Przyczyny, symptomatologia, diagnostyka i leczenie zespołów z uwięźnięcia

Stosunki anatomiczne w zakresie obwodowego układu nerwowego sprawiają, że są miejsca, w których nerwy mogą być narażone na uszkodzenie. Przyczyny uszkodzenia wiążą się, między innymi, z wykonywana pracą, uprawianą dyscypliną sportu, zaburzeniami rozwojowymi oraz z chorobami sprzyjającymi uszkodzeniu nerwów. Diagnostyka badań dodatkowych obejmuje przede wszystkim badania elektrofizjologiczne i obrazowe. Splot ramienny w swoim przebiegu na szyi może być uszkadzany wskutek ucisku w obrębie tylnej szczeliny mięśni pochyłych, przez żebro szyjne, a także przez guzy szczytu płuca ze względu na jego bliskie z nimi sąsiedztwo. Większość gałęzi splotu ramiennego w swoim przebiegu napotyka miejsca, w których łatwo ulega uszkodzeniu. Nerwy krótkie splotu, takie jak nadłopatkowy, mogą uwięznąć we wcięciu łopatki lub zostać przyciśnięte do jej grzebienia, a nerw pachowy może ulec uszkodzeniu w okolicy bocznego otworu pachowego. Nerw skórno-mięśniowy często jest uszkadzany w miejscu jego przejścia przez mięsień kruczo-ramienny. Nerw pośrodkowy może być uciskany w wielu miejscach - najczęściej tam, gdzie przechodzi przez mięsień nawrotny obły i kanał nadgarstka. Ten ostatni to częsty i powodujący wiele objawów zespół kliniczny. Najczęściej uszkadzanym nerwem splotu ramiennego jest nerw łokciowy. Szczególnie predysponowane miejsca to bruzda nerwu łokciowego oraz miejsce przejścia pod troczkiem zginaczy. Nerw promieniowy ma niekorzystne położenie anatomiczne w dwóch miejscach, tj. w obrębie bruzdy na kości ramiennej i przechodząc między głowami mięśnia odwracacza. Nerwy kończyny dolnej również przechodzą przez miejsca szczególnie niebezpieczne. Nerw udowy jest uciskany w obrębie kanału udowego, nerw kulszowy - w otworze podgruszkowym, a jego gałąź - nerw piszczelowy - w obrębie kanału stępu. Leczenie zespołów z uwięźnięcia obejmuje metody zachowawcze, takie jak: stosowana miejscowo lub ogólna farmakoterapia, fizjoterapia i metody operacyjne

Zmienność odruchu mrugania u chorych na migrenę

Background and purpose Sensitization of brainstem trigeminal nuclei and activation of the trigeminovascular system are thought to play an important role in migraine. The blink reflex has become a valuable tool for investigating trigeminal nerve function. The aim of the study was to assess the differences in electrophysiological examinations of the trigeminal nerve (blink reflex) in a group of patients with migraine in comparison with a healthy control group. Material and methods The examination was conducted among 58 patients. Patients were diagnosed in the Polyclinic or hospitalized in the Department of Neurology of Warsaw Medical University in Bielański Hospital. The study group included 29 patients suffering from migraine (diagnosed according to the International Classification of Headache Disorders, 2nd edition) and 29 patients without headaches served as controls. All patients underwent neurological examination and magnetic resonance imaging to identify organic disorders. The blink reflex was tested among all patients in accordance with electrophysiological laboratory standards. Results The latency of the R1 response was significantly shorter among patients with migraine. The latency of R2 and R2’ responses was similar in patients and controls. A significant inverse correlation was observed between latency of R2 and R2’ responses and frequency of migraine attacks. Conclusions The inverse correlation between the frequency of attacks and the latency of R2 and R2’ responses of the blink reflex confirms the abnormal eaxcitability induced by the high frequency of migraine attacks.Wstęp i cel pracy W patofizjologii migreny istotną rolę odgrywają nadpobudliwość jądra rdzeniowego nerwu V i aktywacja układu trójdzielno-naczyniowego. Odruch mrugania pozostaje najbardziej wartościową metodą oceny funkcji nerwu trójdzielnego. Celem pracy jest ocena występowania różnic w badaniu odruchu mrugania u chorych na migrenę w porównaniu z grupą kontrolną osób bez bólów głowy. Materiał i metody Badanie przeprowadzono u 58 osób. Wszyscy pacjenci byli diagnozowani w ramach Przychodni Przyszpitalnej Szpitala Bielańskiego w Warszawie oraz Kliniki Neurologii II WL WUM. Do grupy badanej włączono 29 chorych na migrenę rozpoznaną zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Bólów Głowy (wydanie II). Do grupy kontrolnej zakwalifikowano 29 osób, u których nie występowały bóle głowy. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie neurologiczne oraz wykonano rezonans magnetyczny mózgu w celu wykluczenia zmian organicznych w ośrodkowym układzie nerwowym. Badania odruchu mrugania przeprowadzono w Pracowni Elektromiografii i Potencjałów Wywołanych Kliniki Neurologii II WL WUM w Szpitalu Bielańskim zgodnie z obowiązującymi standardami. Wyniki W grupie badanej latencja odpowiedzi R1 była istotnie krótsza w porównaniu z grupą kontrolną. Nie wykazano istotnych różnic pomiędzy latencjami odpowiedzi R2 i R2’ w grupie badanej i kontrolnej. Ponadto wykazano istotne korelacje ujemne między wartością latencji odpowiedzi R2 i R2’ oraz częstością napadów migreny. Wnioski Wykazana ujemna korelacja między częstością napadów i latencją odpowiedzi późnych może świadczyć o nadmiernej pobudliwości jądra rdzeniowego nerwu trójdzielnego indukowanej zwiększoną częstością napadów migreny

