Comparison of Chromogenic In Situ Hybridisation with Fluorescence In Situ Hybridisation and Immunohistochemistry for the Assessment of Her-2/neu Oncogene in Archival Material of Breast Carcinoma

The successful treatment of breast cancer is dependent upon a number of complex factors. Her-2/neu gene amplification is known to be one of the most common genetic alterations associated with breast cancer and its accurate determination has become necessary for the selection of patients for trastuzumab therapy

Spermatozoal sensitive biomarkers to defective protaminosis and fragmented DNA

Human sperm DNA damage may have adverse effects on reproductive outcome. Infertile men possess substantially more spermatozoa with damaged DNA compared to fertile donors. Although the extent of this abnormality is closely related to sperm function, the underlying etiology of ensuing male infertility is still largely controversial. Both intra-testicular and post-testicular events have been postulated and different mechanisms have been proposed to explain the presence of damaged DNA in human spermatozoa. Three among them, i.e. abnormal chromatin packaging, oxidative stress and apoptosis, are the most studied and discussed in the present review. Furthermore, results from numerous investigations are presented, including our own findings on these pathological conditions, as well as the techniques applied for their evaluation. The crucial points of each methodology on the successful detection of DNA damage and their validity on the appraisal of infertile patients are also discussed. Along with the conventional parameters examined in the standard semen analysis, evaluation of damaged sperm DNA seems to complement the investigation of factors affecting male fertility and may prove an efficient diagnostic tool in the prediction of pregnancy outcome

Cytogenetic analysis of infertility by using fluorescence in situ hybridization

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια μιας ερευνητικής προσπάθειας για την κυτταρογενετική μελέτη της ανδρικής υπογονιμότητας. Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι 15-20% των ζευγαριών είναι υπογόνιμα και ότι ο ανδρικός παράγοντας ευθύνεται για το 40% αυτών. Η συχνότητα των χρωμοσωμικών ανωμαλιών στην ανδρική υπογονιμότητα εκτιμάται σε 5,9%, βέβαια το ποσοστό αυτό μεταβάλλεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της ολιγοζωοσπερμίας: 15% στην περίπτωση αζωοσπερμίας, 5% στην περίπτωση σοβαρής ολιγοζωοσπερμίας (με αριθμό σπερματοζωαρίων μικρότερο των 10.000/ml σπέρματος) και 0,5% στην περίπτωση μέτριας ολιγοασθενοζωοσπερμίας. Σκοπός της παρούσας διδακτορικής έρευνας είναι να εκτιμηθούν τα ποσοστά ανευπλοειδίας των χρωμοσωμάτων 13, 18, 21, X και Υ, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των αριθμητικών χρωμοσωμικών ανωμαλιών στον άνθρωπο, στα σπερματοζωάρια ολίγο- και ασθενοζωοσπερμικών ανδρών με προβλήματα γονιμότητας με την κυτταρογενετική μέθοδο του φθορίζοντος in situ υβριδισμού (FISH). Ταυτόχρονα, θα μελετηθεί ο πιθανός συσχετισμός της ηλικίας των ασθενών και των ποσοστών ανευπλοειδίας στα σπερματοζωάρια αυτών, με τα αποτελέσματα της τεχνικής ICSI. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στη μελέτη του κερματισμού του DNA των σπερματοζωαρίων των υπογόνιμων ανδρών, με την τεχνική TUNEL (Terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP Nick End Labelling) καθώς και στο βαθμό πρωταμίνωσής τους, χρησιμοποιώντας τη χρώση με χρωμομυκίνη Α₃ (CMA₃), η οποία λειτουργεί ως ανταγωνιστής των πρωταμινών για συγκεκριμένες θέσεις σύνδεσης στο DNA του πυρήνα των σπερματοζωαρίων. Ο συσχετισμός της ηλικίας με τις παραμέτρους του σπέρματος καθώς και με το ποσοστό κερματισμού του DNA των σπερματοζωαρίων και τη συμπύκνωση της χρωματίνης αυτών, θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας της παρούσας διδακτορικής διατριβής. Τέλος, σκοπός είναι να γίνει έλεγχος της παρουσίας ή μη μικροελλείψεων του μακρού σκέλους του Y χρωμοσώματος και ειδικότερα της περιοχής AZF (παράγοντας αζωοσπερμίας της Yq11.23), με τη μοριακή τεχνική της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), σε δείγματα περιφερικού αίματος μιας και οι μικροελλείψεις αυτές, ανιχνεύονται σε ποσοστό 30% και αφορούν σε άνδρες με μη αποφρακτική αζωοσπερμία (πλήρη απουσία σπερματοζωαρίων) ή σοβαρή ολιγοζωοσπερμία (αριθμός σπερματοζωαρίων < 10.000/ml). Η παρούσα εργασία έρχεται να προσθέσει στοιχεία κλινικού επιπέδου, όσον αφορά τον έλεγχο μεταβίβασης της ανδρικής υπογονιμότητας από τον πατέρα στο γιο, την αναστολή της επέκτασης του προβλήματος καθώς και την ανάπτυξη υγιών εμβρύων κατάλληλα για εμφύτευση και επιτυχημένη κύηση, μέσω των μοριακών, κυτταρογενετικών τεχνικών αλλά και της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής