Preface to special section on Arctic Ocean Model Intercomparison Project (AOMIP) Studies and Results

Author Posting. © American Geophysical Union, 2007. This article is posted here by permission of American Geophysical Union for personal use, not for redistribution. The definitive version was published in Journal of Geophysical Research 112 (2007): C04S01, doi:10.1029/2006JC004017.This research is supported by the National Science Foundation Office of Polar Programs under cooperative agreements (OPP-0002239 and OPP-0327664) with the International Arctic Research Center, University of Alaska Fairbanks

Tidal motion enhancement around islands

Tidally-generated, trapped motions can significantly enhance and modify sea level and currents in the island proximity. The analytical solution for incident waves interacting with a cylindrical island with a circular sill has been constructed to investigate this phenomenon. To derive solutions for the scattering problems simple Sverdrup and Kelvin waves are used as incident waves. The amplification of the signal along the island perimeter has shown to be a function of frequency, relative dimensions of the island and the circular sill surrounding the island, relative sill depth, and the bottom friction. Although the incident diurnal tide may be amplified through the resonant response, this resonance occurs in the shallow water where the bottom friction damps the effect. The dispersion equation shows that the geometry of the problem favors amplification of semidiurnal tides. Analytical solutions obtained by superposition of the incident and scattered waves around an island are used to explain the observed peculiarities of tides in the vicinity of the Pribilof Islands, Bering Sea

APROKSYMACJA CHARAKTERYSTYKI STRUMIENIOWO-PRĄDOWEJ PRZETWORNIKA ELEKTROMECHANICZNEGO WYKORZYSTUJĄCA WYNIKI POMIARÓW

A Hamiltonian model of an electromechanical actuator requires an approximation of its flux-current characteristic. It can be made using a piecewise affine function, based on sets of corresponding points in the spaces of flux and current. In the paper four original methods of constructing these sets based on measurements results are presented. The best results are obtained using methods that incorporate the computed value of the magnetic field coenergy in the modeled machine.Hamiltonowski model przetwornika elektromechanicznego wymaga aproksymacji jego charakterystyki strumieniowo-prądowej. Można jej dokonać kawałkami afinicznie w oparciu o zbiory odpowiadających sobie punktów w przestrzeniach prądów i strumieni. W artykule przedstawiono cztery oryginalne metody konstrukcji tych zbiorów w oparciu o dane pomiarowe. Najlepsze rezultaty osiągnięto za pomocą metod wykorzystujących obliczoną wartość koenergii pola w maszynie

TIDE-TSUNAMI INTERACTIONS

In this paper we investigate important dynamics defining tsunami enhancement in the coastal regions and related to interaction with tides. Observations and computations of the Indian Ocean Tsunami usually show amplifications of the tsunami in the near-shore regions due to water shoaling. Additionally, numerous observations depicted quite long ringing of tsunami oscillations in the coastal regions, suggesting either local resonance or the local trapping of the tsunami energy. In the real ocean, the short-period tsunami wave rides on the longer-period tides. The question is whether these two waves can be superposed linearly for the purpose of determining the resulting sea surface height (SSH) or rather in the shallow water they interact nonlinearly, enhancing/reducing the total sea level and currents. Since the near–shore bathymetry is important for the run-up computation, Weisz and Winter (2005) demonstrated that the changes of depth caused by tides should not be neglected in tsunami run-up considerations. On the other hand, we hypothesize that much more significant effect of the tsunami-tide interaction should be observed through the tidal and tsunami currents. In order to test this hypothesis we apply a simple set of 1-D equations of motion and continuity to demonstrate the dynamics of tsunami and tide interaction in the vicinity of the shelf break for two coastal domains: shallow waters of an elongated inlet and narrow shelf typical for deep waters of the Gulf of Alaska

A new high-resolution unstructured grid finite volume Arctic Ocean model (AO-FVCOM) : an application for tidal studies

