Critical points in strategies for the diagnosis and treatment of osteoporosis

Current treatment decisions for osteoporosis depend on the fracture risk calculated based on the results of comprehensive diagnostic procedures [clinical risk factors (CRF), densitometry (BMD), morphometry, and bone turnover markers (BTM)]. Recently developed fracture risk assessment tool (FRAXTM) represents an important new achievement as a 10-year fracture risk calculation based on femoral neck densitometry and age combined with independent clinical fracture risk factors. FRAXTM presents several options: FRAXTM BMI (body mass index) is advocated as a helpful screening tool to identify the group of patients with high fracture risk, independently of access to densitometry and FRAXTM, utilizing hip densitometry. In both cases, the probability of major fractures or hip fractures are calculated during performed diagnostic evaluations. Operating FRAXTM algorithm does not include spinal bone mineral density, which is its main limitation. With the aim of improvement of anti-fracture efficacy of therapeutic management of osteoporosis, we have extended our discussion to three integral elements of existent strategy: 1) screening outlines, 2) principles of drug selection, and 3) treatment benefit evaluation. Since osteoporosis is a chronic disease, long-term adherence to the treatment is important. The suitability of the drug, the patient’s preference, tolerability, and convenience should all be considered. Anti-catabolic drugs are most appropriate in patients with high bone turnover, while anabolic drugs demonstrate efficacy irrespective of bone turnover. BMD measurement is most widely used for long-term assessment of the efficacy of osteoporosis treatment. The measurements of bone turnover markers (BTMs) can be considered a useful shortterm (at 3 months) monitoring tool in selected patients. In both BTM and BMD, the least significant change (LSC) method should be used for interpretation of the results. Fractures are not a reliable clinical endpoint for evaluating the effectiveness of therapy in individual patients because of their stochastic nature. If fractures occur, however, the need for drug change and additional non-pharmacological treatment (fall prevention, balance training, muscle strengthening) should always be considered.Kryterium interwencji farmakoterapeutycznej w osteoporozie bez złamań stanowi ocena indywidualnego bezwzględnego 10-letniego ryzyka złamań, określonego na podstawie kompleksowej analizy czynników ryzyka złamań. Kompleksowa ocena ryzyka złamań w perspektywie 10-letniej integruje wyniki badań diagnostycznych (densytometria, ocena bezobjawowych złamań kręgów, ocena metabolizmu kostnego) oraz wybranych klinicznych czynników ryzyka złamań. Wprowadzony w 2008 roku kalkulator FRAXTM (WHO Fracture Risk Assessment Tool) pozwala na szybkie i proste obliczanie 10-letniego ryzyka złamań, które u indywidualnego pacjenta powinno być podstawą do podejmowania dalszych decyzji diagnostycznych i terapeutycznych. FRAXTM opracowany jako kalkulator obliczający 10-letnie ryzyko złamań może być stosowany z uwzględnieniem densytometrii bliższej nasady kości udowej wraz z innymi niezależnymi czynnikami ryzyka złamań. FRAXTM oparty na wskaźniku masy ciała (BMI, body mass index), gęstości mineralnej kości (BMI, bez uwzględnienia pomiaru BMD [bone mineral density]) może być przydatnym narzędziem przesiewowym dla lekarzy pierwszego kontaktu oceniających ryzyko złamań (case finding strategy), zwłaszcza w przypadku ograniczonego dostępu do densytometrii. W obu przypadkach FRAXTM może oceniać 10-letnie ryzyko złamania bliższej nasady kości udowej oraz wszystkich złamań osteoporotycznych. Głównym ograniczeniem algorytmu FRAXTM jest brak możliwości wykorzystania wyników badań densytometrycznych w lokalizacji kręgosłupa lędźwiowego. O ile decyzja, co do potrzeby leczenia farmakologicznego osteoporozy opiera się głównie na wielkości przewidywanego 10-letniego ryzyka złamania, to zasadniczymi kryteriami wyboru leku u indywidualnego pacjenta powinny być skuteczność przeciwzłamaniowa leku, oceniana w randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych, oraz potencjalne działania niepożądane, dostępność i łatwość stosowania. Na wybór leku wpływa także mechanizm jego działania: leki przeciwresorpcyjne są najbardziej skuteczne u chorych z zaawansowanym zanikiem kostnym i szybkim obrotem metabolicznym kości, podczas gdy leki anaboliczne lub podwójnym punkcie uchwytu (ranelinian strontu) działają niezależnie od wyjściowych wartości BMD czy aktywności obrotu kostnego. "Złotym standardem" leczenia osteoporozy pozostają bisfosfoniany. Ocena efektywności prowadzonej farmakoterapii jest jednym z ważniejszych elementów strategii w postępowaniu przeciwzłamaniowym. Pomiar BMD jest uznanym długoterminowym wskaźnikiem zastępczym oceny wytrzymałości mechanicznej kości. Wskaźnikiem krótkoterminowym oceny efektywności terapii (3 miesiące) jest pomiar poziomu markerów obrotu kostnego w surowicy. W obu przypadkach podstawowym kryterium interpretacyjnym powinna być najmniejsza znacząca zmiana (LSC, least significant change). Interpretacja znaczenia złamania kości w trakcie terapii antyzłamaniowej jest niejednoznaczna. Złamań nie należy interpretować jako bezwzględnego wskaźnika braku efektywności stosowanej farmakoterapii, należy jednak ponownie zanalizować dane pacjenta, wprowadzając zwłaszcza modyfikację postępowania niefarmakologicznego

