Heart echinococcus cyst as an incidental finding: early detection might be life-saving

We present a 46-year-old female smoker who was admitted to the emergency department of our hospital due to cough with blood-tinged sputum for the last four days before admission. Using echocardiography and Multi-Detector Computed Tomography (MDCT) heart Echinococcosis was diagnosed. Echinococcosis is a severe health issue in some geographical regions of the world. Hydatid infection of the heart is rare and the clinical presentation is usually insidious but there is always the lethal hazard of cyst perforation. Early diagnosis and an integrated treatment strategy are crucial. The results of surgical treatment of heart echinococcosis are better than the conservative strategy only. Extraction of the cyst combined with chemotherapy peri or post operative aiming to decrease the recurrences, consists the lege artis method of encountering this medical entity. Surgical excision was performed and the patient had an uneventful recovery and follow up at six and twelve months

A successfully thrombolysed acute inferior myocardial infarction due to type A aortic dissection with lethal consequences: the importance of early cardiac echocardiography

Thrombolysis, a standard therapy for ST elevation myocardial infarction (STEMI) in non-PCI-capable hospitals, may be catastrophic for patients with aortic dissection leading to further expansion, rupture and uncontrolled bleeding. Stanford type A aortic dissection, rarely may mimic myocardial infarction. We report a case of a patient with an inferior STEMI thrombolysed with tenecteplase and followed by clinical and electrocardiographic evidence of successful reperfusion, which was found later to be a lethal acute aortic dissection. Prognostic implications of early diagnosis applying transthoracic echocardiography (TTE) are described

Impact of QT interval prolongation following antiarrhythmic drug therapy on left ventricular function

Introduction: We assessed whether antiarrhythmic drug therapy induced QT interval prolongation affects systolic and diastolic left ventricular function. Methods: The study population included 54 patients with symptomatic recent onset atrial fibrillation spontaneously cardioverted to sinus rhythm. Then, electrocardiographic and echocardiographic studies were done before initiating and after achieving drug's steady state. Results: Significantly prolonged corrected for the heart rate QT values (QTc) was noticed following only the subgroups of sotalol and amiodarone. Furthermore, the corrected for heart rate precontraction time [PCTm(c)] increased significantly after sotalol (p=0.005) and amiodarone (p=0.017), but not for propafenone (p=0.139). Statistical analysis results between all measured pair of echocardiographic and electrocardiographic parameters were not significant except between ΔQTc and ΔPCTm(c) for the group of sotalol (p = 0.02, r = 0.43).Conclusion:QT interval prolongation following antiarrhythmic therapy even though that impacts on left ventricular mechanical activation, does not seem to affect significantly LV function.Σκοπός: Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να αξιολογήσει το κατά πόσο η προκληθείσα παράταση του διαστήματος QT από την συνήθως χορηγούμενη αντιαρρυθμική θεραπεία επηρεάζει τη συστολική και διαστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας. Μέθοδος: Ο πληθυσμός της μελέτης περιελάμβανε 54 ασθενείς με συμπτωματική προσφάτου ενάρξεως κολπική μαρμαρυγή που αυτο-ανατάχθηκαν σε φλεβοκομβικό ρυθμό. Στην συνέχεια, οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ηλεκτροκαρδιογραφική και υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη τόσο πριν από την έναρξη όσο και σε δεύτερο χρόνο μετά την επίτευξη σταθερών θεραπευτικών επιπέδων του φαρμάκου. Αποτελέσματα: Σημαντική παράταση του διορθωμένου διαστήματος QT (QTc) παρατηρήθηκε μόνο στις υποομάδες των ασθενών που έλαβαν σοταλόλη ή αμιωδαρόνη. Επιπλέον, ο διορθωμένος ως προς την καρδιακή συχνότητα προσυστολικός χρόνος [PCTm(c)] αυξήθηκε στατιστικά σημαντικά με την σοταλόλη (p = 0.005) και την αμιωδαρόνη (p = 0.017), αλλά όχι για την υποομάδα της προπαφαινόνης (p = 0.139). Τα στατιστικά αποτελέσματα από την αναζήτηση συσχετίσεων μεταξύ των μετρηθέντων υπερηχοκαρδιογραφικών και ηλεκτροκαρδιογραφικών παραμέτρων ήταν μη σημαντικά εκτός από την ομάδα της σοταλόλης όπου αναδείχθηκε σημαντικότητα μεταξύ της διαφοράς στην παράταση του QΤcκαι του PCTm(c) (p = 0.02, r = 0.43). Συμπέρασμα: Η προκληθείσα παράταση του διαστήματος QT από την χρήση των αντιαρρυθμικών,παρόλο που έχει επίπτωση στην μηχανική λειτουργία της αριστερής κοιλίας επιδρώντας σημαντικά στον χρόνο έναρξης της συστολής, δεν συνοδεύεται από μια εξίσου σημαντική επίδραση στις συστολικές ή και διαστολικές παραμέτρους της καρδιακής λειτουργίας. Το εύρημά μας αυτό συνδράμει στην ισχυροποίηση της υπάρχουσας κλινικής πρακτικής σχετικά με την χρήση των αντιαρρυθμικών φαρμάκων