From Oblivion to Obsession: The Uses of History in Recent Public Debates in Turkey

no abstrac

Postcolonial criticism encounters late Ottoman studies

In Ottoman studies, it is only in the last decade that colonialism has been considered a useful analytical category. This may be partly due to the fact that, in the 1970s and 80s, especially in approaches which drew on the dependency theory and the integration of the Ottoman Empire into the world economy, the latter was studied as one of those regions which was never effectively colonised.  However, recently postcolonial studies have attracted the interest of nineteenth-century historians who have reversed the argument and tend to include the Ottoman Empire not among the states that were subject to colonisation but among the colonisers. However, the focus remains on power relations among Muslims. This article offers a critical overview of this literature. It also suggests possible ways for a similar analytical category to be used for Muslim-Christian relations as well

Postcolonial criticism encounters late Ottoman studies

In Ottoman studies, it is only in the last decade that colonialism has been considered a useful analytical category. This may be partly due to the fact that, in the 1970s and 80s, especially in approaches which drew on the dependency theory and the integration of the Ottoman Empire into the world economy, the latter was studied as one of those regions which was never effectively colonised.  However, recently postcolonial studies have attracted the interest of nineteenth-century historians who have reversed the argument and tend to include the Ottoman Empire not among the states that were subject to colonisation but among the colonisers. However, the focus remains on power relations among Muslims. This article offers a critical overview of this literature. It also suggests possible ways for a similar analytical category to be used for Muslim-Christian relations as well

Experience and performance in a shifting political landscape: The Greek- Orthodox community of Izmir/Smyrna at the turn of the 20th century

Το άρθρο αναφέρεται σε τρία επεισόδια πού διαδραματίστηκαν στη Σμύρνη στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πρώτο περιγράφει τη σύγκρουση του Έλληνα προξένου Σταμάτιου Αντωνόπουλου με τις τοπικές οθωμανικές αρχές στα 1904-1905, το δεύτερο την εκλογή του καθηγητή Παύλου Καρολίδη ως εκπροσώπου του νομού Αιδινίου στην οθωμανική βουλή στα 1908 και το τρίτο το μποϋκοτάζ πού κήρυξαν ομάδες πού ελέγχονταν από την Επιτροπή «Ένωση και Πρόοδος» εναντίον της ελληνικής εμπορικής δραστηριότητας. Ο συγγραφέας εντάσσει τη συζήτηση για τα περιστατικά αυτά σε δύο διαφορετικά "ιστοριογραφικά πλαίσια. Το ένα αφορά τη μελέτη των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και πιο συγκεκριμένα της Σμύρνης, ως μίας από τις δυναμικότερες περιπτώσεις, και τα άλλο τη μελέτη της ύστερης οθωμανικής κοινωνίας συνολικά. Τα θέματα που αναδεικνύονται είναι η διαδικασία ενσωμάτωσης διαφορετικών πληθυσμών στη διαμόρφωση κοινής ελληνικής ταυτότητας, οι τρόποι με τους οποίους οι ηγετικές ομάδες επιτελούν το ρόλο τους στον δημόσιο χώρο, η σημασία που έχει για την ισορροπία των επιλογών στην πόλη η λειτουργία κοινωνικών και πολιτικών δικτύων πού εκτείνονται μέχρι την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη, καθώς και η ιδιομορφία της πόλης αυτής πού όχι μόνο ήταν κατά τα μεγαλύτερο τμήμα της χριστιανική, αλλά διέθετε και έναν μουσουλμανικό πληθυσμό πού ενίοτε αψηφούσε την κεντρική εξουσία. Τέλος, ό συγγραφέας, με αφορμή τις διπλωματικές πηγές πού χρησιμοποιεί αναλύει θέματα ορολογίας και προτείνει τρόπους για μια πιο σύνθετη ανάγνωσή τους

Experience and performance in a shifting political landscape: The Greek- Orthodox community of Izmir/Smyrna at the turn of the 20th century

Το άρθρο αναφέρεται σε τρία επεισόδια πού διαδραματίστηκαν στη Σμύρνη στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πρώτο περιγράφει τη σύγκρουση του Έλληνα προξένου Σταμάτιου Αντωνόπουλου με τις τοπικές οθωμανικές αρχές στα 1904-1905, το δεύτερο την εκλογή του καθηγητή Παύλου Καρολίδη ως εκπροσώπου του νομού Αιδινίου στην οθωμανική βουλή στα 1908 και το τρίτο το μποϋκοτάζ πού κήρυξαν ομάδες πού ελέγχονταν από την Επιτροπή «Ένωση και Πρόοδος» εναντίον της ελληνικής εμπορικής δραστηριότητας. Ο συγγραφέας εντάσσει τη συζήτηση για τα περιστατικά αυτά σε δύο διαφορετικά "ιστοριογραφικά πλαίσια. Το ένα αφορά τη μελέτη των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και πιο συγκεκριμένα της Σμύρνης, ως μίας από τις δυναμικότερες περιπτώσεις, και τα άλλο τη μελέτη της ύστερης οθωμανικής κοινωνίας συνολικά. Τα θέματα που αναδεικνύονται είναι η διαδικασία ενσωμάτωσης διαφορετικών πληθυσμών στη διαμόρφωση κοινής ελληνικής ταυτότητας, οι τρόποι με τους οποίους οι ηγετικές ομάδες επιτελούν το ρόλο τους στον δημόσιο χώρο, η σημασία που έχει για την ισορροπία των επιλογών στην πόλη η λειτουργία κοινωνικών και πολιτικών δικτύων πού εκτείνονται μέχρι την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη, καθώς και η ιδιομορφία της πόλης αυτής πού όχι μόνο ήταν κατά τα μεγαλύτερο τμήμα της χριστιανική, αλλά διέθετε και έναν μουσουλμανικό πληθυσμό πού ενίοτε αψηφούσε την κεντρική εξουσία. Τέλος, ό συγγραφέας, με αφορμή τις διπλωματικές πηγές πού χρησιμοποιεί αναλύει θέματα ορολογίας και προτείνει τρόπους για μια πιο σύνθετη ανάγνωσή τους

Nation and Empire Annual Conference of the Association for the Study of Ethnicity and Nationalism (ASEN), 20–21 April 2005

no abstrac

From Oblivion to Obsession: The Uses of History in Recent Public Debates in Turkey

no abstrac

Lettre d’Istanbul (et d’Athènes)

Récemment s’est clos en Grèce un débat qui, depuis des mois, occupait le premier plan sur la scène politique et médiatique. Ce débat portait sur le livre scolaire destiné à la sixième classe du primaire. Celui-ci avait été rédigé par un groupe d’historiens choisis par le précédent gouvernement, suite à un appel d’offre public. Les critiques portaient sur l’évident effort des auteurs pour s’éloigner des vieux stéréotypes longtemps dominants dans l’historiographie nationale et pour présenter un..

Hrant Dink ou L’« Intellectuel » post-mortem

Parler de Hrant Dink est rendu douloureux par son décès tragique. Hrant Dink a été assassiné à l’âge de 53 ans par un jeune fasciste, le 19 janvier 2007. En Turquie et ailleurs, ce meurtre a marqué un tournant dans la vie de bien des Turcs, des Arméniens, et d’autres. Beaucoup y ont vu l’expression de l’incapacité définitive de la société turque à devenir une société plurielle réellement démocratique. D’autres, au contraire, ont vu dans la foule de quelques centaines de milliers de personnes ..