Ewing sarkomlu çocuk hastaların klinik özellikleri, prognostik faktörleri ve tedavi sonuçları: Tek merkez deneyimi

Introduction: Ewing sarcoma (ES) is a rare, aggressive, malignant tumor. It is the second most common malignant bone tumor in children. A total of 20-25% of patients are metastatic at the time of diagnosis. The survival rate for localized disease (LD) is approximately 70-74%. For metastatic disease (MD), it is about 30%. The most important prognostic factor affecting survival is the presence of MD at diagnosis. In this study, we investigated the clinical characteristics, treatment outcome, and factors affecting the prognosis and survival of patients followed up with the diagnosis of ES. Materials and Methods: Between 2007 and 2020, a total of 24 ES patients aged 0-18 years were retrospectively analyzed. Results: The most common complaint was pain and swelling in the lesion area (n=9), followed by pain (n=5), swelling (n=3), abdominal pain (n=2), shortness of breath (n=2), facial paralysis (n=1), spinal compression findings (leg pain and walking difficulty) (n=1) and hematuria (n=1). ES was bone-derived in 19 patients (79%). Of these, 14 had LD and 5 had MD at the time of diagnosis. Extraskeletal Ewing sarcomas (EES), was detected in five patients (21%) and derived from the kidney (n=1), rectus abdominis (n=1), left quadriceps femoris muscle (n=1), left upper thoracic region and lumbar region paraspinal muscles (n=2). The rate of MD was 25% (6/24) in the entire patient group. Disease progression was observed in three patients during treatment. Relapse at follow-up was observed in 6 of 19 patients in complete remission. The median time to relapse was 20 months (minimum 13, maximum 34 months) from diagnosis. The median survival of our patients after relapse was 14.5 months (minimum 6-maximum 27 months). Radiological response and histopathological response to induction therapy, presence of relapse or progression, and relapse site were found to be correlated with survival (Fisher’s Exact test p=0.02, 0.0047, [removed]Giriş: Ewing sarkomu nadir görülen, agresif, malign bir tümördür. Çocuklarda görülen ikinci en sık malign kemik tümörüdür ES tanı sırasında lokal (LH) ve metastatik hastalık (MH) olarak karşımıza çıkabilir. %20-25 hasta tanı sırasında metastatiktir. LH’de sağkalım yaklaşık %70-74’tür. MH’de ise %30 civarındadır. Sağkalımı etkileyen en önemli prognostik faktör tanı sırasında MH varlığıdır. Bu çalışmamızda ES tanısı ile takip ettiğimiz hastaların klinik özelliklerini, tedavi yanıtlarını, prognozu etkileyen faktörleri ve sağkalımlarını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Hastanemizde 2007-2020 yılları arasında ES tanısı ile tedavi gören 0-18 yaş 24 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Başvuru şikayetleri en sık lezyon bölgesinde ağrı ve şişlik (n=9) iken, ağrı (n=5), şişlik (n=3), karın ağrısı (n=2), nefes darlığı (n=2), yüz felci (n=1), bacaklarda ağrı-yürümede zorluk yakınması ile gelen olgumuzda spinal bası bulguları (n=1) ve hematüri (n=1) hastaneye başvuru nedenleri idi. ES 19 hastada (79%) kemik kaynaklıydı. Bunların 14’ünde tanı sırasında lokal, 5’inde metastatik hastalık mevcuttu. Beş hastada (21%) ise ekstraskeletal saptanmış olup, böbrek (n=1), rektus abdominis (n=1), sol kuadriseps femoris kası (n=1), sol üst torakal bölge ve lomber bölge paraspinal kasları (n=2) kaynaklıydı. Tüm hasta grubunda MH oranı 25% (6/24) idi. Üç hastada tedavi altında progresyon görüldü. Tam remisyona giren 19 hastanın 6’sında (6/19) izlemde relaps gözlendi. Relaps zamanı tanıdan itibaren ise ortanca 20 ay (minimum 13, maksimum 34) idi. Hastalarımızın relaps sonrası yaşam süresi ortanca 14.5 ay (minimum 6-maksimum 27 ay) idi. İndüksiyon tedavisine radyolojik yanıt, indüksiyon tedavisine histopatolojik yanıt, relaps ya da progresyon varlığı ve relaps yeri sağkalım ile ilişkili olarak bulundu (Fisher’s exact test p=0,02, 0,0047, <0,001, 0,001). Sonuç: ES mortalite ve morbiditesi yüksek olan bir kanser türüdür. En sık semptom ağrı ve şişlik olmakla birlikte tümörün kaynaklandığı bölgeye göre semptomlar farklılık gösterebilir. Indüksiyon tedavisine yanıt, relaps-progresyon varlığı prognozu etkileyen faktörlerdir. Sağkalımı artırmak için tedavi kişiselleştirilmelidir

