Determination of The Relationship Between Hopelessness-Depression Frequency and SocioDemographic Features in Students of School of Medicine, Suleyman Demirel University

Amaç Depresyon ve umutsuzluk kişinin verimliliğini kaybetmesine, yaşam kalitesinin bozulmasına neden olan önemli problemlerdir. Bu çalışmanın amacı tıp fakültesi öğrencilerinde depresyon ve umutsuzluk sıklığını ve sosyodemografik özelliklerle arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Materyal ve Metod Kesitsel-analitik tipte olan bu çalışma 02–04 Mart 2009 tarihleri arasında yürütüldü. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi birinci, ikinci ve üçüncü sınıf öğrencileri çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya 330 öğrenciden 226’sı (% 68,5) katıldı. Öğrencilere, sosyodemografik özelliklerini saptamaya yönelik anket formu, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Umutsuzluk Ölçeği gözlem altında uygulandı. Beck depresyon ölçeğine göre 17 ve üzeri puan alanlar olası depresif olarak sınıflandırıldı. Veriler istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular Öğrencilerin Beck umutsuzluk ölçeği puan ortalamaları 5,3±4,6 bulundu. Beck depresyon ölçeğine göre 64’ü (%28,3) olası depresif bulundu. Olası depresif olanlarda Beck umutsuzluk ölçeği puan ortalaması normal olanlara göre daha yüksekti (p=0.00). Birinci sınıf öğrencilerinde diğer sınıflardaki öğrencilere göre (p=0.03), kızlarda erkeklere göre (p=0.02), yurtta kalan öğrencilerde ise yurtta kalmayanlara göre (p=0.001) depresyon puanları daha yüksek bulundu. Öğrencilerin yaşları, ailenin aylık gelir düzeyleri, ebeveynlerinin öğrenim durumları ile umutsuzluk ve depresyon oranları karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı. Sonuç Sonuç olarak, temel tıp öğrencilerinde depresyon oranı yüksek olmakla birlikte, olası depresif öğrencilerde umutsuzluk puanları da yüksek bulunmuştur. Tıp öğrencilerine rehberlik ve danışmanlık hizmetlerinin verilmesi, mezuniyet sonrası depresyon ve umutsuzluğun mesleki yaşantılarına olabilecek etkilerini azaltmaya yönelik etkili önleme ve izleme programlarının geliştirilmesi uygun olacaktır.Aim Depression and hopelessness, cause impairment in the quality of life and leads to the loss of one's efficiency are important problems. The purpose of this study is to search the frequency of depression and hopelessness and its relations with socio-demographic characteristics among medical students. Materials and Methods This is a cross sectional analytical study. It was conducted 2-4 March 2009 between. 1st, 2nd, and 3rd year students from the Faculty of Medicine, Suleyman Demirel University were included in the study. 236 of a total 330 students (68.5 %) participated in the study. A questionnaire which aims to determine the students’ socio-demographic characteristics, Beck depression inventory and Beck hopelessness scale were applied under observation to the participants. According to the Beck depression inventory, those who scored 17 and over were classified as possible depressive. Data were evaluated statistically. Results The average score of the students according to Beck hopelessness scale was found 5.3±4.6. According to Beck depression inventory 64 of the students (28.3%) were found to be possible depressive. The average Beck hopelessness scale score was higher for possible depressive students compared to the others (p=0.00). Depression scores was higher among the first year students compared to the others (p=0.03), higher among the females compared the males (p=0.02) and higher among dwelling in dorm compared to not dwelling in dorm (p=0.001). When the age of students, monthly income of family, the educational status of the parents were compared with hopelessness and depression rates there was no statistically significant relation. Conclusion As a result, depression rates were high in basic medical students, furthermore hopelessness scores were found high among possible depressive students. Medical students should be given guidance and counseling service. Effective monitoring and prevention programs should be developed in order to lower the possible effects of depression and hopelessness on their future professional lives

Determination of The Relationship Between Hopelessness-Depression Frequency and Socio- Demographic Features in Students of School of Medicine, Suleyman Demirel University

