Küçük Hücre Dışı Akciğer Karsinomlarında Biyolojik Davranışın Belirlenmesinde p53 ve Ki-67 Ekspresyonunun Değeri

Amaç: Akciğer karsinomlarında yapılan son çalışmalar, tümörü erken evrede tespit etme, nüks ve mortalite riskini belirleme ile hedef tedavide etkili olan klinikopatolojik faktörleri saptamak için yürütülmektedir. Bu çalışmamızda rezeke edilen küçük hücre dışı akciğer karsinom KHDAK olgularını 2015 Dünya Sağlık Örgütü DSÖ sınıflamasına göre yeniden değerlendirerek, p53 ve Ki-67'nin immünohistokimyasal ekspresyonunun klinikopatolojik parametreler ile ilişkisini ve prognostik önemini belirlemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Rezeksiyon materyallerinde KHDAK tanısı alan Evre I - III arasındaki 125 olguda retrospektif olarak klinikopatolojik özellikler cinsiyet, yaş, sigara kullanımı, tümör boyutu, plevra invazyonu, lenf nodu tutulumu, evre, sağkalım ile p53 ve Ki-67 immunhistokimyasal ekspresyonu değerlendirildi.Bulgular: p53 ekspresyonu 125 olgunun 61’inde>%10’du. Ki-67 ekspresyonunun ortalama değeri %32,9’du. Hem p53 hem de Ki-67 ekspresyonunun tümörün histolojik tipler ile ilişkisi incelendiğinde anlamlı sonuçlar bulundu p=0,036 ve p=0,000 . Ki-67’den farklı olarak p53 ekspresyonu adenokarsinom ADK alt tiplerinde derece yükseldikçe anlamlı yüksek bulundu p=0,036 . Yüksek Ki-67 ekspresyonu tümör boyutu ve evre artışı ile ilişkiliydi p=0,008 ve p=0,020 . Tek değişkenli ve çok değişkenli analizlerde prognozu etkileyen faktörler yaş ve tümörün evresi idi p=0,021 ve p=0,041 . Klinikopatolojik bulgular sağkalıma tek başına etkili değildi. Wald testi p53 ve Ki-67 ekspresyonu, sigara ve cinsiyet ile genel sağkalım arasında anlamlı bir ilişki olmadığını ortaya koymuştur.Sonuç: KHDAK’larında Ki-67 ekspresyonu büyük tümör boyutu ve ileri evre ile güçlü bir ilişkiyi göstermektedir. p53 mutasyonu skuamöz hücreli karsinomlarda ve özellikle ADK solid varyantta daha sık görülmektedir. Bununla birlikte, p53 ve Ki-67 proteinlerinin prognostik öneminin daha büyük hasta gruplarında ve uzun süreli takiplerle araştırılmasının daha anlamlı sonuçlar sunabileceği ön görülmektedi

Çene Kistleri: Konya Bölgesinde 274 0lguda Klinikopatolojik ve Retrospektif Bir Çalışma

Amaç: Kistler etrafı bağ doku ile çevrili, iç yüzü epitelle döşeli, sıvı ya da yarı sıvı kıvamda materyal içeren patolojik yapılardır. Çenede epitel artıklarının fazla bulunması nedeniyle kistler sık görülür. Amacımız Konya ili ve çevresinde 2009-2014 yılları arasında tedavi edilen çene kistlerinin klinikopatolojik özelliklerini literatür bilgileri ile birlikte değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 2009-2014 yılları arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı’na kist ön tanısı ile başvuran 274 olgunun histopatolojik özellikleri, klinik ve radyolojik bulgular eşliğinde retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların %54,7’ü radiküler kist , %17,8’i dentigeröz kist ve %12,4’ü odontojenik keratokisttir. Diğer olgular : %12,4’ü kist epiteli içermeyenler, %0,7’si erüpsiyon kisti , %0,7’si lateral periodontal kist, %0,7’si nazopalatinal duktus kisti İnsiziv kanal kisti ve %0,3’ü paradental kisttir. Tüm kistlerin %58,1’i mandibula, %41,9’u maksilla yerleşimlidir. Serimizde erkek / kadın oranı 1,4 bulunmuştur. Sonuç: Araştırmada elde edilen veriler genel olarak literatür ile uyumluluk göstermektedir. Çenenin kistik lezyonlarının klinik ve rekürrens oranı farklı özellikler sergileyebilir. Benzer histopatolojik özellikler göz önüne alındığında epitel içermeyen lezyonlarda kesin tanının radyolojik ve klinik bulgular ile birlikte verilmesi önem kazanmaktadır. Odontojenik keratokist’te nüks sıklıkla görülebilir. Ülserasyon, erozyon, inflamasyon ve Rusthon cisimcikleri ayırıcı tanıda güvenilir bulgular değildi

Coexistence of Ovarian Mucinous Adeno Carcinoma and Benign Brenner Tumor: A Case Report

