A macroprolactinoma becoming resistant to cabergoline and developing atypical pathology

Pituitary adenomas are a common intracranial neoplasm, usually demonstrating a benign phenotype. They can be classified according to pathological, radiological or clinical behaviour as typical, atypical or carcinomas, invasive or noninvasive, and aggressive or nonaggressive. Prolactinomas account for 40-60% of all pituitary adenomas, with dopamine agonists representing the first-line treatment and surgery/radiotherapy reserved for drug intolerance/resistance or in neuro-ophthalmological emergencies. We present the case of a 62-year-old man with an apparently indolent prolactin-secreting macroadenoma managed with partial resection and initially showing a biochemical response to cabergoline. Five years later, the tumour became resistant to cabergoline, despite a substantial increase in dosage, showing rapid growth and causing worsening of vision. The patient then underwent two further transsphenoidal operations and continued on high-dose cabergoline; despite these interventions, the tumour continued enlarging and prolactin increased to 107 269 U/L. Histology of the third surgical specimen demonstrated features of aggressive behaviour (atypical adenoma with a high cell proliferation index) not present in the tumour removed at the first operation. Subsequently, he was referred for radiotherapy aiming to control tumour growth

Epidemiology of Acromegaly: Review of population studies

Acromegaly is a rare condition necessitating large population studies for the generation of reliable epidemiological data. In this review, we systematically analysed the epidemiological profile of this condition based on recently published population studies from various geographical areas. The total prevalence ranges between 2.8 and 13.7 cases per 100,000 people and the annual incidence rates range between 0.2 and 1.1 cases/100,000 people. The median age at diagnosis is in the fifth decade of life with a median diagnostic delay of 4.5–5 years. Acral enlargement and coarse facial features are the most commonly described clinical manifestations. At the time of detection, most of the tumors are macroadenomas possibly relating to diagnostic delays and posing challenges in the surgical management. Increased awareness of acromegaly amongst the medical community is of major importance aiming to reduce the adverse sequelae of late diagnosis and treatment, improve patient outcomes and, hopefully, reduce the burden on the health care system

Φαρμακοθεραπεία και Πρότυπα Συνταγογράφησης Στατινών σε Ασθενείς με Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο στην Ελλάδα

