Wpływ wieku na biomechaniczne parametry dopplerowskiego sygnału przepływu krwi w tętnicach szyjnych

Wstęp: Prześledzono dopplerowskie parametry przepływu krwi w naczyniach szyjnych w warunkach spoczynkowych oraz po 1-minutowej hiperwentylacji w grupach starszych (65,9 ± 12,3 lat) i młodszych (26,9 ± 4,4 lat) mężczyzn. Czynnikami wykluczającymi z badania były: zwężenia naczyń, hemodynamicznie istotne zaburzenia rytmu serca, ciśnienie tętnicze krwi większe niż 160/90 mm Hg, wady zastawkowe i objawy niewydolności serca. Materiał i metody: Stosując badanie USG oraz impulsową metodę dopplerowską, prześledzono parametry przepływu krwi w tętnicach szyjnych: prędkość maksymalną podczas skurczu (Vmax), prędkość średnią podczas całego cyklu serca (Vmean), współczynnik pulsacji (PI), współczynnik oporności (RI), czas narastania prędkości (Tn), czas obniżania się prędkości (Tp), przyspieszenie narastania prędkości (An) oraz zwalniania prędkości (Ap), a także morfologię i amplitudę fali odbitej. Wyniki: Pomiędzy badanymi grupami nie stwierdzono różnic w parametrach spoczynkowych z wyjątkiem współczynnika (RI) znamiennie wyższego dla tętnicy szyjnej wewnętrznej u osób starszych, u których zaobserwowano również większe rozproszenie parametrów. Po 1-minutowej hiperwentylacji w obu grupach w tętnicy szyjnej wewnętrznej zanotowano istotny spadek Vmean i Vmax oraz wzrost PI i RI, a w tętnicy szyjnej zewnętrznej - znamienny wzrost Vmax, PI, RI i An oraz zmniejszenie Tn. Reakcja na hiperwentylację była większa w grupie osób młodszych. Wykazano, że w zakresie Vmax tętnice szyjne - wewnętrzna i zewnętrzna - reagują na hiperwentylację przeciwstawnie, co jest wyrazem odmiennej odczynowości obu odcinków łożyska naczyniowego mających początek we wspólnym pniu tętnicy szyjnej wspólnej. Wnioski: Parametry spoczynkowe nie różnią się w obu grupach wiekowych, a hiperwentylacja powoduje wzrost sprężystości ścian oraz przepływu w tętnicy szyjnej zewnętrznej oraz zmniejszenie przepływu w tętnicy szyjnej wewnętrznej

Wpływ wieku na biomechaniczne parametry dopplerowskiego sygnału przepływu krwi w tętnicach szyjnych

Wstęp: Prześledzono dopplerowskie parametry przepływu krwi w naczyniach szyjnych w warunkach spoczynkowych oraz po 1-minutowej hiperwentylacji w grupach starszych (65,9 ± 12,3 lat) i młodszych (26,9 ± 4,4 lat) mężczyzn. Czynnikami wykluczającymi z badania były: zwężenia naczyń, hemodynamicznie istotne zaburzenia rytmu serca, ciśnienie tętnicze krwi większe niż 160/90 mm Hg, wady zastawkowe i objawy niewydolności serca. Materiał i metody: Stosując badanie USG oraz impulsową metodę dopplerowską, prześledzono parametry przepływu krwi w tętnicach szyjnych: prędkość maksymalną podczas skurczu (Vmax), prędkość średnią podczas całego cyklu serca (Vmean), współczynnik pulsacji (PI), współczynnik oporności (RI), czas narastania prędkości (Tn), czas obniżania się prędkości (Tp), przyspieszenie narastania prędkości (An) oraz zwalniania prędkości (Ap), a także morfologię i amplitudę fali odbitej. Wyniki: Pomiędzy badanymi grupami nie stwierdzono różnic w parametrach spoczynkowych z wyjątkiem współczynnika (RI) znamiennie wyższego dla tętnicy szyjnej wewnętrznej u osób starszych, u których zaobserwowano również większe rozproszenie parametrów. Po 1-minutowej hiperwentylacji w obu grupach w tętnicy szyjnej wewnętrznej zanotowano istotny spadek Vmean i Vmax oraz wzrost PI i RI, a w tętnicy szyjnej zewnętrznej - znamienny wzrost Vmax, PI, RI i An oraz zmniejszenie Tn. Reakcja na hiperwentylację była większa w grupie osób młodszych. Wykazano, że w zakresie Vmax tętnice szyjne - wewnętrzna i zewnętrzna - reagują na hiperwentylację przeciwstawnie, co jest wyrazem odmiennej odczynowości obu odcinków łożyska naczyniowego mających początek we wspólnym pniu tętnicy szyjnej wspólnej. Wnioski: Parametry spoczynkowe nie różnią się w obu grupach wiekowych, a hiperwentylacja powoduje wzrost sprężystości ścian oraz przepływu w tętnicy szyjnej zewnętrznej oraz zmniejszenie przepływu w tętnicy szyjnej wewnętrznej

