bilgi sunmaktadır

Survival and Success of implants with Laser-LokMicrochannels: A Retrospective Study of Cases with 5-YearFollow-Up

Purpose: The use of osseointegrated implants as an endoestal anchorage device to provide support for dental prostheses is a reliableand widely accepted treatment modality. The purpose of this study was to evaluate the long-term clinical performance of a dentalimplant system.Material and Methods: One hundred fifty-five consecutive patients (71 men, 84 women), aged between 18 and 72 years (mean: 54years) participated in this study. A total of 500 implants (internal; BioHorizons, Birmingham, AL, USA) were inserted. The cases wereexamined retrospectively in order to evaluate the clinical efficiency of BioHorizons implants placed and to determine the success rateof implant supported prostheses after a 5-year follow-up period. All implants were assessed clinically and radiographically on a yearlybasis. Results: The 5-year cumulative success rates for maxillary and mandibular implants were 98.7% and 99.6%, respectively. Among allexamined implants, 4 failed to osseointegrate before loading, they were surgically removed and were considered as early failures.Failed implants were not associated with any clinical signs of periimplant infection with suppuration. The most common prostheticcomplication was abutment screw loosing.Conclusion: Within the limitations of the observation period and sample number, the present findings confirmed sufficient success andsurvival rates for the implants placed in mandible as well as implants placed in the maxilla after a 5-year period