Elegiarum Libri Quattuor

This volume contains the critical edition of the Latin elegies written by the most important poet of the Polish Renaissance, as well as a philological commentary . The comment, in particular, does not only refer to the collection of similia, but also analyses Jan Kochanowski’s ways of “imitatio” (imitation), underlining his extraordinary poetic skills as well as his vibrant and lively relationship with classical texts, which he reuses cleverly to satisfy his own needs for meaning

Infinite Dimensional Asymmetric Quantum Channel Discrimination

We study asymmetric binary channel discrimination, for qantum channels acting on separable Hilbert spaces. We establish quantum Stein's lemma for channels for both adaptive and parallel strategies, and show that under finiteness of the geometric R\'enyi divergence between the two channels for some $\alpha > 1$, adaptive strategies offer no asymptotic advantage over parallel ones. One major step in our argument is to demonstrate that the geometric R\'enyi divergence satisfies a chain rule and is additive for channels also in infinite dimensions. These results may be of independent interest. Furthermore, we not only show asymptotic equivalence of parallel and adaptive strategies, but explicitly construct a parallel strategy which approximates a given adaptive $n$-shot strategy, and give an explicit bound on the difference between the discrimination errors for these two strategies. This extends the finite dimensional result from [B. Bergh et al., arxiv:2206.08350]. Finally, this also allows us to conclude, that the chain rule for the Umegaki relative entropy in infinite dimensions, recently shown in [O. Fawzi, L. Gao, and M. Rahaman, arxiv:2212.14700v2] given finiteness of the max divergence between the two channels, also holds under the weaker condition of finiteness of the geometric R\'enyi divergence. We give explicit examples of channels which show that these two finiteness conditions are not equivalent.Comment: 39 pages, 2 figures, comments welcom

Cerebral venous and sinus thrombosis diagnosis: preliminary study of clinical picture and D-dimer concentration correlation

Aim of the study. We investigated whether D-dimer (DD) concentration is elevated in cerebral venous and sinus thrombosis (CVST), as has been reported in the literature. Clinical rationale for the study. CVST is a disease with variable clinical presentations and a challenging diagnosis. We looked into whether D-dimer concentration might be an indicator of CVST, and the need for neuroimaging tests correlated with clinical factors. Materials and methods. We included all consecutive patients (mean age 41.6 years) with CVST treated in our neurology department from 2014 to 2018 whose DD levels had been measured. DD concentrations were categorised as normal (≤ 0.5 μg/ml) or elevated ( > 0.5 μg/ml). Appropriate imaging confirmed the diagnosis of CVST. The results were compared to those of a control group consisting of 22 age- and sex-matched patients (mean age 40 years) with a diagnosis of primary headache (tension type or migraine) hospitalised to exclude secondary causes. Results. In 20 patients in the CVST study group, median level of DD was 1.0 + 0.57 μg/ml (range 0.19–2.45 μg/ml), compared to the control group’s mean DD level of 0.50 + 0.45 μg/ml (range 0.15–1.73 μg/ml), with p < 0.005. Higher DD levels were associated with complications of the disease and fatal course (p < 0.005). One female and one male patient died because of CVST with DD levels of (respectively) 2.45 and 1.80 μg/ml — the two highest concentrations in our study group. Conclusions and clinical implications. DD concentration, especially in headache patients, may be a factor to predict CVST and an indicator for further diagnostic procedures with venography. But in clinical practice, low levels of DD cannot be taken to exclude CVST

Evaluation of activities of daily living in patients with slowly progressive neuromuscular diseases

•SMA3 leading to the biggest limitations in performing.•The most difficult tasks to perform were those in the area of ‘mobility’.•Patients from our study reported similar limitations in activities of daily living

Evaluation of Balance Disorders in Parkinson's Disease Using Simple Diagnostic Tests—Not So Simple to Choose

Background: Balance disorders are one of the main symptoms in parkinson's Disease (PD)—patients have a tendency to fall, related traumas and also a significant restriction of mobility. Numerous tools may be used to evaluate the balance, but it is difficult to choose the proper one. The aim of this review was to compare simple diagnostic tools for PD and emphasize those characterized by a high reliability and sensitivity.Methods: The global literature search was conducted in PubMED, Scopus, Science Direct, Web of Science, Cochrane, and Google Scholar for publications in English and Polish.Results: According to the literature some scales and functional tests in which clinimetric properties had been assessed in PD population were selected and described.Conclusion: Basing on current knowledge, psychometric properties, and clinical experience, the authors suggest the BESTest with its shortened versions and the Fullerton Advanced Balance Scale to be used for comprehensive balance assessment of parkinson's disease patients. These tests are easy in administration, not time-consuming and provide a professional diagnosis allowing to plan individual therapy for the patient being examined

