Multicenter registry of Impella-assisted high-risk percutaneous coronary interventions and cardiogenic shock in Poland (IMPELLA-PL)

Background: Impella is a percutaneous mechanical circulatory support device for treatment of cardiogenic shock (CS) and high-risk percutaneous coronary interventions (HR-PCIs). IMPELLA-PL is a national retrospective registry of Impella-treated CS and HR-PCI patients in 20 Polish interventional cardiological centers, conducted from January 2014 until December 2021.Aims: We aimed to determine the efficacy and safety of Impella using real-world data from IMPELLA-PL and compare these with other registries.Methods: IMPELLA-PL data were analyzed to determine primary endpoints: in-hospital mortality and rates of mortality and major adverse cardiovascular and cerebrovascular events (MACCE) at 12 months post-discharge.Results: Of 308 patients, 18% had CS and 82% underwent HR-PCI. In-hospital mortality rates were 76.4% and 8.3% in the CS and HR-PCI groups, respectively. The 12-month mortality rates were 80.0% and 18.2%, and post-discharge MACCE rates were 9.1% and 22.5%, respectively. Any access site bleeding occurred in 30.9% of CS patients and 14.6% of HR-PCI patients, limb ischemia in 12.7% and 2.4%, and hemolysis in 10.9% and 1.6%, respectively.Conclusions: Impella is safe and effective during HR-PCIs, in accordance with previous registry analyses. The risk profile and mortality in CS patients were higher than in other registries, and the potential benefits of Impella in CS require investigation

Mechaniczne wspomaganie krążenia u chorych ze skrajną niewydolnością serca

Mechanical circulatory support (most often in the form of left ventricular assisst device [LVAD]) restores organ perfusion and function, improves functional status, quality of life and survival in patients with end-stage heart failure refractory to medical therapy. LVAD is currently used as a bridge-to-transplant, bridge-to-candidacy or bridge-to-recovery, and in patients with absolute contraindications to orthotropic heart transplantation (OHT), it may be the destination therapy. First generation pulsatile flow devices are currently implanted in a small percentage of patients. Second and third generation continuous flow devices are used in the majority of patients. They cause continuous organ perfusion, are more durable than pulsatile pumps, and because of the small size of the driving device, can be used in an outpatient setting and allow patients to live a normal life. Limitations of LVAD devices are hematological complications such as strokes and transient ischemic attacks, pump thrombosis, mucosal and gastrointestinal bleeding. In the perioperative period, these complications are a consequence of impaired liver function and heparinization during extracorporeal circulation. Later, they are primarily associated with the use of warfarin derivatives and antiplatelet drugs. Hemorrhagic complications are favored by the presence of acquired von Willebrandt syndrome caused by high shear stress associated with blood flow through the LVAD device. Furthermore infections, right ventricular failure and aortic regurgitation in patients treated with LVAD are observed. LVAD treatment is associated with many challenges and controversies, requires interdisciplinary knowledge and excellent surgical skills, necessitates constant monitoring of adverse events and systematic medical and psychological care of patients. Mechanical circulatory support represents a kind of revolution in cardiology and transplantology, increasing the chances for OHT by prolonging life and improving the functional status of patients on the heart transplant waiting list. The enormous technological progress observed in recent years, modern techniques of device implantation, and improvement in perioperative care have significantly improved the prognosis of patients after LVAD implantation.Mechaniczne wspomaganie krążenia (najczęściej w formie lewokomorowego wspomagania krążenia [LVAD]) przywraca perfuzję narządów oraz ich funkcję, poprawia stan czynnościowy, jakość życia oraz przeżycie u chorych z oporną na leczenie farmakologiczne skrajną niewydolnością serca. Mechaniczne wspomaganie krążenia stosuje się obecnie jako leczenie pomostowe (do transplantacji, do kandydowania lub do wyleczenia), a u chorych, u których występują bezwzględne przeciwwskazania do ortotropowego przeszczepienia serca (OHT), może być leczeniem docelowym. Urządzenia pierwszej generacji o przepływie pulsacyjnym są obecnie implantowane u niewielkiego odsetka chorych. U zdecydowanej większości pacjentów stosuje się drugiej i trzeciej generacji działające na zasadzie przepływu ciągłego. Powodują one ciągłą perfuzję narządów, są bardziej trwałe od pomp pulsacyjnych, a ze względu na niewielki rozmiar urządzenia napędzającego można je stosować w warunkach ambulatoryjnych i umożliwiają normalną aktywność życiową chorych. Ograniczeniami urządzeń LVAD są powikłania hematologiczne, takie jak udary mózgu i przejściowy napad niedokrwienny, zakrzepica pompy, krwawienia z błon śluzowych i przewodu pokarmowego. W okresie okołooperacyjnym powikłania te są następstwem upośledzonej funkcji wątroby i heparynizacji w czasie krążenia pozaustrojowego. W późniejszym okresie wiążą się przede wszystkim ze stosowaniem pochodnych warfaryny oraz leków przeciwpłytkowych. Powikłaniom krwotocznym sprzyja obecność nabytego zespołu von Willebrandta spowodowanego działaniem wysokich naprężeń ścinających związanych z przepływem krwi przez urządzenie LVAD. Ponadto u chorych leczonych z użyciem LVAD występują infekcje, niewydolność prawej komory i niedomykalność zastawki aortalnej. Leczenie metodą LVAD wiąże się z wieloma wyzwaniami i kontrowersjami, wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i doskonałego warsztatu chirurgicznego, oznacza konieczność stałego monitorowania zdarzeń niepożądanych, a także systematycznej opieki medycznej i psychologicznej nad chorymi. Mechaniczne wspomaganie krążenia stanowi swoistą rewolucję w kardiologii i transplantologii, zwiększając szansę na zabieg OHT poprzez wydłużenie życia i poprawienie stanu czynnościowego chorych znajdujących się na listach transplantacyjnych. Obserwowany w ostatnich latach ogromny postęp technologiczny, nowoczesne techniki implantacji urządzeń, a także polepszenie opieki okołooperacyjnej istotnie poprawiły rokowanie chorych po implantacji LVAD