Radikal radyoterapi uygulanan serviks kanserlerinde Ki-67 proliferasyon indeksinde erken dönemde izlenen değişiklikler ve tedaviye yanıt ile ilişkisi

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.VII. ÖZET Ağustos 1999-Eylül 2000 tarihleri arasında Anabılim Dalı'mızda radikal radyoterapi veya radyokemoterapi programına alınan, histopatolojik olarak skuamöz hücreli serviks karsinomu tanılı 23 olguda Ki-67 proliferasyon indeksinde erken dönemde izlenen değişiklikler ve bunun tedaviye yanıt ile ilişkisi araştırılmıştır. Olguların median yaşı 49 'dur (aralık: 38-77). FIGO evrelendirme sistemine göre 4 olgu (%17,4) Evre IIA, 16 olgu (%69,6) Evre IIB, 1 olgu (%4,3) Evre IIIA, 2 olgu (%8,7) Evre IIIB'dir. Onyedi olguya (%73,9) brakiterapi, 15 (%65,2) olguya radyoterapi ile birlikte haftalık 40 mg/m2 sisplatin uygulanmıştır. Olguların radyoterapi öncesi ortalama Ki-67 indeksi %58,5 iken 9 Gy sonrası ortalama değerde düşme tespit edilmiştir (%46). Tedavi öncesi ve 9 Gy radyoterapi sonrası Ki-67 indeksi 6 olguda (%26) yükselirken 17 olguda (%74) düşmüştür. Tedavi öncesi ve 9 Gy radyoterapi sonrası incelenen kesitlerde hematoksilen-eosin ve immün boyanmada da morfolojik değişiklikler gözlenmiştir. Radyoterapi sonrası 1. ve 3. aylarda yapılan yanıt değerlendirmesinde 13 olguda (%56,5) tam, 9 olguda (%39,2) kısmi klinik yanıt izlenmiştir. Bir olguda tedavi sonrası kalıntı tümör saptanmış ancak 10 aylık izlemde progresyon izlenmemiştir. Hastalığın bilinen prognostik faktörleri (hemoglobin düzeyi, yaş, tümör boyutu, kemoterapi uygulaması, brakiterapi uygulaması, histopatolojik tip) ve tedaviye yanıt arasında anlamlı bir korelasyon tespit edilememiştir. Evre ve tedaviye yanıt arasında zayıf bir korelasyon gözlenmiştir (r=0,44; p=0,03). Başlangıç Ki-67 indeksi ve klinik yanıt arasında zayıf (r=0,40; p=0,05), 9 Gy radyoterapi sonrası gözlenen değişiklikler ve klinik yanıt arasında güçlü bir korelasyon saptanmıştır (r=0,67; p=0,00). Tedavi sonrası 2 olguda uzak metastaz tespit edilmiştir. Bu olguların her ikisinde de 9 Gy radyoterapi sonrası Ki-67 indeksinde artma gözlenmiş ve erken dönem proliferasyon indeksindeki değişikliklerin metastatik potansiyeli işaret edebileceği düşünülmüştür (r=0,51; p=0,014). Serviks kanserlerinde Ki-67 indeksinin proliferasyon belirleyicisi olarak güvenle kullanılabileceği, Ki-67 indeksinde erken dönemde izlenen değişikliklerle tedaviye yanıt arasında güçlü bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır. 4

Combining radiotherapy with immunotherapy

WOS: 000430063900008It has long been known that radiation destroys the tumors by killing cells. However, immunotherapy is developing rapidly, combination of immunotherapy with chemotherapy and radiotherapy seems to be a viable option. Preclinical studies combining immunotherapy with radiotherapy resulted in promising data, where manipulating immune response enhances the effects of radiation. There are many ways of immunotherapy-radiotherapy combination, and the field is open for clinical research. This paper reviews the current situation on this topic

Daily subcutaneous amifostine administration during irradiation of pediatric head and neck cancers