Wpływ wieku na obraz elektrokardiogramu w populacji geriatrycznej

Wstęp: Ze względu na rozbieżność zdań na temat najczęstszych i typowych dla starszego wieku patologii celem pracy była ocena zmian EKG w losowo dobranej populacji osób starszych w zależności od wieku, płci oraz obecności w wywiadzie schorzeń kardiologicznych. Materiał i metody: Wykonano spoczynkowy zapis EKG u 469 osób (325 K i 144 M) w wieku 70-96 lat (średnio 76,0) w wybranym losowo rejonie Krakowa, liczącym 707 osób. Zapisy oceniono według kodu Minnesota, a częstość zmian określano w 3 grupach wiekowych, tj. 70-74 lat, 75-79 lat i > 79 rż. Wyniki: Wykazano dość znaczny (26,0%), ale ulegający redukcji wraz z wiekiem odsetek prawidłowych zapisów EKG oraz wzrastającą wraz z wiekiem badanych tendencję do polipatologii, a zwłaszcza narastanie częstości zaburzeń rytmu i przewodzenia. Spośród wszystkich zmian w EKG jedynie zespół Q/QS obserwowano częściej u mężczyzn. Zestawienie wyników badań osób zakwalifikowanych na podstawie wywiadu jako „zdrowe kardiologicznie” z grupą „chorych” wykazało podobną częstość nieprawidłowości w obu grupach. Wnioski: W miarę starzenia populacji geriatrycznej dochodzi do redukcji zapisów prawidłowych oraz narastania stopnia patologii, zwłaszcza w zakresie zmian niedokrwiennych, częstości migotania przedsionków i pobudzeń dodatkowych oraz zaburzeń przewodzenia. W badanej grupie zwraca uwagę znaczna rozbieżność między danymi z wywiadu a obrazem EKG, co należy uwzględnić w rozpoznawaniu chorób serca

Adrenomedullin and tumour microenvironment

Adrenomedullin (AM) is a regulatory peptide whose involvement in tumour progression is becoming more relevant with recent studies. AM is produced and secreted by the tumour cells but also by numerous stromal cells including macrophages, mast cells, endothelial cells, and vascular smooth muscle cells. Most cancer patients present high levels of circulating AM and in some cases these higher levels correlate with a worst prognosis. In some cases it has been shown that the high AM levels return to normal following surgical removal of the tumour, thus indicating the tumour as the source of this excessive production of AM. Expression of this peptide is a good investment for the tumour cell since AM acts as an autocrine/paracrine growth factor, prevents apoptosis-mediated cell death, increases tumour cell motility and metastasis, induces angiogenesis, and blocks immunosurveillance by inhibiting the immune system. In addition, AM expression gets rapidly activated by hypoxia through a HIF-1α mediated mechanism, thus characterizing AM as a major survival factor for tumour cells. Accordingly, a number of studies have shown that inhibition of this peptide or its receptors results in a significant reduction in tumour progression. In conclusion, AM is a great target for drug development and new drugs interfering with this system are being developed

Mikrosystemy Lab-on-a-Chip

W pracy przedstawiono ogólną ideę funkcjonowania zminiaturyzowanych urządzeń laboratoryjnych zwanych Lab-on-a-Chip. Ich zadaniem jest przeprowadzanie określonych reakcji chemicznych i analiza chemiczna produktów tych reakcji. Oznacza to, że systemy Lab-on-a-Chip pełnią rolę kompletnego mikrolaboratorium chemicznego. Omówiono najważniejsze techniki stosowane przy konstrukcji tych urządzeń oraz podano przykłady zastosowań

Photoreduction of carbon dioxide with hydrogen using temperature programmed method

The photocatalytic reduction of carbon dioxide with hydrogen was studied by Temperature-Programmed Surface Reaction (TPSR). This process was carried out in a flow reactor that was especially designed and constructed for this purpose. Titanium dioxide (TiO2, Degussa P-25) was used as supports for platinum, ruthenium and nickel catalysts. The experimental results indicated that the activity of photoreduction of CO2 changes as follows: Ru/TiO2> Ni/TiO2>= Pt/TiO2> TiO2

Photoreduction of carbon dioxide with hydrogen using temperature programmed method

The photocatalytic reduction of carbon dioxide with hydrogen was studied by Temperature-Programmed Surface Reaction (TPSR). This process was carried out in a flow reactor that was especially designed and constructed for this purpose. Titanium dioxide (TiO2, Degussa P-25) was used as supports for platinum, ruthenium and nickel catalysts. The experimental results indicated that the activity of photoreduction of CO2 changes as follows: Ru/TiO2> Ni/TiO2>= Pt/TiO2> TiO2