The quality of life in patients treated for abdominal aortic aneurysms by classical and endovascular methods

Cel pracy. Porównanie wyników leczenia tętniaków aorty brzusznej metodą operacyjną w trybie planowym oraz leczonych za pomocą endoprotez rozwidlonych. Ocena jakości życia przy użyciu skróconego formularza 36-punktowego SF-36 (Short From 36-Item Health Survey) oraz ankiety specyficznej opracowanej specjalnie dla potrzeb tej pracy. Zestawienie wyników obu metod leczenia i ich porównanie. Materiał i metody. W okresie od stycznia 1998 roku do grudnia 2001 roku leczono 384 chorych z AAA. W trybie nagłym operowano 39 chorych, w trybie planowym - 301 chorych, natomiast 44 chorych leczono techniką endowaskularną za pomocą endoprotez rozwidlonych. Pacjentów poproszono o wypełnienie formularzy przed zabiegiem i 30 dni po operacji podczas wizyty kontrolnej. Pytania dotyczyły: samooceny aktualnego stanu zdrowia pacjenta, dolegliwości bólowych, kłopotów z poruszaniem się, możliwości wykonywania codziennych czynności, kłopotów ze snem, dolegliwości ze strony ran pooperacyjnych. Wyniki. W grupie chorych operowanych planowo z powodu AAA na 301 przypadków wystąpiło 7 zgonów, wykonano 5 reoperacji w tym samym dniu z powodu ostrego niedokrwienia kończyny dolnej oraz 3 relaparotomie z powodu krwawienia do jamy brzusznej. Wszystkie operacje wykonano w znieczuleniu ogólnym przez laparotomię z cięcia pośrodkowego. Wszczepiono 187 protez prostych i 114 rozwidlonych. W powyższej grupie było 38 kobiet i 263 mężczyzn. W drugiej grupie założono 44 endoprotezy z dostępu chirurgicznego do tętnicy udowej w pachwinie po jednej lub obu stronach. Wszystkich 44 chorych zakwalifikowanych do założenia stentgraftów (grupa A) oraz 61 chorych operowanych (grupa B) poproszono o wypełnienie ankiet. W grupie 44 chorych po założeniu endoprotez (grupa A) i w grupie 61 osób po leczeniu operacyjnym (grupa B) 30 dni od zabiegu zanotowano: 6% (A)/24% (B) chorych odczuwało dolegliwości bólowe, 0% (A)/16% (B) miało problemy z poruszaniem się, 23% (A)/24% (B) cierpiało na bezsenność, 20% (A)/49% (B) odczuwało brak energii, 10% (A)/19% (B) zgłaszało stany depresyjne, a 3% (A)/38% - dolegliwości związane z przeprowadzonym zabiegiem, np. ze strony ran pooperacyjnych. Wniosek. Wewnątrznaczyniowe techniki zakładania endoprotez umożliwiają szybszy powrót do zdrowia i są obciążone znacznie mniejszą liczbą dolegliwości pooperacyjnych. Jakość życia chorych w okresie 30 dni od zabiegu jest w sposób istotny lepsza w porównaniu z grupą chorych leczonych klasyczną metodą operacyjną.Aim of the study. A comparison of the results of treatment of patients with abdominal aortic aneurysms (AAA) in the planned procedure by means of operation method and treated by use of Y-grafts; an evaluation of the quality of life by the use of the Short Form 36-Item Health Survey and a specific survey conducted especially for this work; a specification of the results for both methods and a comparison of them. Material and methods. From January 1998 to December 2001, 384 patients suffering from AAA were treated. 39 of them were operated in the acute procedure, 301 in the planned one whereas 44 patients were treated by means of endovascular technique using Y-grafts. The patients were asked to fill in questionnaires before the surgical intervention and 30 days after it, during the control visit. The questions from the survey concerned: patients’ opinion of their actual health status, aches, troubles with moving, the ability to perform everyday activities, sleeping problems and indispositions resulting from postoperative wounds. Results. In the group of patients operated due to AAA according to the plan there were noted: 7 deaths per 301 cases, 5 reoperations because of critical leg ischaemia on the same day and 3 relaparotomies were performed due to bleeding into the abdominal cavity. All of the operations were conducted under general anaesthesia by laparotomy from the intermediate skin incision. 187 normal grafts and 114 bifurcated ones were implanted. The above group included 38 women and 263 men. In the other group 44 endoprostheses were implanted. The endovascular grafts were inserted from the surgical access in the groin to the iliac artery in one or two groins. All the 44 patients classified to the procedure of implantation stentgrafts and 61 patients operated on were asked to fill in the surveys. The results of the performed observations were the following: it was observed that in the group of patients with endoprostheses (group A) and 61 after surgical interventions (group B) in the period of 30 days after the intervention: 6% of A vs. 24% of B patients complained of pain disorders, 0% of A vs. 16% of B had problems with moving, 23% of A vs. 24% of B had troubles with sleeping, 20% of A vs. 49% of B had a feeling of low energy, 10% of A vs. 19% of B reported depression periods, 3% of A vs. 38% of B reported some disorders as a result of the performed operations, e.g. from postoperative wounds. Conclusion. Endovascular techniques of endograft implantation allow a quicker return to good condition and assure one of a significantly smaller number of postoperative disorders. The quality of patients’ life in the period of 30 days after the surgical intervention is significantly better in comparison to the patients treated by means of the classical operation method