Aim:Depression and hopelessness, cause impairment in the quality of life and leads to the loss of one's efficiency are important problems. The purpose of this study is to search the frequency of depression and hopelessness and its relations with socio-demographic characteristics among medical students.Materials and Methods:This is a cross sectional analytical study. It was conducted 2-4 March 2009 between. 1st, 2nd, and 3rd year students from the Faculty of Medicine, Suleyman Demirel University were included in the study. 236 of a total 330 students (68.5 %) participated in the study. A questionnaire which aims to determine the students’ socio-demographic characteristics, Beck depression inventory and Beck hopelessness scale were applied under observation to the participants. According to the Beck depression inventory, those who scored 17 and over were classified as possible depressive. Data were evaluated statistically.Results:The average score of the students according to Beck hopelessness scale was found 5.3±4.6. According to Beck depression inventory 64 of the students (28.3%) were found to be possible depressive. The average Beck hopelessness scale score was higher for possible depressive students compared to the others (p=0.00). Depression scores was higher among the first year students compared to the others (p=0.03), higher among the females compared the males (p=0.02) and higher among dwelling in dorm compared to not dwelling in dorm (p=0.001). When the age of students, monthly income of family, the educational status of the parents were compared with hopelessness and depression rates there was no statistically significant relation.Conclusion:As a result, depression rates were high in basic medical students, furthermore hopelessness scores were found high among possible depressive students. Medical students should be given guidance and counseling service. Effective monitoring and prevention programs should be developed in order to lower the possible effects of depression and hopelessness on their future professional lives

