Rodzina w zdrowiu i w chorobie. Uwarunkowania środowiskowe zdrowia

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Poziom wiedzy pielęgniarek z oddziałów zabiegowych na temat terapii bólu pooperacyjnego

Introduction. Pain does not make people noble and its treatment is the right of a suffering person; that’s what specialists who deal with the issue of pain treatment claim unanimously. Pain is treated insufficiently and the problem is often neglected by practitioners. Patients often do not realize that pain treatment is their right and medical necessity. The studies published in 2008 by Polish Society of Pain Treatment show that from 40-60% patients after surgical operations feel severe pain. Patients suffer and it is their subjective, strong sensation. One should also talk about consequences of inappropriately treated pain which is the cause of a number of post-surgical complications. Nurses realizing tasks for the patients in surgical wards play a key role in pain therapy. Contemporary nursing is aiming at providing the patient with more and more perfect care as far as quality is concerned, especially when there appears a surgical interference in the disease. Aim of the study. The aim of the study was checking the level of knowledge among nurses of surgical wards about the topic of post-surgical pain therapy. Material and methods. 40 nurses from surgical wards took part in the research. The research tool was a questionnaire survey consisting of 21 questions. The questions were connected with the knowledge of nurses concerning schemes of pain treatment, pharmacotherapy of pain and pain monitoring in surgical wards. Results and conclusions. One cannot talk about effective relieving of post-surgical pain because the pain is not always properly monitored. Nurses not always have full knowledge about effects of painkilling medications and their side effects. Nurses do not have full knowledge about the frequency of breathing depression as the most dangerous complication of opiods overdosing. Properly organized trainings in post-surgical pain treatment are not registered in the area of surgical wards. Nursing Topics 2010; 18 (2): 129-133Wstęp. Ból nie uszlachetnia, a jego leczenie jest prawem człowieka cierpiącego - tak jednogłośnie stwierdzają specjaliści, którzy zajmują się problematyką leczenia bólu. Ból jest leczony niewystarczająco, a problem ten jest często lekceważony przez leczących. Pacjenci często nie zdają sobie sprawy z tego, że leczenie bólu jest nie tylko ich prawem, lecz również medyczną koniecznością. Z badań opublikowanych w 2008 roku przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu wynika, że 40-60% pacjentów po zabiegach operacyjnych odczuwa silny ból. Chorzy cierpią i to jest ich subiektywne, dotkliwe odczucie. Należy mówić również o konsekwencjach nieprawidłowo leczonego bólu, który jest przyczyną wielu powikłań pooperacyjnych. Pielęgniarki realizujące zadania wobec pacjentów w oddziałach zabiegowych odgrywają kluczową rolę w terapii bólu. Współczesne pielęgniarstwo zmierza do zapewnienia pacjentowi opieki coraz doskonalszej pod względem jakościowym - szczególnie wówczas, gdy w chorobie pojawia się konieczność ingerencji chirurgicznej. Cel pracy. Celem niniejszej pracy było sprawdzenie poziomu wiedzy pielęgniarek oddziałów zabiegowych na temat terapii bólu pooperacyjnego. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 40 pielęgniarek oddziałów zabiegowych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety zawierający 21 pytań, które dotyczyły wiedzy pielęgniarek z zakresu schematów leczenia bólu, farmakoterapii bólu oraz jego monitorowania w oddziałach zabiegowych. Wyniki i wnioski. Nie można mówić o skutecznym uśmierzaniu bólu pooperacyjnego, gdyż nie zawsze jest on właściwie monitorowany. Pielęgniarki nie zawsze mają pełną wiedzę z zakresu działania leków przeciwbólowych i ubocznych skutków ich działania. Nie posiadają również pełnej wiedzy na temat częstości występowania depresji oddechowej jako najgroźniejszego powikłania stosowania opioidów. Nie rejestruje się odpowiednio organizowanych szkoleń w zakresie leczenia bólu pooperacyjnego na oddziałach zabiegowych. Problemy Pielęgniarstwa 2010; 18 (2): 129-13