Mucinous ovarian tumors are known to coexist sometimes with Brenner tumors; however, in many of the cases in the literature, mucinous cystadenomas are seen to have been analyzed. In this case report, we aimed to present a case who was operated on in our clinic, and who was diagnosed as mucinous adenocarcinoma and coexisting benign Brenner tumor. In this case report, we aimed to present the outcomes of a 57-year-old patient with a history of 6 pregnancies, 4 living children and 2 abortuses, who presented to our hospital with the complaint of abnormal vaginal bleeding, and in whom a cystic lesion was detected in the left ovary on physical and radiological examinations. The Ca 125 level was normal. The patient underwent the operation with the pre-diagnosis of postmenopausal ovarian mass in which total abdominal hysterectomy, bilateral salpingooophorectomy, total omentectomy and bilateral pelvic-para-aortic lymph node dissection were performed. The pathology result was reported as left ovarian mucinous adenocarcinoma and benign Brenner tumor. The rate of Brenner tumor accompanying mucinous cystadenoma has been reported as 1.3% and the rate of mucinous adenocarcinoma accompanying Brenner tumor has been reported as 9%. However, its coexistence with mucinous adenocarcinoma is rare as in our case. In case of presence of the diagnosis of mucinous cystadenocarcinoma or cystadenoma, assessment of the ipsilateral or contralateral ovarian cysts in terms of presence of Brenner tumor and further molecular cytogenetic analysis of the detected cases can shed light on the development histogenetics of these tumors

Rektal Adenokarsinomlarda Aldehid Dehidrogenaz 1 ALDH1 ve Gamma Synuclein Ekspresyonunun Prognostik Değeri

Amaç: Kolorektal kanserler arasında her evrede sağkalımın en olumsuz olduğu tümörler rektum kanserleridir. Bununla birlikte cerrahi tekniğin optimizasyonu ve neo-adjuvan tedavi yaklaşımı, son yıllarda rektum kanserlerinde 5 yıllık sağ kalım sürelerinin kolon kanserinden daha iyi olmasına neden olmuştur. Erken evre rektum tümörlü hastaların tedavisinde küratif tedavinin köşe taşı cerrahidir. Ancak transmural invazyon ve/veya pozitif perirektal lenf nodu olan hastalarda, hastalığın lokal kontrolü ve kürü açısından olumlu sonuçlar elde edebilmek için cerrahi tedaviye radyoterapi ve kemoterapinin eklenmesi gerekir. Kanser kök hücre belirteci olan ALDH1 ekspresyonunun kemoterapiye rezistansta, tümör progresyonunda ve metastazında anlamlı olduğu yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Ayrıca metastatik ve ileri evre meme over, karaciğer, prostat ve kolon kanserlerinde normal dokudan farklı olarak anormal gamma synuclein ekspresyonu varlığı da gösterilmiştir. Gamma synuclein ekspresyonu meme kanser hücrelerinin proliferasyonu, invazyonu ve metastazıyla ilişkili bulunmuştur. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda rektum rezeksiyon materyallerinden rektal adenokarsinom tanısı alan 55 olguya ait tümöral ve normal mukoza örnekleri incelendi. Prognostik parametreler ile ALDH 1 ve Gamma synuclein antikorlarının ekspresyonları arasındaki ilişki araştırıldı. Bu şekilde çalışmamızda rektum kanserinde gamma- synuclein ve ALDH1 ekspresyonu ile tümör agresivitesi ve prognozu üzerine etkilerini belirlemeyi amaçladık.Bulgular: İmmunohistokimyasal olarak Gamma synucleinin rektum kanseri ve normal mukozasında boyanmadığı görüldü. ALDH 1 ile farklı boyanma paternleri saptanarak bulgular literatür eşliğinde yorumlandı. Sonuç: Çalışmamızda rektum kanseri ve normal mukozal dokuda derece, evre, lenf nodu metastazı, Lenfovasküler invazyon ve Perinöral invazyon ile ALDH1 ekspresyonu arasında istatiksel olarak anlamlı olmayan, boyanma kuvveti açısından ters orantılı bir ilişki saptandı. Gamma synucleinin ise rektum kanserlerinde eksprese olmadığı görülmüştü

Pelvic radiotherapy does not deteriorate the quality of life of women with gynecologic cancers in long‑term follow‑up: A 2 years prospective single‑center study

Purpose: To evaluate the emotional, sexual and health-related quality of life (HRQoL) concerns of the women with gynecologicmalignancy treated with curative radiotherapy (RT).Patients and Methods: A 100 women with diagnosis of gynecologic malignancy were prospectively enrolled. HRQoL at baseline,at the end of RT and during follow-up was assessed using European Organization for Research and Treatment of Cancer QoLQuestionnaire-C30 (EORTC QLQ-C30), EORTC QLQ-cervical cancer module 24, and Hospital Anxiety and Depression Scale.Results: The appetite loss, diarrhea, fatigue, dyspnea, insomnia, nausea and vomiting, pain scores, and sexual activity and sexualenjoyment scores were deteriorated after RT (P = 0.02 for pain scores and P < 0.001 for all other). Body image scores were higherin patients with endometrial cancer (P < 0.01). The emotional function, nausea and vomiting, body image and symptom experiencescores were higher in patients who underwent chemotherapy (P = 0.04 and P = 0.01). All the complaints of patients improved duringfollow-up period. The global health status scores and the level of depression deteriorated in patients with locoregional recurrentdisease and distant metastasis. The anxiety (P = 0.001) and depression (P = 0.007) levels were higher in basal and after-RT visitsbut then decreased through the subsequent follow-up visits.Conclusion: Although pelvic RT deteriorated HRQoL in patients with gynecologic malignancy, HRQoL improved during the follow-upperiod. The progressive disease had a negative impact on HRQoL