Identification of vertebral deformities in the Polish population by morphometric X-ray absorptiometry - results of the EPOLOS study

Introduction: The aim of the study was the determination of the prevalence of asymptomatic vertebral deformities in healthy persons of the Polish population, based on morphometric X-ray absorptiometry (MXA), and comparison of the results with data from literature, obtained by other techniques. Material and methods: The study involved 829 persons, including 520 women and 309 men, aged 18-79 years, untreated for osteoporosis before. The Th4 to L4 vertebrae were examined. Lateral scans of the thoracic-lumbar spine were made by an Expert-XL densitometer. Sixpoint digitization was used to calculate the anterior (Ha), central (Hc), and posterior (Hp) height of the Th4-L4 vertebral bodies. The vertebrae were defined as having prevalent deformities when at least one ratio value (Ha/Hp, Hc/Hp, Hp/Hp up, or Hp/Hp low) fell 3 SDs below or even more than the reference mean of that ratio at any vertebral level. Results: The analysis was performed on 9629 vertebrae, of which 167 (1.75%), evaluated as deformed and considered as fractures, were observed in 113 patients (13.63 % of the examined patients). In 81 persons (74% of the patients with fractures; 9.7% of the studied population), single fractures were demonstrated, while in 28 persons, multiple deformities prevailed. Fractures occurred in 108 women (20.7% of the examined women) and 42 men (13.5% of the examined men). The highest incidence of deformities was observed in women over 55 years of age. First-degree deformities dominated. Deformities of the Th8 and Th6 vertebrae were most frequently observed. Conclusions: 1. Using MXA, it was found that in the Polish population deformities of vertebrae are common, as was demonstrated in X-ray morphometric studies in the European Vertebral Observation Study (EVOS). 2. Densitometric morphometry, as a non-invasive technique, may become a useful tool in the diagnostics of vertebral fractures.Wstęp: Celem badania było określenie częstości występowania bezobjawowych zniekształceń trzonów kręgowych u zdrowych osób populacji polskiej przy wykorzystaniu morfometrii densytometrycznej (MXA) i porównanie wyników z danymi z piśmiennictwa uzyskanymi innymi technikami. Materiał i metody: Badaniu poddano 829 osób, w tym 520 kobiet i 309 mężczyzn w wieku 18-79 lat, dotąd nieleczonych z powodu osteoporozy. Uwidoczniono kręgi od Th4 do L4. Boczne skany kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego wykonano aparatem Expert-XL. Oznaczono sześć punktów w celu wyznaczenia przedniej (Ha), środkowej (Hc) i tylnej (Hp) wysokości trzonów kręgowych Th4-L4. Kręg uznawano za zniekształcony, jeśli którakolwiek z wartości Ha/Hp, Hc/Hp lub Hp/Hp kręgu następnego lub Hp/Hp kręgu poprzedniego była niższa niż 3 odchylenia standardowego od średniej wartości referencyjnej. Wyniki: Analizie poddano 9629 kręgów. Jako zniekształcone, uznane za złamane oceniono 167 kręgów, występowały one u 113 pacjentów (13,63% badanych osób). U 81 osób (74% osób ze złamaniami; 9,7% populacji badanej) wykazano pojedyncze złamanie, a u 28 osób występowały mnogie deformacje. Złamania występowały u 108 kobiet (20,7%) i 42 mężczyzn (13,5%). Dominowały zniekształcenia pierwszego stopnia. Największa częstość deformacji występowała w grupie kobiet po 55. roku życia. Dominowały zniekształcenia pierwszego stopnia. Najczęściej obserwowano deformacje kręgu Th8 i Th6. Wnioski: 1. Stosując metodę MXA, potwierdzono częste występowanie deformacji trzonów kręgowych w populacji polskiej. Dane te są zbliżone do wyników uzyskanych w badaniach morfometrii rentgenowskiej w badaniach EVOS. 2. Morfometria densytometryczna jako badanie nieinwazyjne może stać się przydatnym narzędziem w diagnostyce złamań trzonów kręgowych

