240. Mysi model małopłytkowości indukowanej chemioterapią

WstępSupresja układu krwiotwórczego jest jednym z najpoważniejszych efektów ubocznych różnych strategii chemioterapii. W wielu przypadkach nasilenie działań niepożądanych uniemożliwia osiągnięcie odpowiedniego stężenia leku, a w konsekwencji, skuteczną i całkowitą eliminację komórek nowotworowych. Aktualnie w celu przeciwdziałania niedokrwistości z dobrym skutkiem stosuje się erytropoetynę, a w przeciwdziałaniu neutropenii rekombinowane białka G-CSF i GM-CSF. Nadal jednak bardzo problematyczne jest zapobieganie małopłytkowości indukowanej chemioterapią. Od wielu lat na świecie prowadzi się badania nad preparatami mogącymi skutecznie zapobiegać temu zjawisku (IL-11, MGDF). Jednak większość tych badań znajduje się jeszcze w stadium eksperymentalnym opartym o tzw. zwierzęce modele przedkliniczne. W naszym ośrodku w najbliższym czasie planujemy przeprowadzenie analiz efektywności tzw. sztucznych cytokin (Hyper-IL6, Hyper-H11) jako profilaktyki małopłytkowości jatrogennej.CelOpracowanie i ocena mysiego modelu małopłytkowości indukowanej chemioterapią.Materiały i metodyMyszy szczepu Balb/c, samice w wieku 8–12 tygodni. W dniu 0 myszy otrzymywały w iniekcji dootrzewnowej 125 mg/ kg m.c. karboplatyny w 0,25ml PBS. Codziennie pomiędzy 1 a 21 dniem, od 4 zwierząt przy użyciu kapilary z EDTA pobierano krew z zatoki oczodołowej. Parametry morfologiczne oceniano przy użyciu aparatu laboratoryjnego Abbott Celi-dyn 3700.WynikiDootrzewnowe podanie Karboplatyny nie miało charakteryzowało się obniżeniem przeżywalności zwierząt w porównaniu z grupą kontrolną. Od 6 dnia po podaniu leku obserwowano gwałtowny spadek ilości płytek krwi. Najniższe wartości obserwowano około 11 dnia. Począwszy od 13 dnia liczba płytek krwi stopniowo się zwiększała, powracając do wartości prawidłowych 19 dnia.WnioskiKarbopłatyna 125 mg/kg mc indukuje przejściową małopłytkowość (pomiędzy 7 a 18 dniem) z ilością płytek we krwi obwodowej zredukowaną o 80%. Proces małopłytkowości indukowanej karboplatyną jest wygodnym i powtarzalnym modelem zwierzęcym, który umożliwia łatwą ocenę skuteczności różnych strategii terapeutycznyc

272. Poziom białka S-100 u chorych na czerniaka złośliwego w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego

Cel pracyBiałko S-100 występuje fizjologicznie w komórkach układu nerwowego, mięśniach prążkowanych, makrofagach i melanocytach. Obecność tego białka stwierdzono również w komórkach czerniaka złośliwego. S-100 jest rutynowo stosowane do identyfikacji komórek czerniaka w diagnostyce histopatologicznej. W ostatnich latach stwierdzono podwyższony poziom białka S-100 we krwi obwodowej u chorych na czerniaka złośliwego. Celem pracy było porównanie poziomu białka S-100 w surowicy chorych na czerniaka w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego.Materiał i metodyBadania przeprowadzono w grupie pacjentów, leczonych z powodu czerniaka w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Diagnoza i stopień zaawansowania choroby były potwierdzone badaniami histopatologicznymi, klinicznymi i technikami obrazowymi (RTG, USG, TK). Oznaczenie poziomu białka S-100 wykonano w surowicy krwi chorych (44 pacjentów w III stopniu i 41 pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego) metodą immunoluminometryczną przy użyciu zestawu Liaison Sangtec S100. Równocześnie przeprowadzono badania kontrolne w surowicy krwi osób zdrowych (n=16). Jako punkt odcięcia (cut-off) przyjęto wartość zalecaną przez producenta 0.15 μg/1.WynikiPodwyższony poziom białka S-100 powyżej wartości cut-off (0,15 μg/l) stwierdzono u 15 z 44 (34%) pacjentów w III stopniu i u 32 z 41 (78%) pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego. Analiza statystyczna potwierdziła znamienną statystycznie różnicę między stężeniem białka S-100 w surowicach pochodzących od pacjentów w III i IV stopniu. Czułość stosowanej metody wyniosła 55%, swoistość 100%, dodatnia wartość predykcyjna 100%, ujemna wartość predykcyjna 30%.WnioskiWyniki badań wskazują, że oznaczanie poziomu białka S-100 w surowicy może być dodatkowym wskaźnikiem laboratoryjnym w ocenie stopnia zaawansowania klinicznego chorych na czerniaka złośliwego

