Türkiye’de çocukluk çağı dil bozukluğuna ilişkin toplumsal farkındalık: Betimsel çalışma

Objective: Childhood language impairment (CLI), also known as developmental language disorder, adversely affects children’s expressive and/or receptive language development. Although relatively significant action has been taken to raise public awareness about other developmental disorders in Turkey, limited attention has been paid to CLI. Moreover, no previous study has been conducted about awareness of the Turkish population about CLI. Material and Methods: We carried out the Turkish version of a survey developed by Working Group 3 of COST Action IS1406 to estimate public awareness of CLI regarding its nature, causes and the problems associated with it. Data were collected in the form of face-to-face interviews. The sample included 87 participants from socio-economically diverse districts of İstanbul, Turkey, determined on the basis of the Human Development Index. Results: A significantly lower number of the participants reported having heard of CLI compared to autism, attention-deficit/hyperactivity disorder and speech disorder. Another finding was that women with children reported having heard of CLI significantly more than those without children. It was also observed that the participants had inadequate knowledge of the problems that individuals with CLI have and of its causes. Conclusion: The current findings highlight the need to take more action to raise public awareness about CLI in Turkey.Amaç: Çocukluk çağı dil bozukluğu (ÇÇDB), diğer adıyla gelişimsel dil bozukluğu, çocukların alıcı ve/veya ifade edici dil gelişimini olumsuz yönde etkilemektedir. Türkiye’de diğer gelişimsel bozukluklara ilişkin toplumsal farkındalığın artırılmasına yönelik ciddi çalışmalar yapılmış olmakla birlikte ÇÇDB’ye yönelik çalışmalar sınırlı kalmıştır. Ayrıca Türkiye’de ÇÇDB’ye ilişkin toplumsal farkındalık üzerine yapılmış bir çalışma bulunmamaktadır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada ÇÇDB’nin doğası, sebepleri ve ÇÇDB ile ilişkilendirilen sorunlara ilişkin toplumsal farkındalığı ölçmek amacıyla COST Aksiyonu IS1406 3. Çalışma Grubu tarafından geliştirilen anketin Türkçe versiyonu uygulanmıştır. Veriler yüz yüze gerçekleştirilen mülakatlar ile toplanmıştır. İstanbul’un sosyoekonomik açıdan farklı ilçelerinden 87 katılımcı örneklemi oluşturmuş olup bu ilçeler İnsani Gelişme Endeksi kullanılarak belirlenmiştir. Bulgular: Otizm, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve konuşma bozukluklarına kıyasla anlamlı oranda daha az katılımcı ÇÇDB terimini duyduğunu belirtmiştir. Çalışmanın bir diğer bulgusu, çocuğu olmayan kadınlara kıyasla çocuğu olan kadınlar arasında ÇÇDB teriminin daha fazla duyulmuş olmasıdır. Ayrıca çalışma örnekleminin, ÇÇDB’si olan bireylerin yaşadıkları sorunlar ve ÇÇDB’nin sebeplerine dair yetersiz bilgi sahibi olduğu gözlenmiştir. Sonuç: Çalışmanın bulguları, Türkiye’de ÇÇDB’ye ilişkin toplumsal farkındalığın artırılması için harekete geçilmesi gerektiğini göstermektedir