Zalecenia postępowania diagnostycznego i leczniczego w osteoporozie w Polsce. Aktualizacja 2017

W szybko starzejącym się polskim społeczeństwie osteoporoza stanowi narastający proble mepidemiologiczny, a związane z nią złamania są powodem przewlekłej niepełnosprawności, powikłań, obniżenia jakości życia, znacznego wzrostu ryzyka zgonów. Okazuje się, że 80–90% chorych cierpiących na osteoporozę, w tym osteoporozę ze złamaniami, nie otrzymuje adekwatnej farmakoterapii. Zespół ekspertów Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporozy aktualizuje w obecnym opracowaniu dotychczasowe polskie zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w zakresie osteoporozy (ostatnie ukazały się w 2013 r.), uwzględniając najnowsze piśmiennictwo, dostępność leków i ich refundację oraz aktualną organizację lecznictwa. W opracowanych zaleceniach podtrzymano postulat podziału zadań dla lekarzy opieki podstawowej (etap I) oraz specjalistów zajmujących się leczeniem osteoporozy (etap II). Podkreślono konieczność szybkiego wdrażania farmakoterapii i rehabilitacji u wszystkich osób ze złamaniami niskoenergetycznymi, zaakcentowano potrzebę określania 10-letniego ryzyka złamań u wszystkich osób (w tym osób bez złamań) po 50. roku życia z przyjęciem polskiego progu inter wencji terapeutycznej (≥ 10% dla kalkulatora FRAX), uzupełniono strategie doboru leków i monitorowania leczenia o diagnostykę obrazową, densytometryczną i biochemiczną. Podano podstawowe wytyczne dotyczące prewencji upadków, postępowania rehabilitacyjnego, dietetycznego oraz eliminacji środowiskowych i innych czynników ryzyka złamań. W aktualnych zaleceniach zwrócono uwagę na dwa istotne elementy usprawnienia leczenia osteoporozy: 1 — strategię nadzoru nad leczeniem złamań Fracture Liaison Service (FLS) oraz, optymalnie, 2 — strategię krótkoterminowego monitorowa nia efektywności leczenia za pomocą markerów biochemicznych

Zalecenia postępowania diagnostycznego i leczniczego w osteoporozie w Polsce. Aktualizacja 2017