Author Posting. © American Geophysical Union, 2009. This article is posted here by permission of American Geophysical Union for personal use, not for redistribution. The definitive version was published in Journal of Geophysical Research 114 (2009): C08017, doi:10.1029/2008JC004941.A spherical coordinate version of the unstructured grid 3-D FVCOM (finite volume coastal ocean model) has been applied to the Arctic Ocean to simulate tides with a horizontal resolution ranging from 1 km in the near-coastal areas to 15 km in the deep ocean. By accurately resolving the irregular coastlines and bathymetry in the Arctic Ocean coastal regions, this model reproduces the diurnal (K1 and O1) and semidiurnal (M2 and S2) tidal wave dynamics and captures the complex tidal structure along the coast, particularly in the narrow straits of the Canadian Archipelago. The simulated tidal parameters (harmonic constituents of sea surface elevation and currents) agree well with the available observational data. High-resolution meshes over the continental shelf and slope capture the detailed spatial structure of topographic trapped shelf waves, which are quite energetic along the Greenland, Siberia, and Spitsbergen continental slope and shelf break areas. Water stratification influences the vertical distribution of tidal currents but not the water transport and thus tidal elevation. The comparison with previous finite difference models suggests that horizontal resolution and geometric fitting are two prerequisites to simulate realistically the tidal energy flux in the Arctic Ocean, particularly in the Canadian Archipelago.This research was supported by the NSF Office of Polar Programs through grants OPP ARC-0712903, ARC- 0732084, and ARC-0804029 for C. Chen, G. Gao, and G. Cowles; OPP ARC-0804010 and ARC-0712848 for A. Proshutinsky; OPP ANT-0523223, ARC0712848, NOAA Cooperative Agreement NA17RJ1223 (409) and the WHOI Smith Chair for R. C. Beardsley. J. Qi was supported by the SMAST fishery program under NOAA grants NA04NMF4720332 and NA05NMF4721131. The spherical coordinate version of FVCOM was developed with initial funds from NSF grants OCE-0606928 and OCE- 0726851. Gao was also supported by the Chinese NSF Arctic Ocean grant under contract 40476007

Efficacy and Tolerability of Acebutolol SR in Hypertension

Wstęp Celem badania było porównanie skuteczności hipotensyjnej i bezpieczeństwa nowej formy tabletek acebutololu o przedłużonym uwalnianiu w dawce 400 mg do stosowania raz dziennie i standardowej tabletki acebutololu 200 mg, podawanej 2 razy dziennie u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym stopnia 1 i 2. Materiał i metody Badanie z losowym doborem chorych przeprowadzone metodą podwójnie ślepej próby z naprzemiennym schematem leczenia objęło 41 pacjentów obu płci. Okres badania pacjenta wynosił 9 tygodni, w tym na początku przez 7 dni podawano placebo. Zgodnie z randomizacją, w I fazie leczenia chorzy z grupy I otrzymywali przez 4 tygodnie tabletkę acebutololu SR 400 mg rano (lek A) i placebo wieczorem, a chorzy z II grupy 2 razy dziennie tabletkę standardową 200 mg w odstępach co 12 godzin (lek B). Po zakończeniu 4-tygodniowej I fazy leczenia w II fazie dokonano zamiany sposobu leczenia: grupie I, otrzymującej wcześniej lek A, podawano przez 4 tygodnie lek B, a chorzy z II grupy otrzymywali lek A. Skuteczność i bezpieczeństwo leku oceniano za pomocą 24-godzinnego ABPM, dokonywanego ostatniego dnia przyjmowania placebo oraz ostatniego dnia aktywnego leczenia I i II fazy oraz badania lekarskiego, w trakcie którego mierzono także spoczynkowe ciśnienie tętnicze w pozycji siedzącej i stojącej. Rejestrowano działania niepożądane leczenia i wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki Acebutolol SR 400 mg stosowany raz na dobę po 4-tygodniowym leczeniu obniżył istotnie wartości SBP w pozycji siedzącej o 18,5 &plusmn; 9,1 mm Hg i DBP o 15,8 &plusmn; 6,6 mm Hg (p = 0,001). Jego skuteczność hipotensyjna była porównywalna ze skutecznością standardowych tabletek acebutololu 200 mg podawanych 2 razy na dobę (redukcja SBP o 16,5 &plusmn; 10,0 mm Hg i DBP o 13,2 &plusmn; 6,7 mm Hg, p = 0,001). Oba leki wykazywały również podobny wpływ na spoczynkową HR, powodując jej redukcję w stosunku do wartości wyjściowych po przyjęciu acebutololu SR 400 mg o 6,9 &plusmn; 6,8/min (p = 0,001), a po tabletkach standardowych 200 mg stosowanych 2 razy dziennie o 4,6 &plusmn; 10,2/min (p < 0,05). Analiza wartości SBP i DBP z 24-godzinnego ABPM - z całej doby i wybranych okresów doby - potwierdziła wyniki pomiarów w spoczynku, wykazując zbliżoną redukcję ciśnień przez oba leki (p = NS). Stwierdzono, że efekt hipotensyjny oraz wpływ na HR po stosowaniu acebutololu SR 400 mg raz dziennie utrzymywały się przez całą dobę. Wnioski Wykazano, że skuteczność hipotensyjna acebutololu SR 400 mg utrzymuje się dłużej niż 24 godziny. W badanej grupie pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym stopnia 1 i 2 acebutolol o przedłużonym uwalnianiu stosowany w dawce 400 mg raz dziennie i standardowa postać acebutololu w dawce 200 mg 2 razy dziennie, były lekami o porównywalnej skuteczności i tolerancji. Zamiana jednego leku na drugi umożliwiała utrzymanie dotychczasowego efektu hipotensyjnego bez wystąpienia niekorzystnych reakcji.Background The aim of the study was to compare antihypertensive effect and safety of new slow-release formula of acebutolol SR (400 mg tablets) administered once daily with the standard formula (tablets containing 200 mg) given twice a day in patients with essential hypertension, WHO grade I and II. Material and methods Randomized, double-blind placebo controlled, cross-over study was performed in 41 female and male hypertensive patients. 7 day placebo period was followed by 8 weeks of active treatment. According to randomization in the I phase of treatment patients were treated for 4 weeks with: acebutolol SR tablet 400 mg given in the morning followed by one placebo tablet in the evening (group I) or standard tablet of acebutolol 200 mg every 12 hours (group II). After 4 weeks lasting phase I of the study the second phase was based on cross-over: previously treated group with acebutolol SR 400 mg was switched to standard acebutolol 200 mg twice a day. In the opposite group acebutolol SR 400 mg once daily was given. Antihypertensive efficacy was evaluated by 24 hour ambulatory blood pressure monitoring within the last day of placebo administration and the last day of active treatment of phase I and phase II. During physical examination resting blood pressure in the sitting and standing position were measured. Adverse effects of medication and laboratory results were analysed. Results After 4 weeks acebutolol SR 400 mg given once daily decreased significantly systolic and diastolic blood pressure by 18,5 &plusmn; 9,1 mm Hg and 15,8 &plusmn; 6,6 mm Hg respectively (p < 0,001) in the sitting position and the effect was comparable with the antihypertensive efficacy of standard tablets of acebutolol 200 mg given twice daily (systolic and diastolic blood pressure reduction by 16,5 &plusmn; 10 mm Hg and 13,2 &plusmn; 6,7 mm Hg respectively). Both formulas exerted comparable effect on resting heart rate: after acebutolol SR 400 mg and acebutolol 200 mg twice daily heart rate diminished by 6,9 &plusmn; 6,8/min (p < 0,001) and 4,6 &plusmn; 10,2/min (p < 0,05) as compared with baseline conditions. These results were confirmed by 24 hour ambulatory blood pressure monitoring. 24 ABPM showed prolonged effect of acebutolol SR 400 mg on blood pressure and heart rate. Conclusions Our results indicate prolonged antihypertensive effect of acebutolol SR 400 mg lasting more than 24 hours. In the studied group of patients with essential hypertension, WHO grade I and II, acebutolol SR 400 mg given once daily and standard acebutolol 200 mg given twice a day demonstrated the comparable antihypertensive efficacy and tolerability. The study clearly showed that it was possible to maintain the equipotent antihypertensive effect when the patient receiving one formula was switched to another