13. Immunogenetherapy combined with brain metastases irradiation in melanoma patients

AimsTo assess toxicity and results of melanoma brain metastases irradiation in patients treated with genetically modified tumour vaccine.Materials/methodsA group of 45 melanoma stage IV (AJCC) patients was treated with vaccine consisted of autologic melanoma cells admixed with allogeneic cells modified with IL-6 and slL-6R genes. During the treatment 14 patients developed symptoms of brain metastases. 5 patients had solitary metastases, 9 multiple lesions. 4 patients with single metastasis were treated surgically. All 14 patients were irradiated with the doses 30–39 Gy, using 3 Gy/fracion, 5 fractions/week. Toxicity of cranial irradiation (clinically, CT) and clinical results (CT, survival) were evaluated. Immunological cellular responses were assessed in vitro.ResultsAcute effects of irradiation were tolerable and manageable using standard dexamethasone treatment. There was no radiation encephalopathy or radiation necrosis. In 7/14 patients stabilization or partial remission of brain lesions was observed. Overall survival measured from brain metastases diagnosis ranged from 2 to 21 months (2 patients are still alive), median survival was 316 days. In 4 treated patients radiation enhanced immune responses to the vaccine.ConclusionsPalliative cranial irradiation is well tolerated by patients treated with novel systemic approaches such as immunogene therapy, relives symptoms and may extend survival. Radiation of metastases modulates immune responses to melanoma cells

Sequential element extraction of soils from abandoned farms: an investigation of the partitioning of anthropogenic element inputs from historic land use

Enhanced soil element concentrations may serve as indicators not only of modern pollution, but also of former historic and/or pre-historic human activity. However, there is little consensus over the most appropriate means of extraction for identifying chemical signatures of modern and archaeological pollution. This study addressed this question by using a 5-step sequential extraction to examine the partitioning of elements within the soil. Samples were taken from known functional areas (hearth, house, byre, arable, and grazing areas) on a 19th century abandoned croft (small farm). A hot nitric acid digest and five-stage sequential extraction method were used to examine the partitioning of elements in soil and identify the current elemental distribution of anthropogenic contamination. The results indicate that although a significant proportion of Ca tends to be bound with exchangeable and weak acid soluble fractions, in the hearth and house areas there is also a significant proportion held within the recalcitrant residue. Pb concentrations tend to be associated with organic matter, ammonium oxalate extractable fractions and the residue, whilst Zn generally has a more even partitioning between the six soil fractions. The implications of this for extraction methodology are element and soil specific. However, the presence of a significant proportion of anthropogenically significant elements (including Ca, Pb, Zn, Sr, and Ba) within the resistant residue suggests the use of only a weak acid or an exchangeable fraction extraction would result in the loss of information from contamination resulting from former human activity. Hence, a total or pseudo-total extraction method is recommended for this type of study

Host microenvironment in breast cancer development: Inflammatory cells, cytokines and chemokines in breast cancer progression: reciprocal tumor–microenvironment interactions

A comprehensive overview of breast cancer development and progression suggests that the process is influenced by intrinsic properties of the tumor cells, as well as by microenvironmental factors. Indeed, in breast carcinoma, an intensive interplay exists between the tumor cells on one hand, and inflammatory cells/cytokines/chemokines on the other. The purpose of the present review is to outline the reciprocal interactions that exist between these different elements, and to shed light on their potential involvement in breast cancer development and progression

Macrophage Inhibitory Cytokine 1 (MIC-1/GDF15) Decreases Food Intake, Body Weight and Improves Glucose Tolerance in Mice on Normal & Obesogenic Diets

Food intake and body weight are controlled by a variety of central and peripheral factors, but the exact mechanisms behind these processes are still not fully understood. Here we show that that macrophage inhibitory cytokine-1 (MIC-1/GDF15), known to have anorexigenic effects particularly in cancer, provides protection against the development of obesity. Both under a normal chow diet and an obesogenic diet, the transgenic overexpression of MIC-1/GDF15 in mice leads to decreased body weight and fat mass. This lean phenotype was associated with decreased spontaneous but not fasting-induced food intake, on a background of unaltered energy expenditure and reduced physical activity. Importantly, the overexpression of MIC-1/GDF15 improved glucose tolerance, both under normal and high fat-fed conditions. Altogether, this work shows that the molecule MIC-1/GDF15 might be beneficial for the treatment of obesity as well as perturbations in glucose homeostasis