W szybko starzejącym się polskim społeczeństwie osteoporoza stanowi narastający problem epidemiologiczny, a związane z nią złamania są powodem przewlekłej niepełnosprawności, powikłań, obniżenia jakości życia, znacznego wzrostu ryzyka zgonów. Okazuje się, że 80–90% chorych cierpiących na osteoporozę, w tym osteoporozę ze złamaniami, nie otrzymuje adekwatnej farmakoterapii. Zespół ekspertów Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporozy aktualizuje w obecnym opracowaniu dotychczasowe polskie zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w zakresie osteoporozy (ostatnie ukazały się w 2013 r.), uwzględniając najnowsze piśmiennictwo, dostępność leków i ich refundację oraz aktualną organizację lecznictwa. W opracowanych zaleceniach podtrzymano postulat podziału zadań dla lekarzy opieki podstawowej (etap I) oraz specjalistów zajmujących się leczeniem osteoporozy (etap II). Podkreślono konieczność szybkiego wdrażania farmakoterapii i rehabilitacji u wszystkich osób ze złamaniami niskoenergetycznymi, zaakcentowano potrzebę określania 10-letniego ryzyka złamań u wszystkich osób (w tym osób bez złamań) po 50. roku życia z przyjęciem polskiego progu interwencji terapeutycznej (≥ 10% dla kalkulatora FRAX), uzupełniono strategie doboru leków i monitorowania leczenia o diagnostykę obrazową, densytometryczną i biochemiczną. Podano podstawowe wytyczne dotyczące prewencji upadków, postępowania rehabilitacyjnego, dietetycznego oraz eliminacji środowiskowych i innych czynników ryzyka złamań. W aktualnych zaleceniach zwrócono uwagę na dwa istotne elementy usprawnienia leczenia osteoporozy: 1 — strategię nadzoru nad leczeniem złamań Fracture Liaison Service (FLS) oraz, optymalnie, 2 — strategię krótkoterminowego monitorowania efektywności leczenia za pomocą markerów biochemicznych

Zalecenia postępowania diagnostycznego i leczniczego w osteoporozie w Polsce. Aktualizacja 2017

W szybko starzejącym się polskim społeczeństwie osteoporoza stanowi narastający problem epidemiologiczny, a związane z nią złamania są powodem przewlekłej niepełnosprawności, powikłań, obniżenia jakości życia, znacznego wzrostu ryzyka zgonów. Okazuje się, że 80–90% chorych cierpiących na osteoporozę, w tym osteoporozę ze złamaniami, nie otrzymuje adekwatnej farmakoterapii. Zespół ekspertów Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporozy aktualizuje w obecnym opracowaniu dotychczasowe polskie zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w zakresie osteoporozy (ostatnie ukazały się w 2013 r.), uwzględniając najnowsze piśmiennictwo, dostępność leków i ich refundację oraz aktualną organizację lecznictwa. W opracowanych zaleceniach podtrzymano postulat podziału zadań dla lekarzy opieki podstawowej (etap I) oraz specjalistów zajmujących się leczeniem osteoporozy (etap II). Podkreślono konieczność szybkiego wdrażania farmakoterapii i rehabilitacji u wszystkich osób ze złamaniami niskoenergetycznymi, zaakcentowano potrzebę określania 10-letniego ryzyka złamań u wszystkich osób (w tym osób bez złamań) po 50. roku życia z przyjęciem polskiego progu interwencji terapeutycznej (≥ 10% dla kalkulatora FRAX), uzupełniono strategie doboru leków i monitorowania leczenia o diagnostykę obrazową, densytometryczną i biochemiczną. Podano podstawowe wytyczne dotyczące prewencji upadków, postępowania rehabilitacyjnego, dietetycznego oraz eliminacji środowiskowych i innych czynników ryzyka złamań. W aktualnych zaleceniach zwrócono uwagę na dwa istotne elementy usprawnienia leczenia osteoporozy: 1 — strategię nadzoru nad leczeniem złamań Fracture Liaison Service (FLS) oraz, optymalnie, 2 — strategię krótkoterminowego monitorowania efektywności leczenia za pomocą markerów biochemicznych

Guidelines for the diagnosis and management of osteoporosis in Poland. Update 2022

Guidelines to provide an update of the previously published Polish recommendations for the management of women and men with osteoporosis have been developed in line with advances in medical knowledge, evidence-based data, and new concepts in diagnostic and therapeutic strategies. A Working Group of experts from the Multidisciplinary Osteoporosis Forum and from the National Institute of Geriatrics, Rheumatology, and Rehabilitation in Warsaw performed a thorough comprehensive review of current relevant publications in the field (including all age groups of people and management of secondary osteoporosis), and they evaluated epidemiological data on osteoporosis in Poland and the existing standards of care and costs. A voting panel of all co-authors assessed and discussed the quality of evidence to formulate 29 specific recommendations and voted independently the strength of each recommendation. This updated practice guidance highlights a new algorithm of the diagnostic and therapeutic procedures for individuals at high and very high fracture risk and presents a spectrum of general management and the use of medication including anabolic therapy. Furthermore, the paper discusses the strategy of primary and secondary fracture prevention, detection of fragility fractures in the population, and points to vital elements for improving management of osteoporosis in Poland

