Techniki ewakuacji poszkodowanego w poszczególnych fazach prowadzenia działań w środowisku taktycznym

Działanie w warunkach bojowych i realizacja zadań związanych z dużym ryzykiem może prowadzić do dużych strat sanitarnych. Priorytetem jest podjęcie czynności mających na celu wykonanie zadania bojowego przy jednoczesnym zminimalizowaniu strat własnych. Ewakuacja poszkodowanych z pola walki jest uzależniona od aktualnej sytuacji taktycznej, zmieniającego się środowiska oraz dostępnych sił i środków. Przemieszczanie rannego ze strefy CUF (care under fire) do TFC [tactical field care) odbywa się na różnych poziomach zaawansowania, wynikających z wiedzy i taktycznego wyszkolenia żołnierzy oraz dostępności sprzętu ewakuacyjnego. Szybka i bezpieczna ewakuacja poszkodowanego ze strefy zagrożenia do strefy opieki medycznej umożliwia zastosowanie procedur zwiększających prawdopodobieństwo przeżycia na polu walki.Combat operations and the implementation of high-risk tasks can generate a high number of dead and wounded soldiers. Taking steps to minimize losses during combat tasks is treated as a priority. The evacuation of casualties from the battlefield depends on the current tactical situation, the changing environment, and the available forces and means. Moving the wounded from the CUF (Care Under Fire) area to TFC (Tactical Field Care) takes place at various levels, resulting from the knowledge and tactical training of the soldiers and the availability of emergency equipment. Rapid and safe evacuation of casualties from the danger zone to the medical care zone enables the use of procedures that significantly increase the battlefield survival rate

A pilot, prospective trial of IntuBrite® versus Macintosh direct laryngoscopy for paramedic endotracheal intubation in out of hospital cardiac arrest

Abstract Background Intubation in the case of out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) is one of the most difficult procedures for Emergency Medical Services (EMS). The use of a laryngoscope with a dual light source is an interesting alternative to classic laryngoscopes. However, there are as yet no prospective data concerning the use of double light direct laryngoscopy (DL) by paramedics in traditional ground ambulance agencies in OHCA. Methods We performed a non-blinded trial in a single EMS in Poland within ambulances crews, comparing time and first pass success (FPS) for endotracheal intubation (ETI) in DL using the IntuBrite® (INT) and Macintosh laryngoscope (MCL) during cardiopulmonary resuscitation (CPR). We collected both patient and provider demographic information along with intubation details. The time and success rates were compared using an intention-to-treat analysis. Results Over a period of 40 months, a total of 86 intubations were performed using 42 INT and 44 MCL based on an intention-to-treat analysis. The FPS time of the ETI attempt (13.49 vs. 15.55 s) using an INT which was shorter than MCL was used (p < 0.05). First attempt success (34/42, 80.9% vs. 29/44, 64.4%) was comparable for INT and MCL with no statistical significance. Conclusions We found a statistically significant difference in intubation attempt time when the INT laryngoscope was used. Intubation first attempt success rates with INT and MCL were comparable with no statistical significance during CPR performed by paramedics. Trial Registration Trial was registered in Clinical Trials: NCT05607836 (10/28/2022

Casualty examination in tactical environement

Badanie poszkodowanego w środowisku taktycznym realizowane jest na trzech poziomach wynikających ze stref zagrożenia. Pierwszy poziom - care under fire (CUF), to opieka nad poszkodowanym pod ostrzałem, polegająca na samopomocy i autodiagnozie. Poszkodowany sam lokalizuje odniesione obrażenia i próbuje udzielić sobie pomocy. Rolą ratownika jest przeprowadzenie badania na odległość, tzw. medycyna zza zasłony. Jeśli możliwe jest zbadanie poszkodowanego, odbywa się ono na zasadzie TPA (tactical patient assessment). Druga faza - tactical field care (TFC), to opieka nad poszkodowanym w warunkach bojowych, polegająca na rozszerzonym badaniu pourazowym, uwzględniającym obrażenia występujące w środowisku taktycznym najczęściej. Podczas badania zaleca się skorzystanie ze schematu MARCHE (każda litera oznacza odpowiednie czynności oraz kryterium postępowania). Badanie pourazowe musi uwzględniać spektrum dyscyplin ograniczających postępowanie (światło, dźwięk, sprzęt, czas i inne). TACEVAC - trzecia ze stref, czyli ewakuacja taktyczna - pozwala na wykonanie pełnego badania według standardu PHTLS lub ITLS w trakcie ewakuacji (MEDEVAC lub CASEVAC) do szpitala, ambulatorium urazowego bądź do FST (forward surgical team).Examination of casualty in tactical environment is performed on 3 levels according to danger zones. The first level - Care Under Fire (CUF) is the care of the injured under fire which consists of self-examination and self-diagnosis. The casualty locates injuries and tries to provide help himself. The role of a medic is to carry out research at a distance, socalled medicine cross barrier. If it is possible to examine the patient it is done as TPA (tactical patient assessment). Second Phase - Tactical Field Care (TFC) is a care of injured in combat environment based on the extended posttrauma assessment taking into account the most common injuries in tactical environment. During the examination it is recommended to follow the scheme MARCHE (each letter represents steps and the criterion of conduct). Posttrauma assessment must take into account the spectrum of disciplines which limit realization (light, sound, equipment, time, etc.). TACEVAC - the third zone, which is tactical evacuation allows to perform a complete examination based on the standard PHTLS or ITLS during evacuation (MEDEVAC or CASEVAC) to the hospital, trauma ambulatory or FST (Forward Surgical Team)