Eyelid Molluscum Contagiosum Lesions in Two Patients with Unilateral Chronic Conjunctivitis

Molluscum contagiosum (MC) is a viral infection of the skin and mucosal tissues characterized by skin-colored or transparent round nodules with a dimple or pit in the center. The infection is caused by a DNA poxvirus called the MC virus. Although MC generally occurs in children, it has also been reported in immunocompromised and atopic patients. The virus is transmitted by skin contact or sexual intercourse. The lesions disappear spontaneously within several months in most cases. However, excision, cryotherapy, cauterization, topical chemical and antiviral agents, and/or oral cimetidine are used in refractory cases or to accelerate the healing process. Herein, we discussed the clinical findings and our treatment of two patients with unilateral chronic conjunctivitis associated with eyelid MC lesions in light of the literature

Granulosa cell tumors of the ovary: A retrospective tertiary center experience

Objective: Granulosa cell tumor (GCT) of the ovary is an uncommon neoplasm with good prognosis. GCT is a rare ovarian malignancy originating from sex cord-stromal cells. The only clinically proven prognostic factor regarding recurrence is stage. In this study, we aimed to analyze the detailed clinical and histopathological prognostic parameters of this rare malignancy, based on the cases we experienced in our own clinic. Material and Methods: Forty-six patients who were followed up and treated with the diagnosis of granulosa cell ovarian tumor between 2010 and 2020 were evaluated retrospectively by scanning the patient archive files. Results: The median follow-up period was 52 months. The mean patient age was 55 years. The most common symptom was abdominal pain. The most common surgical procedure was total abdominal hysterectomy+bilateral salpingo-oophorectomy+pelvic/paraaortic lymph node dissection with 60.9% (n=28). Fertility sparing surgery was performed for 5 (10.9%) patients. In this study, a significant relationship was found between the survival and FIGO stage, nuclear atypia, mitotic rate. The rate of metastatic lymph nodes is very low in primary surgery and therefore may not be performed. Conclusion: GCT is one of the rare diseases of ovary. Since recurrence may occur even after many years, the follow-up period should be kept long. Stage is still the most important prognostic factor and is directly related to survival. In addition, the mitotic rate and nuclear atypia of the tumor may also be prognostic factors and have an impact on survival

Classification of high-grade endometrium carcinomas using molecular and immunohistochemical methods

Objectives: As a result of the integration of molecular changes into the histological classification of cancers, which increases diagnostic repeatability, the differences between the groups become more prominent and targeted therapies gain significance. The most comprehensive molecular study regarding endometrial carcinomas (EC) is The Cancer Genome Atlas (TCGA) project. According to TCGA, endometrial carcinomas are classified into four molecular prognostic subgroups: copy-number-low/p53-wild-type (p53wt), DNA polymerase epsilon (POLE)-mutated/ultramutated (POLEmt), microsatellite-instability/hypermutated (MSI), and copy-number-high/p53-mutated (p53mt). In this study, we aim to apply the molecular classification to our high-grade endometrial cancer patients, and particularly, to identify our overtreated patients. Material and methods: Ninety-seven patients diagnosed with high-grade EC in Selcuk University, Faculty of Medicine between 2009-2018 were retrospectively evaluated and classified into four subgroups. Primary outcomes of overall and progression-free survival were evaluated for clinical, pathological, and molecular features. Further, all molecular groups were divided into endometroid and non-endometrioid groups, and disease-free survival (DFS) and overall survival (OS) were investigated across groups. Results: According to molecular classification, 23 patients (23.7%) were assigned to the MSI group, 21 (21.6%) to the POLEmt group, 40 (41.2%) to the p53mt group, and 13 (13.4%) to the p53wt group. Patients' DFS (p = 0.001) and OS rates (p = 0.001) were significantly different according to their molecular classification. The results of our analyses determined that, in the molecular classification of high-grade ECs, the p53mt group had the poorest prognosis and the POLEmt group had the best prognosis. Tumor size, myometrial invasion, lymphovascular space invasion (LVSI), lymph node metastasis, cervical invasion, ovarian invasion and stage showed statistically significant differences based on molecular classification (p &lt; 0.05). Conclusions: The use of molecular classification in the clinical practice will allow more accurate prognostic prediction and more appropriate treatment planning, particularly as high-grade ECs constitute a heterogenous group with poor prognosis