Stroke-like course of multiple sclerosis with the very late onset

Stwardnienie rozsiane jest chorobą dotykającą głównie młodych dorosłych, a w powszechnie przyjętych kryteriach diagnostycznych określono wiek 59 lat jako górną granicę dla pierwszorazowych zachorowań. Jednak pierwsze objawy tego schorzenia mogą się pojawić po 60, 70, a nawet po 80 roku życia. Opisany przez autorów przypadek dotyczy 63-letniego pacjenta, u którego choroba rozpoczęła się nagle, wśród pełnego zdrowia. Stwierdzane objawy (ośrodkowy niedowład mięśni twarzy i niedowład połowiczy) świadczyły o półkulowej lokalizacji ogniska uszkodzenia, co u chorego w starszym wieku sugerowało etiologię udarową. Tomografia komputerowa mózgu wykazała zmianę hipodensyjną w sąsiedztwie rogu czołowego lewej komory bocznej, mogącą odpowiadać ognisku niedokrwiennemu. Ponieważ w ciągu kilku dni wystąpiły nowe objawy neurologiczne, zdecydowano o wykonaniu badania mózgowia metodą rezonansu magnetycznego, które w istocie białej obu półkul uwidoczniło okołokomorowo liczne ogniska hiperintensywne w fazie T2. Pozwoliło to zweryfikować rozpoznanie. Zastosowane u chorego leczenie steroidami szybko spowodowało poprawę neurologiczną. Opisany przez autorów przypadek dowodzi, że chociaż stwardnienie rozsiane po 60 roku życia rozpoczyna się rzadko, należy brać je pod uwagę po wykluczeniu innych, typowych dla tego wieku schorzeń. Dodatkową trudność diagnostyczną stwarza fakt, że może ono przebiegać nietypowo, sugerując znacznie częstszy w tej grupie wiekowej udar mózgu.Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease of the central nervous system mostly affecting young alults. Well-accepted diagnostic criteria suggest 59 years as the upper limit of age at onset. For this reason a diagnosis of MS in older individuals is frequently not taken into consideration. Nevertheless, the initial symptoms of the disease may appear, though rarely, after the age of 60, 70 or even 80 years. We present a case history of a patient with a very late onset of MS. A previously healthy, 63-year-old man was addmitted to the hospital due to sudden weakness of his right limbs. A detailed interview has not revealed any kind of neurologic dysfunction before the actual attack. Central paresis of the face muscles, and slight spastic weakness of the right limbs suggested the left hemisphere localization of the lesion. Taking into consideration the advanced age of a patient, the initial diagnosis of stroke was established. Computed tomography scan revealed a hypodense lesion near the frontal cornu of the left lateral ventricle of probable ischaemic origin. During a few days of hospitalization a neurological condition of a patient got worse. The right limbs paresis intensified into paralysis and deep sensation deficits in the left limbs appeared. Magnetic resonance imaging showed many periventricular lesions within the white matter of both hemispheres, which were hyperintense on T2-weighted images. According to these observations a diagnosis of stroke had to be changed into MS. Due to the treatment with intravenous steroids an appreciable improvement of patient’s condition was reached. Diagnostic difficulties described in our case report were associated with the following conditions: 1) a very late onset and untypical course of the disease (the clincal course of MS in patients after 60 years at onset tends to be slowly progressive from the beginning rather than relapsing - remitting); 2) site of clinical involvement (in MS of late onset predominant involvement affects spinal cord. Cerebral involvement with acute motor funcion deterioration is extremely rare). Our case report shows that MS should not be considered as diagnosis of exclusion in patients after age 60. Moreover, the course of MS may imitate stroke, much more common at this period of life

Successful steroid treatment for probable non-paraneoplastic limbic encephalitis – case report

