Vision deterioration in posterior reversible encephalopathy syndrome (PRES)

Posterior reversible encephalopathy syndrome (PRES) is a poorly understood, severe neurological condition secondary to impaired auto-regulation in the vertebrobasilar brain circulation resulting in subcortical vasogenic oedema distributed mainly in the white mater of the parietal and occipital lobes. Affecting optic radiation, PRES leads to visual deterioration, e.g. blurred vision, different types of vision field deficits, or even total blindness. The symptoms have a sudden onset and rapid progression, but are usually at least partially reversible. To bring this rare disorder closer to ophthalmologists, we present two cases of patients diagnosed with PRES

Współczesne algorytmy diagnostyczne i standardy terapeutyczne w nowo rozpoznanej padaczce u dorosłych

Padaczka jest jednym z najczęstszym schorzeń neurologicznych. W populacji ogólnej dotyczy około 1% osób. W Polsce choruje na nią około 300–400 tysięcy osób. Biorąc pod uwagę fakt, że termin „padaczka” obejmuje bardzo wiele zespołów i jednostek chorobowych o bardzo złożonym patomechanizmie, właściwe postępowanie z chorymi z napadami padaczkowymi jest zawsze dużym wyzwaniem dla klinicystów. W ostatnich latach opublikowano wiele różnych rekomendacji i standardów diagnostyki i leczenia chorych na padaczkę, które opracowano na podstawie dowodów naukowych i które w zamierzeniu mają pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących diagnostyki oraz leczenia pacjentów z padaczką. Należy podkreślić, że w związku z dokonującym się postępem w rozumieniu patomechanizmów napadów padaczkowych oraz wprowadzaniem nowoczesnej aparatury diagnostycznej i nowych leków przeciwpadaczkowych istnieje potrzeba stałego uaktualniania tych rekomendacji. Zaproponowana ostatnio przez Komisję Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej nowa terminologia i klasyfikacja napadów padaczkowych jest najlepszym tego przykładem. Właściwe rozpoznanie typów napadów padaczkowych oraz odpowiedniego zespołu padaczkowego warunkuje skuteczność leczenia. Niestety, nadal 20–30% pacjentów nie reaguje na leczenie, co jest określane mianem lekooporności. Tacy pacjenci powinni być kierowani do specjalistycznych ośrodków w celu szczegółowej diagnostyki z uwzględnieniem wskazań do leczenia operacyjnego. Rozwiązanie problemu lekooporności jest obecnie największym wyzwaniem dla naukowców oraz klinicystów. Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (3): 131–13

Patogeneza udaru niedokrwiennego mózgu — możliwości neuroprotekcji i stymulowania plastyczności mózgu

Choroby naczyniowe mózgu są jedną z najczęstszych przyczyn zgonu i kalectwa, a liczba zachorowań w wielu krajach świata stale wzrasta. W ostatnich latach dokonał się duży postęp wiedzy o podstawowych mechanizmach molekularnych odpowiedzialnych za procesy neurodegeneracyjne. Stało się to możliwe dzięki wprowadzeniu zwierzęcych modeli doświadczalnych oraz zastosowaniu nowoczesnych metod obrazowania. W niniejszym artykule przestawiono kaskadę zmian patofizjologicznych w przebiegu niedokrwienia mózgu oraz najważniejsze przykłady terapii ukierunkowanej na neuroprotekcję i stymulowanie neuroplastyczności ośrodkowego układu nerwowego (OUN).  Na podstawie dotychczasowych badań należy stwierdzić, że mimo dotychczasowych niepowodzeń terapii neuroprotekcyjnej w chorobach OUN strategia stymulowania neuroregeneracji/neuroplastyczności będzie zajmować coraz ważniejsze miejsce we współczesnej neurologii

Disability caused by post-stroke visual impairment as an underestimated clinical problem — case report

Ischaemic cerebral stroke is a common complication following cardiovascular diseases. In everyday clinical practice, visual field defects are diagnosed in approximately one in four ischaemic stroke patients. The incidence of cerebral stroke manifesting only with visual defects is higher than might be expected. Post-stroke visual impairment is associated with deteriorated quality of life of the affected, can lead to partially reduced self-reliance, and imposes job changes. We present a case of a 46-year-old male with visual field impairment secondary to cerebral ischaemia, to highlight this important issue