Evacuation techniques in different particular phases of the tactical environment

Działanie w warunkach bojowych i realizacja zadań związanych z dużym ryzykiem może prowadzić do dużych strat sanitarnych. Priorytetem jest podjęcie czynności mających na celu wykonanie zadania bojowego przy jednoczesnym zminimalizowaniu strat własnych. Ewakuacja poszkodowanych z pola walki jest uzależniona od aktualnej sytuacji taktycznej, zmieniającego się środowiska oraz dostępnych sił i środków. Przemieszczanie rannego ze strefy CUF (care under fire) do TFC (tactical field care) odbywa się na różnych poziomach zaawansowania, wynikających z wiedzy i taktycznego wyszkolenia żołnierzy oraz dostępności sprzętu ewakuacyjnego. Szybka i bezpieczna ewakuacja poszkodowanego ze strefy zagrożenia do strefy opieki medycznej umożliwia zastosowanie procedur zwiększających prawdopodobieństwo przeżycia na polu walki.Combat operation and implementation of high‑risk tasks can generate a high number of dead and wounded soldiers. Take steps to combat task, while minimizing losses is treated as a priority. The evacuation of the injured from the battlefield depends on the current tactical situation, changing environment, and the available forces and means. Moving the wounded from the area CUF (Care Under Fire) for TFC (Tactical Field Care) takes place at various levels resulting from the knowledge and tactical training of soldiers, and the availability of emergency equipment. Fast and safe evacuation of the injured from the danger zone to zone of medical care enables the use of procedures that significantly increase the survival rate within the battlefield

Pharmacology in emergencies used in tactical environment based on TCCC's standard

Stosowanie farmakoterapii w warunkach bojowych niesie za sobą wiele ograniczeń uwarunkowanych trudnościami i specyfiką sytuacji taktycznej. Odmienności wynikają przede wszystkim z presji i różnorodności środowiska, w którym przebywa żołnierz. Schemat leczenia poszkodowanych zależy od możliwości, jakie określają strefy zagrożenia. W schemacie postępowania Tactical Combat Casualty Care (TCCC) wyróżnia się trzy strefy działania. W strefie pierwszej, bezpośredniego kontaktu ogniowego - care under fire (CUF), zasady postępowania TCCC zalecają „samoleczenie” oraz w miarę możliwości kontynuację walki. Ze względu na dynamikę działań we wspomnianej strefie nie ma możliwości stosowania środków farmakologicznych. Z kolei w strefie względnie bezpiecznej - tactical field care (TFC), po przejęciu inicjatywy bojowej i ustaniu kontaktu ogniowego, jak również podczas dalszych działań, w skład których wchodzi ewakuacja medyczna (TACEVAC/MEDEVAC), zaleca się stosowanie zaawansowanego leczenia farmakologicznego, które niweluje negatywne skutki wystąpienia obrażeń ciała, zaczynając od płynoterapii w celu ograniczenia narastającego wstrząsu, poprzez leczenie przeciwbólowe, aż do wprowadzenia antybiotykoterapii.Pharmacological treatment in combat conditions entails many difficulties and limitations conditioned by the specificity of the tactical situation. The differences are mainly due to pressure and variety of the environment in which the soldier resides. The treatment regimen of victims depends on possibilities that define the danger zones. In the scheme of conduct Tactical Combat Casualty Care (TCCC) distinguish three zones of operation. The first zone, with direct fire contact - Care Under Fire (CUF), rules of conduct TCCC recommends “self‑healing” and possibly a continuation of the fight. Due to the dynamics of action, there is no possibility of pharmacological treatment. On the other hand, in the relatively safe zone - Fields Tactical Care (TFC), after takeover the combat initiative and the cessation of fire contact, as well as during further steps, which include medical evacuation (TACEVAC/MEDEVAC), it is recommended the usage of advanced pharmacological treatment leveling the negative effects of injuries, starting the fluid therapy in reducing the growing shock by analgetic treatment to insertion antibiotics

Is older still good, or even better? Evaluation of possibility of using Miller laryngoscope for intubation in adults and comparison with the most widely used Macintosh laryngoscope. Protocol of a crossover randomized control trial

Background: Macintosh laryngoscope is the most widely used laryngoscope for intubation. In some patients, e.g. with flaccid, drooping, aplastic epiglottis, usage of this laryngoscope, or even videolaryngoscopes, may not provide visualization of a glottis. Elevation of the laryngopharynx, like in intubation with Miller laryngoscope, may significantly improve intubating conditions. Methods: An anaesthesiologist with over 20 years of experience will perform direct laryngoscopy with randomly chosen Miller or Macintosh blade, evaluating the visibility of rima glottidis with Cormack-Lehane classification and POGO score with and without external laryngeal pressure. Then the second evaluation of glottis with other blade type will be obtained and the patient will be intubated. Comparison of the rima glottidis visibility when using both blades will be the primary endpoint of the study. The secondary endpoints consist of: demonstrating whether there is a group of adult patients in whom the use of the Miller blade associated with better vocal cord visibility may be predicted based on an anesthesiological examination, and whether external laryngeal pressure improves vocal cord visualization more when using the Miller blade compared with the Macintosh blade. Sample size: We performed minimal sample size calculations based on the data derived from the first 60 patients. We assessed the minimal sample size to obtain the alpha of 5 % and power of 90 %. We decide to enroll at least 286 patients. Discussion: this will be the first trial assessing Miller and Macintosh blades in the same population of adult patients. It will determine group of patients in whom Miller laryngoscope will provide better visualization of rima glottidis than Macintosh blade and associated technique, diminishing rate of prolonging intubations and reducing possible aftermaths of hypoxia