Εισαγωγή Οι στατίνες είναι οι πιο ευρέως χρησιμοποιούμενοι υπολιπιδαιμικοί παράγοντες λόγω της αποτελεσματικότητας και της καλής ανοχής των ασθενών σε αυτές. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες του 2013 των American College of Cardiology/American Heart Association (ACC/AHA), προτείνεται η άμεση χορήγηση υψηλής έντασης θεραπεία με στατίνες σε ασθενείς που νοσηλεύονται με διάγνωση ΟΣΣ ανεξαρτήτως της τιμής-βάσης της LDL. Η υψηλής έντασης θεραπεία με στατίνες περιλαμβάνει τη χορήγηση ατορβαστατίνης 40-80 mg ή ροσουβαστατίνης 20-40 mg ημερησίως, μειώνει την τιμή της LDL ≥50% και μειώνει σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι η μικρότερης έντασης θεραπεία, τον κίνδυνο επανεμφάνισης καρδιαγγειακού επεισοδίου και την θνητότητα λόγω και των πλειοτροπικών δράσεων των στατινών. Πολυκεντρικές, αναδρομικές μελέτες στις Η.Π.Α., έχουν δείξει χαμηλά ποσοστά στη συνταγογράφηση και χρήση υψηλής εντάσεως θεραπείας με στατίνες μετά από ΟΣΣ. Σκοπός μελέτης Ο σκοπός της παρούσας πολυκεντρικής αναδρομικής μελέτης ήταν να εκτιμήσει την τάση χορήγησης υψηλής εντάσεως θεραπείας με στατίνες στους ασθενείς που νοσηλεύονται με Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο σε νοσηλευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα κατά το διάστημα 2012-2016. Μεθοδολογία Για την πραγματοποίηση της παρούσας αναδρομικής μελέτης χρησιμοποιήθηκαν ιατρικά και φαρμακευτικά δεδομένα από ασθενείς (2708) που νοσηλεύτηκαν το διάστημα 2012-2016 με την ένδειξη Οξέος Στεφανιαίου Συνδρόμου (ΟΣΣ) στα παρακάτω νοσηλευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα: το Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός», το Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρο «Υγεία», το 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας και το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Στα δεδομένα που συλλέχθηκαν συμπεριλαμβάνονται δημογραφικά στοιχεία, η ηλικία και το φύλο των ασθενών, τιμές HDL, LDL, ολικής χοληστερόλης και CRP από μετρήσεις που έγιναν μέσα στα πρώτα δύο 24ωρα από την είσοδο των ασθενών στο νοσοκομείο, τύπος χορηγούμενης στατίνης και δοσολογία της, διάρκεια και χρονιά νοσηλείας και θνητότητα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Οι ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη έπρεπε να είναι ≥18 ετών και να έχουν Κωδικός διάγνωσης ICD-10 που αντιστοιχεί σε Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο. Αποτελέσματα Έπειτα από στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων της μελέτης χρησιμοποιώντας περιγραφικές μεθόδους στατιστικής ανάλυσης και τα μη παραμετρικά κριτήρια, Kruskal-Wallis και Mann-Whitney εξήχθησαν τα εξής αποτελέσματα: Το 41,8% των ασθενών έλαβε υψηλής έντασης θεραπεία με στατίνες, το 37,2% ενδιάμεσης έντασης ενώ μόλις το 0,2% έλαβε χαμηλής έντασης θεραπεία. Το 19,8% των ασθενών δεν έλαβε καθόλου θεραπεία με στατίνες. Τα εντατικά σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγαλύτερο ποσοστό ήταν η ατορβαστατίνη 40 mg και η ροσουβαστατίνη 20 mg. Μετά από περαιτέρω διερεύνηση του υποσυνόλου των ασθενών ηλικίας >75 ετών, επισημάνθηκε ότι μόλις το 29,8% των ασθενών έλαβε υψηλής έντασης θεραπεία. Όσον αφορά τη συσχέτιση των τιμών της LDL με την επιλογή της έντασης της θεραπείας, διαπιστώθηκε ότι η μέση τιμή της LDL των ασθενών που δεν λάμβαναν θεραπεία διέφερε στατιστικώς σημαντικά από τις αντίστοιχες μέσες τιμές της LDL των ασθενών που λάμβαναν οποιαδήποτε έντασης στατίνη (p = < 0,05). Μεταξύ των διαφόρων εντάσεων θεραπείας δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά σε επίπεδο μέσων τιμών της LDL. Τέλος, το ποσοστό των ασθενών με ΟΣΣ που έλαβε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του υψηλής έντασης θεραπεία με στατίνες παρουσίασε αυξητική τάση από το 2013 έως το 2016 (από 44,7% σε 62,9%). Συζήτηση-Συμπεράσματα Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελέσματα, διαπιστώθηκε ότι η χρήση υψηλής έντασης θεραπείας με στατίνες σε ασθενείς μετά από ΟΣΣ είναι ικανοποιητική (41,8%) σε σύγκριση με τα ποσοστά χορήγησής τους στις Η.Π.Α. Παρ’ όλα αυτά, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ασθενών δεν έλαβε καμία θεραπεία με στατίνες οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν τιμές LDL <129 mg/dl. Επίσης, παρατηρήθηκε ανοδική τάση στη συνταγογράφηση των εντατικών σχημάτων στο διάστημα 2012-2016.Introduction Statins are the most extensively used LDL-C (Low-density lipoprotein – Cholesterol) lowering agents as they are considered to the most potent and best tolerated. The American College of Cardiology/American Heart Association (ACCF/AHA) 2013 guidelines recommend that all patients with an ACS (Acute Coronary Syndrome) should receive high intensity statin therapy irrespective of baseline LDL-C level. High intensity statin therapy includes atorvastatin 40-80 mg or rosuvastatin 20-40 mg and reduces LDL-C by ≥50%. These regimens due to their LDL-lowering and pleiotropic effects, reduce the risk of another ACS and the risk of cardiovascular death. Other multicenter retrospective studies have concluded that the majority of ACS patients in the USA are not prescribed high-intensity statins after a major coronary event. The objective of study The purpose of the present multicenter retrospective study was to evaluate the prescribing trends of high intensity statins early in the course of an ACS in patients in Greece (2012-2016). Methodology Medical and pharmaceutical data of patients with ACS (2012-2016) were retrospectively collected by using electronic pharmacy records. The study was conducted at four hospitals: “Evaggelismos” General Hospital of Athens, “NNA” Navy Hospital of Athens “251” Hellenic Air Force General Hospital and “HYGEIA” Diagnostic and Therapeutic Center of Athens. Demographics, baseline HDL, LDL, total cholesterol, CRP, names and dosages of statins prescribed, days of hospitalization and in-hospital mortality were recorded. The patients, who were included, were ≥18 years old and were admitted into hospital with ACS and identified from the hospitalisation data sets using relevant ICD-10 codes. Results Two thousand and eight (2708) patients met the inclusion criteria. 41.8% of them received high-intensity therapy, 37.2% moderate and only 0,2% low- intensity therapy. About 19.8% of them did not receive any statin therapy during their hospitalization. Of those patients who received high-intensity therapy, atorvastatin 40 mg was the most common regimen prescribed followed by rosuvastatin 20 mg. Only 29.8% of patients aged >75 received intensive regimens. A significant correlation was found between the decision to prescribe any statin and the baseline LDL levels (p<0.05). Of those patients who did not take any statin medication, the majority had baseline LDL < 129 mg/dl. An upward trend (a 15.3% increase) in high-intensity statin prescription was noted over the period 2012-2016. Discussion and Conclusions The majority of ACS patients in the four Greek Hospitals included in the study did not receive high intensity statins but the percentage that did receive these regimens was much higher than those percentages reported in similar studies in USA. Furthermore an upward trend in high intensity statin-use, over the last few years, was noted . However, many patients were not prescribed statins at all