Obustronny udar wzgórza z dysfunkcją podwzgórza

Unilateral thalamic lesions cause transient or permanent behavioral, sensory and oculomotor disturbances; bilateral lesions of thalamus result in more severe and longer lasting symptoms. We present an atypical case of bilateral paramedian thalamic infarct with concomitant hypothalamic dysfunction. The only risk factor of ischaemic stroke found in the patient was a short lasting episode of atrial fibrillation. Bilateral paramedian thalamic infarcts may result from occlusion of one paramedian thalamic artery, which arises from the posterior cerebral artery, either with separated or with a common trunk, thus supplying the thalamus bilaterally. Independently of anatomical variants of thalamus blood supply, the most probable cause of infarct in our patient was unilateral or bilateral occlusion of the posterior cerebral artery by cardioembolism, probably in the course of basilar artery occlusion. Hypothalamic dysfunction may accompany thalamic infarcts; thus hypothalamo-pituitary function should be routinely assessed in bithalamic infarcts.Jednostronne udary w obrębie wzgórza mogą być przyczyną przemijających lub trwałych zaburzeń zachowania, objawów czuciowych lub zaburzeń gałkoruchowych. Obustronne udary wzgórza skutkują zwykle bardziej nasilonymi i dłużej trwającymi objawami. W niniejszym artykule zaprezentowano przypadek obustronnego udaru wzgórza z jednoczesną dysfunkcją podwzgórza. Jedynym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu, jaki stwierdzono u pacjenta, był krótkotrwały epizod migotania przedsionków. Obustronne udary wzgórza mogą być wynikiem zamknięcia jednej tętnicy przyśrodkowej wzgórza, odchodzącej od tętnicy tylnej mózgu albo w postaci dwóch osobnych gałęzi, albo też jednego wspólnego pnia, zaopatrującego jednak wzgórze obustronnie. Niezależnie jednak od wariantów anatomicznych unaczynienia wzgórza najbardziej prawdopodobną przyczyną udaru niedokrwiennego u przedstawionego pacjenta było jednostronne lub też obustronne zamknięcie tętnicy tylnej mózgu przez materiał zatorowy, prawdopodobnie w przebiegu zamknięcia szczytu tętnicy podstawnej. Dysfunkcja podwzgórza może towarzyszyć udarom wzgórza, autorzy sugerują więc, aby funkcja układu podwzgórzowo-przysadkowe-go była rutynowo oceniana w przypadku obustronnych udarów wzgórza

Zawroty głowy; przyczyny, epidemiologia, rodzaje i leczenie

Zawroty dotyczą 5–10% populacji ogólnej, przy czym ich częstość wzrasta z wiekiem i po 65, roku życia osiąga aż 30%. Należy pa­miętać, że zawroty głowy są przyczyną blisko 1,5% hospitalizacji, gdyż często pojawiają się jako pierwszy objaw wielu schorzeń. Zawrotami określane jest subiektywne odczucie wirowania, koły­sania, braku stabilności lub braku równowagi. Ponadto zawroty są jednym z podstawowych objawów tak zwanego ostrego zespołu przedsionkowego, w którym konieczne dla wyników leczenia jest zróżnicowanie przyczyn między uszkodzeniami części ośrodkowej (jądra przedsionkowe, móżdżek, mózg) i obwodowej (narząd przedsionkowy) układu równowagi, jak również wykluczenie chorób somatycznych. Postępowanie u pacjenta z zawrotami głowy jest ukierunkowane przede wszystkim na wykrycie przyczyny, co ułatwia wdrożenie leczenia przyczynowego, o ile jest ono możliwe. Równolegle waż­nym etapem leczenia pozostaje terapia objawowa ukierunkowana na łagodzenie objawów, które mogą być bardzo przykre dla pa­cjenta. Kolejnym ważnym etapem będzie oczywiście postępowanie rehabilitacyjne w celu poprawy funkcji układu przedsionkowego. W ostatnich latach dokonuje się postęp w zakresie zarówno diag­nostyki, jak i leczenia, co przyczynia się do zmniejszania skutków tego ważnego objawu klinicznego u pacjentów

Airplane headache – an underestimated problem?