Public survey on specific language impairment in Turkey

Özgül dil bozukluğu, çocukların ifade edici ve / veya alıcı dilinin olumsuz yönde etkilendiği dil ve konuşma bozukluklarını kapsamaktadır. Türkiye'de otizm ve Down sendromu gibi diğer alanlarda akademik araştırmalar ve farkındalık çalışmaları yapılmış olmasına rağmen; özgül dil bozukluğu hakkında, halkın farkındalığıyla ilgili görece kısıtlı çalışmalar bulunmaktadır. Daha önce Türkiye'de, toplumun özgül dil bozukluğuna karşı tutumları ile ilgili bir çalışma yapılmamıştır. Bu çalışma, COST Aksiyonu IS1406'nın 3. Çalışma Grubu tarafından yürütülen araştırma kapsamında gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma kapsamında COST Aksiyonu IS1406'nın 3. Çalışma Grubu tarafından hazırlanan "Bak Kim Konuşuyor: Toplumsal Farkındalık Anketi" kullanılmıştır. Çalışmada, üç farklı yaş grubundan, 87 katılımcı vardır. Katılımcıların cinsiyet, SES ve eğitim düzeyleri göz önünde bulundurulmuştur. Yaşlı grubun, özgül dil bozukluğu terimi hakkında diğer iki yaş grubuna göre çok az farkla daha az bilgiye sahip olduğu saptanmıştır. Çocuk sahibi olan kadın katılımcıların, çocuk sahibi olmayan kadın katılımcılara göre özgül dil bozukluğuna dair farkındalık seviyeleri daha yüksek bulunmuştur (p < 0.05). Katılımcıların çoğunluğu, özgül dil bozukluğunun nedenlerini içsel faktörlere bağlamaktadır. Eğitim düzeyi düşük olan katılımcıların özgül dil bozukluğunu iyileştirmek için hangi uzmana başvuracağı ile ilgili yanlış bilgilere sahip oldukları belirlenmiştir (p < 0.05). Diğer bir bulgu, katılımcıların neredeyse yarısının özgül dil bozukluğu terimini daha önce duymadığı yönünde olmuştur. Katılımcıların çoğunluğu, özgül dil bozukluğu terimini bir tanıdık aracılığıyla duyduğunu bildirmiştir. Mevcut bulgulara dayanarak, Türkiye'de özgül dil bozukluğu konusunda halkın bilinçlendirilmesi ve farkındalığın arttırılması için ilgili uzman ve yetkililerin daha etkin önlemler alması gerektiği sonucuna varılmıştır.Childhood language impairment involves language and speech impairment in which the expressive and/or receptive language development of children is adversely affected. Although relatively significant amount of action has been taken to raise academic and public awareness about children with autism and Down syndrome in Turkey, limited attention has been paid to childhood language impairment. No study has been conducted about attitudes of people in Turkey towards childhood language impairment. This survey named "Look Who's Talking: Public Survey" was carried out by Working Group 3 of COST Action IS1406. Data were collected from 87 participants divided into 3 age groups. Gender, SES and education levels of the participants were controlled. It was found that the older group had less knowledge of the term childhood language impairment than the other two age groups. Female participants with children were more aware of childhood language impairment than female participants without children (p < 0.05). Most of the participants attributed intrinsic causes to childhood language impairment. It was also observed that the participants with a relatively limited educational background had inaccurate information about who works specifically on remediating childhood language impairment (p < 0.05). Another finding was that almost half of the participants had not heard the term childhood language impairment before. The majority of the participants reported having heard the term through a friend, relative and/or neighbor. Based on the current findings, it can be concluded that more action should be taken by healthcare professionals and policy-makers to raise public awareness about childhood language impairment in Turkey

How aware is the public of the existence, characteristics and causes of language impairment in childhood and where have they heard about it? A European survey

Public awareness of language impairment in childhood (Developmental Language Disorder (DLD)) has been identified as an important determiner of research and clinical service delivery, yet studies directly assessing public awareness are lacking. This study surveyed awareness across 18 countries of Europe. Method A questionnaire developed by an international team asked whether respondents had heard of language impairment affecting children, what they thought its manifestations and causes were and where they had heard of it. Respondents were also asked whether they had heard of autism, dyslexia, ADD/ADHD and speech disorder. The questionnaire was administered to members of the public in 18 European countries. A total of 1519 responses were obtained, spanning 6 age groups, 4 educational level groups and 3 income level groups. Results Across all but one country, significantly fewer people had heard of language impairment than any of the other disorders (or 60 % compared to over 90 % for autism). Awareness tended to be lowest in Eastern Europe and greatest in North-Western Europe, and was influenced by education level, age and income level. People in countries with overall low and overall high awareness differed in their views on manifestations and causes. People had heard of language impairment and autism the same way - most frequently through the media, including Internet, and less frequently through their child’s school or a medical professional. Discussion The study confirms that awareness of language impairment and knowledge of the breadth of its manifestations are low. It also suggests opportunities for how to increase awareness, including greater media coverage of language impairment and more efficient use of venues such as schools and healthcare. Ways in which cultural and linguistic differences may influence public awareness efforts are discussed, including the translatability of clinical labels and scientific terms. These may impact the acceptance of a common term and definition across all countries. As awareness campaigns are gaining momentum, the findings of this study can serve as a baseline against which to compare future findings