Zastosowanie metody laserowej przepływometrii dopplerowskiej do monitorowania i oceny skuteczności zabiegu wideoskopowej sympatektomii lędźwiowej u pacjentów z pierwotnym fenomenem Raynauda i nadpotliwością

Background. The aim of the study was to apply the laser Doppler flowmetry method to monitor the course of videoscopic lumbar sympathectomy, and for objective evaluation of its short and long-term effects in patients with primary Raynaud's phenomenon and hyperhydrosis. Material and methods. Twenty-one patients were included in the study and underwent unilateral, videoassisted lumbar sympathectomy. Skin blood flow and skin temperature were monitored on the plantar surface of both feet by means of laser Doppler flowmetry. Additionally, to evaluate the reactivity of microcirculation, the test of transcutaneous electrical nerve stimulation was applied. There were 4 measurements conducted: 1 day before sympathectomy, 2 hours, 24 hours and 1 month after. During surgery, skin blood flow was monitored continuously. Results. Stimulation of sympathetic trunk evoked short-term decrease of skin blood flow. Following coagulation and segmental resection resulted in continuous elevation of blood flow values on the side of the denervated limb. The improvement in skin perfusion was stable and maintained one month after sympathectomy. The assessment of the microcirculation reactivity during transcutaneous electrical nerve stimulation showed a maximal vasodilatation in the skin of denervated extremity, pointing to the effectiveness of the procedure. Unilateral sympathectomy increased, however, not so spectacularly, skin blood flow, temperature and the level of resting vasodilatation on the contralateral, non-operated foot. This finding proves the bilateral influence of one-sided sympathectomy on the skin microcirculation, probably through the central neural control mechanisms and thermoregulatory reactions. Conclusions. Laser Doppler flowmetry is a useful and precise tool for monitoring the course of video-assisted lumbar sympathectomy. It allows a functional identification of sympathetic trunk structures and gives the possibility to objectively assess the effects of sympathectomy in patients with primary Raynaud's phenomenon and hyperhydrosis.Wstęp. Celem pracy było zastosowanie metody laserowej przepływometrii dopplerowskiej do monitorowania i oceny skuteczności zabiegu wideoskopowej sympatektomii lędźwiowej u pacjentów z pierwotnym fenomenem Raynauda i nadpotliwością. Materiał i metody. Badaniem objęto 21 chorych, u których wykonano jednostronną wideoskopową sympatektomię lędźwiową. Przepływ skórny i temperaturę skóry rejestrowano na podeszwowej powierzchni obu stóp przy użyciu laserowego dopplerowskiego przepływomierza. Do oceny reaktywności mikrokrążenia skórnego zastosowano dodatkowo test przezskórnej, elektrycznej stymulacji nerwowej. Przeprowadzono 4 pomiary: dzień przed sympatektomią, 2 godziny, 24 godziny oraz miesiąc po operacji. W trakcie operacji zmiany przepływu skórnego monitorowano w sposób ciągły. Wyniki. Drażnienie pnia współczulnego wywoływało krótkotrwały i przejściowy spadek przepływu skórnego krwi, natomiast po koagulacji i przecięciu pnia współczulnego po stronie operowanej obserwowano stałą tendencję do wzrostu perfuzji i temperatury skóry stopy. Poprawa ukrwienia skóry miała charakter trwały i utrzymywała się w miesiąc po zabiegu. Podczas oceny reaktywności mikrokrążenia skórnego w teście przezskórnej stymulacji nerwowej wykazano maksymalną wazodylatację w skórze współczulnie odnerwionej kończyny, co świadczy o skuteczności zabiegu. Jednostronna sympatektomia zwiększała również, choć w znacznie mniejszym stopniu, przepływ skórny, temperaturę skóry oraz stopień spoczynkowej wazodylatacji naczyń mikrokrążenia w stopie po stronie nieoperowanej, co wskazuje na obustronny wpływ zabiegu na obwodowe mikrokrążenie skórne, prawdopodobnie poprzez centralne mechanizmy kontroli nerwowej i reakcje termoregulacyjne. Wnioski. Laserową przepływometrię dopplerowską można uznać za precyzyjną metodę monitorowania przebiegu wideoskopowej sympatektomii lędźwiowej. Pozwala ona na czynnościową identyfikację struktur pnia współczulnego i umożliwia obiektywną ocenę skuteczności sympatektomii lędźwiowej u pacjentów z pierwotnym fenomenem Raynauda i nadpotliwością