SDÜTF ÖĞRETİM ÜYELERİNİN PROBLEME DAYALI ÖĞRENME KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç Bu çalışmada Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi (SDÜTF) Öğretim Üyelerinin probleme dayalı öğrenme yaklaşımı ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem Araştırmanın Evreni olarak Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde 2017-2018 eğitim-öğretim yılında aktif görevli olan öğretim üyelerinden oluşmaktadır. Çalışmada izinli/görevli olma nedeni ile 93 (%74,4) öğretim üyesine ulaşılabilmiştir (n:93). Anket dört ana bölümden oluşmaktadır. Bunlar; birinci bölümde öğretim üyelerinin sosyodemografik özelliklerini sorgulayan 4 soru, ikinci bölümde öğretim üyelerinin Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) konusundaki görüşlerini etkileyebilecek faktörleri sorgulayan 8 soru, üçüncü bölümde öğretim üyelerinin SDÜTF eğitim programının mevcut hali ile ilgili görüşlerini sorgulayan 12 soru, dördüncü bölümde öğretim üyelerinin PDÖ ile ilgili görüşlerini sorgulayan 12 sorudan oluşmaktadır. Bulgular Bu çalışmada SDÜTF eğitim programının mevcut hali “orta” PDÖ ile ilgili görüşleri “iyi” olarak değerlendirilmiştir. Cevaplar beşli ölçekle değerlendirildiğinde katılımcıların SDÜTF eğitim programı ile ilgili puanların ortalaması 33,34±19,63 (Min: 0, maks: 60), Bununla birlikte PDÖ ile ilgili puanların ortalaması 40,54±11,43(Min:12, Maks:60) olarak bulunmuştur. Çalışmanın analizlerinde öğretim üyelerinin PDÖ konusundaki görüşleri ile eğitim programını geliştirme süreci ile ilgili bir komisyonda görev almayı isteme, eğitim programını değerlendirme süreci ile ilgili bir komisyonda görev almayı isteme, eğitim yönlendiriciliğinin hizmet ve araştırma etkinliklerini aksatacağını düşünme, SDÜ mevcut eğitim programının öğrencilerin kazanımlarına ve ilgi/motivasyon üzerine etkisi arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Tartışma Fakültemiz öğretim üyeleri için PDÖ yaklaşımını bir gelişim alanı olarak değerlendirebiliriz. PDÖ etkinliklerinin öğretim üyelerinin rutin çalışma düzenini etkilemeyecek düzenlenmelerle planlanması bu yaklaşımın kabullenilmesi ve uygulanmasını olumlu etkileyebilir. Çalışmamızda öğretim üyelerinin fakültenin mevcut eğitim programının ilgi ve motivasyon üzerine olumlu görüşlerinin aynı şekilde PDÖ ile ilgili görüşlerini de etkileyeceği bulunmuştur. Bu bağlamda öğretim üyesi sayısı ve öğrenme ortamlarının planlanması, eğitim programı geliştirme konusunda eğitici eğitimlerinin tasarlanması ve mevcut eğitim programının öğrenmeye yönelik ilgi ve motivasyon arttırıcı etkisi ile öğretim üyelerinin PDÖ konusundaki görüşlerini olumlu etkilediği kanaatindeyiz.Objective the aim of this study was to evaluate the views of the faculty members of Süleyman Demirel University Faculty of Medicine on problem based learning approach. Material and Method As the universe of the study, 93 (74.4%) faculty members who were active in the 2017-2018 academic year in the Faculty of Medicine of Süleyman Demirel University were reached (n: 93). the questionnaire consists of four main sections. These; in the first part, 4 questions about the sociodemographic characteristics of the faculty members, 8 questions about the factors that may affect the opinions and experiences of the faculty members about PBL in the second part, in the third section, 12 questions about the thoughts and experiences of the lecturers about the current state of the SDUTF training program, It consists of 12 questions that question their thoughts and experiences. Results in our study, the current state of the SDUTF training program was evaluated as eğitim good hali in terms of Ö middle ”PBL. the mean score of the participants in the SDÜTF training program was 33.34 ± 19.63 (Min: 0.00, max: 60.00). 12.00, Max: 60.00). in the analysis of the study, the opinions and experiences of the lecturers on the PBL and the request to take part in a commission related to the development process of the education program, request to take part in a commission related to the evaluation process of the education program, and to disrupt the service and research activities of the educational guidance, There was a significant relationship between interest and motivation. Discussion We can evaluate PBL approach as a development area for faculty members. Planning of PBL activities with arrangements that will not affect the routine working order of faculty members can positively affect the acceptance and implementation of this approach. in our study, it was found that the positive views of faculty members on the interest and motivation of the current education program will also affect their opinions about PBL. in this context, we believe that the number of faculty members and the planning of the learning environments, the design of the training of trainers in the development of the training program, and the interest and motivation effect of the current training program on learning positively influenced the opinions and experiences of the faculty members about PBL

Physicians’ COVID-19 Phobia and Perceived Stress Levels in the Pandemic

Introduction: Healthcare workers are the riskiest group in the epidemic. This study aims to determine physicians’ coronavirus-19 phobia and perceived stress levels and examine the related factors during the pandemic. Materials and Methods: A total of 297 physicians were reached this cross-sectional analytical study. The descriptive characteristics form, the perceived stress scale (PSS), and the coronavirus-19 phobia scale (C19P-S) were used. In the statistical analysis, descriptive statistics, independent groups t test, one-way analysis of variance (ANOVA), Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis analysis, Pearson correlation and multiple linear regression analyzes (Backward LR method) were used in nonparametric conditions. Results: The total mean score of C19P-S and PSS were determined as 44.9 ± 13.5 and 27.9 ± 8.7, respectively. The predictors of COVID-19 phobia as being married, being over 30 years old, questioning the choice of profession, thinking that the behavior of the close environment has changed positively in the pandemic, and increased stress perception were determined. The predictors of perceived stress as female gender, questioning the choice of profession, thinking that she is not affected by being declared a “hero” in the media, thinking that the behavior of the society has changed in a negative way, and an increased phobia of COVID-19 were detected. Conclusion: The results of this study show that the increased stress level of physicians increases COVID-19 phobia and this relationship is bidirectional. Because of this mutually nurturing relationship, developing remedial attitudes towards both stress and phobia may provide multifaceted benefits to both healthcare professionals and the society they serve