WOS: 000245195200018PubMed ID: 16395679Five pediatric patients with head and neck cancers were treated with radiotherapy. Subcutaneous injections of 200 mg flat dose amifostine were given 30 min prior to radiation fractions. A total of 129 amifostine injections were done. Grade 3 nausea occurred three times and emesis only once. Hypotension, hypocalcemia, or allergic reactions following injections were not recorded. No grade 3 or 4 mucosal or skin reactions occurred. After 16 months, all patients were alive and disease-free. There were no grade 3 or 4 side effects of radiotherapy on follow-up. Further studies with more patients are required to determine the role of amifostine in pediatric radiation oncology, but these data should contribute to the clinical spectrum of amifostine use in pediatric oncology

Differential radiation sensitization of human cervical cancer cell lines by the proteasome inhibitor velcade (bortezomib, PS-341)

WOS: 000261026400009PubMed ID: 18461345Cervical cancer is one of the deadliest cancers in women with a death toll of 230,000 worldwide each year, nearly 80% in developing countries. Radiotherapy (RT) is a major treatment modality for advanced cervical cancer but the local relapse rate is 30-44% in patients treated with RT alone and 19-25% in patients treated with concurrent chemoradiotherapy. Previous studies have shown that the transcription factor NF-kappa B is constitutively expressed in human cervical squamous cell carcinomas. NF-kappa B activation also contributes to the resistance of cervical cancer cells to apoptosis induced by chemotherapeutic agents and radiation. Therefore, inhibition of NF-kappa B in tumor cells may render them more sensitive to chemo/radiation therapies. The objective of this study is to investigate the potential of radiosensitization of NF-kappa B inhibition by Velcade in human cervical cancer cell lines. We used the human cervical cancer cell lines HeLa and SiHa. Both are highly radioresistant and chemoresistant as compared to other cervical cancer cell lines. These cells had been treated with Velcade before they were irradiated with different doses of ionizing radiation. MTT metabolic assays and clonogenic cell survival assays were performed to evaluate the effects of Velcade on radiation resistance. Inhibition of NF-kappa B by Velcade alone decreased metabolic potential (MTT) and clonogenic survival in SiHa, but not in HeLa cells. Furthermore, pre-treatment of SiHa, but not HeLa cells with Velcade enhanced radiation sensitivity. Inhibition of NF-kappa B by the proteasome inhibitor Velcade enhances radiosensitivity of certain human cervical carcinoma cancer cells in vitro. These results raise the possibility that inhibition of NF-kappa B will result in radiosensitization only in those tumor cells which are more dependent on NF-kappa B for their metabolism and survival, however, the radiosensitivity of "NF-kappa B independent" cells are not likely influenced by it

The Pain Relief and Recalcification Results of Radiotherapy for Plasma Cell Tumors

WOS: 000465618700001Multiple Myeloma (MM) and Solitary Plasmocytoma (SP) are given as Plasma Cell Neoplasms (PCNs). Radiotherapy (RT) is used for definitive and/or palliative purposes. We aimed to evaluate the role of RT upon pain relief, recalcification and local disease control for the patients with PCNs. From January 2009 to December 2016, total 80 patients were evaluated. Eleven (13.8%) patients were classified as SP, and 69 (86.3%) were as MM. The total treatment dose was 45 Gy with 1.8 Gy per fraction for the SP and total 30 Gy with 2.5-3 Gy per fraction for the MM. Numerical Rating Pain Scale (NRS) was used for pain level detection and the international consensus on palliative RT criteria was used for recalcification level classification before and after RT. Prior to RT, 56 (70%) patients suffered from severe pain, 19 (23.8%) patients suffered from moderate pain and only 5 (6.3%) patients reported mild pain. After RT, complete pain relief was achieved in 59 (73.8%) and partial pain relief was reported remaining 14 (17.5%) patients. We identified some kind of radiologic recalcification response in 77 (96.3%) patients. Complete and partial radiological response was recorded in 41 (51.3%) and 36 (45%) patients, respectively. Complete recalcification response was seen in 9 of 11 (82%) SP patients and 32 of 69 (46%) MM patients. The difference of complete recalcification response rates between two groups was significant (p= 0.031).Local disease control was achieved in 75 (94%) patients. The time interval after RT and applied RT doses are important factors for recalcification effect. Unlikely, pain relief can be achieved regardless of dose level. It can be stated that treatment doses over 30 Gy with multiple fractions should be suggested for the patients in good general condition with a life expectancy of > 1year