Limbic encephalitis (LE) was first described in the ‘60s as a clinical-pathological syndrome in adults. Non-infectious cases are usually a manifestation of paraneoplastic syndrome, related mostly to small-cell lung cancer. Infection-related LE is usually caused by herpes simplex virus (HSV). Non-paraneoplastic LE subtype (NPLE) accompanying autoimmune diseases with antibodies directed against cell membrane antigens were also described. Basing on clinical symptoms, MRI findings, absence of tumour and long-term follow-up, a still another group of NLPE patients without the abovementioned antibodies has been identified. Here, LE symptoms were not preceded by an acute infection. Temporal lobeepilepsy is a prominent symptom of this variant. NPLE is a potentially reversible LE variant. We report a 62-year-old man, with a two years’ history of memory loss, orientation and mood disorders and seizures. His brain MRI T2-weighted fluid-attenuated inversion recovery (FLAIR) scan revealed classic hyperintense foci within the temporal structures. He had no antibodies against onconeural antigens in serum. There was no evidence of a neoplasm. The entire clinical picture suggested a diagnosis of non-paraneoplastic limbic encephalitis. A course of steroids improved his clinical symptoms with significant resolution of radiological abnormalities. Lacking generally accepted diagnostic criteria of NPLE, we recommend a long-term follow-up with repeated neurological examination and oncological survey of patients presenting without evidence of a malignancy.Limbiczne zapalenie mózgu (limbic encephalitis, LE) zostało opisane po raz pierwszy w 1960 roku jako zespół kliniczno- -patologiczny występujący u osób dorosłych. Przypadki nieinfekcyjne mają zazwyczaj charakter zespołu paranowotworowego i są wiązane głównie z rakiem drobnokomórkowym płuc. Na tle infekcyjnym powodują wirusy opryszczki pospolitej. Opisano również związane z chorobami autoimmunologicznymi nieparanowotworowe warianty LE (non-paraneoplastic limbic encephalitis, NPLE), w których obserwuje się obecność przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom błony komórkowej. Ostatecznie na podstawie obrazu klinicznego, zmian w obrazie tomografii rezonansu magnetycznego (TRM), braku guza i długofalowej obserwacji chorych wyodrębniono grupę innych NPLE, w których nie stwierdza się wymienionych przeciwciał. Przypadki te nie były poprzedzone objawami ostrej infekcji gorączkowej, a wiodącym symptomem wariantu są skroniowe napady padaczkowe. Nieparanowotworowe warianty LE są przykładem potencjalnie odwracalnych wariantów LE. W artykule przedstawiono przypadek LE u 62-letniego mężczyzny, u którego w wieku 60 lat rozwinęły się postępujące zaburzenia pamięci, orientacji i nastroju oraz napady padaczkowe ogniskowe przechodzące w obustronny napad drgawkowy. Badanie TRM uwidoczniło w obrazach T2-zależnych i sekwencji FLAIR patologiczny wzrost intensywności sygnału przyśrodkowych części obu płatów skroniowych. W surowicy krwi nie stwierdzono przeciwciał onkoneuronalnych. Badania dodatkowe pozwoliły z wysokim prawdopodobieństwem wykluczyć obecność nowotworu. Rozpoznano NPLE, którego koncepcję wydaje się umacniać wyraźna poprawa funkcjonowania intelektualnego oraz regresja zmian w badaniu TRM po wdrożeniu sterydoterapii. Brak pewnych kryteriów rozpoznania NPLE nakazuje kilkuletnią katamnezę, obejmującą regularną kontrolę neurologiczną oraz nadzór onkologiczny pacjentów, u których wstępne badania w kierunku nowotworu wypadły ujemnie

Skuteczność sterydoterapii w leczeniu limbicznego zapalenia mózgu o prawdopodobnie nieparanowotworowej etiologii – opis przypadku

Limbiczne zapalenie mózgu (limbic encephalitis, LE) zostało opisane po raz pierwszy w 1960 roku jako zespół kliniczno- -patologiczny występujący u osób dorosłych. Przypadki nieinfekcyjne mają zazwyczaj charakter zespołu paranowotworowego i są wiązane głównie z rakiem drobnokomórkowym płuc. Na tle infekcyjnym powodują wirusy opryszczki pospolitej. Opisano również związane z chorobami autoimmunologicznymi nieparanowotworowe warianty LE (non-paraneoplastic limbic encephalitis, NPLE), w których obserwuje się obecność przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom błony komórkowej. Ostatecznie na podstawie obrazu klinicznego, zmian w obrazie tomografii rezonansu magnetycznego (TRM), braku guza i długofalowej obserwacji chorych wyodrębniono grupę innych NPLE, w których nie stwierdza się wymienionych przeciwciał. Przypadki te nie były poprzedzone objawami ostrej infekcji gorączkowej, a wiodącym symptomem wariantu są skroniowe napady padaczkowe. Nieparanowotworowe warianty LE są przykładem potencjalnie odwracalnych wariantów LE. W artykule przedstawiono przypadek LE u 62-letniego mężczyzny, u którego w wieku 60 lat rozwinęły się postępujące zaburzenia pamięci, orientacji i nastroju oraz napady padaczkowe ogniskowe przechodzące w obustronny napad drgawkowy. Badanie TRM uwidoczniło w obrazach T2-zależnych i sekwencji FLAIR patologiczny wzrost intensywności sygnału przyśrodkowych części obu płatów skroniowych. W surowicy krwi nie stwierdzono przeciwciał onkoneuronalnych. Badania dodatkowe pozwoliły z wysokim prawdopodobieństwem wykluczyć obecność nowotworu. Rozpoznano NPLE, którego koncepcję wydaje się umacniać wyraźna poprawa funkcjonowania intelektualnego oraz regresja zmian w badaniu TRM po wdrożeniu sterydoterapii. Brak pewnych kryteriów rozpoznania NPLE nakazuje kilkuletnią katamnezę, obejmującą regularną kontrolę neurologiczną oraz nadzór onkologiczny pacjentów, u których wstępne badania w kierunku nowotworu wypadły ujemnie