The airplane headache is an incident of severe, clinically stereotypical pain during ascent or descent of an airplane. The entity is considered rare; however, growing numer of passengers in air transport results in better recognition of the problem. The airplane headache typically lasts less than 30 minutes and is unilateral, most often in fronto-orbital region and is connected with take-off or (more often) landing of the aircraft. The most important causative factor is sinus barotrauma attributed to changes in air pressure in passenger airliners during different phases of flight. So far there are only single cases or case series described in the literature. However, the problem can affect even a few percent of airline passengers. The condition is rare among children. The most effective treatment are triptans, but naproxen, paracetamol and nasal decongestants may play an important role either. There is an urgent need to conduct more researches on epidemology, pathogenesis and treatment of the headache attributed to airplane travel

Czynniki wpływające na występowanie mikrokrwawień mózgowych

Mikrokrwawienia mózgowe są efektem wynaczynienia krwi z patologicznie zmienionych naczyń. Produkty jej rozpadu, dzięki swoim charakterystycznym właściwościom, są wykrywane w polu magnetycznym i uwidaczniane jako małe, okrągłe ogniska hipointensywne w obrazach T2 badania rezonansu magnetycznego mózgu. Mechanizm powstawania mikrokrwawień jest złożonym zjawiskiem. Główną rolę odgrywają w nim angiopatia amyloidowa oraz angiopatia związana z nadciśnieniem tętniczym. Związek angiopatii z mikrokrwawieniami dotyczy różnorodnych czynników, do których zalicza się między innymi wiek, płeć, dietę, palenie tytoniu, choroby współistniejące oraz przyjmowane leki. W niniejszej pracy omówiono zależność między mikrokrwawieniami mózgowymi a czynnikami wpływającymi na ich rozpowszechnienie w populacji pacjentów

Optimization of pain management in cervical dystonia

Cervical dystonia (CD) is the third most common movement disorder characterized by sustained or intermittent muscle contractions causing abnormal movements, postures, or both. Pain in the course of CD is a frequent symptom reported by the 54.6% - 88.9% of patients, which strongly affects the disability and quality of life, and is the most common reason patients are looking for treatment. Despite the main effect of botulinum toxin (BoNT) is muscle relaxation through the inhibition of the acetylcholine release at the neuromuscular junction, the analgesic effect of BoNT is probably attributed to the acting on central nervous system. Up to 20% of patients discontinue therapy due to treatment failure or adverse effects. Most poor responses are related to suboptimal treatment and a minority to immunoresistance which currently concerns only 0-2,5% of CD cases. In case of confirmed immunoresistance to BoNT-A standard therapy, the use of BoNT-B or alternative BoNT-A is recommended. The currently available management of improving the analgesic efficacy of first-line treatment in patients without immunoresistance includes: the eradication of BoNT adverse events, the determination of individual BoNT dosage, reviewing injections technique with electromyography or ultrasound guidance, the implementation of a rehabilitation program and the applying of the invasive or non-invasive brain stimulation methods. However, due to the lack of evidences from the large, randomized, controlled, clinical trials, an issuance of unambiguous recommendations remains difficult. Further studies on a poor response to BoNT injections and analgesic effects of above methods in the treatment of the CD-related pain are needed

Oligoclonal bands as predictors of multiple sclerosis in clinically isolated syndrome

Clinically Isolated Syndrome (CIS) is the first episode of inflammatory and demyelinating symptoms. According to the classification criteria of multiple sclerosis (MS) from 2013, CIS is defined as the first clinical manifestation of the disease. McDonald's 2010 criteria, considered the gold standard in the diagnosis of MS, are based on the clinical symptoms and the characteristic changes in magnetic resonance imaging (MRI). Unfortunately, up to 60-70% of patients with CIS do not meet the criteria for diagnosing MS at an early stage. At the same time, approximately 85% of patients with CIS will develop clinically defined MS (CDMS) in the future. When looking for other diagnostic tools, attention was paid to the role of oligoclonal bands (OBs) as predictors of MS development. Oligoclonal bands are immunoglobulins produced intrathecally by B-lymphocytes and plasma cells. Their level is examined in cerebrospinal fluid (CSF) collected by lumbar puncture. Studies carried out on a group of patients with CIS showed that people with positive test results for oligoclonal bands are twice as likely to develop MS than people with negative OBs. These conclusions are reflected in the revised McDonald's criteria in 2017, where OBs are used in the diagnosis of CIS patients with absence of new symptoms of the disease and changes in MRI. Early diagnosis makes possible to implement modifying disease drugs in the initial stage and, consequently, to achieve better therapeutic effects. The emphasis is also put on the development of other predictors in body fluids, which are effective in the diagnosis of people with CIS and negative oligoclonal bands. Many factors, including Epstein-Barr virus, chitinase-3 like 1, chitinase-3 like 2, chitotriosidase, multi-specific response to measles, rubella and varicella known as "MRZ reaction" or T-cell gene mutation are studied as a potential risk factors for MS development. Their use in diagnostics would improve the detection of MS in earlier stages, and thus the treatment of larger population of patients