Long term outcome of parapneumonic effusions in children: lung function and exercise tolerance

Objective of this study: a) To evaluate the long term outcome of parapneumonic effusions (PPE) in children, regarding lung function and exercise tolerance, b) To investigate the role of bronchial asthma in the outcome of PPE. Patients-methods: The design of the study included children with PPE, greater than 6 years old at the time of reevaluation, at least two years after the initial infection. All patients were hospitalized in 3rd Pulmonary Pediatric Department of Aristotle University of Thessaloniki in Greece, between January 1994 and December 2009. A total of 91 children with parapneumonic effusions were included in the initial evaluation. 51 of them entered the study according to the selected criteria. Children with PPE were divided in two groups: Group A consisted of 38 children with parapneumonic effusions without asthma prior initial infection and negative stringent indexes for predication of asthma, according to Martinez. Group B included 13 children with parapneumonic effusions and asthma prior infection and/or positive stringent indexes for predication of asthma, according to Martinez. A third group C of 36 healthy children, greater than 6 years old, was used as control group. All children performed spirometry and a maximal incremental cardiopulmonary exercise test on cycle ergometer. Results: Children of both groups (A and B) showed statistically significant lower values in FVC%, FEV1 % and FEV1/FVC compared to controls (group C). Children of group B had also significant lower FEF 25-75% values compared to controls. All children of the three groups showed no differences in maximal exercise capacity (VO2peak). Although VO2peak was similar in all groups, slight differences were observed in ventilatory response to exercise between the three groups. Children of group A had lower breathing reserve values and higher respiratory equivalent to oxygen (VE/VO2) during exercise compared to healthy subjects. Children of group B showed significant higher values of VD/VT ratio at maximal exercise and lower VO2 /work ratio compared to group C. Conclusions: there are small effects on lung function and exercise capacity in the long term, among children with parapneumonic effusions, but of no clinical importance. Preexisting bronchial asthma doesn’t influence the outcome significantly.Στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκαν: α) οι απώτερες επιπτώσεις των παραπνευμονικών συλλογών στην αναπνευστική λειτουργία και την αντοχή στην άσκηση στα παιδιά και β) αν το βρογχικό άσθμα επηρεάζει την απώτερη έκβαση των παραπνευμονικών συλλογών στα παιδιά. Ασθενείς-μέθοδοι: στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν παιδιά με παραπνευμονική συλλογή μεγαλύτερα των 6 ετών τουλάχιστον 2 έτη μετά τη νόσο. Οι ασθενείς της μελέτης νοσηλεύτηκαν στην 3η Παιδιατρική Κλινική ΑΠΘ από τον Ιανουάριο του 1994 έως τον Δεκέμβριο του 2009. Από το σύνολο των 91 ασθενών, οι 51 πληρούσαν τα κριτήρια και συναίνεσαν στη μελέτη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: Την ομάδα Α αποτέλεσαν 38 παιδιά με παραπνευμονική συλλογή χωρίς ιστορικό άσθματος πριν την νόσο και με αρνητικά τα ισχυρά κριτήρια του Martinez για την εκδήλωση άσθματος. Την ομάδα Β αποτέλεσαν 13 παιδιά με παραπνευμονική συλλογή και θετικό ιστορικό άσθματος πριν τη νόσο ή /και θετικά τα κριτήρια του Martinez. Την ομάδα Γ αποτέλεσαν 36 υγιή παιδιά > 6 ετών. Σε όλα τα παιδιά διενεργήθηκε σπιρομέτρηση και καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης σε εργομετρικό ποδήλατο. Αποτελέσματα: Στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε στις παραμέτρους FVC%, FVC% z score, FEV1%, FEV1 % z score και FEV1/FVC στις ομάδες των παιδιών με πλευρίτιδα (Α και Β) σε σχέση με την ομάδα Γ. Τα παιδιά της ομάδος Β είχαν επιπλέον στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές στις παραμέτρους FEF25-75% συγκριτικά με τους μάρτυρες. Δεν διαπιστώθηκε διαφορά μεταξύ των 3 ομάδων στην αντοχή στην άσκηση (VO2max). Στατιστικά σημαντικές διαφορές διαπιστώθηκαν στην αναπνευστική ανταπόκριση στην άσκηση μεταξύ των 3 ομάδων. Τα παιδιά της ομάδος Α είχαν χαμηλότερες αναπνευστικές εφεδρείες (Breathing Reserve %) και υψηλότερες τιμές αναπνευστικού ισοδύναμου για το οξυγόνο (VE/VO2) συγκριτικά με την ομάδα Γ. Τα παιδιά της ομάδας Β είχαν υψηλότερη τιμή του λόγου αερισμού του νεκρού χώρου προς τον αναπνεόμενο όγκο αέρα (VD/VT) και μείωση του λόγου της κατανάλωσης οξυγόνο με το έργο άσκησης (VO2/work) σε σχέση με τους μάρτυρες. Συμπεράσματα: Οι επιπτώσεις των παραπνευμονικών συλλογών στην αναπνευστική λειτουργία και την αντοχή στην άσκηση στα παιδιά είναι ελάχιστες, χωρίς ιδιαίτερη κλινική σημασία. Το βρογχικό άσθμα δεν αποδείχθηκε να αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα της απώτερης έκβασης των παραπνευμονικών συλλογών στα παιδιά

Cardiorespiratory Fitness Predicted by Fibrinogen and Leptin Concentrations in Children with Obesity and Risk for Diabetes: A Cross-Sectional Study and a ROC Curve Analysis

Obesity is defined as abnormal or excessive fat accumulation that presents a risk to health. The ability to exercise is affected by adiposity, and this mechanism involves low-grade chronic inflammation and homeostatic stress produced mainly in adipocytes, which can result in abnormal adipokine secretion. To date, the gold standard for cardiorespiratory fitness assessment is considered to be the maximum oxygen uptake (VO2max). The aim of the present study was to assess the prognostic value of hematological parameters of childhood obesity, as potential predictors of cardiorespiratory fitness (VO2max), using a sample of children and adolescents with obesity and risk for diabetes. A total of 84 clinically healthy children and adolescents were recruited, of which 21 were considered lean, 22 overweight and 41 obese, with a mean age of 12.0 ± 1.9, 11.4 ± 2.0, and 11.2 ± 2.1 years old, in each weight status category, respectively. Age and sex did not differ between groups. Hematologic testing was performed after 12 h of fasting including glucose, serum lipids, insulin, hc-CRP, adiponectin, leptin and fibrinogen levels. Cardiorespiratory capacity for exercise was assessed to determine VO2max, using a cycle ergometer. The VO2max was negatively correlated with progressive strength to the BMIz (−0.656, p ≤ 0.001), hs-CRP (r = −0.341, p ≤ 0.002), glucose (r = −0.404, p ≤ 0.001) and insulin levels (r = −0.348, p ≤ 0.001), the homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) (r = −0.345, p ≤ 0.002), as well as to the leptin (r = −0.639, p ≤ 0.001) and fibrinogen concentrations (r = −0.520, p ≤ 0.001). The multivariate analysis revealed that only leptin and fibrinogen concentrations could predict the VO2max adjusted for the BMIz of participants. The receiver operating characteristic (ROC) curve for the diagnostic accuracy of leptin, hs-CRP and fibrinogen concentrations for the prediction of VO2max revealed a good diagnostic ability for all parameters, with leptin being the most promising one (area under the curve (AUC): 99%). The results verify that in children with obesity, VO2max may be predicted from hematological parameters (leptin and fibrinogen), possibly bypassing more invasive methods