Porównawcza ocena skuteczności klinicznej dwóch dawek czteroazotanu pentaerytrytylu* (100 mg i 30 mg) u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową

Wstęp: W ciągu ostatnich 10 lat przedstawiono wyniki wielu eksperymentalnych i klinicznych prac oceniających skuteczność i brak tolerancji po stosowaniu wysokich dawek czteroazotanu pentaerytrytylu (PETN) u pacjentów z chorobą wieńcową. Celem badań była ocena skuteczności klinicznej dwóch dawek PETN: 100 mg i 30 mg po podaniu jednorazowym i wielokrotnym. Materiał i metody: W randomizowanym badaniu, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby w odniesieniu do placebo i podjęzykowej nitrogliceryny w dawce 0,5 mg uczestniczyło 30 pacjentów, u których potwierdzono chorobę wieńcową. Chorym podawano raz dziennie zakodowane tabletki PETN w dawkach 100 mg albo 30 mg przez dwa 2-tygodniowe okresy, ze zmianą grup po pierwszej fazie leczenia. Ocenę kliniczną obu dawek PETN przeprowadzano metodą prób wysiłkowych (PW) na bieżni przed oraz po 3 i 6 h po podaniu wylosowanego leku albo placebo. Ponadto pacjent rejestrował liczbę bólów i zużycie nitrogliceryny w okresach przyjmowania placebo albo dawek leku. W celu standaryzacji działania PETN w porównaniu z nitrogliceryną przeprowadzano dwie próby wysiłkowe w czasie wstępnej wizyty: pierwszą po podaniu placebo, a następnie po 3 h, 5 min po podjęzykowym podaniu nitrogliceryny. Wyniki: Zarówno w 3., jak i 6. h po jednorazowym oraz wielokrotnym podaniu PETN w dawce 100 mg stwierdzano istotne przyrosty wskaźników próby wysiłkowej w porównaniu z placebo: całkowitego czasu marszu (WTT): 14,4-18,0%, czasu marszu do wystąpienia bólu (WTA): 24,5&#8211;28,4% oraz czasu marszu do niedokrwienia (WTI): 31,3-37,6% (p < 0,0001). Przyrosty czasu marszu po 6 h po podania PETN w dawce 100 mg sięgały w zakresie WTT oraz WTA 90%, a w zakresie WTI prawie 80% przyrostów obserwowanych w czasie szczytowego działania nitrogliceryny. Liczba bólów wieńcowych i zużycie nitrogliceryny w okresie leczenia PETN w dawce 100 mg były również znacząco mniejsze w porównaniu z placebo. Podczas wielokrotnego stosowania PETN w dawce 30 mg obserwowano niewielką poprawę tolerancji wysiłku ograniczoną tylko do 3 h po podania leku. Wnioski: W badaniach porównawczych wykazano wysoką skuteczność terapii PETN w dawce 100 mg w zakresie tolerancji wysiłku, zmniejszenia liczby bólów wysiłkowych i zużycia nitrogliceryny podczas przewlekłego stosowania u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową. Ponadto wykazano niezadawalające działanie kliniczne PETN w dawce 30 mg. (Folia Cardiol. 2004; 11: 939&#8211;951

