2 research outputs found

    Poziom wiedzy piel臋gniarek z oddzia艂贸w zabiegowych na temat terapii b贸lu pooperacyjnego

    No full text
    Introduction. Pain does not make people noble and its treatment is the right of a suffering person; that’s what specialists who deal with the issue of pain treatment claim unanimously. Pain is treated insufficiently and the problem is often neglected by practitioners. Patients often do not realize that pain treatment is their right and medical necessity. The studies published in 2008 by Polish Society of Pain Treatment show that from 40-60% patients after surgical operations feel severe pain. Patients suffer and it is their subjective, strong sensation. One should also talk about consequences of inappropriately treated pain which is the cause of a number of post-surgical complications. Nurses realizing tasks for the patients in surgical wards play a key role in pain therapy. Contemporary nursing is aiming at providing the patient with more and more perfect care as far as quality is concerned, especially when there appears a surgical interference in the disease. Aim of the study. The aim of the study was checking the level of knowledge among nurses of surgical wards about the topic of post-surgical pain therapy. Material and methods. 40 nurses from surgical wards took part in the research. The research tool was a questionnaire survey consisting of 21 questions. The questions were connected with the knowledge of nurses concerning schemes of pain treatment, pharmacotherapy of pain and pain monitoring in surgical wards. Results and conclusions. One cannot talk about effective relieving of post-surgical pain because the pain is not always properly monitored. Nurses not always have full knowledge about effects of painkilling medications and their side effects. Nurses do not have full knowledge about the frequency of breathing depression as the most dangerous complication of opiods overdosing. Properly organized trainings in post-surgical pain treatment are not registered in the area of surgical wards. Nursing Topics 2010; 18 (2): 129-133Wst臋p. B贸l nie uszlachetnia, a jego leczenie jest prawem cz艂owieka cierpi膮cego - tak jednog艂o艣nie stwierdzaj膮 specjali艣ci, kt贸rzy zajmuj膮 si臋 problematyk膮 leczenia b贸lu. B贸l jest leczony niewystarczaj膮co, a problem ten jest cz臋sto lekcewa偶ony przez lecz膮cych. Pacjenci cz臋sto nie zdaj膮 sobie sprawy z tego, 偶e leczenie b贸lu jest nie tylko ich prawem, lecz r贸wnie偶 medyczn膮 konieczno艣ci膮. Z bada艅 opublikowanych w 2008 roku przez Polskie Towarzystwo Badania B贸lu wynika, 偶e 40-60% pacjent贸w po zabiegach operacyjnych odczuwa silny b贸l. Chorzy cierpi膮 i to jest ich subiektywne, dotkliwe odczucie. Nale偶y m贸wi膰 r贸wnie偶 o konsekwencjach nieprawid艂owo leczonego b贸lu, kt贸ry jest przyczyn膮 wielu powik艂a艅 pooperacyjnych. Piel臋gniarki realizuj膮ce zadania wobec pacjent贸w w oddzia艂ach zabiegowych odgrywaj膮 kluczow膮 rol臋 w terapii b贸lu. Wsp贸艂czesne piel臋gniarstwo zmierza do zapewnienia pacjentowi opieki coraz doskonalszej pod wzgl臋dem jako艣ciowym - szczeg贸lnie w贸wczas, gdy w chorobie pojawia si臋 konieczno艣膰 ingerencji chirurgicznej. Cel pracy. Celem niniejszej pracy by艂o sprawdzenie poziomu wiedzy piel臋gniarek oddzia艂贸w zabiegowych na temat terapii b贸lu pooperacyjnego. Materia艂 i metody. W badaniu wzi臋艂o udzia艂 40 piel臋gniarek oddzia艂贸w zabiegowych. Narz臋dziem badawczym by艂 kwestionariusz ankiety zawieraj膮cy 21 pyta艅, kt贸re dotyczy艂y wiedzy piel臋gniarek z zakresu schemat贸w leczenia b贸lu, farmakoterapii b贸lu oraz jego monitorowania w oddzia艂ach zabiegowych. Wyniki i wnioski. Nie mo偶na m贸wi膰 o skutecznym u艣mierzaniu b贸lu pooperacyjnego, gdy偶 nie zawsze jest on w艂a艣ciwie monitorowany. Piel臋gniarki nie zawsze maj膮 pe艂n膮 wiedz臋 z zakresu dzia艂ania lek贸w przeciwb贸lowych i ubocznych skutk贸w ich dzia艂ania. Nie posiadaj膮 r贸wnie偶 pe艂nej wiedzy na temat cz臋sto艣ci wyst臋powania depresji oddechowej jako najgro藕niejszego powik艂ania stosowania opioid贸w. Nie rejestruje si臋 odpowiednio organizowanych szkole艅 w zakresie leczenia b贸lu pooperacyjnego na oddzia艂ach zabiegowych. Problemy Piel臋gniarstwa 2010; 18 (2): 129-13
    corecore