Practical guidelines for the supplementation of vitamin D and the treatment of deficits in Central Europe — recommended vitamin D intakes in the general population and groups at risk of vitamin D deficiency

Wstęp: Wyniki badań z ostatnich lat dokumentują wiele korzyści wynikających z działania witaminy D na organizm człowieka na wszystkichetapach jego życia. Większość badań epidemiologicznych sugeruje, że niedobór witaminy D jest powszechny wśród mieszkańców EuropyŚrodkowej. Naturalną konsekwencją tej sytuacji jest konieczność ciągłego uświadamiania społeczeństwu oraz środowisku medycznemu,jaką rolę odgrywa witamina D w rozwoju i funkcjonowaniu organizmu ludzkiego.Metody: Na podstawie przeglądu danych literaturowych Polski Zespół Wielodyscyplinarny opracował tezy dotyczące zasad suplementacjiwitaminą D, które przesłano do członków Komitetu Naukowego konferencji „Witamina D — minimum, maksimum, optimum”,19–20 Październik, 2012, Warszawa. W trakcie powyższej konferencji z udziałem 550 delegatów oraz Ekspertów różnych dziedzin medycynyomówiono i przedyskutowano propozycje wytycznych suplementacji witaminą D populacji Europy Środkowej.Wyniki: W efekcie przeprowadzonych dyskusji Zespół Ekspertów opracował wytyczne suplementacji witaminą D dla wszystkich grupwiekowych populacji Europy Środkowej. Określono również kryteria diagnostyczne charakteryzujące stan zaopatrzenia organizmu w witaminę D: deficyt witaminy D ustalono jako stężenie 25(OH)D < 20 ng/mL (< 50 nmol/L)], suboptymalne zaopatrzenie jako stężenie25(OH)D wynoszące 20–30 ng/mL (50–75 nmol/L), a stężenie 30–50 ng/mL (75–125 nmol/L) uznano za docelowe dla zapewnienia efektuplejotropowego witaminy D.Wnioski: Poprawa obecnego stanu zaopatrzenia witaminy D w grupach dzieci, młodzieży, osób aktywnych zawodowo i seniorówpowinna zostać włączona do priorytetów polityki zdrowotnej społeczeństw Europy Środkowej.Introduction: Adequate Vitamin D intake and its concentration in serum are important for bone health and calcium–phosphate metabolismas well as for optimal function of many organs and tissues. Documented trends in lifestyle, nutritional habits and physical activityappear to be associated with moderate or severe Vitamin D deficits resulting in health problems. Most epidemiological studies suggest thatVitamin D deficiency is prevalent among Central European populations. Concern about this problem led to the organising of a conferencefocused on overcoming Vitamin D deficiency.Methods: After reviewing the epidemiological evidence and relevant literature, a Polish multidisciplinary group formulated theses onrecommendations for Vitamin D screening and supplementation in the general population. These theses were subsequently sent to ScientificCommittee members of the ‘Vitamin D — minimum, maximum, optimum’ conference for evaluation based on a ten-point scale.With 550 international attendees, the meeting ‘Vitamin D — minimum, maximum, optimum’ was held on October 19–20, 2012 in Warsaw(Poland). Most recent scientific evidence of both skeletal and non-skeletal effects of Vitamin D as well as the results of panellists’ votingwere reviewed and discussed during eight plenary sessions and two workshops.Results: Based on many polemical discussions, including post-conference networking, the key opinion leaders established ranges ofserum 25-hydroxyVitamin D concentration indicating Vitamin D deficiency [< 20 ng/mL (< 50 nmol/L)], suboptimal status [20–30 ng/mL(50–75 nmol/L)], and target concentration for optimal Vitamin D effects [30–50 ng/mL (75–125 nmol/L)]. General practical guidelines regardingsupplementation and updated recommendations for prophylactic Vitamin D intakes in Central European neonates, infants, childrenand adolescents as well as in adults (including recommendations for pregnant and breastfeeding women and the elderly) were developed.Conclusions: Improving the Vitamin D status of children, adolescents, adults and the elderly must be included in the priorities of physicians,healthcare professionals and healthcare regulating bodies. The present paper offers elaborated consensus on supplementationguidance and population strategies for Vitamin D in Central Europe