Adipokine profile in patients with anorexia nervosa

Wstęp: Anorexia nervosa (AN) jest zaburzeniem odżywania i charakteryzuje się skrajnie niską masą ciała. Adipokiny to substancje wydzielane przez tkankę tłuszczową o szerokim spektrum aktywności biologicznej. Celem pracy była ocena stężeń wybranych adipokin u kobiet z anorexia nervosa przed i po interwencji żywieniowej. Badano również czy wskaźnik masy ciała jest jedynym czynnikiem wpływającym na stężenia adipokin w AN. Materiał i metody: Udział w badaniu wzięło 65 kobiet: 20 pacjentek z AN przed jakąkolwiek terapią, 18 pacjentek z AN po interwencji żywieniowej trwającej co najmniej 6 miesięcy, 27 kobiet z grupy kontrolnej. U wszystkich uczestniczek przeprowadzono pobranie krwi i badania antropometryczne. Metodą ELISA oznaczano receptor leptynowy, adiponektynę i jej frakcje oraz rezystynę. Leptyna była badana metodą RIA a wisfatyna z użyciem techniki EIA. Wyniki: Stężenie leptyny oraz indeks wolnej leptyny były najniższe u pacjentek z AN przed leczeniem. Frakcja HMW adiponektyny oraz wisfatyna były podwyższone w przebiegu AN. Wartości pozostałych adipokin nie różniły się znacząco pomiędzy grupami. Porównując podgrupy z anorexia nervosa stwierdzono różnice jedynie w stężeniach leptyny i receptora leptynowego oraz indeksie wolnej leptyny. Dodatkowo po wyłączeniu wpływu BMI jedynie wartości leptyny i indeks wolnej leptyny pozostały znamiennie różne pomiędzy pacjentkami z AN przed leczeniem a grupą kontrolną. Wniosek: Wyniki naszego badania sugerują, że najważniejszą adipokiną w AN jest leptyna. W naszej grupie pacjentek z AN leptyna i indeks wolnej leptyny były jedynymi czynnikami, których zmiany nie są wyłącznie zależne od zmian ilości tkanki tłuszczowej.Introduction: Anorexia nervosa (AN) is an eating disorder characterised with extremely low weight. Adipokines are adipose tissue-derived substances that show a wide spectrum of biological activities. We aimed to assess selected adipokine levels in women with AN before and after nutritional intervention. We also sought to examine whether BMI is the only confounding factor influencing adipokine assessment in AN. Material and methods: Sixty-five women participated in the study: 20 individuals with AN before any treatment, 18 AN patients after nutritional intervention lasting for at least six months, and 27 women as controls. In all participants blood collection and anthropometric measurements were performed. ELISA was used for evaluation of leptin receptor, adiponectin and its isoforms, and resistin. Leptin was assessed with RIA, and visfatin was measured with EIA assay. Results: Leptin and free leptin index (FLI) were lowest in treatment–naïve AN women. HMW-adiponectin and visfatin were enhanced in AN. Other adipokine levels showed no significant differences. When two subsets of anorexia nervosa were compared, only leptin, leptin receptor, and FLI were markedly different. When data were adjusted to BMI, leptin and FLI remained significantly different in the pre-treated AN subgroup when compared with the control group. Conclusions: Our results suggest that leptin is the most important adipokine in AN. It is also important that in our AN population leptin and FLI are the only factors that are influenced not only by the fat content

Peripheral levels of selected adipokines in patients with newly diagnosed multiple sclerosis

Introduction: Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease of the central nervous system. The exact aetiology is unknown. However, genetic and environmental factors are suggested to be involved in the pathogenesis of MS. Improper diet, resulting in obesity and metabolic syndrome, can contribute to this disease. Adipokines, secreted by adipose tissue, link the metabolism and immune system. Material and methods: We aimed to assess plasma levels of selected adipokines in newly diagnosed, treatment-naïve individuals with multiple sclerosis. Our group comprised 58 individuals (31 MS patients and 27 controls, matched for age and BMI) without diabetes, hypertension, or dyslipidaemia. Circulating adiponectin and all adiponectin fractions, visfatin, and omentin concentrations were measured. Metabolic parameters were also assessed. Results: In MS individuals we observed the following results: higher concentrations of visfatin, lower levels of omentin, and no differences in adiponectin array. There were also correlations between some adipokines and metabolic parameters. After adjustment to BMI, a significant decrease in total adiponectin, high-molecular weight (HMW) adiponectin and omentin, and an increase in medium-molecular-weight (MMW) adiponectin were observed in the group of MS patients when compared to those of the controls. Conclusions: Our results indicate that adiponectin with its fractions, visfatin, and omentin cannot be considered as causative factors in the early phase of multiple sclerosis. However, the potential role of adipokines in MS is possible because they might be involved in the pathogenesis of MS, regarded as an autoimmune disorder.