Porównawcza ocena skuteczności klinicznej dwóch dawek czteroazotanu pentaerytrytylu* (100 mg i 30 mg) u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową

Wstęp: W ciągu ostatnich 10 lat przedstawiono wyniki wielu eksperymentalnych i klinicznych prac oceniających skuteczność i brak tolerancji po stosowaniu wysokich dawek czteroazotanu pentaerytrytylu (PETN) u pacjentów z chorobą wieńcową. Celem badań była ocena skuteczności klinicznej dwóch dawek PETN: 100 mg i 30 mg po podaniu jednorazowym i wielokrotnym. Materiał i metody: W randomizowanym badaniu, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby w odniesieniu do placebo i podjęzykowej nitrogliceryny w dawce 0,5 mg uczestniczyło 30 pacjentów, u których potwierdzono chorobę wieńcową. Chorym podawano raz dziennie zakodowane tabletki PETN w dawkach 100 mg albo 30 mg przez dwa 2-tygodniowe okresy, ze zmianą grup po pierwszej fazie leczenia. Ocenę kliniczną obu dawek PETN przeprowadzano metodą prób wysiłkowych (PW) na bieżni przed oraz po 3 i 6 h po podaniu wylosowanego leku albo placebo. Ponadto pacjent rejestrował liczbę bólów i zużycie nitrogliceryny w okresach przyjmowania placebo albo dawek leku. W celu standaryzacji działania PETN w porównaniu z nitrogliceryną przeprowadzano dwie próby wysiłkowe w czasie wstępnej wizyty: pierwszą po podaniu placebo, a następnie po 3 h, 5 min po podjęzykowym podaniu nitrogliceryny. Wyniki: Zarówno w 3., jak i 6. h po jednorazowym oraz wielokrotnym podaniu PETN w dawce 100 mg stwierdzano istotne przyrosty wskaźników próby wysiłkowej w porównaniu z placebo: całkowitego czasu marszu (WTT): 14,4-18,0%, czasu marszu do wystąpienia bólu (WTA): 24,5&#8211;28,4% oraz czasu marszu do niedokrwienia (WTI): 31,3-37,6% (p < 0,0001). Przyrosty czasu marszu po 6 h po podania PETN w dawce 100 mg sięgały w zakresie WTT oraz WTA 90%, a w zakresie WTI prawie 80% przyrostów obserwowanych w czasie szczytowego działania nitrogliceryny. Liczba bólów wieńcowych i zużycie nitrogliceryny w okresie leczenia PETN w dawce 100 mg były również znacząco mniejsze w porównaniu z placebo. Podczas wielokrotnego stosowania PETN w dawce 30 mg obserwowano niewielką poprawę tolerancji wysiłku ograniczoną tylko do 3 h po podania leku. Wnioski: W badaniach porównawczych wykazano wysoką skuteczność terapii PETN w dawce 100 mg w zakresie tolerancji wysiłku, zmniejszenia liczby bólów wysiłkowych i zużycia nitrogliceryny podczas przewlekłego stosowania u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową. Ponadto wykazano niezadawalające działanie kliniczne PETN w dawce 30 mg. (Folia Cardiol. 2004; 11: 939&#8211;951